Στο θυσιαστήριο της Άγριας Δύσης, που ψηφίζει ”δαγκωτό”… Τουρκία

Δεν περιμένω πολλά απ’ τον ταλαιπωρημένο από τα μνημόνια και απαίδευτο εθνικά λαό μας. Ούτε προσδοκώ να δω την μυθική μεταμόρφωσή του στο παραπέντε μιας σύγκρουσης με την Τουρκία, με δεδομένη την κλιμάκωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων στο ύψιστο κρίσιμο σημείο τους.

Δεν περιμένω να ‘ρθει πιο κοντά το ”ΟΧΙ” του ’40 σε μας, για να ξαναγεννήσει Μαραθωνομάχους και να ξυπνήσει στον λαό και το στρατό μας τον οίστρο των 300 των Θερμοπυλών και την πνοή του αθάνατου ’21, όπως έγινε τότε.

Τότε που η κραυγή ”Ελευθερία ή Θάνατος”, σαν ιστορική μνήμη, είχε μπολιάσει με περίσσιο θάρρος τον ελληνικό στρατό στην πορεία του προς το ελληνοαλβανικό μέτωπο, με αποτέλεσμα να αναδειχθεί υπεράνθρωπος στον αγώνα του πάνω στην Πίνδο.

Ωστόσο πίστευα ανέκαθεν – όπως και τώρα – στη δύναμη της ψυχής των Ελλήνων. Στη δύναμη της ψυχής της ράτσας μας, που είναι ικανή να μας κάνει να αφυπνιστούμε – έστω και την τελευταία στιγμή – απ’ την παρακμή μας και να ακούσουμε τη φωνή του αίματός μας, τη φωνή της φυλής μας, που έχει βαθιές ρίζες στο ιστορικό παρελθόν.

Αυτός είναι και ο λόγος, άλλωστε που η Ελλάδα – παρά την αποκαρδιωτική σύγχρονη πορεία της, η οποία είναι ανάξια του ένδοξου παρελθόντος – εξακολουθεί να θεωρείται παγκόσμια ως ο θεματοφύλακας των θεμελιωδών αξιών της ”πολιτισμένης και φωτισμένης Δύσης”.

Της Δύσης η οποία – προς ώρας, τουλάχιστον – ανοίγει κερκόπορτες στον Μεσαίωνα και την οθωμανική βαρβαρότητα δίνοντας συγχωροχάρτι στην ηγέτιδα του σύγχρονου ισλαμικού φονταμενταλισμού Τουρκία. Την Τουρκία που για 46 χρόνια έχει υπό κατοχή την μισή Κύπρο (χώρα-μέλος της ΕΕ) και επιδεικνύει ακραία επιθετική συμπεριφορά στην Ανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο προβαίνοντας σε επανειλημμένες προκλήσεις σε βάρος μας.

Αλλά, φευ!.. Η κοσμία διαγωγή της ουδόλως φαίνεται να ενοχλεί την πλειάδα των 27 της Ενωμένης Ευρώπης, γι’ αυτό και στην τελευταία Σύνοδο Κορυφής – αντί για κυρώσεις τιμωρητικές προς τον ταραξία της Μεσογείου που καταπατά μόνιμα τη διεθνή νομιμότητα και ναρκοθετεί την ειρήνη – είδαμε να πέφτουν… μπαταριές στον αέρα την ίδια στιγμή που εκδηλωνόταν απροκάλυπτα το στρατηγικό ενδιαφέρον των ”πολιτισμένων” Ευρωπαίων για win win επωφελείς σχέσεις μαζί του.

Τίποτα δε γίνεται, τελικά, με το ”αζημίωτο” σ’ αυτήν τη ζωή. Έτσι έφτασε η περιώνυμη Δύση να συναλλάσσεται για λόγους συμφεροντολογικούς με έναν καθ’ έξιν εισβολέα που βαρύνεται με εγκλήματα πολέμου καθ’ εξακολούθηση. Γιατί οι παρελθούσες γενοκτονίες των Αρμενίων και των Ποντίων δεν είναι για την Τουρκία ”προπατορικό αμάρτημα” που το κουβαλάει σαν κατάρα γεμάτη μεταμέλεια, αλλά ”φάρος” προς παραδειγματισμό για συνέχεια της αιματοβαμμένης ιστορικής της πορείας.

