Κι ενώ εμείς χρονοτριβούμε… επικοινωνιακά με τους τύπους της μάσκας των σχολιαρόπαιδων που άρχισαν τη χρονιά τους με καταλήψεις, οι μυστικές διαπραγματεύσεις Ελλάδας-Τουρκίας καλά κρατούν εν μέσω προκλήσεων, απειλών και επικλήσεων διεθνών Συνθηκών [Λωζάνης (1923) και Παρισίων (1947)], τις οποίες η ίδια – ως χώρα αναθεωρητική – έχει εξακολουθητικά καταπατήσει.
Έχει καταπατήσει, αλλά απαιτεί από μας να εφαρμόζουμε, για να διευκολυνθεί στους μελλοντικούς σχεδιασμούς της για απόβαση στα νησιά μας. Απαίτηση σχιζοφρενική απύθμενου θράσους, που παραπέμπει συνειρμικά στην αμαρτωλή ιστορία της.
Δείγμα της δόλιας αυτής τακτικής, που παίρνει άκρως υπονομευτική τροπή για τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας, είναι το επίσημο αίτημά της (έκδοση anti- Navtex απ’ τον Σταθμό της Σμύρνης στις 15/09/’20) για αποστρατικοποίηση της Χίου, καθώς ”η ύπαρξη ελληνικών στρατιωτικών δυνάμεων στο νησί παραβιάζει τη Συνθήκη της Λωζάνης”, την οποία η ίδια… σέβεται και τηρεί απαρέγκλιτα.
Είναι η ”αποκλιμάκωση” που περίμενε ο πρωθυπουργός μετά την αποχώρηση του Oruc Reis, για την οποία εξέφρασε μάλιστα και την ικανοποίησή του ευελπιστώντας διορατικά ότι θα ρίξει νερό στο κρασί του ο Ταγίπ Ερντογάν και θα σπεύσουν από κοινού να λύσουν ”τα θέματα των θαλασσίων ζωνών μας” στη Χάγη…
Φευ!!!.. Μέχρι να πάρει είδηση τι συμβαίνει, οι Τούρκοι θα γίνουν πιστευτοί στον ΟΗΕ και το ΝΑΤΟ ως υπερασπιστές της Συνθήκης της Λωζάνης έναντι ημών των παραβατών της. Ύστερα, με το χαρτί της δικαίωσης στο χέρι, θα αφαιρέσουν το δικαίωμα άμυνας στα νησιά μας ύπουλα και μεθοδικά, για να εισβάλουν σ’ αυτά με την ησυχία τους, όπως είχαν κάνει στην Κύπρο.
”Και εμείς; Τι κάνουμε εμείς για να προλάβουμε τα χειρότερα;” αναρωτιέστε οι περισσότεροι με έκδηλη αγωνία.
– Εμείς… κοιτάμε το σπίτια μας να καίγονται, χωρίς να τολμάμε να μπούμε στη φωτιά να τα σώσουμε, θα σας έλεγα αλληγορικά. Τα αφήνουμε να καίγονται σιγά σιγά ολομόναχα, με τα χρυσάφια και τα ασήμια τους στη Θράκη και το Αιγαίο να λιώνουν πίσω απ’ το παραπέτασμα του πυρός που άναψαν οι Τούρκοι για να τα αφανίσουν.
Οι Τούρκοι, που 567 χρόνια μετά την Άλωση είναι ίδιοι και απαράλλαχτοι με τους μεμέτηδες του Μωάμεθ και με τους Νεότουρκους του Κεμάλ που μας οδήγησαν στην Μικρασιατική Καταστροφή: Βάρβαροι, μισαλλόδοξοι, θρασείς, αυταρχικοί, πανούργοι και επεκτατικοί, όπως τους περιέγραφε στο βιβλίο του ”Η μάστιγα της Ασίας” ο Πρόξενος των ΗΠΑ στη Σμύρνη το 1922 Τζορτζ Χόρτον.
Τους απογόνους των βαρβάρων του χθες έχουμε σήμερα να αντιμετωπίσουμε, δυστυχώς, και τον απειλητικό και αδίστακτο ισλαμοφασίστα ηγέτη τους, απέναντι στον οποίο εμείς ”προτάσσουμε” ένα μοντέλο ευρωπαϊκό, καλών προθέσεων και προδιαγραφών (ΚΜ), αλλά περιορισμένων δυνατοτήτων ως προς τα ηγετικά, διπλωματικά και ψυχικά αποθέματα που είναι αναγκαίο να διαθέτει ένας πρωθυπουργός σε κρίσιμες ώρες.
Πολύ περισσότερο όταν ο πρωθυπουργός αυτός βρίσκεται ενόψει πιθανής σύγκρουσής μας με την Τουρκία, κάτι το οποίο απεύχεται μετά βδελυγμίας ο ίδιος δίνοντας αφορμή στον Ταγίπ Ερντογάν να το εκμεταλλευτεί, καθώς εκλαμβάνει τη ”δειλία” του ως στρατιωτική μας αδυναμία…
Κι αυτό κάνει τους Τούρκους θρασύτατους. Θρασύτατους και αποφασισμένους στο να κάνουν το μισό Αιγαίο δικό τους. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν το είχε συνειδητοποιήσει έγκαιρα, προφανώς, και γι’ αυτό καθυστέρησε επικίνδυνα στην απόφασή του για αύξηση των κονδυλίων των εξοπλιστικών προς ενίσχυση των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας.
Επένδυσε, χωρίς άλλο, στην παρεμβατική δυνατότητα των Μεγάλων ελπίζοντας πως την τελευταία στιγμή θα συνετίσουν τον νεο-οθωμανό ταραξία της Μεσογείου, για να δεχτεί να συνδιαλλαγεί σε λογική βάση μαζί του.
Και εδώ φαίνεται η απειρία του, η έλλειψη διορατικότητας και ικανών αντανακλαστικών, που θα τον έκαναν να δει την αλήθεια πίσω από την κουρτίνα των υποκριτικών προτάσεων για διάλογο της Τουρκίας με την Ελλάδα.
Να δει, δηλαδή, πως δεν υπήρχε καλή προαίρεση της Τουρκίας και του Ερντογάν στην περίπτωση της εξόδου απ’ την ελληνική υφαλοκρηπίδα του ωκεανογραφικού τους. To μόνο που υπήρχε ήταν ο φόβος τους μην φορτωθεί η χώρα τους με κυρώσεις και γι’ αυτό το απέσυραν τεχνηέντως προ της λήξης της Navtex τους για ”εργασίες συντήρησης”…
Τώρα, θα μου πείτε, αν είναι άπειρος ο δικός μας και επιρρεπής στο να πατάει την μπανανόφλουδα της ευπιστίας, τότε τι να πούμε για τον πλανητάρχη που ομολογεί πως τρέφει ακόμα συμπάθεια για τον Ερντογάν και ”τον… πάει με χίλια”, έστω κι αν είναι αντιπαθής στην πλειοψηφία των ηγετών με τους οποίους συνδιαλέγεται;
Έστω κι αν έχει φυλακίσει δεκάδες χιλιάδες πολιτικούς αντιπάλους του (μετά την απόπειρα πραξικοπήματος εναντίον του το 2016) και φέρει ευθύνες για τον θάνατο άλλων τόσων, Κούρδων στην πλειοψηφία τους …
Όμως όλα αυτά είναι ασήμαντες λεπτομέρειες, ως φαίνεται, για τον Πρόεδρο των ΗΠΑ, που βιάστηκε να εκτιμήσει κι αυτός σαν κίνηση καλής θέλησης του Ταγίπ Ερντογάν την απομάκρυνση του Oruc Reis απ’ τα νερά μας.
Σαν καλό οιωνό έναρξης ελληνοτουρκικού διαλόγου για τη διευθέτηση των διαφορών μας με την Τουρκία, τη στιγμή που το διέψευσαν οι υπουργοί Άμυνας και Εξωτερικών του Τούρκου Προέδρου και φίλου του…
Παρ’ όλα αυτά, μετά την απομάκρυνση του τουρκικού ωκεανογραφικού απ’ την ελληνική υφαλοκρηπίδα, παρατηρείται κάποια κινητικότητα, την οποία θεωρούν προχωρημένη τα ΜΜΕ της Τουρκίας που μεταφέρουν την προπαγάνδα του Ταγίπ Ερντογάν στην χώρα τους και το εξωτερικό.
Βάζουν μάλιστα στο παιχνίδι και την τακτική δολιοφθοράς της Τουρκίας σε βάρος μας, την οποία επιβεβαίωσε ο ΥΠΕΞ της Τουρκίας Μεβλούτ Τσαβούσογλου σε συνέντευξή του στο CNNTürk).
Μια διπλωματική τακτική της ”πίσω πόρτας” (μυστικών υπηρεσιών), που σημαδεύει αυτήν τη φορά την έσχατη σύμμαχό μας Αίγυπτο, με την οποία ζητά να υπογράψει μνημόνιο συνεργασίας στα πρότυπα εκείνου με την Λιβύη, ώστε να μοιραστούν αμφότεροι οι διεκδικητές τη θαλάσσια ζώνη απ’ τον 28ο μέχρι τον 32ο μεσημβρινό, που άφησε ”ακάλυπτη” η ημιτελής ελληνοαιγυπτιακή συμφωνία.
