Στο δρόμο που χάραξε ο Ροζάκης για διαμοιρασμό των ιματίων μας

Ένας μεγαλειώδης ουρανός με τον ήλιο καρφιτσωμένο στο πέτο του να αγναντεύει ανήσυχος τα ανατολικά άκρα της απ’ το Ορμένιο μέχρι το Καστελόριζο και την Γαύδο ήταν ανέκαθεν το φωτεινό πρόσωπο της Ελλάδας στα ελληνοτουρκικά σύνορα στα μεσοδιαστήματα της γαλήνης και της ισορροπίας της. Στα μεσοδιαστήματα της ειρήνης. Μιας ειρήνης συνεργατικής, έστω συμβιβαστικής, αλλά όχι εκβιαστικής όπως αυτή που έχουμε σήμερα.

Ωστόσο αυτά τα διαλείμματα ειρηνικής συνύπαρξης Ελλήνων και Τούρκων ήταν λίγα και μικρής διάρκειας πάντοτε, με προσάναμμα των γενεσιουργών αιτίων μιας διαφαινόμενης σύγκρουσης μεταξύ τους τις φραστικές αντεγκλήσεις και τους ρητορικούς, λεονταρισμούς των δεύτερων, που εναλλάσσονταν με τη διπλωματική αδιαλλαξία και την επίδειξη στρατιωτικής πυγμής της Τουρκίας στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, όπου πλέει εδώ και αιώνες ευάλωτο, ριγμένο στο πέλαγο της ελληνικής ιστορίας, το χρυσοπράσινο φύλλο της Κύπρου.

Η σωφροσύνη δεν ήταν ποτέ προτέρημα του προκλητικού γείτονα εξ Ανατολών μας. Αντίθετα αυτός είχε πάντα στο αίμα του την αέναη πρόκληση και την βουλιμία, που θέριεψαν εντωμεταξύ τον αναθεωρητισμό του. Έτσι, η αμφισβήτηση του διεθνούς δικαίου τίθεται πλέον σε ημερήσια διάταξη προλειαίνοντας το έδαφος για πολεμική αναμέτρηση την οποία ”χτίζει” από χρόνια στρατηγικά η Τουρκία με καμβά τα ”παγιδευμένα” νερά της παραχαραγμένης ιστορίας του Αιγαίου μας.

Οι ψευδαισθήσεις των Τούρκων φιλειρηνιστών της Ντάτσα (αρχαίας Κνίδου, απέναντι απ’ την Σύμη), που αποτυπώθηκαν στα αυγουστιάτικα πανό τους ως ευχή (”η ειρήνη θα κερδίσει”), ξεπεράστηκαν εν ριπή οφθαλμού απ’ την επεκτατική ορμή του ”σουλτάνου” τους, που είναι αποφασισμένος να γκριζάρει όχι μόνο τις θαλάσσιες, αλλά και τις ουράνιες ζώνες της Ελλάδας (περιορισμός του FIR Αθηνών από 10 σε 6 μίλια).

Απέναντι σ’ όλα αυτά που σκιάζουν τη λάμψη της ιστορία μας, εμείς απαντάμε με ολύμπια ψυχραιμία όπως πάντα. Ψυχραιμία που εδράζεται στην αδράνεια, την αβουλία και την υποκριτική μεγαθυμία μας απέναντι στην… ”νευρική” Τουρκία έχοντας moto την ”πετυχημένη” πολιτική του παρελθόντος.

Την πολιτική της Σχολής του Κατευνασμού, χάριν της οποίας χάσαμε το ’96… μόνο τα Ίμια (γι’ αυτό και οι ευχαριστίες προς τους Αμερικανούς), αφού υποστείλαμε τη σημαία τους προηγουμένως με μεσολάβηση του δόλιου αέρα της ντροπής και της υποταγής μας.

Και την υποστείλαμε απνευστί υπό το φοβικό σύνδρομο του πολέμου, αφού το casus belli των Τούρκων ήταν υπεράνω οποιασδήποτε ελληνικής στρατηγικής, όπως και τώρα. Ένα σύνδρομο που, για να είμαστε ειλικρινείς, αποτελεί θαυμάσιο δικαιολογητικό των ”προθύμων” της εκάστοτε πολιτικής συγκυρίας, για να επιδεικνύουν αυτοί αγέρωχοι παραδειγματική αδράνεια, διαλλακτικότητα και μεγαθυμία απέναντι στην Τουρκία.

Απέναντι στον υπονομευτή της ειρήνης και της ακεραιότητάς μας, που μας έχει κερδίσει ήδη σε πολλά μέτωπα:

1. Γεωστρατηγικά, με το να μας εμποδίζει να ασκήσουμε – υπό την απειλή του πολέμου – το αναφαίρετο δικαίωμα μας, για επέκταση της Αιγιαλίτιδας Ζώνης μας έως τα 12 ν.μ.

