Με τα μάτια ορθάνοιχτα στην ακοίμητη Θράκη!

Στα πρώτα χρόνια της ωριμότητας, όταν άρχισαν να με απασχολούν περισσότερο τα θέματα Εξωτερικής πολιτικής απ’ τα Εσωτερικής φύσεως είχα διαμορφώσει την άποψη πως η μουσουλμανική Μειονότητα Θράκης ήταν μια υπό διαμόρφωση κλειστή κάστα Ελλήνων πολιτών.

Μια κάστα που είχε στοιχεία γνώριμα στο μυαλό μου, αφού την παρομοίαζα μέσα μου με την παλιά συντεχνία των ταμπάκων του περασμένου αιώνα στα Γιάννενα, όπως αποτυπωνόταν αυτή γλαφυρά στον ”Σιούλα τον Ταμπάκο” του Δ. Χατζή..

Έτσι οι μαχαλάδες των Μειονοτικών έπαιρναν χρώμα αυθεντικό στη φαντασία μου, ανατολίτικο, παραδοσιακό, οικείο, στο ”παιχνίδι” της ταύτισης με τους ”καστρινούς” Ηπειρώτες, αν και εκείνοι διαφοροποιούνταν απ’ όλους γιατί είχαν εξασφαλίσει με το σπαθί τους την αυτάρκεια (οικονομική, ηθική, κοινωνική, πολιτική) και συγκροτούσαν ένα διαμορφωμένο σύνολο που ήταν δεμένο με κανόνες και συγγένειες και δούλευε συνεταιρικά.

Η άλλη ”κάστα” ωστόσο, αυτή της τουρκόφωνης μουσουλμανικής που άρχισε συν τω χρόνω να ξεθαρεύει, έκανε περιοδικά αισθητή την παρουσία της στο ελληνικό κράτος ειδικά μετά την είσοδο στη Βουλή των πολιτικών εκπροσώπων της, όποτε ήθελε να αιτηθεί τη βελτίωση της ποιότητας ζωής της ή την αποκατάσταση ενός άδικου που γινόταν σε βάρος των δικαιωμάτων της.

Μέχρι να φτάσουμε στο 2010, είχε εισβάλει ήδη βίαια ο ρεαλισμός στη ζωή μου σαρώνοντας ρομαντισμούς και φαντασιώσεις για το ”δέντρο” της θρακικής Μειονότητας, καθιστώντας σχεδόν αγνώριστο το παζλ που είχα σχηματίσει ως τότε, αφού τα στοιχεία που είχα στα χέρια μου ήταν άκρως ανησυχητικά και με διαβεβαίωναν ότι η ”αχίλλειος πτέρνα” της Ελλάδας βρίσκεται στη Θράκη.

Ναι, δεν τίθεται θέμα υπερβολής ή κινδυνολογίας όταν μιλώ για εν εξελίξει εσωτερικό μέτωπο στα άρθρα μου. Μια μικρή πρόγευση μόνο θα σας δώσω για όσα συνέτειναν στο να διαμορφώσω την άποψη αυτή την τελευταία δεκαετία, ρίχνοντας φως (ενδεικτικά) σε γεγονότα που σπανίως προβλήθηκαν, καθώς η προσοχή όλων ήταν στραμμένη τότε στην οικονομική κρίση.

Ο λύκος ωστόσο στην αναμπουμπούλα χαίρεται και λύκος δεν είναι μόνο η Τουρκία που χάρηκε με τα χάλια μας τότε και προσπάθησε να επωφεληθεί της ημιχρεοκοπίας μας για να διεισδύσει περαιτέρω στη Θράκη, αλλά και τα τουρκόψυχα ”τσιράκια” της που ζουν εκεί και χρόνο με τον χρόνο προετοιμάζουν το έδαφος – καθ’ υπόδειξη του ”σουλτάνου” – για την Κοσσοβοποίησή της, μέχρι να πετύχουν την αυτονομία και ανεξαρτησία της.

Ένας απ’ τους… αειθαλείς κλώνους της ενορχηστρωμένης τουρκικής πολιτικής για τη Θράκη είναι ο γνωστός για τον ανθελληνισμό του επιχειρηματίας και πρόεδρος του Συλλόγου Πολιτισμού και Αλληλεγγύης Τούρκων Ελλάδας (YUNTÜRK) Φερούχ Οζκάν, ο γιος του οποίου (Χασάν) εργάζεται στο τηλεοπτικό κανάλι Rumeli TV της Κωνσταντινούπολης, που είναι καλός αγωγός της Τουρκικής προπαγάνδας στη Θράκη.

