Να ξεκαθαρίσω ευθύς εξ αρχής, ότι τρέφω αισθήματα αγάπης για τη σημαντική αυτή πόλη της Μακεδονίας και τους πραγματικά προκομμένους κατοίκους της. Ένα μάχιμο κέντρο του Ελληνισμού κατά τον Μακεδονικό Αγώνα, που ύμνησε η Πηνελόπη Δέλτα στα μυστικά του Βάλτου, μια φιλόξενη πατρίδα για τους κατατρεγμένους Έλληνες του Πόντου και της Μικράς Ασίας.
Πρόσφατα τα Γιαννιτσά ήρθαν και πάλι στην επικαιρότητα, γιατί σε ένα τοπικό γλέντι, επ’ αφορμή ενός χαρμόσυνου κοινωνικού γεγονότος, ο σημερινός Δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης, Ιμάμογλου, όχι μόνο παρευρέθηκε, αλλά και συμμετείχε επιδεικνύοντας τις χορευτικές του ικανότητες. Το ‘αστέρι’ των Κεμαλικών και κατά πως λέγεται από τους βασικούς μνηστήρες για την Πρωθυπουργία στη μετά Ερντογάν εποχή, έδωσε βροντερό παρόν.
Λογικό είναι να μπαίνει κανείς στον πειρασμό, να κάνει σκέψεις για μια αντίστοιχη πολιτική επένδυση. Που βρίσκεται στο ίδιο μήκος κύματος, με όσα παλαβά και αστεία ακούμε, περί προσόντων στην πολιτική, που τα εξασφαλίζει η -άκουσον , άκουσον- φιλική σχέση με τον Ερντογάν! Ωσάν να είναι η Τουρκική πολιτική, σταθερή και μεθοδική στις επιδιώξεις της σε βάθος δεκαετιών, υπόθεση κοινωνικού σουαρέ.
Δυστυχώς δε φαίνεται κανείς να διδάχθηκε, από όσους διεκδίκησαν θέσεις και τιμήθηκαν με ρόλους στα δημόσια πράγματα, για τη σοβαρότητα και την υπευθυνότητα, που όσο ποτέ απαιτείται για να εξασφαλιστούν οι τύχες της Πατρίδας μας και όλων μας συλλογικά.
Και ξεδιάντροπα, είτε παριστάνοντας τους αφελείς, είτε ενεργώντας ως πραγματικά δόλιοι-σε κάθε περίπτωση απελπισμένοι και ακατάλληλοι- διεκδικούν θέσεις και αξιώματα, επικαλούμενοι πραγματικές ή φαντασιακές ‘σχέσεις’ και ‘προσωπική επαφή’ με τον Ερντογάν. Με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει. Που δε σημαίνει απολύτως τίποτα ! Ακόμα πιο θλιβεροί όσοι αναπαράγουν τέτοιες αστειότητες ή υποδύονται ότι τις συζητούν σοβαρά.
Είναι μια πρόσθετη απόδειξη του πόσο βαθιά νυχτωμένοι, κάποιοι αμετανόητοι εξακολουθούν να είναι. Αλλά και πόσο απύθμενο είναι το θράσος τους, καθώς και αυτών που το σπονσοράρουν.
Σε μια πιο ήπια εκδοχή τέτοιες γελοιότητες, έχουν αναπαραχθεί με όσους κατά καιρούς μιλάνε για τα φιλελληνικά αισθήματα ξένων ηγετών, τις ‘ελληνικές ρίζες τους’ και ‘τη συμπάθεια για τα εθνικά μας δίκαια’.
Ρεπορτάζ με άλλα λόγια για τις κοσμικές στήλες και το κουτσομπολιό του Σαββατοκύριακου. Ελαφριά αναγνώσματα, που είναι αντίστοιχα του επιπέδου των εμπνευστών και των διακινητών τους.
Επειδή όμως η ιλαρότητα είναι ανίκητη, κατά παράφραση της σχετικής διαπίστωσης, πρέπει να πάρουν την ίδια απάντηση. Και μάλιστα με σχέσεις ουσίας. Όχι σαν τις παλιές κουμπαριές και ζειμπέκικα, που στο τέλος της ημέρας, σίγουρα είχαν κάποια μίνιμα κοινωνικών σχέσεων και επαφής με τους Τούρκους συνομιλητές τους. Όχι βέβαια ότι αυτό τα δικαιολογεί.
Η ίδια η εξέλιξη των πραγμάτων ανέδειξε την ελαφρότητα, την αφέλεια και τη φαιδρότητα κάθε τέτοιας σκέψης και προσπάθειας.
Στη περίπτωση των Γιαννιτσών τουλάχιστον, έχουμε, ‘καραμπινάτες σχέσεις’! Και χορευτικές ικανότητες.
Μπορεί λύση για την υφαλοκρηπίδα να μη βρούμε, αλλά θα το ρίξουμε στα Ποντιακά! Ευκαιρία για τους ‘φίλους’ του Ερντογάν, να αρχίζουν να μαθαίνουν.
Και να πολιτογραφηθούν Γιαννιτσιώτες! Ένα Υπουργείο θα το πάρουν!
