Ο Κουφοντίνας είναι ένας μαρξιστής, καταδικασμένος για τρομοκρατία. Πρόσφατα, ζήτησε να μην μεταφερθεί σε μια άλλη φυλακή από αυτήν που κρατείτο. Η Δικαιοσύνη έκρινε πως για το αίτημα του δεν συνέτρεχαν λόγοι ώστε να γίνει δεκτό.
Μέχρι εδώ όλα είναι απλά.
Έχουμε ένα δικονομικό ζήτημα το οποίο θα μπορούσε να λυθεί ως τέτοιο. Όχι όμως στην μπανανία που λέγεται Ελλάδα. Σε αυτήν, όπου κυριαρχεί η μαρξιστική κουλτούρα και η νεοφιλελεύθερη λογική, τα πράγματα δεν μπορούνε να είναι απλά. Ο Κουφοντίνας αποφασίζει να προβεί σε απεργία πείνας για να περάσει το δικό του. Η αριστερά, κοινοβουλευτική και μη, ταυτίζεται μαζί του και κάνει αγώνες για να περάσει το “δίκιο” του.
Η δεξιά, κυβερνητική και παρακυβερνητική, αναγάγει την απόρριψη των αιτημάτων του σε νέα Μεγάλη Ιδέα. Οι οπαδοί και των δύο ξιφουλκούν ο ένας εναντίον του άλλου και, αν δεν υπήρχε ο Λιγνάδης θα ήταν πρώτο και όχι δεύτερο θέμα στα βραδινά δελτία.
Πραγματικά, μας προκαλεί γέλιο αυτός ο σκυλοκαυγάς, όλων όσων, λίγους μήνες πριν συμπορεύονταν έξω από το Εφετείο και έκαναν διαγωνισμό αντιφασισμού και αντιεθνικισμού.
Όχι, δεν θα μπούμε στο τρυπάκι της αριστεράς να καθορίζει την επικαιρότητα, πότε παίζοντας το αντιναζιστικό λιοντάρι και πότε τον αμνό της κρατικής βίας. Όχι πάλι, δεν θα πάρουμε από τον αντικουμουνισμό παλαιάς κοπής που θέλει να πλασάρει η ΝΔ. Μας έχει χορτάσει από την φοβία της για τον εθνοκεντρισμό, οπότε το θέατρο του αντιμαρξισμού δεν μας συγκινεί ουδόλως.
Ας κάτσουν τα συνεταιράκια του Εθνικού ξεπουλήματος, της ενσωμάτωσης μεταναστών και του δικαιωματισμού να βγάλουν τα ματάκια μόνοι τους.
*Ο Δημήτρης Ζαφειρουλος είναι μέλος πγ Εθνικού Μετώπου