2. Πολιτικά, με το να έχει σαρώσει τις κόκκινες σημαίες της εθνικής στρατηγικής και της Άμυνάς μας.

3. Εθνικά, με το να κάμψει καταλυτικά το άλλοτε αγέρωχο φρόνημά μας μεταγγίζοντας στο DNA μας την ψυχολογία του ραγιά, που – με πρόσχημα την ειρήνη – είναι έτοιμος να προσκυνήσει, να εκποιήσει και να εκχωρήσει πατρογονικά κεκτημένα του και

4. Ηθικά, με το να διασπάσει το εσωτερικό μας μέτωπο εμφιλοχωρώντας ανάμεσά μας πρόθυμους συμβουλάτορες της στρατηγικής της, οι οποίοι μεταφέρουν – μέσω των ΜΜΕ και των Κέντρων της εκτελεστικής εξουσίας – τη δική της ανθελληνική πολιτική την οποία διαφημίζει και έξω.

Πολιτική η οποία – στη θέση της δικής μας επιχειρηματολογίας που λέει ότι ”σύμφωνα με τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας (1982) κάθε κατοικημένο νησί του Αιγαίου κατέχει τη δική του υφαλοκρηπίδα ως οικονομική ζώνη κι ότι τα νησιά του Αρχιπελάγους αποτελούν προέκταση της ηπειρωτικής Ελλάδας” – προβάλλει την τουρκική επιχειρηματολογία ”περί εγγυτέρων νήσων” η οποία στηρίζεται στη θεωρία ”περί γκρίζων ζωνών” στο Αιγαίο.

Μια θεωρία που, μέσω της έκδοσης NOTAM (Notice to Airmen) ή NAVTEX (Navigational Telex), αμφισβητεί ήδη την ελληνική κυριαρχία σε 152 νησιά μας. Το σύνθημα της γενικευμένης αμφισβήτησης – στο πλαίσιο της αναθεωρητικής τακτικής της Τουρκίας – εκδηλώθηκε απ’ το ’16 ακόμα όταν οι τουρκικές αρχές έρευνας-διάσωσης είχαν εκδώσει NOTAM για συντονισμό των επιχειρήσεων διάσωσης αμέσως μετά το τραγικό γεγονός της πτώσης του ελικοπτέρου του Πολεμικού Ναυτικού μας στην νήσο Κίναρο.

Την ίδια χρονιά, όμως, είχε εκδώσει NAVTEX για την πραγματοποίηση ερευνών από τουρκικό ερευνητικό πλοίο στα διεθνή ύδατα που βρίσκονταν ανάμεσα στην Εύβοια, τη Σκύρο και τα Ψαρά, αποδεικνύοντας με τον πιο εμφατικό τρόπο ότι η στρατηγική της επιδίωξη ήταν ο έλεγχος του μισού σχεδόν Αιγαίου…

Ο έλεγχος του μισού Αιγαίου με… ”γας ομφαλό” την πολύφερνη νύφη του Ανατολικού Αιγαίου, το Καστελόριζο. Το μικρό νησί που είχε μπει εξαρχής στο στόχαστρο της Τουρκίας, καθώς – πέρα από ”νησί των θησαυρών” λόγω του υποθαλάσσιου φυσικού πλούτου του – εξυπηρετεί θαυμάσια την αυθαίρετη θεωρία της ”περί εγγυτέρων νήσων”.

Ταυτόχρονα όμως μπορεί να τορπιλίσει τα όνειρά της, γιατί το σύμπλεγμα της Μεγίστης ή Καστελόριζου – επειδή ακριβώς απέχει μόνο 12 χιλιόμετρα απ’ την τουρκική ακτή – μπορεί να διεκδικήσει σε βάρος της Τουρκίας θαλάσσια περιοχή έκτασης 40.000 τετραγωνικών μέτρων ψαλιδίζοντας τα όνειρά της.

Και τα όνειρα της Τουρκίας – τα όνειρα της ”Γαλάζιας Πατρίδας της”, δηλαδή, η οποία συγκροτεί τη σφαίρα επιρροής της – περιλαμβάνουν τη διεκδίκηση 462.000 τ.μ από τον Εύξεινο Πόντο ως την Ανατολική Κρήτη και μέρος της Ανατολικής Μεσογείου νότια της Κύπρου (συμπεριλαμβανομένης του ελεύθερου τμήματος και του υπό τουρκική κατοχή βόρειου, που παραμένει διεθνώς μη αναγνωρισμένο), με ενδιάμεσο το Αιγαίο.

