Πριν να μετατραπεί η τουρκόφιλη ήρα σε φίδι στον κόρφο μας…

Ήξερα πάντα ότι η δημοκρατία στα ακραία της όρια μπορεί να γίνει αντικείμενο άγριας εκμετάλλευσης από τα φίδια του αναρχισμού και του φασισμού. Ήξερα, επίσης, ότι είναι το πιο ευαίσθητο πολίτευμα γιατί είναι το πιο ανεκτικό, σε βαθμό που οι ελευθεριότητές του να αγγίζουν τους χώρους της ασυδοσίας, απ’ όπου ξεπετάγονται ως τρωκτικά η ανομία και η αναρχία με συνακόλουθο ”παραπαίδι” τους την τρομοκρατία.

Όλα αυτά τα ήξερα και τα είχα εμπεδώσει από χρόνια θεωρητικά περισσότερο, γιατί πάντα γεννιούνταν εξαιρέσεις – καθ’ οδόν – και αναφύονταν παραφυάδες σύγχυσης γύρω από τα ζητήματα της δημοκρατίας και της εξουσίας.

Το ότι είμαι φανατική της ελευθερίας, ωστόσο, με έφερε αντιμέτωπη με μη συμβατικούς πολέμους που έχει να αντιμετωπίσει η δημοκρατία σε χώρους ”εθνικά ευαίσθητους”, όπως αυτός της Δ. Θράκης, όπου έθαλλε μέχρι πρότινος αειφόρο το πνεύμα της αρμονικής συνύπαρξης χριστιανών και μουσουλμάνων, όπως έχει αποτυπωθεί ως πρότυπο ”συγκατοίκησης” στη ”Συνθήκη της Λωζάνης (1923), βάσει της οποίας ορίστηκαν τα ελληνικά σύνορα.

Ως μη συμβατικούς πολέμους ορίζω αυτούς που λειτουργούν σαν τορπίλες, σαν δολιοφθορείς – υπογείως – και γι’ αυτό μένουν ”αθέατοι”. Δε γίνονται αντιληπτοί απ’ τους αρμόδιους ”φύλακες”, τουλάχιστον στον βαθμό της επικινδυνότητάς τους. Προσπερνώνται, υποτιμώνται συστηματικά και αψήφιστα, μέχρι να φτάσουν να γίνουν ένοπλες ζώνες αναρχίας με χαρακτήρα κινηματικό.

Ζώνες κινδύνου για την εθνική μας ασφάλεια, αφού η καταχρηστική ελευθερία μπορεί να λειτουργήσει ως καθοριστικός δυναμίτης για το πολίτευμα και την εθνική μας κυριαρχία, απ’ τη στιγμή που δεν τιθασευθεί έγκαιρα.

Και η τιθάσευση, στην περίπτωση της Θράκης, θα αφορά στον εκτραχηλισμό της προξενικής δραστηριότητας και των… συνεργαζόμενων φιλοτουρκικών εστιών, που δεν ελέγχονται επαρκώς προς ώρας λόγω του αδύναμου και απρόθυμου να χειριστεί την όλη κατάσταση κράτους μας.

Δεν έχω σκοπό να σας τρομάξω με τις διαπιστώσεις μου, αλλά να κρούσω τον κώδωνα του κινδύνου για τον εφησυχασμό των ελεγκτικών μηχανισμών μας πάνω στη Θράκη και την υποκατάσταση της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών μας από την τουρκική ΜΙΤ…

Κι αυτό μου δίνει την αίσθηση, προϊόντος του χρόνου, ότι η βορειοανατολική άκρη της πατρίδας μας γίνεται ολοένα και περισσότερο κομμάτι μιας ξεχασμένης Ελλάδας που καρκινοβατεί ανάμεσα στην νομιμότητα και την παρανομία, η οποία είναι θέμα χρόνου να εκδηλωθεί βίαια αναδεικνύοντας τα ασύδοτα χαρακτηριστικά της που έχουν το χρώμα των ”Γκρίζων Λύκων” της μουσουλμανικής Μειονότητας…