Μια ιδέα συνέχισης της κατακτητικής, βίαιης και απάνθρωπης τουρκικής πορείας στις μέρες μας, μας έδωσε άλλωστε η διάπραξη νέων εγκλημάτων πολέμου εκ μέρους της (μετά την παράνομη εισβολή στη Συρία και τη Λιβύη) στη σύγκρουση που στήθηκε (πιθανότατα από την ίδια) στο Ναγκόρνο Καραμπάχ του νοτίου Καυκάσου μεταξύ των ομόθρησκων και ”ομογάλακτών” της Αζέρων και των χριστιανών Αρμενίων κατοίκων του.

Μια ιδέα των μελλοντικών, σκοτεινών της σχεδίων μάς έδωσε και η ”συνεύρεσή” της με την ”Μουσουλμανική Αδελφότητα” και τη ”Χαμάς (ριζοσπαστική ισλαμική τρομοκρατική οργάνωση των Παλαιστινίων), που την μετατρέπει μοιραία από… πολέμιο του ISIS (όπως την χαρακτήρισε ο φιλότουρκος ΓΓ του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ) σε στενό συνεργάτη του ”Ισλαμικού Κράτους του Ιράκ και του Λεβάντε”, με το οποίο μοιράζεται υπογείως ειδεχθή κατά της ζωής εγκλήματα.

Γιατί έγκλημα κατά της ζωής και της ανθρωπότητας είναι να είσαι ο μεγαλύτερος έμπορος ηρωίνης, λαθρέμπορος και δουλέμπορος παγκοσμίως. Να δηλώνεις έτοιμος να αιματοκυλίσεις τους γείτονές σου ενεργοποιώντας τους S 400, αν δεν υποταχτούν στην δύναμη της πυγμής σου, ξέροντας πως θα μένεις εσαεί ατιμώρητος.

Κι αυτή η ατιμωρησία (δια των κυρώσεων-χάδι της ΕΕ προς την Τουρκία) προκαλεί θυμηδία στον Ερντογάν, γιατί αποδεικνύονται άσφαιρες και, ως εκ τούτου, υποκριτικές, κι ας παριστάνει τον δυσαρεστημένο ”σουλτάνο”.

Είναι κυρώσεις εικονικές, που αποδεικνύουν την ευκολία κατάποσης από την Ευρώπη της ηγεμονιστικής πολιτικής της Τουρκίας και των εγκλημάτων της κατά της ανθρωπότητας, όταν προκρίνεται έναντι όλων το στρατηγικό (οικονομικό-γεωπολιτικό) συμφέρον των Ευρωπαίων.

Το στρατηγικό ευρωπαϊκό συμφέρον που θέλει την Τουρκία στη σφιχτή αγκαλιά με το ΝΑΤΟ και υποψήφια να μπει στην ΕΕ σαν… αξιόπιστος πελάτης και σύμμαχος, αφού προτιμά να απορροφά μόνιμα τα θηριώδη εξοπλιστικά πακέτα της προεδρεύουσας της Ευρωπαϊκής Ένωσης Γερμανίας.

Με τα δεδομένα αυτά και άλλα πολλά φτάσαμε στο Βατερλώ στις Βρυξέλλες. Στο Βατερλώ που έχει αποκλειστικά τη σφραγίδα των δικών μας πολιτικών εκπροσώπων της εκτελεστικής εξουσίας, οι οποίοι – όπως αποδείχθηκε – αν και μέλη της ΕΕ από χρόνια – δεν έχουν καμιά επιρροή στην πολιτική της σκηνή και τα εκεί τεκταινόμενα.

Έτσι το τελικό κείμενο συμπερασμάτων του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της Συνόδου Κορυφής (η οποία αποδείχθηκε, εν τέλει, χαμηλών προσδοκιών) επέβαλε ανώδυνες κυρώσεις κατά της Τουρκίας διαγράφοντας μονοκονδυλιά το αίτημα της Ελλάδας για αυστηρότατες. Σε βαθμό μάλιστα που η γερμανική εφημερίδα Die Welt να κάνει λόγο για ”προστατευτικό χέρι πάνω από τον Ερντογάν”, υπονοώντας τον υποστηρικτική στάση της Γερμανίας έναντι της Τουρκίας.

