Αναφορικά με την κτηνώδη δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ από τον πρώην πλέον αστυνομικό Ντέρεκ Τσόβιν από τα ελεγχόμενα από την Διεθνή Ελίτ ΜΜΕ έχουν ακουστεί διάφορα, περί ρατσισμού, περί ενός κλίματος δυσφορίας στις ΗΠΑ για τον Αμερικανό πρόεδρο Ν.Τραμπ, για προσπάθεια ελέγχου με στρατιωτικές μεθόδους των ταραχών που ξέσπασαν στις ΗΠΑ και διάφορα άλλα παντελώς ανυπόστατα και ανόητα που στοχεύουν στο θυμικό του μέσου πολίτη για να μην καταλάβει τι ακριβώς διακυβεύεται.
Η Κέλι Τσόβιν, σύζυγος του αστυνομικού Ντέρεκ Τσόβιν, ο οποίος σκότωσε τον αφροαμερικανό Τζορτζ Φλόιντ είναι από το Λάος. Και όταν λέμε είναι εννοούμε όχι μόνο φυλετικά αλλά και ότι γεννήθηκε εκεί και ήρθε στις ΗΠΑ με τους γονείς της ως πρόσφυγας.
Πόσο ρατσιστής μπορεί να είναι κάποιος που έχει παντρευτεί μια γυναίκα από το Λάος και υποτίθεται πως είναι της φιλοσοφίας «White Anglosaxon Protestand»; Παραμύθια λέμε;
Ο συνάδελφος του Τσόβιν στο επίμαχο περιστατικό ήταν και αυτός… Κινέζος. Είναι αυτά χαρακτηριστικά «ρατσιστή»;
Το ζήτημα του ρατσισμού στις ΗΠΑ έχει λυθεί από τον καιρό του πολέμου του Βιετνάμ για έναν πολύ απλό λόγο: Λευκοί και μαύροι πολεμούσαν μαζί και πέθαιναν μαζί. Φύλαγαν ο ένας την πλάτη του άλλου.
Όταν ο πόλεμος τελείωσε ήταν μεταξύ τους «αδέρφια» πολύ περισσότερο από αυτούς που είχαν ίδιο χρώμα. Όταν επέστρεψαν στις ΗΠΑ ως βετεράνοι αντιμετώπισαν την ίδια κατακραυγή από την αμερικανική κοινωνία άσχετα από το χρώμα τους. Ο πόλεμος του Βιετνάμ ένωσε τις δύο κυριαρχούσες φυλές στις ΗΠΑ ενώ οι επόμενοι πόλεμοι ενέταξαν και τους ισπανόφωνους στο αμερικανικό έθνος.
Η πλειοψηφία των αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων αποτελείται από ισπανόφωνους.
Μάλιστα πολλοί ισχυρίζονται ότι εξαιτίας του πολέμου της Ανγκόλας έπεσε και το ρατσιστικό καθεστώς του «Απαρτχάιντ» στη Νότια Αφρική καθώς και εκεί οι Λευκοί Αφρικάνερς (ολλανδόφωνοι λευκοί άποικοι) πολεμούσαν μαζί με τους μαύρους τους οποίους καταπίεζε επί δεκαετίες το καθεστώς της Πραιτώρια.
Ήταν ζήτημα χρόνου η «τριβή» να τους φέρει κοντά.
Σε ότι αφορά τις αμερικανικές αστυνομίες (κάθε πόλη έχει την δική της) αποτελούνται από Μαύρους, Λευκούς, Λατίνους είναι πολύ δύσκολο να κατηγορηθεί ένα αστυνομικό τμήμα για ρατσισμό.
Αρκεί κάποιος να προσέξει το χρώμα του δέρματος των αστυνομικών των riot police που συμμετέχουν αυτή την στιγμή στην καταστολή των ταραχών. Δεν είναι όλοι λευκοί…
Ας μιλήσουμε για το κλίμα δυσφορίας στις ΗΠΑ. Όσο ο Ν.Τραμπ εφάρμοζε το οικονομικό του πρόγραμμα όλα στις ΗΠΑ πήγαιναν «τρένο». Η πανδημία του κορωνοϊού ανέβασε την ανεργία στις ΗΠΑ στο 20%.