Λέτε να υπερβάλω; Δεν νομίζω. Αντίθετα πιστεύω ότι έχουμε να δούμε πράματα και θαύματα εκεί, γιατί δεν έχουν ληφθεί οι απαραίτητες πρόνοιες και, προς ώρας, φαίνεται να έχουν αποκοιμηθεί οι ορισθέντες ως τοποτηρητές και φύλακές της, αντί να είναι ”εν εγρηγόρσει” και ”ετοιμοπόλεμοι”…

Με το μυαλό μου να ταξιδεύει στη Θράκη, διατρέχω τις ανοιχτές ”σελίδες” του υπολογιστή γλιστρώντας ανάμεσα σε μικρές και μεγάλες ειδήσεις, σε λέξεις και παραγράφους που την αφορούν, ώσπου σκοντάφτω σε ”γνωστά” πρόσωπα που συγκροτούν την ΚΕΕΡΦΑ (Κίνηση ”Ενωμένοι Ενάντια στο Ρατσισμό και τη Φασιστική Απειλή”).

Προσπαθώντας να μη σκοντάψω στις φράσεις, τις αντιρατσιστικές συγκεντρώσεις και τα συνθήματά της, μένω στο τελευταίο φιλοματαναστευτικό παραλήρημα του συντονιστή της, ο οποίος ζητά επιτακτικά να δοθούν χαρτιά στους χιλιάδες μετανάστες και πρόσφυγες της αντίπερα όχθης, που είχαν αποτύχει πριν από τρεις μήνες να εισβάλουν σε ελληνικό έδαφος μέσω της ελληνικής μεθορίου και βρίσκονται σε ανασύνταξη τώρα – υπό την καθοδήγηση της τουρκικής Στρατοχωροφυλακής – για να επιχειρήσουν μια δεύτερη έφοδο σε εύθετο χρόνο.

Φορτωμένο αγανάκτηση και οργή, το βλέμμα μου φεύγει απ’ το θλιβερό επεισόδιο με τον Πέτρο Κωνσταντίνου του ΑΝΤΑΡΣΥΑ (που εξυπηρετεί θαυμάσια τα σχέδια του Ταγίπ Ερντογάν για τη Θράκη και το Αιγαίο) και στο βιαστικό περιδιάβημά του σκαλώνει σε μια είδηση ”μισοκρυμμένη” από άλλες εντυπωσιακότερες.

Οι Έλληνες προσκυνητές της Παναγίας Σουμελά (του ελληνορθόδοξου μοναστηριού της Τραπεζούντας που χρονολογείται τον 4ο αιώνα) παρακολουθούνταν, λέει – πριν από τέσσερα χρόνια (2016) – από την ΜΙΤ σ’ όλη τη διάρκεια του ταξιδιού τους στις ακτές της Μαύρης Θάλασσας, τις οποίες αγναντεύει από ψηλά η μονή Σουμελά.

Οι ως άνω αποκαλύψεις δεν κυκλοφόρησαν, βέβαια, ως παραπολιτικά δεδομένα για να πλήξουν τον Ερντογάν (πώς θα μπορούσαν, άλλωστε, εντός της ελεγχόμενης από αυτόν Τουρκίας…), αλλά με αφορμή την εκδίκαση της υπόθεσης του 45χρονου Μουχιττίν Ζενίτ (πρώην αξιωματικού της αστυνομίας) στο 14ο Ανώτατο Ποινικό Δικαστήριο της Κωνσταντινούπολης.

Εκεί έγινε η αποκάλυψη από τον ίδιο ότι ”αυτός με άλλους αξιωματικούς πληροφοριών παρακολουθούσαν με άνωθεν εντολές – στο διάστημα που υπηρετούσε στην Τραπεζούντα (ΒΑ της Τουρκίας) – τους Έλληνες ταξιδιώτες. Κάτι που θεωρώ φυσικό, με την έννοια του αναμενόμενου, για το μη δημοκρατικό (ή, άλλως πώς, απολυταρχικό) καθεστώς της Τουρκίας, το οποίο είναι κυρίαρχο στα πολιτικά πράγματα χρόνια στην γείτονα χώρα…

Κι αυτό – αυτή η αντίστιξη πολιτεύματος μεταξύ Ελλάδας-Τουρκίας – μου δίνει κουράγιο και ελπίδα,γιατί κρατάμε ακόμα ζωντανή τη δημοκρατία στον τόπο μας. Μόνο που, χτυπημένη απ’ τα πολλά που τη βρήκαν, άρχισε ήδη να παραπαίει δεχόμενη χτυπήματα στο μαλακό υπογάστριό της, στα όρια της ελευθερίας της.

