Με τους μικρούς Λεωνίδες και Μεγαλέξανδρους μέσα μας

Κάθε μέρα που περνάει μάς φέρνει όλο και πιο κοντά στο αναπόφευκτο, που είναι… συγκρουσιακό. Είναι το τέλος των ψευδαισθήσεων όσον αφορά τις προθέσεις της Τουρκίας απέναντί μας και τις δυνατότητες επίλυσης των διαφορών μας με διάλογο. Διάλογο πολιτισμένων κρατών που λύνουν τις διαφορές τους φιλειρηνικά, όπως προσδοκά να συμβεί ο… αυταπατημένος πρωθυπουργός μας.

Φευ!.. Η Τουρκία δεν ανταποκρίνεται σε καμιά περίπτωση στις προσδοκίες του και δείχνει αποφασισμένη να πάρει αυτό που θέλει δια της βίας. Ήδη μια πληθώρα ξένων παρεμβάσεων κατευναστικών ή προειδοποιητικών για επικείμενες κυρώσεις προς γνώση και συμμόρφωσή της αποδείχτηκαν άκαρπες, αναποτελεσματικές.

Η Τουρκία παίζει το χαρτί του ταραχοποιού της Μεσογείου που είναι αποφασισμένος να φτάσει στα άκρα, προκειμένου να ευοδωθούν οι διεκδικήσεις του. Κι αυτό φαίνεται να το έχουν συνειδητοποιήσει οι εταίροι μας στην ΕΕ, πλην όμως είναι αργά.

Το ποτάμι της αναθεωρητικής Τουρκίας έχει φουσκώσει πιο επικίνδυνα από ποτέ κι αντί για μπάζα – απ’ τον παρατεταμένο καταιγισμό που δημιούργησε ο μεγαλοϊδεατισμός της – συμπαρασύρει πλέον στην κοίτη του χιλιάδες παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, διαιωνιζόμενη εργαλειοποίηση προσφύγων και μεταναστών και μίσος, αβυσσαλέο μίσος για τους Έλληνες.

Ένα εθνοφυλετικό μίσος απροσμέτρητου βάθους, που κλιμακώνει επικίνδυνα την προκλητική ρητορική του Προέδρου της οδηγώντας τον σε λεκτικές υπερβάσεις και αθλιότητες οι οποίες φτάνουν να παραπέμπουν ακόμη και στις ωμότητες των Τούρκων το 1922 σε βάρος του Μικρασιατικού Ελληνισμού.

Με τα δεδομένα αυτά αποδεικνύονται έπεα πτερόεντα για τον Ταγίπ Ερντογάν τόσο τα καυστικά συμπεράσματα για το απάνθρωπο πρόσωπο της Τουρκίας του υπουργού Εξωτερικών της Αυστρίας Αλεξάντερ Σάλενμπεργκ και του καγκελαρίου της Σεμπάστιαν Κουρτς, όσο και οι θλιβερές διαπιστώσεις του Ιταλού υπουργού Άμυνας Λορέντσο Γκουερίνι, που ακολούθησαν των προειδοποιήσεων προς την Άγκυρα του υπουργού Εξωτερικών της Γαλλίας Ζαν-Ιβ Λεντριάν και του Προέδρου της Εμανουέλ Μακρόν για αυστηρές κυρώσεις σε βάρος της λόγω των αυθαιρεσιών και της επικινδυνότητάς της.

Όλα εις μάτην, λες και επιδιώκουν να επιβεβαιώσουν ότι ”Το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον”, του ”Ερμή του Τρισμέγιστου”, ή το του Πλάτωνα, ”Την ειμαρμένην ουδ’ αν εις εκφύγοι”. Και η ειμαρμένη, εν προκειμένω, για την Ελλάδα είναι η ατελέσφορη σχέση της με την Τουρκία, που σχηματοποιείται ανάλογα με τα κέφια του Ερντογάν και την ανοχή του ή μη στην ανάμειξη των συμμάχων του ΝΑΤΟ στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.

Έτσι η σχέση από τριγωνική (Ελλάδα-Τουρκία-Αμερική) μπορεί να γίνει τετράεδρη (Ελλάδα-Τουρκία-Αμερική-Γερμανία) ή πολύεδρη (Ελλάδα-Τουρκία-Αμερική-Γερμανία-Γαλλία-Αυστρία κλπ). Σε κάθε περίπτωση πάντως συγκρουσιακή και προγραμματισμένα διεκδικητική εκ μέρους της.

Ως εκ τούτου οι τόνοι του Ερντογάν δεν λένε να κατεβαίνουν και κορυφώνουν την απειλητική τους διάθεση απέναντι στις νουθεσίες των άλλων:

” Θα καταλάβουν σύντομα ότι η Τουρκία έχει πολιτική, οικονομική και στρατιωτική δύναμη να σκίσει τους παράνομους χάρτες που της επιβάλλονται”, είπε εκφοβιστικά τις προάλλες ο Τούρκος Πρόεδρος σημαδεύοντας νοερά την Κύπρο και την Ελλάδα.