Ο εν λόγω επιχειρηματίας, ο οποίος είναι στρατευμένος την τελευταία δεκαετία υπέρ αυτής, δε χάνει ευκαιρία να εμφανίζεται σε τοπικές τουρκόφιλες εφημερίδες και να αυτοπαρουσιάζεται ως ”πρόεδρος της ‟Αυτόνομης Συνόδου Διαπραγμάτευσης Δυτικής Θράκης”, οι πράσινες σημαίες της οποίας άρχισαν να μπαίνουν δειλά στα τζαμιά στις αρχές της δεκαετίας των μνημονίων και τώρα (απροσχημάτιστα, πλέον) έχουν ”εγκατασταθεί” εκεί για τα καλά.

Ο Φερούχ Οζκάν ”ίδρυσε”, μ’ άλλα λόγια, τη… δικιά του αυτόνομη Θράκη κάτω απ’ την μύτη του ελληνικού κράτους (που μοιάζει να μην αντιπροσωπεύεται εκεί) με όραμα την ”Δημοκρατία της Ταμράς” και βάση σχεδιασμού της το ιδρυτικό καταστατικό του ”Προσωρινού Τουρκικού Κράτους της Ροδόπης” (1879- 1886), που ήταν προϊόν αντίδρασης των τουρκόφρονων της περιοχής απέναντι στη βουλγαρική κυριαρχία.

Η Αθήνα και όλο το σύστημα διαφύλαξης της Δημόσιας Ασφάλειας των ελληνικών κυβερνήσεων φαίνεται ότι δεν πήραν μυρωδιά για τα όσα απεργάζονται εδώ και χρόνια οι τουρκικοί κύκλοι υπό την υψηλή εποπτεία του Προξενείου Κομοτηνής (που κάνει τη ”βρώμικη” δουλειά υπογείως) ή δε θέλουν να πάρουν προς χάριν της.

Κι αυτό το τελευταίο αποτελεί τη σύγχρονη τραγωδία της Ελλάδας που έχει υποταχτεί αμαχητί στην Νέα Τάξη Πραγμάτων, η οποία – ποντάροντας στην ηττοπάθειά των παιδιών της – έχει ήδη κλέψει το όνομα της Μακεδονίας προς χάριν των Σκοπιανών (17 Ιουνίου 2018) με την υπογραφή του τότε πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα και του υπουργού Εξωτερικών του Νίκου Κοτζιά.

Κι όλα αυτά χωρίς πόλεμο, χωρίς χρήση βίας, για χάρη της ειρήνης. ”Για την μακροβιότητα της Ειρήνης”, όπως είχε πει και ο νυν πρωθυπουργός κι αναρωτιέμαι τώρα ψυλλιασμένη πότε θα κληθούμε να υπογράψουμε τις δεύτερες Πρέσπες και να δώσουμε το μισό Αιγαίο στους Τούρκους, για χάρη της.

Πότε θα βάλουμε στο χαρτί των διαπραγματεύσεων της Χάγης την προδοτική υπογραφή της υποχώρησής μας με στόχο την… Ειρήνη δια της ”συνεκμετάλλευσης”. Δια της μοιρασιάς δηλαδή του Αιγαίου με την Τουρκία. Δια της εκποίησης των κεκτημένων μας στο Αρχιπέλαγος (ορυκτό υποθαλάσσιο πλούτο, νησιά και βραχονησίδες)…

– Ναι, το σχέδιο των Μεγάλων για το Αιγαίο φαίνεται ότι θα περάσει τελικά χωρίς δικά μας προσκόμματα για τον ακρωτηριασμό μας, όπως είχε περάσει για την Μακεδονία στις Πρέσπες. Έστω κι αν συνεπάγεται για μας οδυνηρές απώλειες στα θαλάσσια κεκτημένα μας, όπως τις προσδιόρισε σκιαγραφικά απ’ το 2005 η τότε Πρόεδρος της Βουλής Ψαρούδα Μπενάκη (κατά την προσφώνηση του νεοεκλεγέντα ΠτΔ Κάρολο Παπούλια) και τις συγκεκριμενοποίησε τον Απρίλιο του τρέχοντος έτους η πρωθυπουργική αδελφή και πρώην υπουργός Εξωτερικών μας, Ντόρα Μπακογιάννη.

”Κάπως έτσι θα είναι ο Γ’ Παγκόσμιος Πόλεμος”, σκέφτομαι. Η πλήρης υποταγή των αδύναμων στο δίκαιο της πυγμής των δυνατών του κόσμου…”

Μέσα στους τελευταίους βάζω και τους Τούρκους απέναντι, που λίγο θέλουν να εξελιχθούν σε Περιφερειακή δύναμη της Μεσογείου, σε γεωπολιτικό πυλώνα ισχύος με επιρροή Μεγάλης Δύναμης.

