Οίμοι τάλαινα, Μάνα Ελλάς, τι σου μέλλεται να πάθεις…

«Δυο πράγματα δεν εξημερώνονται σ’ αυτήν τη ζωή», μου έλεγε τις προάλλες ένας παλιός συνάδελφος χαριτολογώντας, όταν ήρθε η κουβέντα στα ελληνοτουρκικά και την εξωτερική πολιτική μας: «η ελληνική γραφειοκρατία και η… Τουρκία. Ακόμα και η ακολασία – κατά Μοντέν – εξημερώνεται με τον καιρό, όμως ειδικά η Τουρκία, ΟΧΙ!» επέμενε ζωηρά.

Χαμογέλασα τότε αυθόρμητα με την καθ’ υπερβολήν παρομοίωσή του λέγοντας – στον ίδιο ακριβώς τόνο – ότι υπάρχουν και άλλα οχτώ είδη άγριων ζώων που δεν εξημερώνονται, πέρα απ’ την τελευταία, τον κακό δαίμονα της Ελλάδας.

Όμως τώρα που το σκέφτομαι, βρίσκω πως έχει απόλυτα δίκιο για τον εξ Ανατολών γείτονά μας, ο οποίος – κι όταν ακόμα υποχωρεί – το κάνει υποκριτικά, βάσει σχεδίου. Επιδίδεται σε τακτικισμούς παραπλάνησης, για να επανέλθει δριμύτερος και διεκδικητικότερος επί των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων.

Άλλωστε έχει αποδείξει επανειλημμένα η σύγχρονη ιστορία του πως ήταν παταγώδης αποτυχία η προσπάθεια εξευρωπαϊσμού του. Γιατί επί είκοσι χρόνια και βάλε που ακολουθεί μια πολιτική μέσα και έξω από την Ευρώπη – σαν να περνάει από φάσεις άμπωτης και παλίρροιας – παραμένει κακός γιατί είναι ”λύκος”, όπως και ο ηγέτης του .

Ναι, είναι λύκος ο Ταγίπ Ερντογάν και δεν εξημερώνεται. Λύκος κακός για Ελλάδα και Κύπρο. Κι ας λένε οι εδώ – ”προοδευτικοί” και σημιτικοί συνεργαζόμενοι με την κυβερνώσα Κεντροδεξιά (κι ως πρωθυπουργικοί σύμβουλοι ακόμα) – ότι είναι καλός, σε αντίθεση με τους κεμαλιστές που είναι κακοί…

Πρόκειται για πλήρη αντιστροφή της πραγματικότητας, την οποία αδυνατεί να κατανοήσει κι ένας επώνυμος Τούρκος ακόμα (ο αυτοεξόριστος στον Καναδά πολιτικός επιστήμονας Μεχμέτ Εφέ Τσαμάν, που διδάσκει στο ”Πανεπιστήμιο της Νέας Γης”) εκφράζοντας τον προβληματισμό του μέσα από άρθρα του για την ηττοπαθή, πέραν του δέοντος ανεκτική στάση της Ελλάδας έναντι της Τουρκίας.

Μια στάση προσαρμοσμένη στην συμβιβαστική, κατευναστική ”στρατηγική” των σύγχρονων ”Ανανιστών” και των εκπροσώπων της αθηναϊκής ελίτ που σιγοντάρουν με τον φιλοτουρκισμό τους την επεκτατική και ακραία επιθετική πολιτική της Άγκυρας.

Σκοπός τους είναι, προφανώς, η συστηματική παραπλάνηση και ο εφησυχασμός του λαού μας, ώστε – ευρισκόμενος αυτός εξακολουθητικά σε χειμερία ανάπαυση, προσαυξημένη με μπόλικες δόσεις υγειονομικής ενημέρωσης περί covid 19 – να αγνοεί αυτά που του μαγειρεύουν κι όταν του τα σερβίρουν στο πιάτο, να τα δεχθεί αδιαμαρτύρητα ή – έστω – με περιορισμένες αντιστάσεις.

