Καθ’ οδόν για το ”Ιδού η Ρόδος…” του Δένδια στον Μητσοτάκη

Δεν ξέρω πώς και γιατί επιλέχθηκε αυτή η στιγμή, αλλά η κούρσα για τη διαδοχή του Κυριάκου Μητσοτάκη μόλις τώρα αρχίζει στην ΝΔ. Και αρχίζει παρασκηνιακά, με προοδευτικούς τακτικισμούς που προοιωνίζονται ”μάχες χαρακωμάτων” μεταξύ Καραμανλικών-Μητσοτακικών στα μετόπισθεν του κόμματος.

”Μάχες” που δε θα φτάνουν σχεδόν ποτέ στο προσκήνιο, αλλά θα εκτυλίσσονται μυστικά, κλιμακούμενες σταδιακά με σημείο εκκίνησης τους χαμηλούς ως ανεπαίσθητους τόνους, αν και η έναρξη στην κούρσα διαδοχής ήταν εντυπωσιακά θορυβώδης απ’ τον ”δελφίνο” Νίκο Δένδια στα σημεία διαφοροποίησής του απ’ την μέχρι τώρα ασκούμενη γερμανική επιρροή στην Εξωτερική πολιτική μας, η οποία εκπορεύεται από το Μαξίμου.

Ήδη δυο-τρία δεξιόστροφα sites αρθρογραφούσαν από καιρό προοιωνίζοντας ότι κάτι πάει να αλλάξει, κάτι πάει να διαφοροποιηθεί στο υπουργείο Εξωτερικών απ’ την ”γραμμή Μητσοτάκη”. Μια ”γραμμή” προσαρμοσμένη εντέχνως στις έξωθεν υποδείξεις, τις οποίες έχουν ενστερνιστεί πλήρως οι πρωθυπουργικοί σύμβουλοι.

Ωστόσο αυτή η εύκολη… προσαρμοστικότητα των εθνικών επιλογών μας στα συμφέροντα των ”Μεγάλων” και, ειδικότερα, της Γερμανίας φάνηκε να διαφοροποιείται με τη συνέντευξη Δένδια στο Politico πριν από λίγες μέρες.

Μια συνέντευξη ηχηρή, που είναι προάγγελος πιθανόν του τέλους των χαμηλών ως ανύπαρκτων τόνων αντίδρασης του ΥΠΕΞ στην… εργολαβική υπεράσπιση των τουρκικών συμφερόντων εκ μέρους της προεδρεύουσας της ΕΕ Γερμανίας, που έχει ως αποτέλεσμα την συνεχή αναβολή ευρωπαϊκών κυρώσεων εναντίον της Τουρκίας.

Όμως κι έτσι να είναι, ακόμα κι αν – έστω κι αργά – κατάλαβε το παιχνίδι της Γερμανίας σε βάρος μας και το λάθος της προσέγγισης Μητσοτάκη στην γερμανική πολιτική, ο κ. Δένδιας δεν παύει να έχει και τις δικές του ευθύνες ως επικεφαλής του υπουργείου Εξωτερικών στην κυβέρνησή του.

Ευθύνες που έχουν να κάνουν με τα αργά αντανακλαστικά αντίδρασης τα οποία επέδειξε στην περίπτωση του τουρκολιβυκού μνημονίου και της μετατροπής της Αγίας Σοφίας σε τζαμί και με το ημιτελές της ελληνοαιγυπτιακής συμφωνίας που υπέγραψε αφήνοντας ”ακάλυπτη” απ’ την ελληνική επήρεια τη θαλάσσια περιοχή μεταξύ 28ου και 32ου μεσημβρινού (άρα διεκδικήσιμη απ’ τους Τούρκους), αφού αποδείχθηκε ψευδής η υπόσχεσή του να ολοκληρώσει τη συμφωνία, ώστε να μην υπόκειται στις ορέξεις των Τούρκων το Καστελόριζο και η μισή Ρόδος.

Με δεδομένα αυτά, αντιμετωπίζω μάλλον επιφυλακτικά και, στην καλύτερη των περιπτώσεων, με συγκρατημένη αισιοδοξία τη ”σκληρή” στάση του απέναντι στην Γερμανία, όπως εκδηλώθηκε αυτή πρόσφατα και αφορούσε το θέμα των κυρώσεων κατά της Τουρκίας και την επιβολή εμπάργκο όπλων σε βάρος της.

Θα πρέπει να αναγνωρίσω βέβαια ότι είναι η πρώτη φορά, απ’ ό,τι θυμάμαι τουλάχιστον, που Έλληνας υπουργός Εξωτερικών υψώνει το ανάστημά του στην Γερμανία και της κάνει συστάσεις ως καθηγητής προς μαθήτρια αποκαλύπτοντας τον φιλοτουρκικό ρόλο της.