Εκεί τη χτυπούν αυτοί που επιδιώκουν το ξεθεμελίωμά της. Αυτοί που την πλαγιοκοπούν δια της ανομίας, της κινηματικής διάθεσης και επαναστατικότητας που γεννά η υφέρπουσας χρόνια φιλοτουρκική προπαγάνδα στους κόλπους της μουσουλμανικής μειονότητας Θράκης.

Προπαγάνδας η οποία – στη συγκεκριμένη περίπτωση – έχει έναν και μόνο σκοπό: τον αλυτρωτισμό, την ανακήρυξη αυτονομίας και ανεξαρτησίας στην βορειοανατολική ακριτική Περιφέρεια της Ελλάδας, τη Δυτική Θράκη. Τη Θράκη μας!!!.

Η ασύμμετρη απειλή, ο μη συμβατικός πόλεμος των τουρκόφρονων μειονοτικών εναντίον της Ελλάδας και υπέρ του Ταγίπ Ερντογάν (για την υγεία του οποίου προσεύχονται δημόσια) βάζει ήδη φωτιά στα κατευθυνόμενα από την Άγκυρα ιστολόγια εδώ και μήνες. Απ’ την αρχή της χρονιάς, για να ακριβολογούμε, με επίταση το διάστημα απ’ τα γεγονότα του Έβρου και μετά.

Στα τέλη του πρώτου μήνα του χρόνου η Θράκη παράδερνε μέσα στην απελπισία της κρατικής αδιαφορίας του Αθηνοκεντρικού κράτους, που κυβερνάται από ένα κόμμα υποτίθεται πατριωτικό. Γιατί ο πατριωτισμός κάθε πολίτη ή κόμματος φαίνεται ”εν τοις πράγμασι”, κατά το ”Αρχή άνδρα δείκνυσι” κι όχι απ’ τις πρόσκαιρες δημοσκοπήσεις…

Και τα πράγματα – η Αρχή ενός κυβερνήτη – κρίνονται από τα μεγάλα, τα δύσκολα, τα εθνικά θέματα κι όχι απ’ τα απλά και επικοινωνιακά της εσωτερικής πρακτικής και επικοινωνιακής κατανάλωσης.

Και μεγάλα ήταν τα Ίμια που χάσαμε γιατί τη σημαία μάς την πήρε ο αέρας… Το όνομα της Μακεδονίας που ξεπουλήσαμε, μαζί με τη γλώσσα και την ταυτότητα της, για να ανοίξει ο δρόμος για την αυτονομία της. Το Αιγαίο που πάμε να χάσουμε με όχημα το ”καζάν καζάν” της συνεκμετάλλευσης του Τούρκου, που γκριζοποίησε ήδη το μισό και ζητά (λίγες μέρες μετά το τηλεφώνημα-έκκληση Μητσοτάκη) την αποστρατικοποίηση των Ψαρών, επωφελούμενος της φοβίας και της αναποφασιστικότητάς μας, που την βάφτισαν ”δειλία” κάποιοι… κακοπροαίρετοι.

