Παράνομη ή και νόμιμη μετανάστευση: Κάν’ το όπως τα Εμιράτα

Έχει χυθεί πολύ μελάνι τόσο από αγνούς πατριώτες όσο και από ιδεοληπτικούς των «Κοινωνικών Θεωριών», για το μεγάλο ζήτημα της ΠΑΡΑΝΟΜΗΣ μετανάστευσης που ταλαιπωρεί την κοινωνία και τις Κρατικές Δομές τα τελευταία ΠΟΛΛΑ χρόνια.

Η παρούσα παρέμβαση δεν έχει στόχο να υπερθεματίσει επί καμίας άποψης, δεδομένου ότι όλα τα επιχειρήματα έχουν αποτυπωθεί και κάθε σώφρων και νοήμων Έλληνας οφείλει να έχει σχηματίσει άποψη κατά τρόπο ρεαλιστικό και όχι συναισθηματικό ή ιδεοληπτικό.

Για μία εναλλακτική, αληθινά Εθνική και κοινωνικά βιώσιμη νέα μεταναστευτική Πολιτική, θα χρησιμοποιηθεί το παράδειγμα του Κράτους των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, στο οποίο διαμένω και δραστηριοποιούμαι επαγγελματικά τα τελευταία δύο έτη.

Τι συμβαίνει λοιπόν στα ΗΑΕ;

Τα ΗΑΕ αποτελούν ένα νεαρό ομόσπονδο κράτος το οποίο προέκυψε το 1971, από την ένωση 7 Εμιράτων της περιοχής, με τα 2 ισχυρότερα να είναι αυτά του Αμπού Ντάμπι (πρωτεύουσα) και του Ντουμπάι (μεγαλύτερη πόλη). Το Πολίτευμα είναι αυτό της Συνταγματικής Μοναρχίας (χωρίς κοινοβούλιο).

Με τον πληθυσμό να ανέρχεται περίπου στα 10 εκατομμύρια κατοίκους, είναι αξιοσημείωτο ότι οι αραβικής καταγωγής γηγενείς, οι λεγόμενοι Εμιράτι, αποτελούν μόνο το 12%! Το υπόλοιπο μοιράζεται κατά σειρά ανάμεσα σε Ινδούς, Πακιστανούς, Μπαγκλαντές, Φιλιππινέζους, Ιρανούς, Αιγύπτιους, Νεπαλέζους κ.α.

Ωστόσο, παρά το γεγονός ότι οι Εμιράτι αποτελούν πληθυσμιακή μειονότητα στην ίδια τους την χώρα, έχουν καταφέρει με έξυπνες αλλά και πατριωτικές πολιτικές να κρατήσουν την πρωτοκαθεδρία στην πατρίδα τους.

Έχοντας ανακηρύξει το έτος 2019 ως έτος ανεκτικότητας (Year of tolerance), τα ΗΑΕ βασίζουν ουσιαστικά την λειτουργία της οικονομίας τους στην αρμονική συμβίωση του μεγάλου αριθμού μεταναστών, αντιμετωπίζοντας αυστηρά κάθε κρούσμα ρατσισμού ή γκετοποίησης από οποιαδήποτε εθνοτική ομάδα. Οι μετανάστες είναι ευπρόσδεκτοι να απολαύσουν τα αγαθά μίας από τις καλύτερες οικονομίες του κόσμου.

Ωστόσο, είναι κατανοητό από όλους ότι βρίσκονται στην χώρα υπό αυστηρές προϋποθέσεις και προσωρινά, ενώ κυρίαρχη εθνοτική ομάδα είναι οι γηγενείς.

Οι τελευταίοι, απολαμβάνουν συγκεκριμένες πρόνοιες του Κράτους κατ’ αποκλειστικότητα, όπως περίθαλψη, επιδόματα, παιδεία, σύνταξη, χαμηλότοκα δάνεια, εκπτώσεις σε λογαριασμούς κοινής ωφέλειας κ.α

Οι Εμιράτι υπό την ηγεσία φωτισμένων ηγετών, κατάφεραν να δημιουργήσουν ένα κράτος πρότυπο σε όλους τους τομείς.

