Αιώνιοι βάρβαροι με την υπογραφή τους!

Ένα δυσάρεστο ξάφνιασμα, στην αρχή, κι ύστερα ένας πόνος βαθιά στην καρδιά, σαν μια πινέζα να την είχε τρυπήσει. Ήταν 10 Μαΐου όταν πρωτόνιωσα αυτόν τον πόνο διαβάζοντας τα νέα της ημέρας, όπου ένα απ’ τα πρώτα θέματα που κυριαρχούσαν ήταν μια φορτισμένη συγκινησιακά είδηση για τους Έλληνες, που έκρυβε μια τρομερή απειλή για το παγκόσμιο σύμβολο της Ορθοδοξίας.

Ο Φαχρετίν Αλτούν, διευθυντής επικοινωνίας του Ταγίπ Ερντογάν, είχε γράψει χαρακτηριστικά στο tweet του λίγες αράδες με νόημα, υπαινικτικές και ”προφητικές”, με φόντο την Αγία Σοφία.

– Το περιμένουμε καιρό. Όμως, λίγη υπομονή ακόμη. Θα το καταφέρουμε μαζί.

Τα μάτια μου ξεχείλισαν δάκρυα και δεν μπορούσα να τα συγκρατήσω, γιατί βαθιά μέσα μου ήξερα πως δεν υπήρχε επιστροφή σ’ ό,τι έλεγε κι αποφάσιζε ο Τούρκος ”σουλτάνος” απέναντι, που μας προειδοποιούσε πάντα για τα σχέδιά του.

Ήξερα από τότε πως θα συνέβαινε αργά ή γρήγορα η δεύτερη Άλωση (που είπε η Αρβελέρ) μέσα απ’ την μετατροπή της Αγια Σοφιάς σε τζαμί ύστερα από 86 χρόνια. Κι επειδή ήξερα, πόνεσα κι έκλαψα με την ψυχή μου εκείνη την μέρα, δυο μήνες και βάλε νωρίτερα απ’ τα τωρινά.

Έκλαψα για μένα, για σας, για την Ελλάδα και τους παππούδες μας πρόσφυγες, που έφυγαν άρον άρον απ’ τις Χαμένες Πατρίδες μας στην Μικρασία κυνηγημένοι απ’ τους Τσέτες του Κεμάλ, οι οποίοι τουφέκιζαν τα θύματά τους καβάλα στ’ άλογα ή διέταζαν την εκτέλεσή τους με φρικαλέους τρόπους: λιντσάρισμα, κρεμάλα, αποκεφαλισμό, πριονισμό, θάψιμο εν ζωή, γκρεμοτσάκισμα, βαριά χτυπήματα στο κεφάλι μέχρι διάλυσης του κρανίου τους με πέτρες, σούβλισμα και κανιβαλισμό ακόμα…

Με τους ίδιους απάνθρωπους τρόπους είχαν εκτελεστεί, άλλωστε, τότε οι 36.000 οπλίτες και 1750 αξιωματικοί μας που άφησαν τα κόκαλά τους εκεί, κατά την Μικρασιατική Καταστροφή. Γι’ αυτούς που βασανίστηκαν με ποικίλα μαρτύρια και για εκείνους που έφτασαν σε άθλια κατάσταση στην πατρίδα ή άφησαν την τελευταία πνοή τους εν πλω, μέχρι να φτάσουν στο λιμάνι του Πειραιά ή της Θεσσαλονίκης, χύθηκαν ήδη άπειρα δάκρυα και κοντά σ’ αυτά προστέθηκαν σαν φόρο τιμής τα δικά μου.

Στην προκυμαία της Σμύρνης, της Πόλης και όπου αλλού υπήρχε θάλασσα και καράβια των ξένων που περίμεναν να πάρουν τους πρόσφυγες για την Ελλάδα το ’22 (γιατί υπήρχαν και άλλα που τους απομάκρυναν με απέχθεια ρίχνοντάς τους ζεματιστό νερό στα χέρια, για να μην ανέβουν) δεν πηγαινοερχόταν κόσμος απ’ τον μεγάλο ”συνωστισμό” των ταξιδιωτών, όπως έλεγε η Ρεπούση, αλλά απ’ τον φόβο και την αγωνία που τον είχε κυριέψει, καθώς άκουγε τις αγριοφωνάρες των Τούρκων που τον απειλούσαν.

Φωνές, στριγγλιές, κλάματα και απελπισμένες κραυγές μανάδων που έψαχναν τα χαμένα παιδιά τους ξύπνησε μέσα μου το tweet του Φαχρετίν Αλτούν, που έφτασε στα αυτιά μου σαν φωνή των προγόνων μου, σαν φωνή του αίματός μου. Γι’ αυτό ήμουν ψυχολογικά έτοιμη να ακούσω τα προχθεσινά της μετατροπής της Αγια Σοφιάς σε τζαμί, μια που είχε προηγηθεί το επώδυνο μεσοδιάστημα από τις 10 Μαρτίου…

– Το Βερολίνο εκφράζει την λύπη του, γιατί το μνημείο, δεν θα χρησιμοποιείται πλέον αποκλειστικά ως μουσείο.

