Τα μεγαλύτερα στην σύγχρονη ιστορία ολοκληρωτικά καθεστώτα –δικτατορίες, όπως Χίτλερ, Στάλιν, κλπ, είχαν σαν επιβεβαίωση της επικράτησης και της κυριαρχίας τους την υποτιθέμενη σωτηρία των λαών τους
Ακόμα και το ολοκληρωτικό καθεστώς τους Όργουελ, το «1984», που έφτανε στο σημείο να επιβάλει τον έλεγχο ακόμα και της λειτουργίας της σκέψης, λανσάρονταν από το σύστημα σαν το ιδανικό πολίτευμα για την ύπαρξη του και είναι χαρακτηριστικό πως ο μεγάλος εγκέφαλος ονομάζονταν «Μεγάλος Αδελφός», ακριβώς για να προβάλλει την αδελφική του σχέση με τους ανθρώπους καθώς εργάζονταν για το… «καλό» τους.
Οι κατά καιρούς επιβολή καταστάσεων εκτάκτου ανάγκης, σχεδόν πάντα ωφελούσε μόνο αυτούς που τις επέβαλλαν ενώ έφερναν χίλια μύρια προβλήματα σε αυτούς που τους επιβάλλονταν.
Και πάντα το μεγαλύτερο όπλο της επιβολής τους ήταν ο φόβος, μια καλα οργανωμένη με συμβολή της ελεγχόμενης ενημέρωσης επιχείρηση του φόβου, της τιμωρίας και του θανάτου, που θα επικρατούσε απόλυτα έτσι ώστε να μην υπήρχε καμία δυνατότητα κάποιας «παραβίασης» και υπέρβασης του καθεστώτος
Σήμερα ζούμε με μια άλλη διάσταση μια παρόμοιο κατάσταση. Ένα αμείλικτο καθεστώς φόβου με την απειλή του θανάτου, έχει υποβάλλει ολοκληρωτικές πολιτικές με αποκορύφωμα την διακοπή της οικονομικής επιβίωσης, έτσι να αυξηθεί η άμεση εξάρτηση από το καθεστώς και κυρίως, με την απαγόρευση της κυκλοφορίας των πολιτών, σαν πρώτο βήμα ολοκληρωτικού έλεγχου όλης της κοινωνίας.
Το πόσο σοβαρό είναι αυτό το ζήτημα, το δείχνει πως το καθεστώς του τρόμου σκληραίνει σταδιακά την στάση του και μόνο κάποιοι ανέμελοι, που φαίνεται να μην καταλαβαίνουν τι γίνεται, εξακολουθούν να ζουν σε μια αδιάφορη κατάσταση ενώ ο «τυφώνας» των συνεπειών αργά η γρήγορα θα τους πλήξει και αυτούς.
Το πολύ αξιοπρόσεκτο σημείο σε όλα αυτά τα ολοκληρωτικά καθεστώτα, ήταν η μεγάλη προσοχή που έδιναν για την εξάλειψη κάθε θρησκευτικού συναισθήματος και ιδιαίτερα για την εξάρθρωση του χριστιανικού συναισθήματος. Και ο Χίτλερ και ο Στάλιν, από την αρχή της επικράτησης τους έδειξαν μια πρωτοφανή εχθρότητα προς κάθε τι χριστιανικό. Ο μεν Χίτλερ προσπάθησε να επαναφέρει τις αρχαίες ειδωλολατρικές θρησκευτικές παγανιστικές δοξασίες, ενώ ο Στάλιν έμεινε στην ιστορία με την χαρακτηριστική του φράση, «η θρησκεία είναι το όπιο του λαού». Στην συνέχεια βέβαια όταν είδε τους Γερμανούς να προελαύνουν προς την Μόσχα, στράφηκε στο θρησκευτικό συναίσθημα των Ρώσων για να σώσει την…Άγια Ρωσία.
Σήμερα το ολοκληρωτικό μοντέλο προτάσσει για πρώτη φορά τόσο έντονα την αντικατάσταση της θρησκείας και κυρίως της πίστης, από την επιστήμη, ενώ παράλληλα έχει καταξιώσει ένα διεστραμμένο μοντέλο καθημερινότητας που μας θυμίζει έντονα την βιβλική εποχή από τα Σόδομα και Γόμορρα.
Εδώ επισημαίνουμε πως το σημείο καμπής όλης αυτής της επιχείρησης και κατά το μοντέλο του Όργουελ, που ήταν; η πρώτη μεγάλη ψυχολογική προετοιμασία ήδη από τότε για όσα ακολούθησαν, είναι η ακύρωση του αυτεξούσιου του ανθρώπου, δηλαδή το μεγαλύτερο δώρο του Παντοδύναμου.
Το αν τελικά θα μπορέσουν να φτάσουν και σε αυτό στο σημείο όμως, θα εξαρτηθεί και από «άλλους Παράγοντες» που… ποτέ δεν θα μπορέσουν να ελέγξουν.
*Ο Νίκος Χειλαδάκης είναι δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