Με απλά λόγια, όποιος επισκέπτεται τα ΗΑΕ, εντυπωσιάζεται από την τάξη, την πειθαρχία, την καθαριότητα, τις υπηρεσίες, την ασφάλεια, την ευμάρεια, αλλά κυρίως την αρμονία με την οποία συμβιώνουν οι διαφορετικές εθνότητες, υπό συνθήκες αυτάρκειας και ικανοποίησης. Ωστόσο, όλα αυτά έγιναν στη βάση ενός αυστηρού θεσμικού πλαισίου, το οποίο επέτρεψε στους Εμιράτι να παραμείνουν κυρίαρχοι και ιδιοκτήτες της Πατρίδας τους.

Οι βασικές πτυχές της μεταναστευτικής και κατ’ επέκταση κοινωνικο-οικονομικής πολιτικής των ΗΑΕ σκιαγραφούνται ως εξής:

·Παράνομη είσοδος στην χώρα επιβάλλει φυλάκιση και απέλαση χωρίς δικαίωμα επιστροφής έστω και νόμιμα. Tελεία!

·Επίδοξοι μετανάστες οι οποίοι φτάνουν στα ΗΑΕ με τουριστική βίζα, εφόσον προσπαθήσουν να παρατείνουν την διαμονή τους, εντοπίζονται και απελαύνονται με την λήξη της βίζας, χωρίς δικαίωμα επιστροφής στην χώρα.

·Προκειμένου να εργαστεί κάποιος στα ΗΑΕ, οφείλει να έχει βρει εργασία διαδικτυακά ή με άλλο μέσο ΠΡΙΝ την άφιξή του.

Είναι ευθύνη του εργοδότη που θα τον καλέσει να πληρώσει και να εξασφαλίσει την προσωρινή άδεια εισόδου (entry visa).

·Ο μετανάστης, μετά την είσοδό του, υποβάλλεται σε υγειονομικές εξετάσεις και εφόσον κριθεί κατάλληλος, ο εργοδότης πληρώνει εκ νέου και εξασφαλίζει μόνιμη άδεια παραμονής (permanent visa).

·Η άδεια παραμονής ισχύει για 2 χρόνια και ανανεώνεται μόνο στην περίπτωση που ο μετανάστης έχει επιδείξει καλή συμπεριφορά.

Συνεπώς, εάν κάποιος εργαστεί στα ΗΑΕ για 30 χρόνια, θα πρέπει να έχει ανανεώσει την άδεια παραμονής 15 φορές.

·Σε περίπτωση σοβαρού παραπτώματος, η άδεια ανακαλείται και ο μετανάστης απελαύνεται (ενδεχομένως να προηγηθεί και φυλάκιση). Εάν ο εργοδότης απολύσει τον εργαζόμενο, ανακαλείται η άδεια παραμονής (sponsorship) και ο μετανάστης έχει 1 μήνα να βρει νέο εργοδότη ή αλλιώς εγκαταλείπει τη χώρα.

·Υπεύθυνος για την υγειονομική περίθαλψη του μετανάστη είναι ο εργοδότης, ό οποίος πριν την άδεια παραμονής οφείλει να του έχει εξασφαλίσει ιδιωτική ασφάλιση.

·Κανένας μετανάστης δεν δικαιούται υγειονομικής δωρεάν περίθαλψης από το Κράτος, ενώ υπάρχουν νοσοκομεία στα οποία η πρόσβαση είναι αποκλειστικά για Εμιράτι.

·Δεν παρέχεται δικαίωμα σύνταξης από το Κράτος όσα χρόνια και αν εργαστεί κάποιος, δεδομένου ότι σύνταξη και επιδόματα δικαιούνται μόνο οι γηγενείς.

·Η αγορά κατοικίας από ξένους επιτρέπεται μόνο σε συγκεκριμένες περιοχές, χωρίς να τους παραχωρείται πλήρης κυριότητα. Κάθε μορφής ιδιοκτησία από ξένους, στην ουσία υπενοικιάζεται για 99 χρόνια, περίοδο μετά την οποία επιστρέφει στην αποκλειστική κυριότητα του Κράτους.

·Η ίδρυση οποιασδήποτε μορφής επιχείρησης από ξένους (expats), επιτρέπεται μόνο σε μικρές και ορισμένες από το κράτος περιοχές, οι οποίες έχουν καθεστώς ελεύθερης οικονομικής ζώνης.