Περιμένατε τσάι και συμπάθεια απ’ τους Γερμανούς που βρίσκονται ήδη στο τελευταίο στάδιο εφαρμογής των σχεδίων τους για τη Θράκη και το Αιγαίο; Δεν ψυλλιαστήκατε απ’ τα άρθρα μου ότι θα έχουν τους Τούρκους σε ρόλο συνεργατικό στο πλευρό τους στη Θράκη, όπως προοιωνίζονται οι ιστορικές πρακτικές τους διαχρονικά, αφού προηγηθεί το μοίρασμα του Αιγαίου σε βάρος μας με την προσφυγή μας ή μη στη Χάγη;

– Μα κινδυνολογείτε, τώρα… Αν υπήρχαν αυτοί οι κίνδυνοι που λέτε, θα έδειχνε ξέγνοιαστος ο πρωθυπουργός και θα ‘τρεχε για εγκαίνια πότε στην Κέρκυρα (για να δει το έργο της Κασσιόπης σε ”μακέτα”) και πότε στο γεφύρι της Πλάκας (έργο των προηγούμενων); θα με ρωτούσε καχύποπτα κάποιος ”κυβερνητικός”.

– Και είναι άξιος συγχαρητηρίων, θα του απαντούσα με πικρή ειρωνεία. Γιατί με το πρόσχημα αυτών των ταξιδιών και με τα ενσταντανέ ανά την Ελλάδα που βγάζει, κρατάει ”ζεστό” ακόμα τον τουρισμό και κάνει τον λαό να ξεχνάει το άχθος των ελληνοτουρκικών ρίχνοντας όλο το βάρος του ενδιαφέροντός του στον κορονοϊό και τα μπάνια…

– Εννοείτε ότι παίζει το παιχνίδι της παραπλάνησης…. Αλλά δεν τον έχω ικανό τον Κυριάκο να πάει τόσο… διαβολικά μακριά, για να κάνει τον κόσμο να ξεχάσει το πραγματικά μείζον πρόβλημα για μας που είναι το ”τι μέλλει γενέσθαι” με το Αιγαίο…, θα παρατηρούσε με σκεπτικισμό ο Νεοδημοκράτης.

– Να μου επιτρέψετε, αλλά υποτιμάτε τις ικανότητές του, σαν να μην έχει προηγηθεί η υπέρβασή του, όταν ”έφαγε” όλους στη στροφή των εσωκομματικών εκλογών στην ΝΔ κι έκοψε πρώτος το νήμα με δώρο την αρχηγία…, θα του έλεγα με νόημα.‟

”Έπειτα, μην ξεχνάτε πως – και να μην το έχει μέσα του το παιχνίδι της παραπλάνησης ο Κυριάκος – έχει άλλους δίπλα και παραδίπλα του να του το μάθουν (κάτι Ντόρες, κάτι Ντόκοι, αυλικοί και ”υβρίδια”, είναι καλοί αγωγοί μετάγγισης της νεοδημοκρατικής προπαγάνδας)…

Κι αυτή, απ’ ό,τι βλέπω, πάει θαυμάσια στον τόπο μας, αφού η κυβέρνηση των… θαυμάτων (της αξίζει αυτός ο τίτλος, νομίζω, μετά τις επιτυχίες στον Έβρο και τον κορονοϊό) πέρασε με επιτυχία και το εμπόδιο το θρησκευτικό, το εμπόδιο της μετατροπής σε τζαμί της Αγίας Σοφίας.

Ωστόσο σ’ αυτήν την περίπτωση θα συμφωνήσω με την Έλενα Ακρίτα, αν και δεν έχω ιδεολογική ταύτιση μαζί της. Αλλά είπαμε να λέμε αλήθειες εδώ κι όχι αυτά που αρέσουν σ’ εμάς ή τους άλλους που μας χειροκροτάνε.

-Τον Τσίπρα θα τον έλεγαν προδότη και θα έστηναν κρεμάλες στο Σύνταγμα. Με τον Μητσοτάκη είναι Παρασκευουλα ομορφούλα και γλυκούλα #Αγιά_Σοφιά, έγραψε στο tweet της η κόρη του συγγραφέα των ”Αρματωμένων” Λουκή Ακρίτα και τη δικαιολόγησα για πρώτη φορά.

Γιατί κι εμένα αυτή η καθ’ υπερβολή, αμφίδρομη έλξη των Μέσων με τον Μητσοτάκη και τούμπαλιν, μόνο προβληματισμό με γεμίζει για τα εθνικά κυρίως θέματα, γιατί αποκοιμίζει τον κόσμο σε βαθμό επικίνδυνο, τη στιγμή που εξυφαίνονται ορατά και αόρατα σχέδια σε βάρος των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων.

