Γιαβάς-γιαβάς η εθνική αποψίλωση Αιγαίου – Θράκης υπό την μάσκα του covid…

Από τα μέσα του περασμένου Σεπτεμβρίου άρχισαν να εκδηλώνονται σταδιακά και κλιμακούμενα τα αποτελέσματα της κακοφορμισμένης πληγής που προκάλεσαν σε βάρος μας Τουρκία και Γερμανία, με αφορμή την μυστική τριμερή του Βερολίνου τον Ιούλιο του τρέχοντος έτους.

Ένα μήνα μετά απ’ αυτήν, τον Αύγουστο, τα γερμανικά Μέσα (Süddeutsche Zeitung κλπ) ”αποκάλυπταν” – υιοθετώντας την τουρκική εκδοχή – ότι Μητσοτάκης και Ερντογάν είχαν συμφωνήσει για ”μορατόριουμ στο Αιγαίο”, ώστε να αποκλιμακωθεί η ένταση στην περιοχή μεταξύ των χωρών τους.

Ένα μορατόριουμ που τινάχθηκε στον αέρα αργότερα, μετά τη συμφωνία Αιγύπτου-Ελλάδας για την οριοθέτηση ΑΟΖ. Ωστόσο σ’ εκείνην την… ”θαυματουργή” τριμερή (με διαμεσολαβήτρια τη Γερμανία δια του διπλωματικού συμβούλου της Γιεν Χέκερ) φαίνεται πως ο πρωθυπουργός (μέσω της διευθύντριας του Διπλωματικού του Γραφείου Ελένης Σουρανή) όχι μόνο συμφώνησε στην…”εκεχειρία” με τον επιθετικό γείτονα (τον οποίο εκπροσωπούσε ο Ιμπραχίμ Καλίν εκ μέρους της τουρκικής Προεδρίας), αλλά και στην από κοινού δήλωση την οποία θα έκαναν οι τρεις εκπρόσωποι με βάση την μυστική συμφωνία που είχαν συνυπογράψει δια των εκπροσώπων τους.

Όμως η δήλωση αυτή δεν έγινε ποτέ τελικά, γιατί προηγήθηκε- μια μέρα νωρίτερα – η ελληνοαιγυπτιακή συμφωνία, ενώ όλο αυτό το διάστημα (από τον Αύγουστο της άφιξής του) το Oruc Reis συνέχιζε τις έρευνές του στα όρια της ελληνικής και κυπριακής υφαλοκρηπίδας…

Και σαν να μην έφτανε αυτό, που καταδεικνύει τραγικά τη δική μας αδυναμία και αβουλία μας στην αντιμετώπιση των προκλήσεων σε βάρος των εθνικών συμφερόντων, το τουρκικό ωκεανογραφικό ”κόλλησε” στα νερά μας έκτοτε και δε λέει να φύγει από το Αιγαίο, αφού η Τουρκία φροντίζει να ανανεώνει την παρουσία του με απανωτές Navtex (εντείνοντας απροκάλυπτα το παιχνίδι έντασης που παίζει σε βάρος μας) με εμάς θεατές να υφιστάμεθα εθνικές ταπεινώσεις σε… δόσεις.

”Ενός κακού μύρια έπονται” λέει ο τραγικός ποιητής Σοφοκλής στην ”Αντιγόνη” του και σε μας βρίσκει αυτό θαυμάσια εφαρμογή, αφού τα μυστικά της τριμερούς του Βερολίνου καταδεικνύουν με τον πιο εμφατικό τρόπο την πίεση που δεχόμασταν όλο αυτό το διάστημα, για να πούμε το ”ναι” – κατά παραγγελία της Γερμανίας στην αποστρατικοποίηση των νησιών του Αιγαίου (τουρκική εφημ. Sozu) -, αν και το παιχνίδι πυγμής διακτινίζεται μέχρι τη Θράκη μας…

Το τυράκι στη φάκα για να τσιμπήσουμε, το δόλωμα δηλαδή για να δεχτούμε τον αφοπλισμό μας, είναι η απόσυρση και διάλυση της Στρατιάς του Αιγαίου και του αποβατικού τουρκικού στόλου απ’ τα μικρασιατικά παράλια.