Αντιστάσεις σ’ αυτά που μαγειρεύουν σε βάρος των κεκτημένων του οι ημεδαποί και αλλοδαποί ”φίλοι” και ”προστάτες” του, οι οποίοι δουλεύουν ουσιαστικά για… λογαριασμό της Τουρκίας. Με πιθανό ενδεχόμενο να ξυπνήσει ένα πρωί έντρομος απ’ την Προκρούστεια κλίνη όπου τον έχουν ξαπλώσει για να τον ακρωτηριάσουν και να διαπιστώσει ότι του λείπουν μέρη του σώματός του, πολύτιμα και αναντικατάστατα. Του λείπουν νησιά, μικρονήσια και βραχονησίδες του Αιγαίου!!!.

Κι αυτό γιατί κάποιοι εδώ στην Ελλάδα δεν έβαλαν μυαλό έγκαιρα κι ακόμα και τώρα, που ο Τούρκος εξαπολύει μύδρους καθημερινά εναντίον μας και απειλεί να κάνει δικά του 152 νησιά μας, εξακολουθούν να τρέφουν φρούδες ελπίδες καλής γειτονίας μαζί του ξεχνώντας πως, είτε Ερντογανιστής είτε Κεμαλικός είναι αυτός, είναι το ίδιο βάρβαρος και επικίνδυνος για την Κύπρο και την Ελλάδα.

Γι’ αυτό ας μην ξεγελιόμαστε όταν τον ακούμε να μας παραμυθιάζει πότε με άνοιγμα της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης και πότε με άδεια για να λειτουργήσουν οι χριστιανικές εκκλησίες ή τα σχολεία στην Ίμβρο και την Τένεδο. Τίποτα απ’ αυτά δεν έχει σκοπό να πραγματοποιήσει, γιατί είναι όλα παραπλανητικά.

Εντούτοις τα λέει και τα ξαναλέει επίμονα και μονότονα, γιατί ξέρει πως στην Ελλάδα βρίσκουν ευήκοα ώτα οι ψευτιές του. Εισακούγονται από μερίδα Ελλήνων είτε επιχειρηματιών (που συναλλάσσονται εμπορικά με τους Τούρκους και βάζουν τα δικά τους συμφέροντα πάνω από τα συμφέροντα της πατρίδας) είτε από ανθρώπους εύπιστους, ποδηγετημένους από κομματάρχες εραστές της πολιτικής του ζεϊμπέκικου και των καζάν καζάν… απολαύσεων και διευθετήσεων διακρατικών συμφερόντων.

Όμως οι καιροί άλλαξαν και τα ζεϊμπέκικα του Γιωργάκη μπροστά στον Ισμαήλ Τζεμ (2010) αποδείχθηκαν απάτη. Απάτη επικοινωνιακή που μας ξεγέλασε όλους κάνοντάς μας να επενδύσουμε στην ψευδαίσθηση της ελληνοτουρκικής φιλίας ή στη φούσκα των ΜΟΕ (Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης) την οποία συνυπογράψαμε με τους Τούρκους πλείστες όσες φορές χωρίς αποτέλεσμα και στην οποία εξακολουθούμε να προσβλέπουμε ανοήτως εκλαμβάνοντάς την ως καταφύγιο ειρήνης καθ’ υπόδειξιν τρίτων (ΝΑΤΟ, ΕΕ, ΗΠΑ).

Φευ!!!. Αυτοί οι τρίτοι (εμπνευστές της πολιτικής του κατευνασμού η οποία δρέπει ”σκύβαλα” διπλωματικής ανομβρίας – εδώ στην Ελλάδα – αντί για δάφνες νίκης που περίμεναν οι ξένοι ιθύνοντες και οι ημεδαποί κομισάριοί τους), δεν έπαψαν ποτέ να βάζουν σε προτεραιότητα την Τουρκία όσο και να προκαλεί το διεθνές αίσθημα με τις αυθαιρεσίες, τις προκλήσεις, την επιθετικότητα και την διεκδικητικότητά της.

Σε κάθε περίπτωση γι’ αυτούς η Τουρκία είναι πολύτιμη. Είναι πολύτιμη για τη Δύση και, επειδή διακυβεύεται η δυτικότητά της (λόγω στρατηγικής συμμαχίας της με την Ρωσία), αλλά και η… ”δημοκρατία” της – οι Σύμμαχοι θεωρούν ότι η Ελλάδα είναι υποχρεωμένη να δώσει χέρι βοήθειας στην σύμμαχό της στο ΝΑΤΟ και να κατευνάσει τον διακαή πόθο της θυσιάζοντας κάποια απ’ τα κεκτημένα της σε Αιγαίο και Θράκη, κάποια κυριαρχικά δικαιώματα απ’ τη Γη και το Ύδωρ της!!!.