Τη στιγμή που υπάρχουν αόρατες έξωθεν ”υποδείξεις” για να κρατηθούν χαμηλά οι τόνοι στα εθνικά ή σε συγγενή θέματα, όπως αυτό της Αγίας Σοφίας, εκείνο του διορισμού της (κοινής αποδοχής από Γερμανούς και Τούρκους) Ντόρας ως επικεφαλής διακομματικής επιτροπής της Βουλής για την ανάπτυξη της Θράκης και το άλλο των ελληνοτουρκικών διαφορών, που μπορεί και να βρει τη λύση του πριν πάμε στη Χάγη, με τύπου ”κοινή συναινέσει” συμφωνία σε βάρος μας ή, άλλως πώς, με ”καζάν-καζάν συνοπτικές διαδικασίες υπό τις ευλογίες των ξένων, που θα δώσουν ”πεσκέσι” το μισό Αιγαίο στην Τουρκία…

Έτσι εξηγείται γιατί ο πρωθυπουργός ”σκέφτηκε” τα αντίμετρα στην Τουρκία προκλητικά καθυστερημένα, σε χαμηλότερο τόνο από την αντίδραση του Σαλβίνι της Ιταλίας και χωρίς κατάλογο για αντίμετρα. Έτσι εξηγείται γιατί βιάζεται να ”καλύψει” το θέμα είτε με εγκαίνια… μακετών και έργων των προκατόχων του ή με συσκέψεις για τον covid 19 και ποιος ξέρει τι άλλο.

Η προσπάθεια της ”πατριωτικής” κυβέρνησης της ΝΔ να… αμβλύνει τις εντυπώσεις της πράξης βαρβαρότητας του Ταγίπ Ερντογάν απέναντι στο θαύμα της βυζαντινής αρχιτεκτονικής, που είναι ”σύμβολο εις το διηνεκές της Ορθόδοξης Εκκλησίας” έχει μόλις αρχίσει.

Αυτό προανήγγειλε, άλλωστε, και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κ. Πέτσας όταν είπε αόριστα ότι ” θα προχωρήσουμε σε κάποια μορφή κυρώσεων” για το θέμα της Τουρκίας, υποδηλώνοντας με τον τρόπο του προσπάθεια της κυβέρνησης να κατευνάσει τις εδώ αντιδράσεις προς άμβλυνση των εντάσεων μεταξύ των δύο χωρών, αφού θα βρεθούν προσεχώς αυτές σε Τραπέζι διαπραγματεύσεων για να μοιραστούν win-win το Αιγαίο.

Αυτό προανήγγειλαν με τις ”ουδέτερες” τοποθετήσεις τους, που θύμιζαν ανακοινώσεις Αγίας Καθολικής Έδρας, οι δηλώσεις Σχοινά-Χατζηδάκη, οι οποίες ήταν απογυμνωμένες από κάθε συναισθηματισμό, λες και μιλούσαν με υποβολέα την Μέρκελ απ’ το παρασκήνιο…

Γιατί αμφότεροι, με τους ”καρμπόν” χαρακτηρισμούς τους, παρουσίασαν την Αγία Σοφία ως ”παγκόσμιο μνημείο διαπολιτισμικής συνύπαρξης και διαθρησκειακού διαλόγου, ενώ πρώτα και πάνω απ’ όλα είναι το εμβληματικότερο σύμβολο του χριστιανισμού και της οικουμενικής Ορθοδοξίας.

Το γεγονός αυτό και άλλα συνοδευτικά του επιβεβαιώνουν για μένα όχι μόνο ότι δεν έχουμε ίχνος ανεξάρτητης Εξωτερικής πολιτικής, αλλά και ότι τα φοβικά σύνδρομα της ποδηγετούμενης απ’ τους ξένους ”προστάτες” μας εκτελεστικής εξουσίας – σε συνδυασμό με την ολιγωρία της ακαδημαϊκής κοινότητας να αντιδράσει – προετοιμάζουν το έδαφος για δεύτερες Πρέσπες στο Αιγαίο.

Για νέα διπλωματική ήττα, δηλαδή, την οποία θα υπογράψουν άνθρωποι εθισμένοι στον ραγιαδισμό, που θέλουν την Ελλάδα υπηρέτη των απολίτιστων Τούρκων, οι οποίοι – στο απόγειο της μισαλλοδοξίας τους απέναντι στον Ελληνισμό και τον χριστιανισμό – αναδείχθηκαν ως οι ”αιώνιοι βάρβαροι” με την υπογραφή τους…

*Κρινιώ Καλογερίδου (Βούλα Ηλιάδου, συγγραφέας)