Κι αυτό όχι τυχαία, ευκαιριακά και αναίτια, αλλά γιατί η Γερμανίδα Καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ κινείται μεροληπτικά αναβάλλοντας επανειλημμένα την απόφαση της ΕΕ για κυρώσεις προς την Τουρκία, ενώ επιπλέον την ενισχύει και στρατιωτικά (αν και της είχε ζητήσει πριν ένα χρόνο από το βήμα Συνόδου Κορυφής ο Κυριάκος Μητσοτάκης να μην το κάνει), με αποτέλεσμα σήμερα – αντί να μειώνεται το θράσος της – να έχει φτάσει στα άστρα…

Είναι η πρώτη φορά, επίσης, που υπουργός των Εξωτερικών μας αφήνει κατά μέρος την… ”διπλωματική ευλυγισία” της ποδηγετούμενης πολιτικής – η οποία γίνεται συνώνυμη, ενίοτε, με την οσφυοκαμψία που παραπέμπει στον ενδοτισμό – και συμπεριφέρεται ως Έλλην… ”ποπολάρος” (για να θυμηθώ και το ομώνυμο μυθιστόρημα του Γρηγόρη Ξενόπουλου), σε μια πολύ κρίσιμη στιγμή της πατρίδας μας.

Σε στιγμή όπου ελλοχεύει ο κίνδυνος να μετατραπεί η κρίση στις σχέσεις Ελλάδας-Τουρκίας σε κρίση στις σχέσεις Ελλάδας-Γερμανίας, σε περίοδο μάλιστα οξυμένων γερμανοτουρκικών σχέσεων λόγω ματαίωσης απ’ τους Τούρκους – ανοιχτά της Λιβύης – του ελέγχου της γερμανικής φρεγάτας Rosaline A’ σε τουρκικό πλοίο, στο πλαίσιο του εμπάργκο όπλων προς την Λιβύη.

Ωστόσο όλες αυτές οι διορθωτικές κινήσεις του κ. Δένδια – επειδή, ακριβώς δεν οφείλονται σε κεντρική αλλαγή πολιτικής της κυβέρνησης απέναντι στην Γερμανία στο θέμα αυτό, αλλά σε προσωπική διαφοροποίησή του (εν είδει αυτοσχεδιασμού) που εξυπηρετεί τις πολιτικές φιλοδοξίες του – δεν με καθησυχάζουν πλήρως, παρά μόνο ως προς το σκέλος του ξεκαθαρίσματος της ενόχλησής μας προς την Γερμανία και τον Ερντογάν.

Και το ξεκαθάρισμα αυτό έχει να κάνει με την αποφασιστικότητα της στάσης μας, που θα πείσει αμφότερους και το ΝΑΤΟ ότι – στο θέμα των ελληνοτουρκικών διαφορών – διάλογος από μηδενική βάση με την Τουρκία δεν μπορεί να υπάρξει, πολύ περισσότερο υπό συνθήκες πίεσης και εκβιασμού σε βάρος μας.

Κι ότι η παράδοση εκ μέρους της Γερμανίας των αόρατων υποβρυχίων 214 (ίδιων με εκείνα που παραλάβαμε πριν από πέντε χρόνια κι εμείς) στον διεκδικητή των εδαφών μας θα εκληφθεί από μας ως εχθρική ενέργεια εναντίον της Ελλάδας λόγω του γεγονότος ότι δε γίνεται σε περίοδο νηνεμίας των ελληνοτουρκικών σχέσεων, αλλά ιδιαίτερης έντασης την οποία προκαλεί η επιθετικότητα της Τουρκίας σε βάρος μας με κίνδυνο να προκληθεί ”θερμό επεισόδιο” στο Αιγαίο.

Εννοείται ότι το… ” μπαϊράκι” που σήκωσε ο Δένδιας με την αρνητική κριτική του στην γερμανική Προεδρία της ΕΕ, με αφορμή το εμπάργκο όπλων προς την Τουρκία, κάθε άλλο παρά ευχάριστα ήχησε στα αυτιά της Καγκελαρίας, η οποία συνήθισε την πειθήνια στα ”θέλω” της μέχρι τώρα ελληνική κυβερνητική πολιτική, που γνωρίζει πιένες επί Κυριάκου, καθώς έχει ερείσματα στο φιλελεύθερο κομμάτι της ΝΔ και το συνεργαζόμενο… ”εκσυγχρονιστικό” του ΠΑΣΟΚ.