Οίμοι τάλαινα, Μάνα Ελλάς, τι σου μέλλεται να πάθεις, όταν οι δικοί σου ”στρατηγικοί σύμμαχοι” (ΗΠΑ) σε προτρέπουν να αυτοχειριαστείς υπέρ της στρατηγικής συμμάχου άλλων διαμοιράζοντας τα ιμάτιά σου, αφού προηγηθεί η ”μείωση του στρατιωτικού αποτυπώματος των παιδιών σου σε 152 (διεκδικούμενα απ’ τους Τούρκους) δικά σου νησιά…

Οίμοι τάλαινα, Μάνα Ελλάς, που δεν έχεις έναν Θεμιστοκλή ή Λεωνίδα να σε κυβερνήσει. ..Να σηκώσει το κεφάλι αγέρωχος και να πει σ’ όλους αυτούς τους ουτιδανούς του δυτικού κόσμου που είδαν το φως του πολιτισμού απ’ το δικό σου το ανέσπερο του αρχαίου πολιτισμού σου πως έχουμε κληρονομήσει απ’ αυτούς το Αιγαίο μας.

Και τα δικά μας συμφέροντα σ’ αυτό δεν είναι απλά ζωτικά, όπως διατείνεται για λογαρισμό της η Τουρκία, αλλά υπαρξιακά, ιστορικά, πολιτιστικά, εθνικά, ιερά και καθαγιασμένα από κρουνούς αιμάτων ηρώων, που χύθηκαν για την υπεράσπιση του ριζωμένου από αιώνες εκεί Αιγαιακού Ελληνισμού.

Αυτό ας το βάλουν καλά στο μυαλό τους και οι δικοί μας ”εκπρόσωποι ξένων συμφερόντων” εδώ ή στο εξωτερικό, που μιλούν για δικαιώματα της Τουρκίας στο Αιγαίο ξεχνώντας πως αυτή έχει στην πλάτη της ολόκληρο ποινικό κώδικα ανθρωπιστικών εγκλημάτων, γενοκτονιών (Αρμενίων, Ποντίων), παρανομιών, αυθαιρεσιών και παραβιάσεων Συμβάσεων και Συνθηκών.

Σε όλα αυτά όμως, τα παλιά και νέα εγκλήματα της Τουρκίας, κλείνουν τα μάτια τους οι δικοί μας άφρονες υποστηρικτές της ελληνοτουρκικής προσέγγισης άνευ όρων, η οποία οδηγεί σε επώδυνο συμβιβασμό (απώλεια κεκτημένων) ισοδύναμο με απώλεια στο πεδίο της μάχης.

”Άμυνα, αποτροπή, διάλογος, πολιτική διαπραγμάτευση στη Χάγη και αποκλεισμός της περίπτωσης του πολέμου…”, ακούω απ’ την πλευρά του πρωθυπουργού να επαναλαμβάνονται ξανά και ξανά οι λέξεις και φράσεις αυτές σε βαθμό που να χάνουν το όνομά τους, λες και υπάρχει αντίλογος της επιλογής της ειρήνης από τον πόλεμο. Λες και υπάρχει ένσταση για την αξία της. Λες και όσοι χτυπούν τις καμπάνες κινδύνου προ των εθνικών μας υποχωρήσεων είναι άνθρωποι φιλοπόλεμοι και έτοιμοι να θυσιάσουν το αγαθό της ειρήνης.

Της ειρήνης που ανθίζει στα όνειρα των παιδιών και στα χείλη της μανάδων και των αγαπημένων μας. Της ειρήνης που διασφαλίζει την αξιοπρέπεια του εθνικού βίου μας και τον σεβασμού εκ μέρους του άλλου των προγονικών μας κεκτημένων…

Αυτήν την ειρήνη ζητάμε. Γι’ αυτήν αγωνιζόμαστε και είμαστε έτοιμοι να συμφιλιωθούμε, αλλά όχι να υποταχθούμε. Όχι να συρθούμε σε διαπραγματεύσεις εκβιαζόμενοι και, ως ηττημένοι πολέμου, να δεχτούμε τον ακρωτηριασμό μας.

