Ιερείς διώκονται επειδή τέλεσαν λειτουργίες και κοινώνησαν στα κρυφά τους πιστούς. Δικογραφίες σχηματίζονται εναντίον τους και αυτοί κρύβονται για να γλυτώσουν το αυτόφωρο. Απειλές εκτοξεύονται για όσους θελήσουν να ακολουθήσουν το παράδειγμά τους αλλά και σε όσους πιστούς θέλουν να εκκλησιαστούν.
Η ηγεσία της Εκκλησίας συναινεί με τις επιταγές της κυβέρνησης και σιωπά. Πρόστιμα, έλεγχοι και drones ακόμα επιστρατεύονται για εκείνους που θα θελήσουν να γιορτάσουν την Ανάσταση και να τηρήσουν πατροπαράδοτα έθιμα.
Ζούμε στην τουρκοκρατία ή μήπως στον φανταστικό κόσμο του Όργουελ; Όχι, ζούμε στην Ελλάδα της καραντίνας και του κορωνοϊού . Σε μια Ελλάδα κλεισμένη στα σπίτια της, σε μία οικονομία σε στάση, σε μία κοινωνία που απειλείται να ξεκοπεί από ήθη και έθιμα αιώνων.
Οι Έλληνες είναι απείθαρχοι, κάνουν βόλτες στους δρόμους, θέλουν να πάνε στους τόπους καταγωγής τους, θέλουν άκουσον – άκουσον να σουβλίσουν ακόμα και αρνί. Λοιδορούνται γι’ αυτό από τους «ειδικούς» των τηλεπαραθύρων και απειλούνται με πρόστιμα από τους κατασταλτικούς μηχανισμούς της κυβέρνησης.
Μίας κυβέρνησης που αυτάρεσκα αυτοσυγχέρεται επειδή κατάφερε να κρατήσει τα κρούσματα και τους θανάτους σε χαμηλά επίπεδα. Και ας πεθαίνει η οικονομία και ας πεθαίνει το θρησκευτικό συναίσθημα των Ελλήνων, η πίστη και οι παραδόσεις τους. Όμως σε αυτήν την χώρα υπάρχουν και κάποιοι άλλοι κάτοικοι, οι οποίοι φαίνεται ότι δεν εμπλέκονται σε αυτές τις καταστάσεις.
Μπορεί οι Εκκλησίες να είναι κλειστές αλλά στην Θράκη οι μουεζίνηδες λειτουργούν κανονικά και μάλιστα μετά μεγαφώνων. Οι Έλληνες οφείλουν να μένουν σπίτια τους και να τρώνε πρόστιμα αλλά οι «πρόσφυγες» απλά παρακαλούνται να «stay inside», όπως δήλωσε ο κ. Μηταράκης.
Στην Ριτσώνα και στην Μαλακάσα βρέθηκαν δεκάδες κρούσματα του ιού αλλά στα δεκάδες άλλα κέντρα υποδοχής δεν ξέρουμε τι γίνεται ή μάλλον βλέπουμε στη Μόρια τους «πρόσφυγες» να σουλατσάρουν ελεύθεροι και να βήχουν προς τους αστυνομικούς που τους κάνουν συστάσεις.
Η Τουρκία ήδη έχει ξεκινήσει να στέλνει τους αρρώστους της στα νησιά του Αιγαίου και ο κ. Κουμουτσάκος δηλώνει αδυναμία να εφαρμόσουμε την επαναπροώθησή τους επειδή η γείτονα χώρα επικαλείται το Lock down της εξαιτίας του ιού. Λες και στην Ελλάδα δεν μας ακουμπά αυτός, λες και δεν έχουμε κρούσματα, αλλά οφείλουμε να υποδεχτούμε, να εξετάσουμε και να περιθάλψουμε και τα εισαγόμενα.
Το μεγαλείο της υποκρισίας των κρατούντων φάνηκε στη Λάρισα, στον οικισμό των Ρομά.