Τα όνειρα της ”Γαλάζιας πατρίδας” (η οποία αποτελεί πλέον το εθνικό δόγμα της Τουρκίας) θέλουν τα ελληνικά νησιά -”θύλακες” (όπως το Αγαθονήσι, που έχει χαρτογραφηθεί ήδη ως επαρχία του Αϊδινίου) να ανήκουν παράνομα στην Ελλάδα.

Για τον λόγο αυτό ο Ταγίπ Ερντογάν επιμένει τα τελευταία χρόνια στην αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάνης (1923), που – στην περίπτωση του Αιγαίου – περιλαμβάνει αλλαγή καθεστώτος στον αέρα (η Τουρκία αναγνωρίζει τα 6 απ’ τα 10 μίλια της ελληνικής κυριαρχίας εναέριου χώρου) και περιορισμό της Ελλάδας στα 6 νμ στη θάλασσα, καθώς δεν αποδέχεται την ισχύ της Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας το οποίο άλλωστε δεν έχει υπογράψει).

Με τις τουρκικές θέσεις περί αιγιαλίτιδας ζώνης, που εντάσσονται στο πλέγμα των προτάσεών της Τουρκίας ενόψει των διμερών διερευνητικών συνομιλιών, συντάσσεται από καιρό – ούτε λίγο ούτε πολύ – η ομάδα των ”προθύμων” της πολιτικής και διπλωματικής μας ζωής.

Ήδη ένας από αυτούς, ο Χρήστος Ροζάκης (υπέρμαχος της προσφυγής μας στη Χάγη με επιρροή στον πρωθυπουργό) είχε ξεκαθαρίσει απ’ τον Δεκέμβριο του ’19 έμμεσα ότι με την αναγκαία προσφυγή μας στη Χάγη δε θα αντιμετωπίσουν πρόβλημα μεγάλα νησιά μας όπως η Ρόδος, η Κάρπαθος, η Κάσος και η Κρήτη, γιατί οι ακτές τους – λόγω της μεγάλης τους έκτασης – δικαιολογούν μια προβολή στην Ανατολική Μεσόγειο και, επομένως, δικαιολογούν υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ, σε αντίθεση με τα μικρά νησιά μας.

Σε αντίθεση με τα πολύ μικρά νησιά της Ελλάδας, δηλαδή, που – επειδή έχουν περιορισμένες ακτές και είναι κοντά στο ηπειρωτικό έδαφος της Τουρκίας (τουρκική θεωρία περί ”εγγυτέρων νήσων”) – δεν δικαιολογούν ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα…

Τι θέλει να πει ο… ”ποιητής”; Ό,τι ακριβώς μας είπε ένα χρόνο αργότερα η ετέρα ”πρόθυμη” της ομάδας των (ηττημένων απ’ τον Τάσσο Παπαδόπουλο το 2004)”Ανανιστών” Ντόρα Μπακογιάννη για την τυχόν απώλεια του Καστελόριζου ή άλλων μικρών νησιών, τα οποία θα θυσιαστούν ενδεχομένως στη Χάγη, για να διασφαλιστούν τα μεγάλα νησιά μας (Ιανουάριο 2020).

Νησιά όπως τα προαναφερθέντα που ”απολαμβάνουν” – κατά Ροζάκη – ”όλων των δικαιωμάτων του άρθρου 121 της Σύμβασης του Δικαίου της Θάλασσας”, την οποία ωστόσο δεν αποδέχεται η Τουρκία, αλλά τη χρησιμοποιεί (όπως οι Έλληνες ”συνήγοροί” της) κατά το δοκούν…

Ο ένας εκ των ”συνηγόρων” της στην Ελλάδα, ο ως άνω Έλληνας διπλωμάτης – μετά τον ντόρο που δημιούργησε η παλαιότερη δήλωσή του ότι ” Δεν πρέπει να πάμε στα 12 μίλια στο Αιγαίο για να μη θίξουμε τη Ρωσία και τις ΗΠΑ” – επανήλθε δριμύτερος προ ημερών υιοθετώντας έμμεσα τις τουρκικές θέσεις, με τον ισχυρισμό πως τα 12 νμ τα είχε δεχτεί στο παρελθόν η Τουρκία για τις ηπειρωτικές ακτές (ενν. Έβρο) και η ένστασή της αφορά μόνο την αιγιαλίτιδα ζώνη των νησιών μας…

Όπερ μεθερμηνευόμενον σημαίνει ότι αδίκως την κατηγορούμε εμείς οι… μνησίκακοι Έλληνες και ετοιμάζουμε φάκελο σε βάρος της για τη Χάγη, αφού έχει δίκιο στην περίπτωση των νησιών κι ας πάει να λέει ό,τι θέλει η Σύμβαση του Δικαίου της Θάλασσας που καλύπτει απόλυτα τα νησιά μας και γι’ αυτό ο Τζέφρι Πάιατ, ο πρέσβης των ΗΠΑ στην Αθήνα, είπε σε δήλωσή του τον Φεβρουάριο του ’20 ότι: ” Όλα τα ελληνικά νησιά έχουν υφαλοκρηπίδα και δικαίωμα ΑΟΖ.

