Εξουσία χωρίς ιδεολογία…

Η διαδοχή στην εξουσία από τον ΣΥΡΙΖΑ στη Νέα Δημοκρατία, μια επανάληψη των άλλων διαδοχών Παπανδρέου σε Παπαδήμο και Σαμαρά σε Τσίπρα, είχε έναν κοινό παρονομαστή την αλλαγή πολιτικού προσωπικού που υπηρετεί τις ίδιες αρχές, τους ίδιους στόχους παρά τις επιφαινόμενες και τελικώς επιφανειακές διαφορές.

Η Νέα Δημοκρατία με στελέχη τεχνοκράτες, που έχουν στελεχώσει μεγάλες τράπεζες ή γνωστά διεθνή ιδρύματα που υπηρετούν αμφιλεγόμενους σκοπούς, ή πρώην υπουργούς του ΠΑΣΟΚ διακεκριμένους σοσιαλιστές, διαχειρίζεται την εξουσία σύμφωνα με τις υπερεθνικές εντολές όπως και οι προηγούμενοι χωρίς κανένα εθνικό σχέδιο σε κανένα τομέα και χωρίς καμία εξήγηση προς τους ατυχείς ψηφοφόρους.

Η τεχνητή πόλωση που εξυπηρετεί την εμφάνιση ενός δημοσίου διαλόγου διαφωνιών, ώστε να προκύπτει μια αντιδικία, από την οποία θα έχουμε την αντιπαράθεση και άρα την μεταβολή, είναι απαραίτητη προκειμένου να δημιουργείται η αίσθηση έστω μιας συμμετοχής από την πλευρά των πολιτών στην διαμόρφωση της διακυβέρνησης. Προκύπτει όμως το βασανιστικό ερώτημα: Αλλάζει τίποτα;

Ανεπιφύλακτα απαντάμε όχι. Το συντριπτικά μεγάλο μέρος και πάντως το σύνολο των πολιτικών σχηματισμών που συγκροτούν το παρόν κοινοβουλευτικό σκηνικό ως προς το πολιτικό προσωπικό και τις απόψεις του είναι στοιχισμένο γύρω από ένα σύνολο αξιών, αρχών και αντιλήψεων που απορρίπτουν κάθε πιθανότητα να σπάσει το σύστημα διακυβέρνησης.

Ένας πυλώνας είναι η προσήλωση άνευ διαμαρτυρίας στις αποφάσεις των Βρυξελλών, χωρίς εξέταση, χωρίς ερμηνεία. Η εδραιωμένη πεποίθηση ότι οφείλουμε να ακολουθούμε την πορεία που μας ορίζουν με σχεδόν μεταφυσική προσέγγιση “δεν υπάρχουν άλλες λύσεις” φάνηκε στο νόμισμα, στην πολιτική του μνημονίου, στην εκποίηση του δημόσιου πλούτου, στην άρνησή μας να κάνουμε εθνικό σχεδιασμό. Άλλος εξίσου σημαντικός πυλώνας είναι η σταθερή υποχωρητική πολιτική προς πάσα κατεύθυνση.

Έτσι, έχουμε τις διαρκείς συμβιβαστικές πρωτοβουλίες απέναντι στην Τουρκία, η μειοδοτική συμφωνία των Πρεσπών, η στάση μας στο Κυπριακό και τη Βόρειο Ήπειρο. Τέλος, ένα σημείο συνάντησης όλων των κοινοβουλευτικών παρατάξεων είναι η υποβάθμιση του εθνικού παράγοντα που παίρνει μορφή με την αποδοχή της παράνομης μετανάστευσης και την κυοφορούμενη αντικατάσταση πληθυσμού αλλά και την ισοπέδωση όλων των αξιών που αφορούν στην ταυτότητα, την παράδοση την ιστορία , την γλώσσα.

Δηλαδή όλα τα στοιχεία που μπορούν να σημάνουν την δυνατότητα αναγέννησης της πατρίδας.

Αυτό το στημένο παιχνίδι, πρέπει να το αποφύγουμε. Για να αποκαλυφθεί ο ρόλος τους ,προϋπόθεση είναι πρώτον να αποδοκιμάσουμε όλα όσα περιγράφουν ως μονόδρομους και δήθεν επιστημονικά δεδομένα ενώ είναι η προπαγάνδα της ηττοπάθειάς τους και της υποταγής τους, και δεύτερον να πάψουμε να ενδίδουμε στις ψεύτικες αντιδικίες.

Για παράδειγμα, η Νέα Δημοκρατία εμφανίζεται ως εκφραστής εθνικών τοποθετήσεων κάτι που είναι απολύτως ψευδές. Μην συνδέουμε τους ψηφοφόρους με το κόμμα και τις γραμμές τους. Η δήθεν μάχη που θα έδινε για τις καταλήψεις , η δήθεν “αναθεώρηση” της συμφωνίας των Πρεσπών, η προστασία των μικρομεσαίων δεν έγιναν ποτέ. Είναι τα δολώματα και μόνον όταν θα συνειδητοποιηθεί αυτό θα έχουμε ξεμπερδέψει με το φαύλο σύστημα.

Επίσης, είναι πολύ σημαντικό να καταλάβουν όλοι ότι δεν θα νικήσουμε το διεφθαρμένο και ξενοκίνητο σύστημα με πρώην στελέχη του. Όλοι οι σωτήρες που έχουν αναγνωρισιμότητα την οποία απέκτησαν από το σύστημα είναι εφεδρείες του. Γνωστοί δικηγόροι, δημοσιογράφοι, στελέχη των μεγάλων κομμάτων που είδαν το φως το αληθινό, είναι αυτοί που έρχονται για εγκλωβίσουν όσους έχουν ξυπνήσει. Το ζήσαμε ήδη με τα αναλώσιμα κόμματα της κρίσης. Ας μην το ξαναζήσουμε.

Το πατριωτικό κίνημα με πρωτοπορία τους εθνικιστές μπορεί να δώσει διέξοδο αφού διαθέτει θέσεις, λόγο, στελέχη και πάνω απ’ όλα καθαρότητα και ιδεολογία. Δηλαδή όσα λείπουν. Αυτή είναι η λύση για την εθνική κοινωνική αναγέννηση.

*O Εμμανουήλ Ν. Κώνστας είναι Γενικός Γραμματέας του Εθνικού Μετώπου