Σύσσωμο το επιτελείο της κυβέρνησης, χωρίς κανένα μέτρο προστασίας, έκατσε σούζα απέναντι στις λοιδορίες των Ρομά και παρακαλούσε μετά για την εφαρμογή των στοιχειωδών μέτρων προστασίας στον οικισμό τους.
Ούτε πρόστιμα, ούτε lock down, μόνο παρακάλια απέναντι σε αυτήν την «ευπαθή» κοινωνικά ομάδα κατοίκων, που σύμφωνα με τα λόγια του αρχηγού της «δεν μπορεί να κλέψει» λόγω των μέτρων. Εισαγγελέας πουθενά!
Ξέχασα, αυτός ετοιμάζει τις δικογραφίες για τους ανυπάκουους παπάδες και τους περιηγητές.
Δύο μέτρα, δύο σταθμά
Το ότι δεν θα κάνουμε Ανάσταση το έχουμε καταλάβει. Για το «καλό» μας πάντα, οφείλουμε να συμμορφωθούμε με τις κυβερνητικές εντολές και να αφήσουμε να χαίρονται αυτοί που απεργάζονται, όχι τον διαχωρισμό πλέον Εκκλησίας – Κράτους, αλλά το ξέκομα της κοινωνίας από την πίστη και την ιερότητα της ζωής. Και καλά, οι Χριστιανοί, οι Έλληνες θα πειθαρχήσουν.
Με τους Μουσουλμάνους, όμως, τι γίνεται;
Λίγες ημέρες μετά την Ανάσταση και συγκεκριμένα στις 23 Απριλίου ξεκινά το Ραμαζάνι. Αυτή είναι η σπουδαιότερη γιορτή των Μουσουλμάνων και προβλέπει καθημερινή νηστεία και προσευχή. Μπορεί το τέμενος στον Βοτανικό να μην έχει ακόμα ολοκληρωθεί αλλά λειτουργούν τα τζαμιά της Θράκης και κυρίως λειτουργούν τα δεκάδες παράνομα τζαμιά σε όλη την επικράτεια.
Σημαντικό είναι να πούμε, πως το λατρευτικό τυπικό των μουσουλμάνων επιτρέπει και την δημόσια τέλεση της λατρείας σε ανοιχτούς χώρους. Γι’ αυτό και κάθε χρόνο βλέπουμε την Ομόνοια και όχι μόνο, να μεταμορφώνεται σε Μέκκα.
Τι θα κάνει η υπερβολικά ευαίσθητη κυβέρνησή μας απέναντι σε αυτές τις εκδηλώσεις μαζικής λατρείας; Θα εφαρμόσει τα μέτρα που αφορούν την Χριστιανοσύνη ή απλά θα κάνει συστάσεις;
Αν εφαρμοστούν τα μέτρα – που δεν το πιστεύουμε – δεν θα υπάρξουν αντιδράσεις από τους ιδιαίτερα ευαίσθητους, σε θέματα θρησκείας, μουσουλμάνους; Ή μήπως τέσσερις ημέρες μετά την Ανάσταση θα ξεκινήσει η άρση των περιοριστικών μέτρων;
Στα τέλη Απριλίου δεν την προσδιορίζουν εξάλλου;
Ζούμε σε ένα θέατρο του παραλόγου. Μάλλον καλύτερα να πούμε ότι μας κυβερνά ένας θίασος σκιών, ο οποίος εφαρμόζει δύο μέτρα και δύο σταθμά.
Από την μία εφαρμόζει με αυστηρότητα μέτρα κατά των κατοίκων αυτής της χώρας και από την άλλη αποδεικνύεται ελαστικός προς τους εποίκους αυτής. Το κουτόχορτο όμως κάποτε τελειώνει και από αυτά που είδαμε, πού πρόσφατα, στην Λέσβο, στην Χίο και στην Σάμο θα γίνουν μία πανελλήνια πραγματικότητα.