Ήταν μια δήλωση θυμάμαι που τη χειροκρότησαν όλοι οι Έλληνες τότε, πλην των ”προθύμων” της αθηναϊκής ελίτ (πολιτικής, διπλωματικής και πολιτικής), που – υπό τον μανδύα την μετριοπάθειας – συντάσσονται με τον εχθρό μας και στο θέμα της αιγιαλίτιδας ξεχνώντας ότι απ’ το ’47 ακόμα η θαλάσσια και εναέρια επικοινωνία των μικρασιατικών ακτών απ’ τα νησιά του ΒΑ Αιγαίου μέχρι του ΝΑ γίνεται διασχίζοντας τα ελληνικά χωρικά ύδατα.

Όπερ σημαίνει ότι και τα 12 νμ στη θάλασσα και 10 στον αέρα αν αναγνωρίσουν οι Τούρκοι υπέρ μας, αυτό θα παραμείνει ως έχει. Και το λέω αυτό διευκρινιστικά, γιατί βλέπω να ανησυχούν οι ως άνω δικοί μας περισσότερο για τις απώλειες σε βάρος των Τούρκων απ’ τη δική μας προέκταση, παρά το αντίστροφο, το οποίο αποδέχονται ελαφρά τη καρδία θεωρώντας ως πρέπον να μην επιδεικνύει η Ελλάδα τον μαξιμαλισμό της έναντι της διεκδικήτριας των εδαφών της!!!.

Κάτι που συνιστά στάση ενδοτισμού σαφώς από μέρους τους. Στάση απεμπόλησης των εθνικών μας δικαίων και εκδήλωσης ραγιαδίστικης δουλοπρέπειας, η οποία αποτυπώνεται σε κάθε δημόσια δήλωση των Ροζάκηδων της εποχής μας.

Και το στίγμα το αποδίδω όχι τυχαία στον πρώτο εκ των ”προθύμων” της αθηναϊκής ελίτ, γιατί αυτός – κατά κάποιο τρόπο – είναι ο ιθύνων νους τους. Ένας νους που κινείται δραστήρια και επιλεκτικά σε τακτά διαστήματα εκδηλώνοντας απρόσμενα τη ”σοφία” του, η οποία όλως τυχαίως εξυπηρετεί την Τουρκία…

Άλλωστε δεν είναι τυχαίο που ο Χρήστος Ροζάκης συγχρωτίζεται με την παρέα του ΕΛΙΑΜΕΠ του Λουκά Τσούκαλη και τους σύγχρονους ”Ανανιστές” (Ντόρα Μπακογιάννη, Γιώργο Παπανδρέου και Γιώργο Κατρούγκαλο) οι οποίοι ακολουθούν το δρόμο που χάραξε εκείνος.

Έναν δρόμο που υιοθέτησε επιπόλαια και ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, ο οποίος βρίσκεται υπό την… ”υψηλή προστασία” (για να το θέσω κομψά) των ”συγκλητικών” και ”πεφωτισμένων” της ελληνικής διανόησης και διπλωματίας (για τους οποίους είχα γράψει το άρθρο μου ” «Συγκλητικοί» και «πεφωτισμένοι της διανόησης» αδημονούν για τις «Πρέσπες Νο 2»…”

Ήδη απ’ τον περασμένο Φεβρουάριο είχαν συγκροτήσει οι ως άνω ”πρόθυμοι” της πολιτικής και διπλωματικής μας ζωής κοινό ”μέτωπο” με… καθοδηγητή τον Ροζάκη υπέρ της προσφυγής της Ελλάδας στο Διεθνές Δικαστήριο των Ηνωμένων Εθνών παρασύροντας και τον πρωθυπουργό σε επιπόλαιες πρωτοβουλίες (προς μεγάλο ενθουσιασμό των φιλότουρκων Ευρωπαίων φίλων του), αν και είναι ηλίου φαεινότερο το τι μέλει γενέσθαι εκεί.

Είναι ηλίου φαεινότερο ότι — μετά την υπογραφή του προσυμφώνου-συνυποσχετικού με την Τουρκία (που συνεπάγεται την αποδοχή μας στο τουρκικό αίτημα για άνοιγμα της βεντάλιας όλων των διαφορών της με την Ελλάδα) — θα σύρουμε την πατρίδα μας στην Προκρούστεια κλίνη της Χάγης με στόχο τον διαμοιρασμό των αιγαιοπελαγίτικων ιματίων της, δηλαδή τον νησιωτικό ακρωτηριασμό της…

*Κρινιώ Καλογερίδου (Βούλα Ηλιάδου, συγγραφέας)