– Τι θα κάνουμε; Πώς θα ενισχύσουμε την αποτρεπτική μας ισχύ, για να τους αντιμετωπίσουμε; αναρωτιέμαι ανήσυχη φωναχτά, μα την ίδια κιόλας στιγμή απαντάω στον εαυτό μου σχεδόν ασυναίσθητα με τρεις λέξεις του Ομήρου:

– Παρά θιν αλός!.., επενδύοντας ανακουφισμένη στον Πολεμικό μας Στόλο…

Όμως γρήγορα σκοτεινιάζω στη σκέψη της Θράκης, γιατί θα είναι πάντα για μας το Εσωτερικό Μέτωπο λόγω της Μειονότητας που εγκολπώνει…

”Ο Φερούχ Οζκάν είναι επικίνδυνος”, σκέφτομαι συνοφρυωμένη, ”αφού μετέτρεψε με τα λεφτά του και τις πλάτες της Άγκυρας το εθνικιστικό ψευτοκόμμα του Αχμέτ Σαδίκ (DEB) σε κυρίαρχο μειονοτικό”…

Σαν σε όνειρο φέρνω στο νου μου τις κουστωδίες Τούρκων αξιωματούχων που τους συνόδευε κατά καιρούς στο χωριό του, τον Εχίνο της Ξάνθης, όπου διοργάνωνε φιλοτουρκικές εκδηλώσεις έχοντας στο πλευρό του ψευτομουφτήδες και Τούρκους πράκτορες (MIT).

”Με την αδιαφορία της η ελληνική Πολιτεία έσπρωξε τους Πομάκους του Εχίνου στην αγκαλιά της Άγκυρας…”, μουρμουρίζω θυμωμένη και αφορίζω εντός μου όλους τους υπουργούς Εξωτερικών ανεξαίρετα.

Σπρώχνω προς τα πίσω με δύναμη τα μαλλιά μου σαν να θέλω να διώξω τις σκέψεις μου. Μα αυτές τρέχουν πίσω απ’ τους συνειρμούς μου που σκαλώνουν στην επέτειο που έρχεται.

”Τέλη Ιουλίου, στο μνημόσυνο του Σαδίκ, θα αναστηθούν πάλι οι καταργημένοι σύλλογοι των τουρκόφρονων και οι ”τραπεζίτες” της Θράκης, σκέφτομαι. ”Θα κόβει και θα ράβει ο Φερούχ Οζκάν και πάλι. Κι οι άλλοι από κοντά, πάντα, Τούρκοι και τουρκόψυχοι.

Οι ψευτομουφτήδες, οι ΜΙΤατζήδες και οι Πρόξενοι θα είναι κοντά στους αξιωματούχους του τουρκικού κράτους που θα κάνουν τις ομιλίες στην μνήμη του πρόωρα χαμένου εθνικιστή βουλευτή, με τους σωματοφύλακες πίσω να κρατάνε τα άσπρα στεφάνια”…

– Εάν δεν πάρουμε τα δικαιώματά μας στην Ελλάδα, θα γίνει χαμός!!!.., φτάνει στο νου μου απαντητικό σχόλιο – βόμβα του Φερούχ Οζκάν απ’ το μακρινό καλοκαίρι του 2012, σε δήλωση του τότε υπουργού Εξωτερικών Δημήτρη Αβραμόπουλου, ο οποίος είπε – με αφορμή την ατυχή σύγκριση της μουσουλμανικής Μειονότητας Θράκης με το Πατριαρχείο Κωνσταντινούπολης:

– Η φήμη και το μέγεθος του Πατριαρχείου δεν επιτρέπουν ούτε νομικά ούτε ηθικά να θεωρείται ένα με την μουσουλμανική μειονότητα στην Θράκη…

Ο Οζκάν επανανέλαβε πάλι μονότονα όσα… προειδοποιητικά είπε στον δημοσιογράφο που προσπάθησε να τον εκνευρίσει:

– Πίσω από την Τουρκομουσουλμανική μειονότητα στην Ελλάδα, υπάρχουν όλοι οι πολίτες της Τουρκικής Δημοκρατίας και ο μουσουλμανικός κόσμος. Εάν δεν αποδοθούν τα δικαιώματα μας στην Ελλάδα, θα γίνει χαμός…

Λίγους μήνες μετά, τον Δεκέμβριο του 2012, ο τ. πρόεδρος του “Συλλόγου Αλληλεγγύης Τούρκων” Φερούχ Οζκάν θα έλεγε το αμίμητο και ενδεικτικό του ανθελληνισμού του:

– Η Θράκη είναι το τελευταίο αιχμάλωτο έθνος στην Ευρώπη!!!.. Πρέπει να αγωνιστούμε γι’ αυτήν. Για μια Αυτόνομη Δυτική Θράκη, απαλλαγμένη από την “ρωμέικη τυραννία”!!!..”

