Τους τελευταίους μήνες έχει προκαλέσει εντύπωση το ενδιαφέρον των Ιταλών, των Γερμανών αλλά εσχάτως και των Γάλλων για μία «πολιτική λύση» στη Λιβύη, τη στιγμή που η σύγκρουση στρατιωτικά έχει κριθεί.
Παρ’όλα αυτά, οι ευρωπαϊκές δυνάμεις επιμένουν να προσπαθούν να διασώσουν το καθεστώς της Τρίπολης το οποίο εκτός του ότι έχει απολέσει προ πολλού τη στήριξη του κοινοβουλίου πλέον ελέγχει στην κυριολεξία μιάμιση πόλη! (τη μισή Τρίπολη και την πολιορκούμενη Μισράτα).
Ο λόγος που οι Ευρωπαίοι «καίγονται» για την κυβέρνηση του Σαράτζ και δεν άρουν την αναγνώρισή τους, είναι επειδή έχουν υπογράψει μαζί της «συμφέρουσες» ενεργειακές (και όχι μόνο) συμφωνίες. Ο τουρκικής καταγωγής Σαράτζ για να μείνει στην εξουσία υπέγραψε στην κυριολεξία ό,τι του έφεραν μπροστά του μοιράζοντας τον εθνικό πλούτο της Λιβύης, στις ευρωπαϊκές πετρελαϊκές εταιρείες.
Πιο συγκεκριμένα η ιταλική ΕΝΙ εκτός από τις χερσαία κοιτάσματα έχει από το 2018 συμφωνήσει με την κυβέρνηση του Σαράτζ και ελέγχει το μεγαλύτερο θαλάσσιο κοίτασμα φυσικού αερίου της Λιβύης με πολλά παρελκόμενα projects αξίας δισεκατομμυρίων, ενώ έχει ιδρύσει από το 2008 κοινή εταιρεία (Mellitah Oil & Gas) με την λιβυκή εθνική εταιρία πετρελαίου.
Επιπλέον δεν θα πρέπει να ξεχνάμε και τον αγωγό που υπάρχει από τη Λιβύη προς Σικελία και τροφοδοτεί με 8 δις. κυβικά μέτρα (με δυνατότητα αύξησης στα 12) το χρόνο την ιταλική αγορά. (και μετά κάποιοι αναρωτιούνται γιατί οι Ιταλοί σνομπάρουν τον East Med)
Μάλιστα σύμφωνα με το Al-Jazeera η ΕΝΙ πληρώνει δικές της ένοπλες ομάδες (στις οποίες περιλαμβάνονται ισλαμιστές τρομοκράτες που βρίσκονται στη «μαύρη λίστα» του ΟΗΕ) οι οποίες προστατεύουν τις πετρελαιοπηγές της στη δυτική Λιβύη!
Όσον αφορά τους Γερμανούς, η γερμανική εταιρεία Wintershall διατηρεί πετρελαιοπηγές στη Λιβύη και έχει προχωρήσει και αυτή σε συμφωνίες με το καθεστώς της Τρίπολης για έρευνα και εξόρυξη υδρογονανθράκων σε οικόπεδα στη λεκάνη της Σίρτης. Η λεκάνη της Σίρτης είναι το 13ο μεγαλύτερο κοίτασμα στον κόσμο και διαθέτει το 1,7% των παγκόσμιων αποθεμάτων πετρελαίου!
Από την άλλη η Γάλλοι παρόλο που είναι από τους βασικές υποστηρικτές του Χαφτάρ, υπέγραψαν και αυτοί στις 10 Δεκεμβρίου με την TOTAL πετρελαϊκή συμφωνία με την κυβέρνηση Σαράτζ, αμέσως μετά έγιναν και αυτοί υπέρμαχοι της «πολιτικής λύσης».
Ουσιαστικά οι Ευρωπαίοι θέλουν αρχικά με την κατάπαυση πυρός και στη συνέχεια με την σύνοδο του Βερολίνου, να εξασφαλίσουν πως οι ενεργειακές συμφωνίες που υπέγραψαν με την κυβέρνηση του Σαράτζ αλλά και προηγουμένως με αυτή του Καντάφι, θα γίνουν αποδεκτές από το νέο καθεστώς που θα προκύψει και το οποίο ιδανικά δεν θα αποτελείται μόνο από τον Χαλίφα Χαφτάρ, αλλά και από την κυβέρνηση των ισλαμιστών.
Η Ρωσία φαίνεται πως έχει συμφωνήσει και αυτή, αφού δεν έχει λόγο να τα «χαλάσει» με Τούρκους και Ευρωπαίους εφόσον εξασφαλίσει το μερίδιό της και ίσως κάποια νέα βάση στη Μεσόγειο. Άλλωστε γι’ αυτό στήριξε μαζί με Γαλλία και Αίγυπτο τον Χαφτάρ, για να εξασφαλίσει μερίδιο από τον λιβυκό πλούτο.
Όμως, αν οι ενεργειακές συμφωνίες του καθεστώτος της Τρίπολης κληρονομηθούν στη νέα κυβέρνηση της Λιβύης, το ίδιο θα συμβεί και με τη συμφωνία για τις θαλάσσιες ζώνες με την Τουρκία.