Μεγάλο θέμα είναι, επίσης, το Κυπριακό, που έγινε λαγός στιφάδο για το ”ως ευ παρέστητε” που ετοιμάζεται να πει στον κλειδοκράτορα Τούρκο ο έμφοβος Αναστασιάδης. Μεγάλο είναι και το Βορειοηπειρωτικό που ξεχάστηκε και θάφτηκε με τον Κατσίφα, μια που ο τόπος καταγωγής του κείται μακράν από την Αθήνα και ο χρόνος λειτουργεί αντιστρόφως ανάλογα για να προστρέξουμε εκεί για βοήθεια…

Τέλος, μεγάλο – μέγιστο – είναι το θέμα της Θράκης, που έχει αφεθεί να ωριμάσει επικίνδυνα, σε βαθμό που να προοιωνίζεται άσχημες εξελίξεις για τις οποίες θα ευθύνονται αποκλειστικά οι πολιτικές ηγεσίες μας, κι ας το θυμούνται από τώρα αυτό οι κυβερνώντες που ψάχνουν για… ”επωφελείς” συμβιβασμούς με κοπτοραπτική αλά Τσίπρα και Μητσοτάκη.

Ας το θυμούνται για να μην ψάχνουν για άλλοθι και δικαιολογίες, όταν θα έρθει η ώρα της απόδοσης ευθυνών, η ώρα που θα ξορκίζουν την τιμωρία τους. Η ώρα του ”θερίζειν” τα λάθη που έσπειραν. Λάθη που πιθανώς να οδηγήσουν στην απώλεια κεκτημένων μας λόγω ανικανότητας και δειλίας να τα υπερασπιστούμε.

Και να πεις ότι δεν ήταν προειδοποιημένοι από δημοσιογράφους, διπλωμάτες και πολιτικούς της ομάδας των… ”μη προθύμων” για υποταγή και παράδοση, που τους προειδοποιούν μήνες τώρα απ’ τα ιστολόγιά τους, για την ασυδοσία των ”Γκρίζων Λύκων” της θρακικής Μειονότητας, που έχει περάσει τα όρια επικινδυνότητας;

Ήταν και παραήταν προειδοποιημένοι, μα τίποτα!.. Σε καμιά περίπτωση δεν τους συγκίνησε τίποτα απ’ αυτά!.. Αντίθετα, απ’ την αρχή της χρονιάς, για να μείνουμε στα του ’20, τα μηνύματα ήταν γι’ αυτούς παραπλανητικά ή εντέχνως διογκωμένα, έστω κι αν έδιναν την αίσθηση του κατεπείγοντος και έρχονταν καταιγιστικά:

– …”Xάνουμε την Θράκη και κανείς από τον Ελληνικό Κράτος δεν περνάει στην αντεπίθεση. Η ΜΙΤ και το προξενείο κάνουν την ύπουλη δουλειά και η Αθήνα απλά παρακολουθεί την κατάσταση χωρίς καμία αντίδραση…”, γράφει κάποιος με συγκρατημένο θυμό απ’ την ταραγμένη πατρίδα του.

Τίποτα. Δεν τους συγκινούσε τίποτα απ’ αυτά. Ούτε και έπειτα συγκινούσε κανέναν, μέχρι που φτάσαμε στα γεγονότα του Έβρου τον περασμένο Μάρτιο και τα άλλα που ακολούθησαν δυο μήνες μετά, όταν ”ντουζίνες Τούρκοι στρατοχωροφύλακες κατέλαβαν 16 στρέμματα ελληνικού εδάφους”…

Κάναμε τότε μεγάλο ντόρο, ξεσηκωθήκαμε, και δεν έπαιρνε στη κυβέρνηση να μην ξεσηκωθεί μαζί μας, να μην ντυθεί στο ”χ”, για να θυμηθεί τον πατριωτικό εαυτό της κάτω απ’ την πίεση του κόσμου και την εντολή του ”ΔΕ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ”, που πέρασε τελικά σαν σύνθημα νίκης και έκανε να ξεχαστεί κάπως ο πόνος απ’ τις συνεχείς τουρκικές προσβολές…

Όμως άρχισαν να ξεχνιούνται κι αυτά απ’ την αχλή του χρόνου που σαρώνει τα πάντα στο πέρασμά της. Έτσι έσβησαν τα επινίκεια και επανήλθε ο φόβος για τους γνωρίζοντες εκεί την κατάσταση. Ο φόβος που κρυφοβράζει στα στήθη των χριστιανών για τα καντάρια του μίσους που μεταγγίζουν στη μουσουλμανική Μειονότητα οι τουρκόψυχοι ”Γκρίζοι Λύκοι” της Θράκης, μπολιάζοντάς την με το όραμα της αυτονομίας της που θα την απαλλάξει απ’ την ”ρωμέικη τυραννία”!!!..

