Είναι γνωστό ότι το Δικαστήριο της Χάγης επιλύει τα προβλήματα αμφισβήτησης κυριαρχικών δικαιωμάτων συνήθως μεταξύ όμορων χωρών, όταν αυτά ανακύπτουν.
Η προσφυγή στο Δικαστήριο αυτό γίνεται πάντοτε ή κατά κανόνα, με υπογραφή συνυποσχετικού μεταξύ των εμπλεκόμενων χωρών, όπου εξειδικεύονται τα προς επίλυση θέματα και βεβαίως η όποια απόφαση εκδοθεί πρέπει να γίνει αποδεκτή από αυτά.
Η προσφυγή στο Δικαστήριο της Χάγης δεν μπορεί να είναι μονομερής, αφού μόνο η ταυτόχρονη προσφυγή δύο τουλάχιστον κρατών δεσμεύει τα ενδιαφερόμενα μέρη με το αποτέλεσμα της απόφασης που θα εκδοθεί.
Η Τουρκία μέχρι σήμερα δεν εξέφρασε την επιλογή της να προσφύγει από κοινού με την Ελλάδα στην Χάγη, αντίθετα εμείς τελευταία το δηλώνουμε σε κάθε ευκαιρία, προφανώς επειδή θεωρούμε το δίκαιο των επιχειρημάτων μας και το άδικο αντίστοιχα αυτών της Τουρκίας και συνεπώς πιθανή και την δικαίωσή μας. Όμως για να προσφύγει ένα κράτος από κοινού με ένα άλλο θα πρέπει πρώτα να υπάρξει συμφωνία για τα αμφισβητούμενα θέματα που θα ζητηθεί να επιλυθούν.
Είναι λοιπόν πιθανό να αποδεχθεί και η Τουρκία ότι τα μόνα αμφισβητούμενα θέματα προς επίλυση στις μεταξύ μας διαφορές είναι η οριοθέτηση της ΑΟΖ και της υφαλοκρηπίδας όπως σε κάθε τόνο η παρούσα κυβέρνηση διαμηνύει; Ασφαλώς και όχι.
Αφού ο ψυχρός και αντικειμενικός παρατηρητής των ομιλιών και μηνυμάτων τόσον του Ερντογάν όσον και των πιο αρμόδιων υπουργών του (Εξωτερικών και Άμυνας) που εκπέμπονται το τελευταίο διάστημα, εύκολα αντιλαμβάνεται ότι από το περιεχόμενό τους προκύπτει ότι κάθε φορά τίθενται στο τραπέζι και νέες απαιτήσεις ως λ.χ. η καταπίεση των μουσουλμάνων της Θράκης, η αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του Αιγαίου, η αμφισβήτηση του νομικού καθεστώτος των Δωδεκαννήσων, τα 12 μίλια στην θάλασσα και τον αέρα, η ευθεία και απροσχημάτιστη παραβίαση της ΑΟΖ της Ελλάδας και Κύπρου με τα ερευνητικά σκάφη κ.λ.π. Επομένως ποιος μπορεί να θεωρεί εφικτό ότι η Τουρκία να συμφωνήσει μαζί μας για τα μόνο διαφιλονικούμενα θέματα που εμείς θεωρούμε για μία προσφυγή στην Χάγη; Προφανώς κανείς.
Τι όμως μπορεί να κρύβει και ποιος ο στόχος της από μέρους μας επιλογής μίας τέτοιας προσφυγής;
Αν δεν αποτελεί μόνο μέρος σχεδίου για κέρδος χρόνου μέχρι την αλλαγή της κυβέρνησης των ΗΠΑ που πιθανολογείται ότι θα οδηγήσει αργά ή γρήγορα σε ανατροπή του καθεστώτος Ερντογάν, είναι βέβαιο ότι μόνο αρνητικά δεδομένα θα προκύψουν από την προσφυγή στο Δικαστήριο της Χάγης, ακόμα και εάν η Τουρκία αποδεχθεί – πράγμα εξαιρετικά απίθανο – ότι υπάρχουν προς επίλυση μόνο τα δύο θέματα που και η Ελλάδα προτείνει. Και εξηγούμαι.
Είναι αλήθεια ότι τα προβλήματα με την Τουρκία ποτέ δεν επιλύθηκαν με διάλογο μεταξύ μας από 50 τίας και ούτε πρόκειται να επιλυθούν ιδιαίτερα τώρα που είναι πολύ περισσότερα από ποτέ. Συνεπώς η προσφυγή στην Χάγη που ακολουθεί την μη επίλυση των προβλημάτων μεταξύ μας μετά από διάλογο, θα οδηγήσει αναγκαστικά σε προβολή όλων των αμφισβητούμενων θεμάτων που η Τουρκία θα θέσει και όχι μόνο των δύο που εμείς προτείνουμε. Και τούτο επειδή τα θέματα αυτά θα προκύψουν ως απόρροια της μη συμφωνίας μας στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και θα έχουν επίσημη μορφή αφού θα κρατηθούν πρακτικά σε κάθε γύρο συνομιλιών.
Είναι συνεπώς προφανές ότι τα περισσότερα εξ αυτών – εκτός οριοθέτησης ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας – θα αφορούν αιτήματα για παραχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων μας στην θάλασσα και στο έδαφος κατά τις απαιτήσεις της Τουρκίας. Και είναι βέβαιον επίσης ότι ένα διεθνές Δικαστήριο θα αποφασίσει όχι μόνο με βάση την πιστή εφαρμογή του διεθνούς Δικαίου και του δικαίου της θάλασσας (το οποίο η Τουρκία ποτέ δεν αποδέχθηκε και δεν υπέγραψε) , το οποίο αναμφιβόλως ευνοεί τις απόψεις μας αλλά και με βάση την αρχή της αναλογικότητας ιδιαίτερα σε περιοχές αμφισβητούμενης κυριαρχίας (ως λ.χ. για την επείρεια των Καστελόριζου, Ρόδου Κρήτης κ.λ.π.) και με βάση τις υπάρχουσες πραγματικές συνθήκες.