Ωστόσο, όπως έλεγα στο άρθρο μου ”Αυτήν τη σημαία ΔΕΝ θα την πάρει ο αέρας”, αυτό είναι ένα αντάλλαγμα εθνικά ασύμφορο για μας γιατί είναι σίγουρο ότι οι Τούρκοι (σε περίπτωση ”θερμού επεισοδίου μ’ εμάς) θα παραβιάσουν την όποια συμφωνία έχουν κάνει (τη στιγμή που παραβιάζουν αψήφιστα παγκόσμιες Συνθήκες) και θα επιχειρήσουν απόβαση στα αφοπλισμένα νησιά, γνωρίζοντας πως θα είναι αδύνατον για μας να καταστήσουμε εφικτό (στον απαιτούμενο χρόνο) τον επανεξοπλισμό τους…

Με δεδομένο αυτό κάθε πίεση που μας ασκείται από Ευρώπη και Αμερική προς την κατεύθυνση αυτή, την κατεύθυνση του ακρωτηριασμού μας (προάγγελος της οποίας θα είναι η αποστρατικοποίηση), μάς διαβεβαιώνει ουσιαστικά ότι θα είμαστε μόνοι στον αγώνα υπεράσπισης των εθνικών κεκτημένων μας.

Κι ότι όλα αυτά περί ”στρατηγικών συμμαχιών” και επενδύσεων… ελπίδας στον διάδοχο του Ντόναλντ Τραμπ κι αύριο-μεθαύριο της Μέρκελ είναι μετέωροι πόθοι μας που δεν εγγυώνται τη στρατιωτική αλληλεγγύη υπέρ μας σε περίπτωση στρατιωτικής συμπλοκής με την Τουρκία. Την Τουρκία του Ταγίπ Ερντογάν ο οποίος προχωρά με διπλωματικά άλματα έχοντας προσεγγίσει εκ των προτέρων τον Τζο Μπάιντεν, που θα είναι πολύ πιθανόν ο 46ος Πρόεδρος των ΗΠΑ.

Στο θέμα αυτό, φυσικά, τα σκήπτρα της φιλοτουρκικής πολιτικής κρατάει η Γερμανία και η Καγκελάριός της Άνγκελα Μέρκελ. Προς επιβεβαίωση αυτού, πέραν των γνωστών άλλων, βιώσαμε τελευταία και τη δυσάρεστη έκπληξη που μας επιφύλασσε με τη στάση του ο Γερμανός πρέσβης στην Αθήνα Δρ. Ερνστ Ράιχελ, ο οποίος – κληθείς να μιλήσει στην Ειδική Διαρκή Επιτροπή Ευρωπαϊκών Υποθέσεων του Κοινοβουλίου – είπε τα πράγματα με το όνομά τους επισημοποιώντας τις διασυνδέσεις Γερμανίας-Τουρκίας:

”Δεν μπορούμε να δείξουμε την μέγιστη δυνατή σκληρότητα έναντι της Τουρκίας, γιατί αν πράξουμε αυτό, θα καταστρέψουμε τις δυνατότητές μας να διαμεσολαβήσουμε…”, εννοώντας τη διαμεσολάβηση που ανέλαβε – με… απευθείας ανάθεση της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας – η Γερμανία έχοντας ως βάση εκκίνησης για τη λύση των ελληνοτουρκικών διαφορών το τουρκικό σχέδιο.

Ένα σχέδιο που φαίνεται να εγκρίνει και το ”εγκεφαλικά νεκρό” ΝΑΤΟ, το οποίο μετέφερε – δια του φιλότουρκου Γενικού Γραμματέα του Γενς Στόλτενμπεργκ – την επιθυμία των ΗΠΑ για επίλυση των ελληνοτουρκικών διαφορών στο πλαίσιο της διαμεσολαβητικής προσπάθειας.