Στο υπόλοιπο και μεγαλύτερο μέρος της επικράτειας κανείς ξένος (expat) δεν δύναται να είναι ιδιοκτήτης επιχείρησης, αλλά οφείλει να συνεταιριστεί με γηγενή (emirati) ο οποίος θα κατέχει τουλάχιστον το 51%.

Σε πολλές περιπτώσεις ο ενδιαφερόμενος επενδυτής καταβάλει ολόκληρο το κεφάλαιο και αναγκάζεται να παραχωρήσει (δωρεάν!) το πλειοψηφικό πακέτο σε Εμιράτι, οι οποίοι κατ’ αυτόν τον τρόπο διατηρούν τις ιδιοκτησίες και τα σκήπτρα της οικονομίας(αφεντικά στον τόπο τους πιο λαϊκά).

·Υπάρχει μία αυστηρότατη πολιτική παραχώρησης υπηκοότητας (citizenship) η οποία ουσιαστικά αποκλείει την απόδοσή της σε αλλογενείς. Aν και δεν είναι της παρούσης να αναλυθεί, είναι χαρακτηριστικό ότι μπορεί κάποιος να υποβάλλει αίτηση έπειτα από 30 χρόνια νομοταγούς παραμονής χωρίς ωστόσο αυτό να σημαίνει ότι θα του αποδοθεί οπωσδήποτε!

Επίσης, παιδιά ξένων που γεννιούνται στην χώρα δεν παίρνουν την υπηκοότητα των ΗΑΕ, αλλά αυτή των γονιών τους. Ακόμη και για τα παιδιά μεικτών γάμων, υπάρχουν αυστηροί περιορισμοί στην περίπτωση που η μητέρα δεν είναι Εμιράτι.

Αντιπαραβάλλοντας την κατάσταση στην Ελλάδα, οι όροι «Ιθαγένεια» και «Υπηκοότητα» παράγουν διαφορετική νομολογία απ’ ό,τι η ετυμολογία τους επιτάσσει, βαφτίζοντας με το ζόρι «συγγενείς» μας ανθρώπους που δεν διακρίνονται για «το ομόηθες, το ομόθρησκον, το ομόαιμο και το ομόγλωσσον».

Εάν η θνήσκουσα οικονομία μας πραγματικά απαιτεί εργατικά χέρια, αυτά θα έπρεπε να είναι ευπρόσδεκτα υπό αυστηρές προϋποθέσεις και για ορισμένο χρονικό διάστημα. Υπό αυτό το πρίσμα χάνει κάθε νόημα οποιαδήποτε πολιτική «ενσωμάτωσης» ή «αφομοίωσης».

Ο κάθε καλοπροαίρετος μετανάστης θα μπορούσε να απολαύσει τα αγαθά της ελληνικής οικονομίας (!) κατά τη διάρκεια του εργασιακού του βίου και εφόσον υπάρχει απαίτηση, παίρνοντας ως προίκα του κατά την επιστροφή του στην πατρίδα του, τις αρετές του ελληνικού πολιτισμού με τον οποίο θα τον έχουμε ως κοινωνία μπολιάσει.

Διαφορετικά είναι σαν να λέγεται ότι όσοι εργαζόμαστε και διαβιούμε για παράδειγμα σε αραβικές χώρες ή στην Κίνα, πρέπει να γίνουμε οπωσδήποτε Αραβες ή Κινέζοι, αφομοιούμενοι και αλλάζοντας τα Πιστεύω μας. Σκέψεις και συμπεράσματα δικά σας…

Υ.Γ Το ζήτημα του ορισμού έχει επιλυθεί από πιο ειδικούς. «Μετά την πρώτη ασφαλή χώρα εισόδου (Τουρκία), κανείς δεν ορίζεται πρόσφυγας αλλά μόνο παράνομος μετανάστης».

* Ο Στέφανος Καραβίδας είναι επισμηναγός ε.α, πρώην Ιπτάμενος της 335Μ (116ΠΜ) και ιδρυτικό μέλος των FLYING LIBRARIANS. Τα τελευταία 2 χρόνια διαμένει μόνιμα και δραστηριοποιείται επαγγελματικά στα ΗΑΕ.