Επισημοποιήθηκε για πολλοστή φορά δηλαδή το ”προσκύνημα” της Ευρώπης στον ”σουλτάνο”, την ηγετική παρουσία του οποίου φρόντισαν προηγουμένως να εξυμνήσουν δια διθυραμβικών άρθρων υπέρ του τα ευρωπαϊκά Μέσα Επικοινωνίας.

Κι αυτό είναι μια αποτυχία της έωλης δικής μας πολιτικής, της πολιτικής της κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη. Αποτυχία που οφείλεται δυστυχώς σε έναν σοβαρότατο λόγο πέραν όλων των άλλων: στο γεγονός ότι βρεθήκαμε προ μυστικών αποφάσεων που είχαν προηγηθεί μεταξύ των ηγετών των 27 κρατών-μελών και της Γερμανίας, με αποτέλεσμα να τιναχθεί στον αέρα εκ των προτέρων ο ελληνικός καμβάς πειστικότητας περί ανάγκης επιβολής αυστηρών κυρώσεων επί της Τουρκίας.

Συν τοις άλλοις είχαν προηγηθεί και άλλα… μυστικοπαθή. Και γι’ αυτά τα άλλα φέρει ακέραια την ευθύνη ο πρωθυπουργός, αν έκανε αυτό που πληροφορούμαι από μη διαψευσθέντα δημοσιγραφικά ρεπορτάζ που κυκλοφόρησαν…

Ό,τι έπεσε, δηλαδή, στην παγίδα της Άγκελα Μέρκελ και έστειλε θετικό σήμα στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, για να διοργανώσουν ο Σαρλ Μισέλ (πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου) και ο φιλότουρκος Ζοζέπ Μπορέλ (Ύπατος Εκπρόσωπος της Εξωτερικής Πολιτικής της ΕΕ) πολυμερή διάσκεψη για την Ανατολική Μεσόγειο (πριν την επόμενη Σύνοδο Κορυφής του Μαρτίου του 2021) με θέμα τη συμπεριφορά της Τουρκίας, υπό τον όρο ότι αυτή θα προχωρήσει σε αποκλιμάκωση των επιθετικών της ενεργειών απέναντι στην Ελλάδα και την Κύπρο.

Ωστόσο αυτήν την επιλογή της σύγκλισης πολυμερούς διάσκεψης για την Ανατολική Μεσόγειο την είχε απορρίψει προηγουμένως στο τετρασέλιδο οδηγιών του ο υπουργός των Εξωτερικών μας με σύμφωνη γνώμη και του πρωθυπουργού, ο οποίος – ως φαίνεται – άλλαξε γνώμη στις Βρυξέλλες.

‘Ετσι τινάχθηκε στον αέρα η προηγηθείσα της Συνόδου διπλωματική προσπάθεια Δένδια να ειδοποιήσει – δια του ΓΓ του υπουργείου του Θεμιστοκλή Δεμίρη – τους πρεσβευτές μας στα 27 κράτη-μέλη της ΕΕ, για να υποστηρίξουν τις ελληνικές θέσεις υπέρ της επιβολής αυστηρών κυρώσεων κατά της Τουρκίας ενόψει της επικείμενης Συνόδου Κορυφής…

Ασφαλώς εδώ έχουμε να κάνουμε με τρία εξωφρενικά ”ατοπήματα” στην Εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης και προσωπικά του Κυριάκου Μητσοτάκη: Το πρώτο εξωφρενικό είναι ότι τα της σχεδιαζόμενης διάσκεψης (που θα… χρυσώσει το χάπι στην Ελλάδα, μιας και δεν πέρασε το αίτημά της για κυρώσεις κατά της Τουρκίας) τα έμαθε ετεροχρονισμένα ο καθ’ ύλην αρμόδιος υπουργός του (”άδειασμα” Δένδια για δεύτερη φορά μετά την τριμερή του Βερολίνου, την οποία πληροφορήθηκε απ’ τον Τούρκο ομόλογό του Μεβλούτ Τσαβούσογλου).