Η εικόνα του φίλου του Ερντογάν χάνεται ξαφνικά στις σκέψεις μου. Μπερδεύεται με κάτι γυναίκες της μειονότητας μαντιλοδεμένες, αλλά αγωνιστικές, φεμινίστριες, που ήταν αποφασισμένες να διεκδικήσουν το δικαίωμα να είναι ισότιμες με τους άντρες.

Ύστερα οι συνειρμοί μου κατρακυλούν με τον χρόνο και συναντούν πάλι τον Οζκάν δυο χρόνια πριν, το 2018, να αναρτά στα ιστολόγια τους χάρτες με την ”αυτόνομη Θράκη”. Είναι πολύχρωμοι, αλλά αυτό που ξεχωρίζει είναι το πράσινο της Δυτικής Θράκης, της Θράκης μας, που γειτονεύει με το πορτοκαλί των περιοχών που προστέθηκαν σ’ αυτήν με τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου (1913) και το εκρού της Ανατολικής Ρωμυλίας…

Γι’ αυτό το όνειρο, το όνειρο της ”αυτόνομης Θράκης”, ο εμφανιζόμενος ως πρόεδρος της ”Ιδρυτικής Βουλής Δυτικής Θράκης”, Φερούχ Οζκάν είχε στείλει – ένα μήνα πριν (Μάιο 2020) -στην τοπική εφημερίδα Μπιρλίκ της Ξάνθης και την τουρκική φιλοκυβερνητική Γενί Σαφάκ – μια προπαγανδιστική επιστολή, προμήνυμα των σχεδίων των τουρκόφρονων της Θράκης.

Παρόμοιες κινήσεις είχε κάνει και στην αρχή του χρόνου, όπου ζητούσε τη δημιουργία ειδικού καθεστώτος στη Δυτική Θράκη έως την 21η Αυγούστου 2020!!!. Στην επιστολή του Ιανουαρίου ο Οζκάν είχε καταγγείλει μάλιστα τις συνθήκες που καθόριζαν το καθεστώς της Μειονότητας Δυτικής Θράκης.

Προκαλούσε συγκεκριμένα την Ελλάδα – μέσω της εφημερίδας Γενί Σαφάκ – να μιλήσει και με τα μέλη της ”Ιδρυτικής Βουλής Δυτικής Θράκης” (της οποίας είναι ο ίδιος πρόεδρος) για τη δημιουργία ειδικού καθεστώτος στη Θράκη, όπως συνομιλούσε με τον Χαφτάρ για το Αιγαίο και την ΑΟΖ της Κύπρου.

Προκαλούσε και συνεχίζει να προκαλεί ακόμα και τώρα ο δεδηλωμένος εχθρός μας Φερούχ Οζκάν, ο οποίος – πρόσφατα μόλις, με αφορμή την επίσκεψη πάνω στη Θράκη της ΠτΔ Κατερίνας Σακελλαροπούλου – κάγχασε με τα λόγια της (”Είναι σπάνιο παράδειγμα συμβίωσης αυτή των πολιτισμών στη Θράκη”) και της απάντησε δηκτικά, επιθετικά, αφήνοντας… υποθήκες ”επαναστατικές” για το μέλλον με την βοήθεια της ”Μητέρας Τουρκίας”…

– Καλά ας δώσει μια εντολή η Άγκυρα και θα δείτε τι θα απομείνει από την συμβίωση…, είπε ο τουρκόψυχος επιχειρηματίας που δε φαίνεται να φοβάται κανέναν, πολύ περισσότερο το αθηνοκεντρικό κράτος το οποίο δείχνει να αγνοεί τα τεκταινόμενα στον εθνικό μας κορμό και κυρίως στις ακριτικές περιοχές του…

Για τον λόγο αυτό και για άλλους πολλούς που δε λέγονται για εθνικούς λόγους, το σύνθημα στο στόμα μας πρέπει να είναι ένα: ”Με τα μάτια ορθάνοιχτα στην ακοίμητη Θράκη!!!..”.

Τη Θράκη ΜΑΣ!

*Κρινιώ Καλογερίδου (Βούλα Ηλιάδου, συγγραφέας)