Εκτός αν πιστεύει κάποιος πως αυτή θα την… εξαιρέσουν επειδή είναι «ενάντια στο διεθνές δίκαιο», όπως αρέσκονται να τονίζουν κάθε 5 λεπτά ο Έλληνας πρωθυπουργός και ΥΠΕΞ. Δυστυχώς, η πιθανότερη απάντηση προς στην Ελλάδα θα είναι «να την βάλει και αυτή στα θέματα προς συζήτηση με την Τουρκία και να προσφύγει στη Χάγη».
Ενδεικτικές είναι και οι δηλώσεις του Μελβούτ Τσαβούσογλου ο οποίος είπε πως «Τουρκία δεν έχει πρόβλημα να συζητήσει με τον Χαλίφα Χαφτάρ για τη Λιβύη» κλείνοντας ουσιαστικά το μάτι στον στρατηγό. Μάλιστα ίσως η συμφωνία για τις ΑΟΖ να είναι και η μόνη συμφέρουσα για τη Λιβύη συμφωνία που υπέγραψε το καθεστώς της Τρίπολης.
Δυστυχώς ενώ συνέβαιναν όλα αυτά από το 2011(!) οι ελληνικές κυβερνήσεις «κοιμόντουσαν».
Για άλλη μία φορά οι κυβερνήσεις του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ έμειναν να κοιτούν, αρνούμενες ουσιαστικά να κινητοποιηθούν για να προστατέψουν τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα, ακόμα και όταν αυτά θίχτηκαν κι αμφισβητήθηκαν με τον πιο ευθύ τρόπο από τη συμφωνία Άγκυρας-Τρίπολης.
Αντί λοιπόν να αναγνωρίσουν και να βοηθήσουν στρατιωτικά την κυβέρνηση του Χαλίφα Χαφτάρ, με στόχο να υπογράψουν μία συμφωνία μαζί του για την ΑΟΖ ή να πιέσουν με αυτόν τον τρόπο τον Σάρατζ ώστε να ακυρώσει την συμφωνία με την Τουρκία, επέλεξαν να γυρνάνε στο Βερολίνο, τις Βρυξέλλες και την Ουάσινγκτον προσπαθώντας να αποσπάσουν κενές λεκτικές καταδίκες.
Με λίγα λόγια δεν έκαναν τίποτα για να εξασφάλισουν στην Ελλάδα μία θεση στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.Έτσι τώρα, όπως υπενθύμισε ξεκάθαρα και ο Ντόναλντ Τραμπ στον Κυριάκο Μητσοτάκη, θα περιμένουν τι θα αποφασίσει ο Ερντογάν με τον Πούτιν, την Μέρκελ και τους άλλους Ευρωπαίους, γι αυτούς.
Η Ελλάδα, λόγω αδράνειας και ατολμίας, είναι ξανά «εκτός» των γεγονότων και όχι μόνο δεν θα «φάει» από την πίτα της Λιβύης αλλά θα χάσει κιόλας εξαιτίας της παγίωσης της τουρκολιβυκής συμφωνίας για την ΑΟΖ. Πρόκειται για μία νέα εθνική συρρίκνωση η οποία δυστυχώς δεν έχει γίνει ακόμα αντιληπτή από την πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών, ίσως το καταλάβουν όταν η Τουρκία στείλει τα γεωτρύπανα έξω από την Κρήτη…
ΥΓ. Χαρακτηριστικό της τραγικής κατάστασης, είναι πως ο Έλληνας ΥΠΕΞ Νίκος Δένδιας πριν λίγες ημέρες, μετά την συνάντηση με τον ειδικό απεσταλμένο του ΟΗΕ για τη Λιβύη πήρε θέση ενάντια στα ελληνικά εθνικά συμφέροντα(!), ζητώντας «πολιτική λύση» στη λιβυκή σύγκρουση.
ΥΓ2. Όσον αφορά τον EastMed ο οποίος τόσο πολύ προβλήθηκε, εκτός από το ότι εξαρτάται σε πολύ μεγάλο βαθμό από το Ισραήλ, είναι κάτι πολύ μελλοντικό αλλά και οικονομικά ασύμφορο για την Αίγυπτο και την Ιταλία οι οποίες τον σνόμπαραν. Ίσως είχε κάποια παραπάνω αξία αν φώναζαν και τον… Χαφτάρ να συμμετάσχει.
ΥΓ.3 Ο Κυριάκος Μητσοτάκης στην Ουάσινγκτον προχώρησε σε πολύ σκληρές δηλώσεις εναντίον του Ιράν, ενώ το Ιράν ήταν η μόνη χώρα που πρόσφερε στην Ελλάδα πετρέλαιο με πίστωση κατά τη διάρκεια της ελληνικής κρίσης. Μάλιστα τις δηλώσεις αυτές τις έκανε τη στιγμή που ο Ντόναλντ Τραμπ νωρίτερα «σφύριζε αδιάφορα» για την Τουρκία… είναι να σηκώνεις τα χέρια ψηλά…
Ο Άρης Δημητρακόπουλος είναι αρχισυντάκτης του pronews.gr
Twitter: @ArisDimitrako
