Σαν σήμερα το 1944 ξεκινούσαν στην Αθήνα τα Δεκεμβριανά. Μια σειρά μαχών που έκριναν το εάν η χώρα μας τις επόμενες δεκαετίες θα ανήκε στον ελεύθερο κόσμο ή θα έμπαινε υπό την κηδεμονία της Σοβιετικής Ένωσης, πίσω από το σιδηρούν παραπέτασμα.
Χάρις στην αυτοθυσία αρχικά μιας δράκας Ελλήνων, ειδικά της χωροφυλακής και κάποιων λίγων μονάδων των Ενόπλων Δυνάμεων και στην συνέχεια στην σύμπνοια που επέδειξαν πολιτικές δυνάμεις που μέχρι τότε βρίσκονταν σε διαμάχη, αρχικά η Αθήνα και στην συνέχεια ολόκληρη η Ελλάδα σώθηκε από αυτούς που θα ήθελαν να την μετατρέψουν σε ένα ολοκληρωτικό κράτος. Επιτελικό ολοκληρωτικό κράτος θα μπορούσε να πει κανείς, αναλογιζόμενος το πόσο σημασία έδιναν οι κομμουνιστές της εποχής στην «επιστημοσύνη» και πώς διαλαλούσαν ότι ο κεντρικά σχεδιασμένος παράδεισος της Σοβιετίας θα ήταν η απάντηση σε κάθε πρόβλημα που απασχολούσε τον λαό. Τα «χαΐρια» τους τα είδαμε στην πορεία…
Και τώρα όμως, για μια ακόμη φορά η πατρίδα κινδυνεύει. Μπορεί οι επιβουλείς να μην φοράνε κόκκινα περιβραχιόνια πλέον και οι πολιτικοί επίγονοι των τότε ΕΑΜιτών να βρίσκονται αυτή την στιγμή στα υψηλότερα κλιμάκια μιας υποτιθέμενης κεντροδεξιάς κυβέρνησης, όμως οι κίνδυνοι παραμένουν ακριβώς οι ίδιοι. Οι κομμουνιστές- διεθνιστές του τότε είναι οι παγκοσμιοποιητές του σήμερα.
Οι «τεχνοκράτες», οι «ειδικοί» θέλουν να επιβάλλουν την δική τους δικτατορία. Και όσοι τολμούν να αμφισβητούν τις πολιτικές τους προτάσεις και επιλογές από «ψυχασθενείς» και «εχθροί του λαού» έχουν μετατραπεί σε «ψεκασμένους» και «ακροδεξιούς». Οι πεφωτισμένες «πολυεθνικές» θέλουν να αποφασίζουν ποίοι θα βγαίνουν από το σπίτι τους, ποιοί θα έχουν το δικαίωμα να ταξιδέψουν εκτός χώρας. Όπως ακριβώς το «Κόμμα» αποφάσιζε σε όσες χώρες είχαν την ατυχία να βρίσκονται πίσω από το παραπέτασμα.
Είναι σαφές ότι στο επόμενο διάστημα, στην Αθήνα αλλά και σε όλη την χώρα θα πρέπει να δοθεί μια μάχη, που ως σκοπό θα έχει το να επαναλάβει τον άθλο όσων πήραν το 1944 μέρος στα Δεκεμβριανά. Να υπερασπισθούν την ελευθερία των πολιτών. Οι κίνδυνοι έχουν σαφώς την ίδια αφετηρία. Επικαλούνται «ανθρωπιστικούς» λόγους, επικαλούνται την «πρόοδο», την «παγκόσμια κοινότητα» και όλα τα λοιπά εύηχα και βολικά… θολώδη.
Στην πραγματικότητα όμως ο στόχος τους είναι η υποταγή του πολίτη στις διαταγές μιας εξίσου «θολής» ελίτ, η οποία θα έχει δικαίωμα να αποφασίζει για κάθε λεπτομέρεια της ζωής του.
