Ελλάς – Ρωσία – Τουρκία: Ψευδαισθήσεις και πραγματικότητα

Η επίκληση των ελληνικών κυβερνήσεων του διεθνούς δικαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ακόμα και των ΗΠΑ, με την προσδοκία ότι θα βοηθήσουν την Ελλάδα στην περίπτωση έκρηξης θερμής σύγκρουσης με την Τουρκία, μόνο θυμηδία προκαλεί και μόνο αιθεροβάμονες μπορούν να πιστέψουν μια τέτοια εκδοχή.

Αντίθετα η μόνη χώρα που θα μπορούσε υπό ειδικές συνθήκες να σταματήσει την Τουρκία στο να προκαλέσει θερμό επεισόδιο με την Ελλάδα και να υλοποιήσει τις επεκτατικές της βλέψεις της Γαλάζιας Πατρίδας, είναι η Ρωσία και αυτό το γνωρίζουν καλα στην Άγκυρα, γι’ αυτό και στην περίπτωση αυτή δεν θα τολμούσαν κάτι τέτοιο.

Όμως τα τελευταία χρόνια έχει παγιωθεί μια αντίληψη περί στρατηγικής και όχι μόνο συνεργασίας Ρωσίας Τουρκίας, καθώς οι σχέσεις των δυο προέδρων, Ερντογάν και Πούτιν, θεωρούνται πολύ καλές έως άριστες.

Είναι όμως έτσι; Στην πραγματικότητα, όπως θα αποδείξουμε παρακάτω οι σχέσεις των δυο χωρών Ρωσίας και Τουρκίας χαρακτηρίζονται από μια λυκοφιλία που βασίζεται μόνον καθαρά σε κάποια συγκυριακά οικονομικά συμφέροντα.

Στην πραγματικότητα υπάρχουν μεγάλες διαφορές σε πολλά πεδία που χαρακτηρίζουν μια επαμφοτερίζουσα και «περίεργη» κατάσταση συνεργασίας μέσω συγκρούσεων στα εξής μέτωπα:

Στην Συρία η Τουρκία και ο Ερντογάν από την αρχή του εμφυλίου στήριξε και στηρίζει τους Ισλαμιστές που έχουν ορκιστεί να ανατρέψουν με κάθε μέσο τον πρόεδρο Άσαντ. Αντίθετα η Ρωσία στηρίζει με κάθε μέσο το καθεστώς της Δαμασκού και τον Άσαντ και τελευταία έχει πάρει υπό την προστασία της τους Κούρδους, που είναι κόκκινο πανί για την Άγκυρα.

Στην Ουκρανία είναι γνωστές οι σχέσεις του Ερντογάν με το ουκρανικό αντιρωσικό καθεστώς και ιδιαίτερα με τον πρώην πρόεδρο, Ποροσένκο, που κάθε λίγο και λιγάκι πήγαινε στην Άγκυρα για να ζητήσει την βοήθεια της Τουρκίας ενάντια στην Μόσχα. Να μην ξεχνάμε και τους Τατάρους της Κριμαίας, αδελφούς της Άγκυρας, που ποτέ δεν δεχτήκαν την προσάρτηση της χερσονήσου στην Ρωσία.

Στην Λιβύη είναι γνωστό πως η Άγκυρα στηρίζει την κυβέρνηση της Τρίπολης των ισλαμιστών, ενώ η Ρωσία έχει αναγνωρίσει την κυβέρνηση του στρατηγού Χαφτάρ, που είναι το κόκκινο πανί για την Τουρκία. Εδώ υπεισέρχεται και η Ελλάδα που θα πρέπει τάχιστα να σταθεί στο πλευρό του Χαφτάρ για να ακυρωθούν τα σχέδια της Άγκυρας περί ΑΟΖ που καταργεί ελληνικά θαλάσσια εδάφη.

Στα Βαλκάνια η Ρωσία δεν έχει αναγνωρίσει το Κοσσυφοπέδιο που το θεωρεί αμερικανικό προτεκτοράτο και στηρίζει το Βελιγράδι το οποίο ενισχύει και με οπλικά συστήματα, ενώ η Άγκυρα είναι γνωστό πως είναι από τα μεγαλύτερα στηρίγματα του Κοσσυφοπέδιου. Η Ρωσία είναι η μόνη που καταγγέλλει τακτικά τον αλβανικό επεκτατισμό. Υπάρχει και το Σκοπιανό και να μην λησμονούμε πως η Ρωσία κατήγγειλε την Συμφωνία των Πρεσπών σαν αμερικανοκίνητο πραξικόπημα.

Υπάρχει και ο Καύκασος. Στην διαμάχη Αρμενίας Αζερμπαϊτζάν η Τουρκιά στηρίζει τους Αζέρους ενώ η Αρμενία έχει συνάψει σύμφωνο στρατηγικής συνεργασίας με την Μόσχα. Στον ίδιο ευαίσθητο χώρο, η Τουρκία στηρίζει την κυβέρνηση της Γεωργίας απέναντι στην Ρωσία που στηρίζει και αναγνωρίζει σαν ανεξάρτητες τις αποσχισθείσες περιοχές της νοτιάς Οσσετίας και της Αμπχαζίας.

Με όλα αυτά επιβεβαιώνεται το προαναφερθέν συμπέρασμα περί υποκριτικής λυκοφιλίας των δυο χωρών.

Όσον αφορά την Ελλάδα, χρόνια η Μόσχα προσπαθεί να προσεγγίσει την Αθήνα και πάντα προσκρούει σε μια ηλίθια μονόπλευρη εξωτερική πολιτική που μόνο τα εθνικά μας συμφέροντα δεν εξυπηρετεί. Να θυμηθούμε εκείνο το ηλίθιο ταξίδι του ΓΑΠ στην Μόσχα όταν έριξε την χώρα στην μνημονιακή κατοχή, ή το αντίστοιχο του Τσίπρα;

Την παλιά επιθυμία της Ρωσίας να της δοθεί βάση ανεφοδιασμού στον ρωσικό στόλο της Μεσογείου στο νεώριο της Σύρου, ή κάπου αλλού, που θα ήταν ένα πανίσχυρο επιχείρημα κατά όποιας τουρκικής απειλής στο Αιγαίο ; Μέχρι και την ελληνική εκκλησιαστική ιεραρχία με πρωτεργάτη τον Βαρθολομαίο έχουν επιστρατεύσει οι Αμερικανοί με εκείνο τον ανεκδιήγητο πρέσβη Πάιατ, να πολεμήσει χωρίς κανένα ηθικοθρησκευτικό αντίκρισμα ή γεωστρατηγικό πλεονέκτημα την χώρας μας την Ρωσία.

Τέλος η Ρωσία δεν θα ήθελε με τίποτα να ανατιναχτεί το Αιγαίο γιατί έτσι θα αποκόπτονταν από την Μεσόγειο. Μήπως αυτό θα το ήθελαν οι Αμερικανοί, αδιαφορώντας για τις συνέπειες στην χώρα μας ;;;

Όλα αυτά, μόνο τυφλοί μια εντολοδόχου και κατοχικής κυβέρνησης θέλουν σκόπιμα να τα αγνοούν ενώ επέρχεται η μεγάλη θύελλα από ανατολάς.

Ξυπνήστε!

*Ο Νίκος Χειλαδάκης είναι δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος