OXI στο κίβδηλο δίλημμα Πόλεμος ή Ειρήνη

«Όλες οι συνθήκες είναι μάλλον πρόσκαιρες ανακωχές παρά πραγματική ειρήνη».

Με το παραπάνω απόφθεγμα ο Γαλλοελβετός φιλόσοφος και βασικός εκπρόσωπος του διαφωτισμού Ζαν-Ζακ Ρουσσώ και με το έργο του «Κοινωνικό Συμβόλαιο» (1762), στο οποίο προβάλλει τα δικαιώματα του πολίτη έναντι του κράτους, άσκησε μεγάλη επίδραση στη διαμόρφωση της δυναμικής της Γαλλικής Επανάστασης.

Σήμερα αρκετοί παραδίδουν τα πάντα στο όνομα μιας επίπλαστης ευδαιμονίας, με χαλασμένη πυξίδα, δεν μπορούν να καταλάβουν ούτε το νόημα του πολέμου ούτε την ουσία των πρόσκαιρων ανακωχών, χωρίς να έχουν διαδαχθεί κανένα μάθημα, αναζητούν την ουτοπία μιας κάποιας ειρήνης μια κάποιας αόριστης ευημερίας και την «βρίσκουν» μέσα σε αστραφτερές κινέζικες οθόνες των 5.5 των 10 και των 42 ιντσών, εγκλωβίζονται σε ένα φανταστικό κυνήγι θυσιάζοντας την Ελευθερία τους και επιτρέπουν εκπτώσεις στα ανθρώπινα τους δικαιώματα, στην εθνική κυριαρχία των χωρών τους, παραχωρούν κεκτημένα που κερδήθηκαν μόνο με αίμα, με πολύ αίμα αγνών πατριωτών, εργατών, φοιτητών και αγροτών.

Το δίλημμα δεν είναι πόλεμος ή ειρήνη, αλλά μάχη για την επιβίωση του έθνους των Ελλήνων ή παράδοση άνευ όρων.

Όλος ο κόσμος βιώνει μια πρωτόγνωρη υγειονομική κρίση αλλά ειδικά η Ελλάδα βρίσκεται στο κέντρο της τέλειας καταιγίδας, μετά από δέκα χρόνια πρωτοφανούς λιτότητας, με τον κινεζοϊό να κλείνει με γρηγορότερους ρυθμούς την μία μετά την άλλη τις επιχειρήσεις οδηγώντας τις ευπαθείς ομάδες ταχύτερα στα «μαρμαρένια αλώνια» και τις λιγότερο ευπαθείς ομάδες στην ανεργία και την εγκληματικότητα, με την εργαλειοποίηση του μεταναστευτικού προβλήματος από «αμαρτωλές» ΜΚΟ και μια βαρυποινίτισα Τουρκία που ξέρει μόνο να κλέβει να βιάζει και να σκοτώνει.

Αυτό εννοούσε κάποτε ο Ερντογάν όταν έλεγε πως ¨οι Έλληνες θα παραδοθούν εθελοντικά μετά από χρόνια οικονομικής, ηθικής και φυσικής εξαθλίωσης, το πιστεύει αυτό γιατί εντός των τειχών υπάρχουν φωνές που «μηδίζουν», Ελληνόφωνοι γραικύλοι και διεθνιστές που ζητάνε επιτακτικά ειρήνη με κάθε κόστος, είναι οι ίδιοι που μας «κουνούσαν το δάχτυλο» και θέλανε να το «ρισκάρουμε με τους Τούρκους» λες και αναφερόντουσαν στα ενοικιαζόμενα ακίνητα τους και όχι στη γη των πατέρων μας.

Εμείς οι Έλληνες τα γνήσια τέκνα της θεάς Μνημοσύνης γνωρίζουμε καλά το πόσο γλυκιά είναι η ζωή και το πραγματικό νόημα της ευδαιμονίας για να τα ανταλλάξουμε «άκαπνα» με τις χειροπέδες τις σκλαβιάς, καταλαβαίνουμε απόλυτα πως τώρα έχουμε ένα ραντεβού με το πεπρωμένο μας και την ιστορία.

Στην τέλεια αυτή καταιγίδα, δεν θα επιβιώσει αυτός που ευαγγελίζεται την ειρήνη, αλλά αυτός που ξέρει να πολεμάει καλύτερα και είμαι σίγουρος πως το Ελληνικό DNA, που θα κυριαρχεί για πάντα στο αίμα της πιο μάχιμης φυλής που γνώρισε ο κόσμος μας, θα ενεργοποιηθεί πιο αποτελεσματικά από αυτό των γενιτσάρων εντός και εκτός των Ελληνικών τειχών.

*Αφιερώνεται στους αθάνατους ήρωες του έπους του 1940.

**Ο Ανδρέας Ι. Ζαπουνίδης είναι Σύμβουλος Ασφάλειας και Community Liaison Consultant εταιρειών Ενέργειας και Αμυντικής Βιομηχανίας. Πρόεδρος του τμήματος ΑΗΕΡΑ HJ41 Καλαμαριάς “Κωνσταντίνος Παλαιολόγος”