Το δεύτερο εξωφρενικό είναι η ολική αποτυχία της κυβέρνησης στη Σύνοδο Κορυφής, αφού όχι μόνο δεν μπόρεσε να περάσει τις κυρώσεις κατά της Τουρκίας, αλλά ”κατάφερε” στο τελικό κείμενο συμπερασμάτων να μην υπάρχει καμιά αναφορά στην παραβίαση της ελληνικής υφαλοκρηπίδας από το Oruc Reis, το οποίο επί ένα τρίμηνο γυρόφερνε για έρευνες στο Καστελόριζο και έφτασε σε απόσταση αναπνοής (6 νμ) από το σύμπλεγμα της Μεγίστης.

Κι εδώ έρχεται το τρίτο εξωφρενικό, που αποδεικνύει πως ο Έλληνας πρωθυπουργός δεν ξέρει να χάνει, ακόμα κι αν είναι εμφανέστατη η αποτυχία του στη Σύνοδο Κορυφής. Γιατί μόνο ως επιβολή του εγωισμού επί της λογικής του μπορεί να ερμηνεύσει κανείς την συμπερασματική του κατάληξη για τα αποτελέσματα της Συνόδου:

”Καλύτερα που δεν θα μπουν κυρώσεις στην Τουρκία. Μπορεί να αποθρασύνονταν…”

Μια διαπίστωση ρηχή και αστεία, που παραπέμπει στην λαϊκή παροιμία ”Όσα δε φτάνει η αλεπού…”, με βάση το παραμύθι ”Αλώπηξ και βότρυς” (”Η αλεπού και τα σταφύλια”) του αρχαίου Έλληνα μυθοποιού Αισώπου, όπου η αλεπού απαξιώνει υποκριτικά τα σταφύλια κρίνοντας ότι είναι άγουρα (”Όμφακες εισίν…)”, γιατί δεν μπορεί να τα φτάσει για να τα φάει…

Πέρα απ’ αυτά τα δυσάρεστα όμως, η Σύνοδος Κορυφής μάς επεφύλασσε άλλη μια δυσάρεστη έκπληξη, που φέρνει στο προσκήνιο πάλι καβάλα στ’ άλογο τον Ερντογάν με την Τουρκία. Πρόκειται για τον τρόπο που ανταποδίδει αυτή στους Ευρωπαίους το ”ευχαριστώ” της διδάσκοντάς τους την τέχνη της… κουτοπονηριάς σε βάρος της Ελλάδας.

Γιατί μη μου πείτε ότι είναι σύμπτωση το γεγονός ότι ορίστηκε ως ημερομηνία σύγκλισης της επομένης Συνόδου Κορυφής η 25η Μαρτίου (ημέρα επετειακή που συμπίπτει με τις εορταστικές εκδηλώσεις για την συμπλήρωση 200 χρόνων απ’ την εθνική ανεξαρτησία μας), κατά την οποία προγραμματίστηκε να επανεξεταστεί η ελληνική πρόταση για κυρώσεις κατά της Τουρκίας…

Μη μου πείτε πως δεν έβαλε το χεράκι του – δια της φίλης του Άγκελα Μέρκελ – ο Τούρκος Πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν, ώστε να συμπέσει η ημερομηνία σύγκλισης με την ημέρα εορτασμού της εθνικής μας παλιγγενεσίας…

Κι αν συμβαίνει αυτό, τότε είναι ηλίου φαεινότερο ότι ενορχήστρωσαν αμφότεροι – Τούρκοι και Γερμανοί – τη συμπαιγνία σε βάρος της χώρας μας, για να την εκθέσουν διεθνώς την ημέρα εκείνη καταδεικνύοντας την ασημαντότητα γεωπολιτικής επιρροής της, σε περίπτωση που δεν ψηφιστούν και πάλι αυστηρές και παραδειγματικές κυρώσεις σε βάρος της.

Σ’ αυτήν την περίπτωση βέβαια, θα μιλάμε για μια εκκωφαντική απομυθοποίηση της γερμανοκρατούμενης ”πολιτισμένης” Ευρώπης, η οποία – έχοντας χάσει τα αξιακά της ερείσματα – ανοίγει Κερκόπορτα για την ισλαμοποίησής της οδηγώντας την Ελλάδα στο θυσιαστήριο μιας Άγριας Δύσης που ψηφίζει ”δαγκωτό” Τουρκία…

Κρινιώ Καλογερίδου (Βούλα Ηλιάδου, συγγραφέας)