Πού οφείλεται η ανεργία αυτή; Στα lockdown που επέβαλαν στις Πολιτείες τους οι Κυβερνήτες οι οποίοι όλως τυχαίως ανήκαν στους Δημοκρατικούς.
Τώρα έχουν ξεκινήσει γενικές ταραχές σε όλη την αμερικανική επικράτεια όπου χιλιάδες «διαδηλωτές» καίνε και λεηλατούν ότι βρουν μπροστά τους. Ειρηνική διαδήλωση προς τιμήν του Τζορτζ Φλόιντ δεν το λες αυτό…
Συν τοις άλλοις έχουν «ξεφυτρώσει» όλοι οι πιθανοί και απίθανοι (συνήθως ηθοποιοί και αθλητές που ανήκουν στο σύστημα των Δημοκρατικών) και υβρίζουν τον πρόεδρο Τραμπ καθημερινά λες και ευθύνεται αυτός για την συμπεριφορά του κάθε αστυνομικού στις ΗΠΑ.
Για όσους δεν ξέρουν η αστυνομία της Μινεάπολις, ή της Νέας Υόρκης, ή του Μαϊάμι, ή οποιασδήποτε πόλης, δεν ανήκουν στο ομοσπονδιακό κράτος αλλά στους δήμους.
Στην ουσία πρόκειται για «δημοτικές» αστυνομίες, τόσο απλό. Για την αστυνομία της Μινεάπολις υπεύθυνος είναι ο δήμαρχος της πόλης ο οποίος διορίζει και τον αρχηγό της.
Ο Ν.Τραμπ δεν εμπλέκεται πουθενά και δεν έχει καμία σχέση με «ρατσιστικές αστυνομικές συμπεριφορές».
Όλα αυτά που γίνονται στις ΗΠΑ από τον κορωνοϊό και μετά έχουν έναν μόνο στόχο: Να χάσει τις προεδρικές εκλογές ο Ν.Τραμπ. Να καταστεί υπεύθυνος για τις υποκινούμενες ταραχές και για να του «φορτωθεί» γενικώς και αορίστως η συμπεριφορά κάποιων αστυνομικών.
Τρίχες κατσαρές…
Οι εκλογές του Νοεμβρίου στις ΗΠΑ είναι οι σημαντικότερες από την λήξη του Β’ ΠΠ για έναν απλό λόγο: Είναι η παλαιά τάξη, των παραδόσεων των εθνών και των αξιών εναντίον της Νέας Τάξης Πραγμάτων, της Διεθνούς Αριστεράς, του Διεθνισμού, της καταστροφής των εθνών και της ιδρύσεως ενός Παγκόσμιου Κράτους.
Στις εκλογές θα κριθεί το εξής δίλημμα: Ή εμείς ή αυτοί.
Αν είναι αυτοί πάντως, θα έρθει μια εποχή σκοταδισμού που ο Μεσαίωνας μπροστά τους θα φαντάζει με παδική χαρά. Φέρνουν ένα μέλλον με εμφύτευση τσιπ για όλους, παρακολούθηση των πάντων, στέρηση ελευθερίας του λόγου (ήδη λογοκρίνουν με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης τις απόψεις που δεν είναι της «μόδας»), μίσος για όποιον θέλει να ορίσει την ζωή του (όποιος δεν συμφωνεί με τις κατεστημένες απόψεις του επιφυλάσσουν πολύ δύσκολη κοινωνική και επαγγελματική ζωή), κατάργηση όλων των παραδοσιακών αξιών και εν τέλει κάποτε θα επιλέγουν ποιος θα ζει και ποιος θα πεθαίνει ανάλογα με ποιος τους «αρέσει».