Και εφόσον ισχύει αξιωματικά για τον ίδιο ότι ”το πολεμικό ναυτικό της Τουρκίας θα συνεχίσει το καθήκον του και δε θα επιτρέψει τον εκφοβισμό στην περιοχή”, το Oruc Reis συνεχίζει αδιατάρακτα το ταξίδι του στα εντός εκτός και επί τα αυτά της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, στα πλαίσια της παράτασης της παράνομης NAVTEX που εξέδωσε για έρευνες μέχρι τις 25 Σεπτεμβρίου το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών, με την προοπτική να φτάσει και να… εγκατασταθεί το ερευνητικό σκάφος στα χωρικά ύδατα Ρόδου-Καστελόριζου όσο το δυνατόν γρηγορότερα.

Τα σύννεφα του πολέμου έχουν πληθύνει επικίνδυνα πάνω από τον ουρανό μας. Το θερμόμετρο ανεβαίνει στην Ανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο, καθώς η Άγκυρα απειλεί να βάλει φωτιά στο ΝΑΤΟ και την Ευρώπη που αργούν να ικανοποιήσουν τις προσδοκίες της.

Μέσα στο ακραία εθνικιστικό αυτό κλίμα οι εκφοβιστικές αναρτήσεις των τουρκικών υπουργείων Άμυνας και Εξωτερικών στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης της Τουρκίας πάνε και έρχονται κονιορτοποιώντας κάθε προοπτική για επίτευξη διαλόγου με την Ελλάδα.

Και σαν να μην έφτανε αυτό, οι Τούρκοι – δια του Προέδρου τους – διαστρέφουν σε τέτοιο βαθμό την πραγματικότητα, ώστε να προβάλλουν τον εαυτό τους ως διασώστες προσφύγων/μεταναστών, ιδιοκτήτες ελληνικών νησιών και υπερασπιστές της έννομης τάξης στην Ανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο. Της έννομης τάξης και της δικαιοσύνης μαζί.

Και η δικαιοσύνη του Ταγίπ Ερντογάν ”δεν επιτρέπει την ανομία ή τον εκφοβισμό στην περιοχή” εκ μέρους των άλλων, αλλά επιτρέπει την παραβίαση της εθνικής κυριαρχίας τους, την εισβολή στην ΑΟΖ-υφαλοκρηπίδα τους, τη διενέργεια ερευνών σε θαλάσσιες ζώνες εκτός των περιοχών δικαιοδοσίας του τουρκικού κράτους και τις παράνομες στρατιωτικές ασκήσεις των δυνάμεων κατοχής στο κυπριακό ψευδοκράτος.

Είναι το δίκαιο πυγμής του ισχυρού, στο οποίο πρέπει να υποκύψουν οι ανίσχυροι. Αυτό το… δίκαιο δίνει τον αέρα στον Πρόεδρο της Τουρκίας να κραυγάζει απειλητικά πως αυτή ”με την οικονομική και στρατιωτική δύναμή της θα σκίσει τους ανήθικους χάρτες και τα έγγραφα που της επέβαλαν”.

Που πάει να πει πως είναι αποφασισμένος να επιταχύνει με πολεμικές επιχειρήσεις την επίτευξη του ονείρου των Τούρκων για την ”Γαλάζια Πατρίδα”, η οποία θα ενσωματώσει βίαια τη δικιά μας την Αιγαιακή δια της συνεκμετάλλευσης ”καζάν-καζάν” του Αιγαίου. Όπερ μεταφράζεται, στο λεξικό των αχόρταγων Τούρκων, ”τα δικά μου δικά μου και τα δικά σου δικά μου”…

Και φυσικά δεν τίθεται θέμα αν συμφωνούμε σ’ αυτό Ελλαδίτες και Ελληνοκύπριοι, γιατί αιωρείται πάνω από τα κεφάλια μας η απειλή Ερντογάν που δεν μας επιτρέπει να δεχτούμε καμιά άλλη επιλογή πέραν της παράλογης της δικής του:

” Ή θα καταλάβουν με την πολιτική και διπλωματική γλώσσα ή με την πικρή εμπειρία που θα έχουν στο πεδίο της μάχης. Ως Τουρκία και ως τουρκικό έθνος είμαστε έτοιμοι για κάθε πιθανότητα και κάθε αποτέλεσμα. Εμείς δηλώνουμε σε κάθε πλατφόρμα, σε κάθε συνάντηση, σε κάθε μήνυμα, ότι είμαστε έτοιμοι για κάθε διαμοιρασμό υπό τον όρο να είναι δίκαιος”, είπε αφηνιασμένος ο σύγχρονος διώκτης του Ελληνισμού (με αφορμή τα εγκαίνια νοσοκομείου στο Γκιόζτεπε) κι ο τόνος του φόβισε μέχρι και τους δικούς του…