Γι αυτό στην πράξη ο διάλογος και η κάθε μορφής διαπραγμάτευση με την Τουρκία μόνο ζημία των εθνικών δικαίων μας θα επιφέρει σε κάθε περίπτωση.
Αλλά ακόμη και αν υποθέσουμε ότι η απόφαση του Δικαστηρίου θα είναι σχετικά ευνοϊκή για τα δίκαιά μας, αφού βεβαίως θα επιλύσει μεταξύ άλλων και τα πράγματι αμφισβητούμενα ζητήματα της οριοθέτησης των ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας μεταξύ μας. Πως μπορεί κανείς να είναι βέβαιος ότι η Τουρκία θα αποδεχθεί και κυρίως θα εφαρμόσει την όποια απόφαση εκδοθεί; Το πιθανότερο είναι ότι όχι.
Σήμερα το καθεστώς Ερντογάν είναι μία συγκεκαλυμμένη δικτατορία που αρνείται και δεν αποδέχεται και τα πλέον στοιχειώδη δικαιώματα πολιτών της αν δεν τους φυλακίζει χωρίς δίκες και τους βασανίζει ανηλέητα. Η ρητορική του καθεστώτος θυμίζει δικτατορίες στο εσωτερικό και ιμπεριαλιστικές-επεκτατικές προθέσεις στο εξωτερικό με την εκφραζόμενη παντοιοτρόπως μεγαλομανία του παρανοϊκού δικτάτορα που οραματίζεται ανασύσταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και δεν το κρύβει.
Συνεπώς όσον λάθος θα είναι η αποδοχή από την Ελλάδα με οποιοδήποτε πρόσχημα, του διαλόγου με την Τουρκία, η οποία φραστικά και μόνο τον επιζητεί και πάντοτε χωρίς να μεταβάλλει την επιθετική λόγοις και έργων τακτική της, ενώ ουσιαστικά τον φαλκιδεύει – η τελευταία ανακοίνωση Τσαβούσογλου για τρίμηνη παραμονή με νέες συνεχόμενες NAFTEX ρεζίλεψε τους ανόητους και υποκριτές Ευρωπαίους για δήθεν επιβολή κυρώσεων στις 24-25/09 το αποδεικνύει – αφού ο διάλογος αν αρχίσει θα αφορά μόνο τα θέματα αμφισβήτησης των κυριαρχικών δικαιωμάτων μας, τόσο μεγαλύτερο λάθος θα είναι και η μετέπειτα προσφυγή στο Δικαστήριο της Χάγης.
Γι αυτό, επειδή, όπως και σε προηγούμενο άρθρο αναφέρθηκε δυστυχώς η σύγκρουση με την Τουρκία είναι αναπόφευκτη, η μόνη επιλογή μας είναι ο το ταχύτερο δυνατόν αρτιότερος εξοπλισμός της πολεμικής μας αεροπορίας και του πολεμικού μας ναυτικού για να αντιμετωπίσουμε αργά ή γρήγορα τα επερχόμενα και να ενημερωθεί έγκαιρα ο Ελληνικός λαός πριν είναι πολύ αργά, επειδή η προσφυγή στο Δικαστήριο της Χάγης αποτελεί έμμεση πλην σαφή αποδοχή παράδοσης κυριαρχικών δικαιωμάτων μας.
Y.Γ. Σήμερα κιόλας σε επίρρωση των προαναφερθέντων η Τουρκία ανακοίνωσε νέα NAVTEX για 12-14 Σεπτεμεβρίου με πραγματικά πυρά σε περιοχή Βόρεια της Κύπρου ενώ δηλώθηκε ότι θα παραταθεί η NAVTEX για το Οrus Reis μέχρι και τις 25.09.2020 με βάση τα χωρικά ύδατα Καστελόριζου και Ρόδου. Τέλος ο εκπρόσωπος του ΥΠΕΞ Ακσόϊ δήλωσε θρασύτατα ανατρέποντας προηγούμενη δήλωσή του ότι η Ελλάδα πρέπει να τηρήσει πέντε (5) όρους για να δεχθεί η Τουρκία να κάνει διάλογο. Οι δύο προϋποθέσεις εξ αυτών είναι η αποστρατικοποίηση όλων των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου και του συμπλέγματος της Μεγίστης.
Να σημειωθεί ότι πριν λίγες ημέρες ζητούσε ο ίδιος τον διάλογο χωρίς κανένα όρο μεταξύ των δύο χωρών. Είναι προφανές ότι η Τουρκία όχι μόνο δεν θέλει διάλογο αλλά ευθέως απειλεί με πόλεμο την Ελλάδα και αγνοεί πλήρως τους όρους της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης για αποκλιμάκωση και απόσυρση των πολεμικών πλοίων της από την Ελληνική υφαλοκρηπίδα.
Συνεπώς η προετοιμασία μας για την επερχόμενη σύγκρουση θα πρέπει να είναι άμεση αφού αυτή είναι και η επιλογή της Τουρκίας. Και ας σταματήσουν διάφοροι ειδικοί και μη κυβερνώντες και πρωθυπουργός να συνεχίσουν να μιλούν για διάλογο και ας θυμηθούν ότι εν μέσω διαλόγου έγινε η δεύτερη απόβαση του Αττίλα στην Κύπρο το 1974.
*Ο Σωτήρης Γκεκόπουλος είναι συν/χος Δικηγόρος