Μια επίλυση-ανταπόκριση στα αιτήματα της Τουρκίας προς χάριν της οποίας έγινε προ μηνών η σύσταση του Αμερικανού ΥΠΕΞ Μάικ Πομπέο σε μας ότι ”Πρέπει να μειωθεί το στρατιωτικό αποτύπωμα παντού και να γίνεται προσφυγή σε διπλωματικά και όχι στρατιωτικά μέσα”, εννοώντας ξεκάθαρα πως οι ΗΠΑ εισηγούνται στην… ”στρατηγική σύμμαχό” τους Ελλάδα να αποστρατικοποιήσει τα νησιά της αφήνοντάς τα στο έλεος της διεκδικητικής Τουρκίας…

Κίνηση πρωθύστερη αυτής της προοπτικής είναι το αναπαλαιωμένο ”εύρημα” του ΓΓ του ΝΑΤΟ για ”μηχανισμό αποτροπής” ελληνοτουρκικής σύγκρουσης (de-confliction mechanism) στη θάλασσα και τον αέρα, ώστε να περιοριστούν οι κίνδυνοι των συμβάντων και ατυχημάτων στην Ανατολική Μεσόγειο και… ταυτόχρονα να ανασχεθεί η ορμή της εναέριας αμυντικής μας αντίστασης, που υπερέχει της τουρκικής και λειτουργεί σαν προστατευτικό πλέγμα από αέρος για τα νησιά μας.

Κάτι παρόμοιο εφαρμόστηκε ανεπιτυχώς και στο παρελθόν με κίνητρα ειλικρινέστερα, χωρίς όμως επιτυχία, ενώ τώρα το ενδεχόμενο αυτής είναι προς το παρόν μετέωρο, όπως μετέωρη είναι και η αμερικανική πολιτική απέναντι στην Ελλάδα και την Τουρκία.

Κι αυτό μετά την διαφαινόμενη αλλαγή σκυτάλης στον θώκο της Προεδρίας των ΗΠΑ, όπου επανέρχονται οι Δημοκρατικοί ακολουθούμενοι από νέφος συνωμοσιολογίας το οποίο αφορά τη σχέση του Ιδρύματος Κλίντον με τις συνιστώσες του Παγκόσμιου Συνδέσμου των τουρκόφιλων Αδελφών Μουσουλμάνων.

Όσο γίνονται αυτά εντωμεταξύ στην άλλα άκρη του Ατλαντικού, στη Θράκη συνεχίζονται οι ύπουλες μεθοδεύσεις που προωθούν την εθνική μας ταπείνωση σε… δόσεις, μετά τα όσα κατάπιαμε και καταπίνουμε στο Αιγαίο έχοντας δεμένα τα χέρια μας εν ώρα… εργασίας του τουρκικού ωκεανογραφικού (Oruc Reis), το οποίο συνεχίζει τις έρευνες στην υφαλοκρηπίδα μας ως τη στιγμή αντικατάστασής του απ’ το γεωτρύπανο Kanuni που σχεδιάζει να τρυπήσει την υφαλοκρηπίδα μας σε Καστελόριζο και Κρήτη.

Έτσι, μετά την πρώτη κίνηση… απάλυνσης του στρατιωτικού αποτυπώματος στη Θράκη με την απομάκρυνση της 7ης Μηχανοκίνητης ταξιαρχίας στον Προβατώνα του Έβρου, ακολούθησε η ατυχέστατη και διφορούμενη αιτιολόγηση του αρμόδιου υπουργού Νίκου Παναγιωτόπουλου στον Τομεάρχη της Αξιωματικής αντιπολίτευσης Θεόδωρο Δρίτσα (επικεφαλής αντιπροσωπείας του κόμματός του), όταν κλήθηκε να δώσει διευκρινίσεις για τους ψιθύρους περί αποστρατικοποίησης της Θράκης.

Εκεί οι του ΣΥΡΙΖΑ άκουσαν από τον ΥΠΕΘΑ μας το ίδιο ακριβώς ”ποίημα” που επαναλαμβάνουν – μήνες τώρα – τα κυβερνητικά στελέχη της ακριτικής περιοχής στους αγωνιούντες πολίτες, οι οποίοι δεν φαίνεται να πείθονται απ’ τις παιδαριώδεις δικαιολογίες περί απομάκρυνσης από το στρατόπεδο Δελαγραμμάτικα των παλιών (απ’ τον πόλεμο της Κορέας…) οπλικών συστημάτων.

