Ανέκαθεν οι περίοδοι αστάθειας, αναστάτωσης και ρευστότητας, ήταν το εύφορο έδαφος για να δράσουν οι κάθε είδους θαυματοποιοί, σχιντζίδες, μάγοι και κλακαδόροι.
Κοινό στοιχείο για εκμετάλλευση ο ανθρώπινος πανικός, το πληγωμένο θυμικό, η απελπισία. Όσο πιο έντονα τα συναισθήματα, τόσο πιο εξωφρενικά και τα ψεύδη, ή κατά το λογιότερο ή χειραγωγούμενη ενημέρωση ή απλά προπαγάνδα.
Τα παραδείγματα αναρίθμητα, όσο και τα ενσταντανέ της Ιστορίας. Σήμερα βιώνουμε τον παραλογισμό του κορωνοϊού και όσων σπεκουλάρουν επ’ αφορμή του. Ακόμα και οι Κινέζοι. Ναι οι Κινέζοι!
Μέσα από μια αλλόκοτη διάθλαση των γεγονότων και της αρχής πως η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση, μόλις ενημερωθήκαμε από «υπεύθυνη μάλιστα πηγή» και ειδικότερα από αξιωματούχο όπως του αποδίδεται του Κινεζικού Υπουργείου των Εξωτερικών, πως υπεύθυνοι για την εμφάνιση και τη διασπορά του κορωνοϊού, είναι οι Αμερικανοί στρατιώτες.
Κατά την απίθανη αυτή θεωρία, οι Αμερικανοί έσπειραν τον ιό στην επαρχία Χουμπέι, στο πλαίσιο των παγκόσμιων στρατιωτικών αγώνων, στους οποίους συμμετείχαν τον περασμένο Οκτώβριο. Προφανώς κατά το «ευφυές» αυτό σενάριο, οι Αμερικανοί θεώρησαν ως ιδεώδη ευκαιρία να αποδυθούν σε άσκηση βιολογικού πολέμου, μέσα από την επίσημη αποστολή της.
Η οποία πάλι προφανώς θα κυκλοφορούσε ελεύθερη, απερίσπαστη και μέσα στην καλή χαρά, «σπέρνοντας ιούς και διακορεύοντας κορασίδες» υπό την ανεκτική συνδρομή των παγκοίνως γνωστών φιλελεύθερων Κινεζικών υπηρεσιών πληροφοριών!
Πάλι καλά που δεν κατηγόρησαν τίποτε ανυποψίαστους ιεραποστόλους για να τους υποχρεώσουν σε προσομοίωση Παθών, μέρες που είναι.
Και δε σταμάτησαν εδώ. Με τη ευκαιρία της ανάσχεσης, κατά τα Κινεζικά ανακοινωθέντα, της εξάπλωσης του ιού στη χώρα τους -μια είδηση που σκορπά χαρά και αισθήματα ανακούφισης σε όλον τον κόσμο- έσπευσαν (και μπράβο τους) να στείλουν βοήθεια σε πληττόμενες χώρες σε όλον τον κόσμο και ειδικά στην Ευρώπη. Εύλογη ευκαιρία για καλλιέργεια και δημοσίων σχέσεων αλλά και διαχείρισης των αρνητικών εντυπώσεων.
Αλλά δε σταμάτησαν εδώ. Με τη σιωπηρή συγκατάνευσή τους αν όχι την ενεργή παρότρυνση και τις δικές τους τοποθετήσεις, επιχειρήθηκε να αναδειχθεί η βοήθειά τους σε αντιδιαστολή με τα φερόμενα ως ελαττωματικά αντανακλαστικά αλληλεγγύης της Ευρώπης και ιδιαίτερα της Δύσης.
Μαζί τους εκόντες άκοντες προπαγανδιστές ακόμα και πολιτικοί πρώτης γραμμής, όπως ο Πρόεδρος της Σερβίας Βούτσιτς, που ανακάλυψε στους Κινέζους τους πραγματικούς αδελφούς του, καθώς και ο Ιταλός Υπουργός Εξωτερικών Ντι Μάιο, ο επονομαζόμενος και ως ο «Κινέζος» της Ιταλικής κυβέρνησης, καθώς από καιρό έχει εκδηλώσει σχετικά τα θερμά του αισθήματα. Και εις ότι αφορά τον Βούτσιτς είναι γεγονός ότι στις πρακτικές των Κινέζων για απόλυτο έλεγχο της ενημέρωσης, βρίσκει «αδελφούς – ομοϊδεάτες», την ίδια ώρα που διαγκωνίζεται για τη διεκδίκηση των κατά τα άλλα «ανάδελφων» ευρωπαϊκών κονδυλίων, ενώ για τον Ντι Μάτζιο η ορθότητα των επιχειρημάτων του είναι ανάλογη της κατακρήμνισης των εκλογικών ποσοστών του.
Αλλά και από πλευράς ουσίας για να θυμίζουμε σε εαυτούς και αλλήλους και τους συμπαθείς Ασιάτες φίλους, ήταν η Ουχάν και η εγκληματική αμέλεια, αν όχι συνειδητή επιλογή συσκότισης των Κινεζικών Αρχών, που διευκόλυναν αν δεν σφράγισαν το θέριεμα της διάδοσης του Ιού και τον εφιάλτη που βιώνει σήμερα η ανθρωπότητα.
Και ούτε λόγος να γίνεται για τις συνθήκες ζούγκλας που απεικονίζονταν στη διαβόητα αγορά της Ουχάν και την απαρχή της μόλυνσης, ούτε επίσης για τα φερόμενα, κατά τις θεωρίες συνωμοσίας, που τόσο φαίνεται να αγαπούν, εργαστήρια Βιολογικού Πολέμου της Κίνας, που φέρεται να βρίσκονται στην επαρχία Χουμπέι, το επίκεντρο προέλευσης του Ιού. Και για να μην ξεχνιόμαστε ήταν η Ευρώπη αυτή που από τις πρώτες κιόλας μέρες έσπευσε και ορθά να στείλει υγειονομικό υλικό και μέσα στην Κίνα για την αντιμετώπιση του Ιού, που εξελίχθηκε σε πανδημία.
Οι Κινεζικές χειρονομίες ενίσχυσης θα ήταν καλό να εκληφθούν και αυτό είναι και για το συμφέρον της Κίνας, ως ευγενείς πράξεις ανταπόδοσης, αν όχι εξιλέωσης, γιατί η εύκολη λύση είναι να αναζητούνται θύτες. Και αντίστοιχα να θυμόμαστε πικρές και άβολες αλήθειες.
Κατά τα άλλα επιβεβαιώνεται για μια ακόμα φορά η ρήση πως «ο Λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται». Χρειάζεται να προσέχουμε τους πρόθυμους τσομπάνηδες.
