Η απάντηση στην τουρκική απειλή

Το Αρχιπέλαγος του Αιγαίου με όλα τα νησιά του αποτελεί ενιαία και αδιαίρετη γεωγραφική, ιστορική, πολιτισμική, οικονομική και διοικητική ενότητα. Είναι γεωγραφική προέκταση του χερσαίου χώρου του ελληνικού κράτους όπως αυτός οριοθετήθηκε πριν από 100 χρόνια με τη συνθήκη της Λωζάννης.

Συνέχεια του Αρχιπελάγους αποτελεί η Α. Μεσόγειος, η θάλασσα η οποία περιβάλλει τον εναπομείναντα βραχίονα του Ελληνισμού στην Εγγύς Ανατολή, την Κυπριακή Δημοκρατία.

Η ιστορία του Αρχιπελάγους ως θάλασσα, νησιά και κάτοικοι, αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο του έθνους των Ελλήνων με ιστορικό βάθος τριάντα αιώνων. Όλους τους αιώνες πλην του τελευταίου, ο Ελληνισμός μεγαλούργησε όχι μόνο στις δυτικές αλλά και στις ανατολικές ακτές του Αιγαίου επιτυγχάνοντας τεράστιες οικονομικές και πολιτισμικές προόδους, ανεξάρτητα της εκάστοτε αυτοκρατορικής διοίκησης. Ήταν τόσο βαθιές οι ιστορικές, πολιτισμικές και οικονομικές ρίζες του Ελληνισμού στη Μικρά Ασία που μόνο με τις σφαγές και την εθνοκάθαρση κατάφεραν οι Νεότουρκοι τον ξεριζωμό του.

Μετά το 1922 είχαμε την γεωγραφική συρρίκνωση του ελληνικού έθνους και τον τελικό εγκιβωτισμό του στα όρια του ελληνικού κράτους. Το 1974 είχαμε τη γεωγραφική συρρίκνωση με τον εποικισμό από την Τουρκία της Κύπρου, της μιας εκ των δύο ελληνικών κρατικών οντοτήτων. Σχεδόν μισόν αιώνα μετά τη Κύπρο, από τον ίδιο εχθρό, επιχειρείται ο γεωγραφικός ακρωτηριασμός και της Ελλάδας.

Κινητήριος δύναμη αυτής της εξέλιξης είναι η διαρκώς διευρυνόμενη διαφορά του γεωπολιτικού δυναμικού μεταξύ των δύο κρατών. Το γεγονός αυτό είναι που ανοίγει την όρεξη της Τουρκίας να επεκταθεί σε βάρος της Ελλάδας με απώτερο στόχο να την κάνει δορυφόρο της. Η δημογραφική έκρηξη, η κατακόρυφη οικονομική ανάπτυξη συμπεριλαμβανομένης της πολεμικής βιομηχανίας και η άριστη αξιοποίηση της γεωγραφικής θέσης της, σε μια σχέση δούναι και λαβείν με τις μεγάλες και περιφερειακές δυνάμεις, είναι οι βασικότεροι συντελεστές ενίσχυσης της γεωπολιτικής ισχύος της Τουρκίας.

Στον αντίποδα, το ελληνικό κράτος, έκανε ότι περνούσε από το χέρι του να συρρικνώσει το έθνος και να το φέρει στα μέτρα του. Σε κρίσιμες στιγμές της ιστορίας, όπως στη Μικρασιατική Καταστροφή, στον εμφύλιο και στη μετεμφυλιακή περίοδο, στην προδοσία της Κύπρου, αποτέλεσε τον Δούρειο Ίππο του έθνους. Ετερόφωτο και ετεροπροσδιοριζόμενο, ποτέ δεν αφοσιώθηκε στο συμφέρον της χώρας αλλά πάντα είχε στραμμένο το βλέμμα του στον εξωτερικό, Δυτικό παράγοντα, γιατί από εκεί σιτιζόταν και υποστηριζόταν, όχι με το αζημίωτο, αλλά υποθηκεύοντας και εκχωρώντας τον υλικό και τον άϋλο εθνικό πλούτο.

Με βάση τα ευρωπαϊκά δεδομένα ο ελληνικός πληθυσμός έπρεπε να πλησιάζει τα 30 εκατομμύρια, με ότι αυτό συνεπάγεται για την οικονομία, την άμυνα, τη παραγωγή, τις επιστήμες, τις τέχνες και τη ψυχολογία του λαού. Τα νησιά απογυμνώθηκαν πληθυσμιακά και παραγωγικά.

Η Τουρκία με τη παραβατική συμπεριφορά της τεστάρει, επί τουλάχιστον τέσσερεις δεκαετίες, αντιδράσεις και ανοχές της πολιτικής ηγεσίας. Έχει βεβαιωθεί για τα φοβικά σύνδρομα που χαρακτηρίζουν την ελληνική εξωτερική πολιτική παρότι το Διεθνές Δίκαιο δε θα μπορούσε να είναι πιο ευνοϊκό για τη χώρα μας. Αντ’ αυτού, το πολιτικό σύστημα δια λόγων και έργων τής δίνει διαπραγματευτικά επιχειρήματα και γεωγραφικό χώρο δράσης. Έτσι, η Τουρκία αποφάσισε από μόνη της, δια της ισχύος, να ορίσει τα θαλάσσια σύνορα.