Γιατί η Τουρκία ζητά αυτό ακριβώς: την υποταγή μας, την παράδοσή μας στα ”θέλω” της, απ’ τη στιγμή που απαιτεί προώθηση των ειρηνευτικών διαδικασιών με αποδοχή εκ μέρους μας των αιτημάτων της άνευ όρων.

Και εμείς τείνουμε στο να τα αποδεχτούμε, όπως δείχνει η εξέλιξη των πραγμάτων, όπως δείχνει η δική μας σιωπή. Και δεν εννοώ μόνο την ”σιγή ιχθύος” της μη αντίδρασης που κρατάμε στην πράξη απέναντι στις προκλήσεις της, αλλά και την απίστευτη ”βουβαμάρα” που μας πιάνει απέναντι στους ”συμμάχους” μας, όταν μας υποδεικνύουν ξεδιάντροπα – για το καλό της ειρήνης – να αυτοχειριαστούμε (αποστρατικοποίηση νησιών Αιγαίου και Θράκης) προς διευκόλυνση των κατακτητικών βλέψεων της Τουρκίας, κατά το ”σφάξε μας, αγά μου, ν’ αγιάσουμε”…

”Κι όμως… Θα μπορούσαν να γίνουν όλα αλλιώς, αν το θέλαμε, σκέφτομαι στην ανάμνηση της αποφασιστικότητας που είχαμε επιδείξει στον Έβρο, για να λυγίσουμε στη συνέχεια χαλαρώνοντας τη φύλαξη των συνόρων μας, προς χάριν της γερμανικής Καγκελαρίας.

Προς χάριν της φιλότουρκης Άγκελα Μέρκελ, δηλαδή, που – ως προεδρεύουσα της ΕΕ -πέτυχε για πολλοστή φορά τον σκοπό της: να απορριφθεί απ’ το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο το αίτημα Κ.Μητσοτάκη για κυρώσεις και εμπάργκο όπλων στη Τουρκία.

Τέτοιες χάρες ωστόσο, εκ μέρους των Ευρωπαίων και εκ μέρους μας, δεν τις εκτιμά το ”θηρίο” της απέναντι όχθης. Αντίθετα τις εκμεταλλεύεται και – βλέποντας πως η Ευρώπη και η Αμερική αδυνατούν να το στριμώξουν – συνεχίζει απτόητο τους στόχους της ”Γαλάζιας Πατρίδας” του σε βάρος μας, μιας και γνωρίζει καλά πως όσα Συμβούλια Κορυφής και να συγκληθούν για κυρώσεις σε βάρος του δεν θα το αγγίξουν, αφής στιγμής είναι ανύπαρκτη η δύναμη επιβολής του Διεθνούς Δικαίου.

Κι αυτό ακριβώς το γεγονός μάς υποχρεώνει να μη μείνουμε με σταυρωμένα τα χέρια περιμένοντας τον από μηχανής Θεό (Χάγη) να μας σώσει (ή να μας… χαντακώσει), αλλά να προετοιμαστούμε το γρηγορότερο για να αντιμετωπίσουμε έναν αμυντικό πόλεμο με τους Τούρκους που έχουν βάλει στο μάτι το Καστελόριζο, όπως και άλλα νησιά μας, ενώ απεργάζονται την αλλαγή καθεστώτος στη Θράκη, με στόχο να αναγνωριστεί ως ”τουρκική” η μουσουλμανική μειονότητα εκεί, ώστε να ανοίξει στη συνέχεια ο δρόμος για την μελλοντική αυτονομία της…

Λεξιλόγιο:

Οίμοι: Αλίμονο

Τάλαινα: Ταλαίπωρη [τάλας-τάλαινα-τάλαν, (”Αντιγόνη”, Σοφοκλή)=ταλαίπωρος, δυστυχής, από το τλάω-ῶ, που δεν απαντάται στον Ενεστώτα. Το νεοελληνικό ”ταλαίπωρη” είναι ομόριζο του ”τάλαινα”]

*Κρινιώ Καλογερίδου (Βούλα Ηλιάδου, συγγραφέας)