Ωστόσο ούτε αυτά που έχω κατ’ επανάληψη γράψει και αναλύσει σε προηγούμενα άρθρα μου, με ”καρφιτσωμένα” τα ονόματα και τις διευθύνσεις, φάνηκαν να συγκίνησαν το αμέριμνο ελληνικό κράτος και την αθέατη έως ανύπαρκτη Υπηρεσία Πληροφοριών του. Γιατί αν είχαν συγκινήσει, δε θα ‘χαν λόγο να υπάρχουν εκεί πράκτορες της Τουρκίας και ιδεολογικοί καθοδηγητές που κάνουν σχέδια επί σχεδίων απόσχισης επί τη βάσει της θεωρίας τους ότι ”η Θράκη είναι το τελευταίο αιχμάλωτο έθνος στην Ευρώπη”!!!.

Κάτι τέτοια ακούνε οι Ορθόδοξοι Έλληνες εκεί και γεμίζουν κακά προαισθήματα, γιατί σκέφτονται πως κάπως έτσι χάθηκε για τους Σέρβους το Κοσσυφοπέδιο, που ξεκίνησε σαν απλή διαμάχη και κατέληξε σε ανεξαρτησία.

”Ευτυχώς υπάρχει αντίσταση ακόμα στους κόλπους της μουσουλμανικής Μειονότητας Θράκης”, σκέφτομαι ανακουφισμένη. ”Αντίσταση απ’ τους Πομάκους της περιοχής, οι οποίοι κρατάνε ψηλά τη σημαία της Ελλάδας και ορκίζονται πως δε θα λυγίσουν ποτέ, καθώς σημαδεύουν αγανακτισμένοι με τον δείκτη του δεξιού τους χεριού την Άγκυρα που θέλει να τους ποδηγετήσει .

Κι αυτό το κάνει είτε δωροδοκώντας τους ή κάνοντάς τους πλύση εγκεφάλου για την εθνική του καταγωγή, ώστε να τους εντάξει σαν μέλη στην ”Επιτροπή Διαπραγμάτευσης της Αυτόνομης Δυτικής Θράκης”, επικεφαλής της οποίας είναι ο Ferruh Özkan (Φερούχ Οζκάν).

Ένας ανθέλληνας Θρακιώτης που παρουσιάζεται ως πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Τούρκων Ελλάδας (YUNTURK), αλλά και πρόεδρος της ”Ιδρυτικής Βουλής Δυτικής Θράκης”, μέσω της οποίας κάνει φοβερό αγώνα για την αυτονομία της.

Συμπαραστάτες του στον αγώνα αυτό είναι το Τουρκικό Προξενείο Κομοτηνής, οι ψευτομουφτήδες της Θράκης, το κυρίαρχο μειονοτικό κόμμα DEB (Κόμμα Ισότητας – Ειρήνης – Φιλίας), του οποίου η πρόεδρος Τσιγδέμ Ασάφογλου δήλωσε απερίφραστα μετά την εκλογή της ότι η Μειονότητα στην οποία ανήκει είναι η εθνική και θρησκευτική ταυτόχρονα, το Καταριανό (φιλότουρκο) ειδησεογραφικό δίκτυο Al Jazeera, ο εκδότης της τοπικής εφημερίδας Ξάνθης Birlik (Μπιρλίκ) Τζεγκίζ Ομέρ και η τουρκική φιλοκυβερνητική Yeni safak (Γενί Σαφάκ), στην οποία o Φερούχ Οζκάν (ο γιος του οποίου – Χασάν – εργάζεται στο τηλεοπτικό κανάλι Rumeli TV της Κωνσταντινούπολης), έστειλε προ μηνών μια προπαγανδιστική επιστολή-μανιφέστο των σχεδίων των τουρκόφρονων της Θράκης.