Το σχέδιο της «Γαλάζιας Πατρίδας» : 1. Εγκλωβίζει τα 13 νησιά του συμπλέγματος του Καστελόριζου και «κουρεύει» ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα που απορρέουν ακόμα και από μεγάλα νησιά όπως η Κρήτη, η Κάσος, η Κάρπαθος και η Ρόδος. 2. Αποκόβει την Ελλάδα από τη Κύπρο. 3. Ανοίγει θαλάσσιο διάδρομο προς την Αφρική. 4. Αναβαθμίζει τη γεωπολιτική αξία της και ταυτόχρονα υποβαθμίζει, σε πολλαπλάσιο βαθμό, την ελληνική γεωπολιτική αξία.

Χωρίς το Αιγαίο ή τμήματος αυτού η αξία της χώρας μας θα σημειώσει κατακόρυφη και μη αναστρέψιμη πτώση στο «χρηματιστήριο» της γεωπολιτικής. Η Τουρκία επιχειρεί να κατοχυρώσει θαλάσσια σύνορα εκδίδοντας επιλεγμένες Navtex. Ήρθε για να μείνει μόνιμα και νόμιμα. Η πολιτική ηγεσία της χώρας θα εφευρίσκει πάντα κάποιον άνεμο που θα φέρνει τα τουρκικά πλοία και θα παίρνει τις ελληνικές σημαίες. Είναι δευτερεύουσας σημασίας αν το Oruc Reis κάνει επιστημονικές έρευνες. Το Oruc Reis και τα συνοδά πολεμικά πλοία κατοχυρώνουν κυριαρχικά δικαιώματα της Τουρκίας αφαιρώντας τα από την Ελλάδα. Ήρθαν για να μείνουν και δεν πρόκειται να φύγουν με διπλωματικό παρά μόνο με στρατιωτικό τρόπο.

Το υπάρχον πολιτικό σύστημα, όποια κυβέρνηση και αν συνθέτει, δεν είναι ικανό να σώσει τη παρτίδα και βαδίζει ολοταχώς σε μια μεγάλη εθνική προδοσία. Οι κομματικές, οικονομικές, γραφειοκρατικές φατρίες που διοικούν το κράτος φαίνεται να μην έχουν ανάγκη ύπαρξης «ζωτικού χώρου» παρά «ζωτικών σχέσεων» και «ζωτικών συμφερόντων» με αυτούς που τους «ταΐζουν». Έχουν δύο επιλογές ή να διατηρηθούν ζωντανές όντας μόνιμα «διασωληνωμένες» από τους επικυρίαρχους ή να καταρρεύσουν από τα σοβαρά «υποκείμενα νοσήματα» που πάσχουν, αυτά της εθελοδουλείας και της τουρκοφοβίας. Προτιμούν φυσικά το πρώτο.

Μόνο ένα αρραγές Πατριωτικό Μέτωπο μπορεί να σώσει τη παρτίδα σήμερα, αντιστεκόμενο στη διαφαινόμενη νέα εθνική προδοσία και να σώσει τη Πατρίδα αύριο αναλαμβάνοντας τη διακυβέρνηση της χώρας. Για να είναι όμως το μέτωπο αρραγές, και άρα αποτελεσματικό, πρέπει να δίνει λύσεις στο «Όλον Ελληνικό Ζήτημα».

Το «Όλον Ελληνικό Ζήτημα» συνίσταται στην αφανή οικονομική και άρα πολιτική κατοχή της πατρίδας από το Δ΄ γερμανικό Ράιχ, μέσω των υπερόπλων του ευρώ και του συναλλαγματικού χρέους που δημιουργήθηκε απ’ αυτό. Ανάλογα με την εκάστοτε ακολουθούμενη τακτική προς εκπλήρωση του ύψιστου πολιτικού στόχου των επικυρίαρχων της Ελλάδας που είναι η πλήρης παραλυσία της, έρχονται στην επιφάνεια, εναλλάξ, εθνικά, πολιτικά, οικονομικά, γεωστρατηγικά, μεταναστευτικά και λοιπά ζητήματα. Η αφανής κατοχή από το Δ’ Ράιχ είναι η αιτία που τις τελευταίες δύο δεκαετίες άνοιξε η ψαλίδα ισχύος υπέρ της Τουρκίας. Η διαφορά ισχύος δεν πρόκειται να ανατραπεί όσο είμαστε υπό το καθεστώς του ευρώ και του συναλλαγματικού χρέους.

Συγκρότηση πατριωτικού μετώπου όμως, δεν μπορεί να γίνει όσο:

Ο κάθε γεωπολιτικός αναλυτής βλέπει το Μέρος (γεωπολιτική διάσταση) και αγνοεί το Όλον Ελληνικό Ζήτημα.

Ο κάθε οικονομολόγος βλέπει το Μέρος (οικονομία) και αγνοεί το Όλον Ελληνικό Ζήτημα.

Ο κάθε συνταγματολόγος βλέπει το Μέρος (Σύνταγμα- Θεσμοί) και αγνοεί το Όλον Ελληνικό ζήτημα.

Ο κάθε στρατιωτικός βλέπει το Μέρος (αμυντική ισχύς) και αγνοεί το Όλον Ελληνικό Ζήτημα.

Η κάθε κοινωνική και επαγγελματική ομάδα βλέπει το Μέρος (τα δικαιώματά της) και αγνοεί το Όλον Ελληνικό Ζήτημα.

Οργανώσεις πατριωτών βλέπουν το Μέρος (στήνουν θεματικά κόμματα) και αγνοούν το Όλον Ελληνικό Ζήτημα.

Ο κάθε Έλληνας, αρνούμενος να αντιληφθεί ότι η ατομική επιβίωσή του είναι συνάρτηση της εθνικής επιβίωσης, εθελοτυφλεί και αγνοεί το Όλον Ελληνικό Ζήτημα.