Πέραν των ως άνω τουρκικών σχεδίων, ωστόσο, επειδή επίκειται έναρξη διαπραγματεύσεων στο Βερολίνο (Milliyet), η Άγκυρα στοχοποιεί μαζικά τα ”γκριζοποιημένα” σε χάρτες νησιά μας (έφτασε η ερντογανική Yeni Safak να μας ζητά να εκκενώσουμε και να παραδώσουμε στην Τουρκία εννέα από αυτά) , προκρίνοντας τη συμμετοχή της (φιλότουρκης) Γερμανίας στο Τραπέζι διαπραγματεύσεων, αντί της εχθράς της Γαλλίας, ”για να υπάρξει μια δίκαιη λύση χωρίς προκλήσεις και χωρίς προκαταλήψεις”…
Το Τραπέζι του διαλόγου αναμένεται να στρωθεί στις 24-25 Σεπτεμβρίου (Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ), σύμφωνα με τις τουρκικές εφημερίδες. Και μέχρι τότε, αν ευσταθεί αυτό, έχουμε να δούμε και να ακούσουμε πολλά, με πρώτο απ’ όλα τη δική μας απάντηση στο επίσημο αίτημα της Άγκυρας για αποστρατικοποίηση των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου.
Απάντηση που πρέπει να είναι ιστορικά τεκμηριωμένη και αποστομωτική, για να μην αφήσει περιθώρια στους Τούρκους και τους διαμεσολαβητές υποστηρικτές τους να παίξουν με την Ιστορία και την ελληνική κυριαρχία.
Απάντηση που πρέπει να είναι ξεκάθαρη, για να μην επιδέχεται δεύτερες ερμηνείες. Και για να είναι ξεκάθαρη, πρέπει να απευθυνθούμε στους συνομιλητές μας με ευθύτητα και αλήθεια. Την αλήθεια της Ελλάδας και των εθνικών συμφερόντων της.
Όπερ σημαίνει ότι, αν πιεστούμε να ενδώσουμε στο αίτημα για ”αποψίλωση” των νησιών μας απ’ τις δυνάμεις προστασίας τους (κάτι που ισοδυναμεί με προαναγγελθείσα απώλεια κυριαρχικών δικαιωμάτων μας, αφού δε θα μπορούμε να αποτρέψουμε μια τουρκική εισβολή σ’ αυτά), θα πρέπει να κάνουμε αποδεκτό το αίτημα των Τούρκων ΜΟΝΟ εφόσον γίνουν δεκτές απ’ αυτούς οι παρακάτω πέντε προϋποθέσεις, οι οποίες θα διασφαλίσουν την εδαφική ακεραιότητα των νησιών μας:
1. Να άρει η Τουρκία το casus belli κατά της Ελλάδας, το οποίο – σαν σήμερα, πριν 26 χρόνια – έθεσε σε ισχύ η Τουρκία σε βάρος μας, στην περίπτωση επέκτασης της αιγιαλίτιδας ζώνης μας στο Αιγαίο από 6 σε 12 μίλια (πράγμα καθόλα νόμιμο και δικαιωματικό).
2. Να φύγει ο κατοχικός στρατός απ’ την Κύπρο άμεσα, χωρίς αναβολή.
3. Να διαλυθεί η στρατιά του Αιγαίου στα τουρκικά παράλια, γιατί είναι μόνιμη απειλή για τα νησιά μας.
4. Να πάψει να εργαλειοποιεί η Τουρκία σε βάρος μας τον μεταναστευτικό της στρατό και
5. Να μη στήνει προβοκάτσιες στα Δωδεκάνησα και τη Θράκη, στην προσπάθειά της να αναγνωριστεί τουρκική μειονότητα, με απώτερο στόχο την αυτονομία.
Με τις προϋποθέσεις αυτές, ΜΟΝΟ, μπορεί να γίνει δεκτή από τον λαό η υποχώρηση της κυβέρνησης στο θέμα της αποστρατικοποίησης ορισμένων νησιών μας. Γιατί αν δεν τολμήσει να πει αυτά σε Τραπέζι διαπραγματεύσεων ο πρωθυπουργός και δεχτεί τον αφοπλισμό των νησιών ή της Θράκης μας εν είδει… ”συμβιβαστικού” ακρωτηριασμού μας, θα αποδείξει περίτρανα ότι η καθυστερημένη εξαγγελία του για την εξοπλιστική αναβάθμιση των ΕΔ της χώρας δεν ήταν τίποτε άλλο παρά στάχτη στα μάτια του λαού, για να μην αντιδράσει στις δρομολογημένες σε βάρος των εθνικών συμφερόντων μας αποφάσεις…
Κρινιώ Καλογερίδου (Βούλα Ηλιάδου, συγγραφέας)