Και δεν πείθονται γιατί μαζί μ’ αυτά, απομακρύνθηκε και το υψίστης εθνικής σημασίας μηχανοκίνητο Σώμα που έδρευε στην κομβικής σημασίας περιοχή. Ένα Σώμα που κλήθηκε να εγκαταλείψει τις καινούριες εγκαταστάσεις του στρατοπέδου Δελαγραμμάτικα και να αυτοδιαλυθεί… ησύχως, γιατί θα εξυπηρετούσε υποτίθεται μια νέα δομή, ενώ στην πραγματικότητα η απομάκρυνσή του γινόταν επί σκοπώ την σταδιακή αποστρατικοποίηση της Θράκης και την αναδιαμόρφωση των κτιρίων του στρατοπέδου σε Δομές Φιλοξενίας των μεταναστών και προσφύγων οι οποίοι είχαν περάσει στην Ελλάδα απ’ τις κερκόπορτες των διακινητών του Έβρου.

Εδώ, βέβαια, γεννάται το ερώτημα: ”Με δεδομένα αυτά, δεν σκέφτηκε κανείς απ’ την στρατιωτική ηγεσία μας να αντιδράσει στην εθνικά βλαπτική απόφαση του αρμόδιου Υπουργείου, αφού είναι φως φανάρι ότι αυτή θα αποβεί προοδευτικά σε βάρος της αμυντικής θωράκισης της Θράκης;

Έπειτα, σε τι θα εξυπηρετεί άραγε ο φράχτης των ελληνοτουρκικών συνόρων όσο ενισχυμένος κι αν είναι, αν δεν υπάρχει μηχανοκίνητο στρατιωτικό σώμα για να τον στηρίξει σε περίπτωση μαζικής επιδρομής, όπως εκείνη του Μαρτίου του τρέχοντος έτους;”

Επιπλέον, πώς γίνεται – παράλληλα με τα προαναφερθέντα, που είναι ενδεικτικά εθνικής αποψίλωσης – να έχουμε και κλείσιμο τραπεζικών υποκαταστημάτων (όπως αυτό στα Δίκαια Έβρου), τη στιγμή που είναι εμφανής σε υπερθετικό βαθμό η χρησιμότητά τους για τους Θρακιώτες συμπατριώτες μας, αφού εξυπηρετούν με την παρουσία τους την πληθυσμιακή επάρκεια της περιοχής και στηρίζουν οικονομικά εκατοντάδες αγρότες, συνταξιούχους και επαγγελματίες, οι οποίοι – σ’ άλλη περίπτωση – θα στρέφονταν σε Τράπεζες τουρκικών συμφερόντων;

Πώς γίνεται τα ΜΜΕ στην Ελλάδα, που παριστάνουν τους διαπρύσιους κήρυκες υπεράσπισης των εθνικών μας δικαίων, να έχουν τυφλωθεί σε τέτοιο βαθμό απ’ τον κομματισμό, ώστε να μην ξεσηκώνουν τον κόσμο χτυπώντας προειδοποιητικά τις καμπάνες εγρήγορσης, μπροστά στην αποστρατικοποίηση που συντελείται σε βάρος των νησιών και της Θράκης μας (την οποία κατήγγειλαν ήδη στο εξωτερικό οι ”Γκρίζοι Λύκοι” της μουσουλμανικής μειονότητας ως ”βαριά στρατικοποιημένη περιοχή, που επιβαρύνει τον φυσικό τρόπο ζωής τους”);

Και πώς γίνεται οι ”πατριώτες” βουλευτές της ΝΔ να κάθονται απαθείς και αδιάφοροι βλέποντας, ”γιαβάς-γιαβάς”, να αποψιλώνονται αμυντικά Αιγαίο και Θράκη πίσω απ’ τη μάσκα του covid 19;

Κρινιώ Καλογερίδου (Βούλα Ηλιάδου, συγγραφέας)