Με δεδομένα αυτά είναι ηλίου φαεινότερο πλέον ότι για τον Ταγίπ Ερντογάν και τους εν εξάλλω καταστάσει εθνικιστές της Τουρκίας, που έχουν υποστεί πλύση εγκεφάλου με την συστηματική παραπληροφόρηση, η Ελλάδα είναι… προσχηματικό κράτος χωρίς νομική υπόσταση και με σύνορα παραβιάσιμα, όπως και οι ”Συνθήκες” [Λωζάνης (1923) και Παρισίων (1947)], που της τα έχουν χαράξει.

Ως εκ τούτου δεν υφίσταται η ελληνικότητα των νησιών του Αιγαίου και συνακόλουθα ακυρώνεται κάθε σχετική αναφορά στην ΑΟΖ-υφαλοκρηπίδα τους. Ήδη η εξαφάνιση απ’ τον χάρτη κάποιων μεγάλων νησιών εκεί αποσκοπεί: στο να εξαφανίσουν οι Τούρκοι ολόκληρη την Ελλάδα απ’ τον παγκόσμιο χάρτη, για να οικειοποιηθούν τα ηπειρωτικά και νησιωτικά της ιμάτια, που ανήκαν… κάποτε σε κανονικό κράτος!!!.

Είναι η ιστορία του βασιλείου της Κομμαγηνής (αρχαίου κρατιδίου στα ΒΑ της Συρίας με πρωτεύουσα τα Σαμόσατα), την οποία μας θύμισε ποιητικά στον ”Τελευταίο Σταθμό” του ο Γιώργος Σεφέρης. Σαν την μικρή Κομμαγηνή (που την αποδυνάμωσαν οι εμφυλιοπολεμικές έριδες και οι ατασθαλίες των ηγεμόνων της) βλέπει την Ελλάδα ο προαιώνιος εχθρός μας, απέναντι.

Σαν την Κομμαγηνή που έσβησε σαν μικρό λυχνάρι απ’ τον χάρτη της ανθρωπότητας, όταν καταλύθηκε το 72μΧ από τους Ρωμαίους για να γίνει επαρχία του ρωμαϊκού κράτους. Αυτήν την τύχη επιφυλάσσει για την πατρίδα μας ο εξ Ανατολών διεκδικητής της. Την τύχη της εξαφάνισής της από τον χάρτη, για να γίνει νεο-οθωμανική επαρχία του δικού του imperium!!!.

Οπότε δε μιλάμε πλέον για… υβριδικό πόλεμο που κήρυξε στην πατρίδα μας η Τουρκία μέσω της κατακλυσμιαίας μετανάστευσης, αλλά για ολοκληρωτικό πόλεμο που έχει σκοπό την εκμηδένισή της.

Με δεδομένο αυτό, τίθεται το ερώτημα:

– Το ‘χουμε συνειδητοποιήσει (κυβερνώντες και κυβερνώμενοι) αυτό; Κι αν ναι, ποιους μηχανισμούς αυτοάμυνας έχουμε προετοιμάσει για να την αντιμετωπίσουμε;

Και μιλάω για αυτοάμυνα, γιατί ήδη ο Τούρκος απέναντι δήλωσε πως προτίθεται να μας επιτεθεί, οπότε εμείς ως αμυνόμενοι θα πρέπει να υπερασπιστούμε την ύπαρξή μας και την ύπαρξη της πατρίδας μας. Κι αυτό δε γίνεται μόνο με όπλα, αλλά και με σθένος ψυχής, με αποφασιστικότητα, με εθνική ευαισθησία…

Η εθνική ευαισθησία και η υπεράσπιση της πατρίδας μας είναι έμφυτες άλλωστε ημών των Ελλήνων, έστω κι αν ξεθώριασε η πίστη μας σ’ αυτές, όπως έγινε και με τις αξίες. Γιατί η πίστη μας είναι που ξεθώριασε κι όχι η αξία των προγονικών αξιών μας.

Αν το θυμόμαστε αυτό, θα βρούμε ακατέργαστα εντός μας και τα άλλα ιδανικά της φυλής μας, που θα αναστήσουν την κρίσιμη ώρα τους μικρούς Λεωνίδες και Μεγαλέξανδρους μέσα μας, οι οποίοι θα αποβάλλουν τον νεοραγιαδίστικο πνεύμα και θα αποδείξουν περίτρανα στον Τούρκο επιβουλέα πως η ”Ελλάς προώρισται να ζήσει… Και θα ζήσει!!!..”

Κρινιώ Καλογερίδου (Βούλα Ηλιάδου, συγγραφέας)