Τα δεδομένα αυτά και άλλα πολλά, που έχω αναλύσει περιοδικά σε άρθρα μου για την Θράκη, με οδηγούν σε συγκεκριμένο συμπέρασμα που παραπέμπει ευθέως στην κύρια έννοια της εισαγωγής μου, τη δημοκρατία και τα όρια ελευθερίας που πρέπει να επιβάλει αυτή.

Ειδικά για την περιοχή της Θράκης όπου υπάρχει μουσουλμανική Μειονότητα (μέλη της οποίας αυτοπαρουσιάζονται ως Τούρκοι), ελλοχεύει ο κίνδυνος μετατροπής της σε εθνική (μετά από παρεμβάσεις της Τουρκίας, ερήμην του κοιμώμενου ελληνικού κράτους).

Κι αυτό είναι ιδιαίτερα επικίνδυνο γιατί – πέρα απ’ τη σύγχυση που θα δημιουργήσει μεταξύ των ελληνόφρονων πιστών της θρησκευτικής Μειονότητας Θράκης και των χριστιανών και μουσουλμάνων κατοίκων της, θα προκαλέσει περαιτέρω προβλήματα καχυποψίας στις σχέσεις τους και θα ετοιμάσει το έδαφος για προβοκάτσιες της Τουρκίας που θα σκιάσουν την… πίστη της ΠτΔ για τη Θράκη, ότι αυτή ”είναι υπόδειγμα αρμονικής συμβίωσης χριστιανών και μουσουλμάνων¨…

Αυτό δεν μπορεί να το πει σήμερα κανείς, με τους πράκτορες της Άγκυρας να αλωνίζουν. Γι’ αυτό το κράτος πρέπει να επιβάλει δικλείδες ασφαλείας που να ελέγχονται σε τακτά διαστήματα, ώστε να προστατέψουν τη δημοκρατία και την εθνική κυριαρχία απ’ τους υπονομευτές τους.

Κι οι υπονομευτές έχουν γίνει πολλοί, έχουν περισσέψει σε κάθε νομό της Θράκης, όπου συμβιώνουν οι Έλληνες χριστιανοί με τους μουσουλμάνους πολίτες της. Και έχουν περισσέψει γιατί δεν υπάρχουν δικλείδες ασφαλείας απ’ το ελληνικό κράτος, ώστε να ελέγχονται οι τουρκόψυχοι μειονοτικοί για πρωτοβουλίες αντεθνικές κι όχι μόνο γι’ αυτές που αφορούν την καθημερινότητά τους και την κατοχύρωση των ατομικών δικαιωμάτων τους…

Αυτό φάνηκε άλλωστε από το πώς σχολίασαν οι τουρκόφρονες μειονοτικοί στα Μέσα κοινωνικής δικτύωσης τη δήλωση της Ελληνίδας ΠτΔ για το ειρηνικό κλίμα στη Θράκη, τον περασμένο Μάιο, με σχόλια όπως: ”Καλά-καλά, ας αποφασίσει κάτι διαφορετικό μια μέρα ο Ερντογάν και θα δεις τι έχει να γίνει εδώ…”

Φάνηκε κι απ’ το πώς υποδέχτηκαν την αυστηρή προειδοποίηση Φλώρου στην Άγκυρα προ ημερών γι’ αυτούς που θα τολμήσουν εισβολή στην Ελλάδα, κρύβοντας τις απειλές τους σε παροιμίες: ”Κελαηδά, αλλά το κεφάλι του κόκκορα που κελαηδά νωρίς το κόβουν…”

Όλο αυτό ασφαλώς επιβεβαιώνει ότι ένα κομμάτι Ελλάδας, αυτό στα ΒΑ σύνορά της που ανήκει στην μουσουλμανική Μειονότητα, έχει επιτρέψει στην τουρκόφιλη ήρα να πάρει κεφάλι και να κινείται αντεθνικά και ασύδοτα. Κι αυτό πρέπει να σταματήσει εδώ και τώρα. Να ξεχωρίσει η ήρα απ’ το στάρι το γρηγορότερο δυνατόν, πριν να μετατραπεί σε φίδι στον κόρφο της Ελλάδας…

Κρινιώ Καλογερίδου (Βούλα Ηλιάδου, συγγραφέας)