Θεωρώ μάλιστα τόσο σοβαρή την ενόχληση της Μέρκελ προσωπικά για την συνέντευξη του ΥΠΕΞ μας στο Politico, όπου αποδόμησε ουσιαστικά την 6/μηνη Προεδρία της Γερμανίας χαρακτηρίζοντάς την ως αποτυχημένη (”δεν ανταποκρίνεται στον ηγετικό της ρόλο”), ώστε να εκλαμβάνω ως χολωμένη απάντηση δια της πλαγίας σ’ εμάς τις δηλώσεις υπέρ της Τουρκίας της Μέρκελ:
– Η Τουρκία είναι η χώρα που έχει δεχτεί μάλλον τους περισσότερους πρόσφυγες παγκοσμίως, λόγω της διένεξης στην Συρία, στην οποία συμμετείχαν και δυτικές χώρες… Αξίζει τον σεβασμό μας για ό,τι κάνει στην μετανάστευση. Γι’ αυτό είμαι υπέρ του να συνεχίσουμε να στηρίζουμε σε αυτό την Τουρκία..

Φευ!!! Ο ”έρως” της Γερμανίας προς την Τουρκία καλά κρατεί κι αφού άντεξε δυο Παγκοσμίους Πολέμους, δεν πρόκειται να σπάσει. Γι’ αυτό και ”πολιορκεί” την Ελλάδα με τα πλοία και τα αεροπλάνα του ο Ταγίπ Ερντογάν. Γι’ αυτό απειλεί να παραβιάσει τα σύνορά της με υβριδικό πόλεμο πότε με όπλο τους μετανάστες και πότε τα ωκεανογραφικά και τα γεωτρύπανα.

Γι’ αυτό απειλεί τη συνοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης εργαλειοποιώντας τον μεταναστευτικό της στρατό, με σκοπό να πάρει απ’ αυτήν εκβιαστικά όσο το δυνατόν περισσότερα χρήματα. Γι’ αυτό δηλώνει με θράσος πως θέλει να μπει στην Ενωμένη Ευρώπη, την ίδια στιγμή που βάζει φωτιά στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, ενώ δεν έχει αναγνωρίσει ακόμα την Κύπρο (μέλος της ΕΕ) ως ανεξάρτητο κράτος, γιατί έχει στα σχέδιά του την κατάκτηση και του ελεύθερου τμήματος…

Ως εκ τούτου ευθύνη για το σκηνικό πολέμου στα μέρη μας δεν έχει μόνο η διεκδικητική Τουρκία, αλλά και ο ένθερμος σύμμαχός της Γερμανία, η οποία εκτρέφει τον άκρατο μεγαλοϊδεατισμό και την επιθετικότητα της Τουρκίας. Γεγονός που έκανε – πολύ πιθανόν – τον κ. Δένδια να συνειδητοποιήσει την αλήθεια.

Να συνειδητοποιήσει, δηλαδή, το πόσο αρνητικά θα εξελιχθεί για μας η διασφάλιση των κεκτημένων μας σε Αιγαίο και Θράκη, αν συνεχίσουμε να ακολουθούμε την πολιτική του κατευνασμού και της ηττοπαθούς ανοχής απέναντί της με moto της Εξωτερικής πολιτικής μας τις καταστροφικές για την πατρίδα μας ”συμβουλές” των Μεγάλων.

Υπό την προϋπόθεση αυτή, της συνειδητοποίησης δηλαδή της ανάγκης αλλαγής συμπεριφοράς απέναντι στους ”προστάτες” μας που κανακεύουν μόνιμα την Τουρκία την ώρα που αυτή ζητά επιτακτικά – με Navtex anti-Navtex – να μας ακρωτηριάσει εκβιάζοντας για την αποστρατικοποίηση των νησιών μας, δεν αποκλείεται να δούμε, κάποια στιγμή τον κ. Δένδια να σηκώνει παντιέρα στο κόμμα του.

Να σηκώνει την παντιέρα του επαναστάτη και – δοκιμάζοντας το πολιτικό σθένος του πρωθυπουργού με το ”Ιδού η Ρόδος…” – να τον καλέσει να αλλάξουν στρατηγική, πριν να είναι αργά. Και το αργά δε σημαίνει αναγκαστικά τη Χάγη, αλλά τον τρέχοντα χρόνο των εξελίξεων που έχουν δρομολογήσει οι Τούρκοι.

Όπως το συνηθίζουν, άλλωστε, μας είχαν προειδοποιήσει γι’ αυτές από τον περασμένο Ιούνιο, όταν ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου κουνούσε το δάχτυλο στον Κυριάκο Μητσοτάκη προκαταλαμβάνοντας αλαζονικά την αβουλία του ως απάντηση στις έρευνες που σχεδίαζαν οι Τούρκοι στην ελληνική υφαλοκρηπίδα:

”Η Ελλάδα δεν θα τολμήσει να σταματήσει τα γεωτρύπανά μας – Αν θέλει κλιμάκωση, θα απαντήσουμε”!

Κρινιώ Καλογερίδου (Βούλα Ηλιάδου, συγγραφέας)