Το μονοπώλιο της βίας ανήκει στο κράτος. Γιατί ανήκει στο κράτος; Διότι παρέδωσαν το δικαίωμα αυτό οι πολίτες. Χωρίς συντεταγμένη πολιτεία θα στρεφόμασταν όλοι εναντίον όλων όπως περιέγραφε ο Χομπς την προ – πολιτική κατάσταση. Θα ήμασταν χωρισμένοι σε φατρίες, σε ιδεολογικές ομάδες, σε αυτόνομους πυρήνες, σε θρησκευτικές ομάδες και κάθε τέτοιου τύπου διαιρέσεις.
Αυτό ήταν που έλυσε η Νεωτερικότητα. Δημιουργώντας το Έθνος – Κράτος οι πολίτες του κέρδισαν το δικαίωμα στην ισονομία παραδίδοντας το μονοπώλιο της βίας στην Πολιτεία η οποία πρέπει να είναι αξιολογικά ουδέτερη μη ανεχόμενη οιαδήποτε μορφή βίας από όπου και εάν προέρχεται. Αυτή η σχέση μεταξύ πολίτη και πολιτείας είναι το περίφημο κοινωνικό συμβόλαια το οποίο είναι ναι μεν ανεπίσημο αλλά εξαιτίας του γεγονότος ότι λειτουργεί απρόσκοπτα τόσα χρόνια χαίρει ουσιαστικής επισημότητας.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα γεγονότα στη Νέα Σμύρνη όλο αυτό το διάστημα διαρρηγνύουν την κοινωνική συνοχή. Τέτοιου είδους μηνύματα έχουν ως αποδέκτη την εκάστοτε κυβέρνηση η οποία είναι απολύτως υπεύθυνη για την δράση της αστυνομίας. Φυσικά εάν ο αστυνομικός εξήσκησε βία πέραν αυτού που προβλέπει ο νόμος ας τιμωρηθεί. Για αυτό και διατάχθηκε ΕΔΕ.
Αν και φαντάζομαι ότι είναι εξαιρετικά σπάνιο κάποιο όργανο της τάξεως ξαφνικά και απρόκλητα να βρέθηκε εν εξάλλω καταστάσεις. Υπάρχει λύση. Κάθε αστυνομικός να φέρει επάνω του μικρή κάμερα όπως γίνεται και σε άλλα πολιτισμένα κράτη της Δύσεως. Μία τέτοια πρακτική εκτός του ότι ελέγχει τον αστυνομικό αποτρέποντάς τον να ασκήσει ανεξέλεγκτο βία ταυτοχρόνως προστατεύει και το όργανο της τάξεως αφού η καταγραφή θα περιλαμβάνει όλο το συμβάν και όχι αποσπασματικά κομμάτια του όπως έγινε την περασμένη Κυριακή στη Νέα Σμύρνη.
Αυτό που όμως πρέπει να καταστεί κατανοητό είναι ότι η αστυνομία δεν δρα αυτόνομα. Δρα εν αναλογία των εντολών που δέχεται από την εκάστοτε κυβέρνηση. Είναι η κυβέρνηση που δίνει τόσο το γενικό στίγμα όσο και τις επί μέρους κατευθυντήριες γραμμές. Είναι τουλάχιστον αξιοπερίεργο λοιπόν το πώς είναι η αστυνομία απούσα στις πορείες ακροαριστερών που συναθροίζονται είτε υπέρ του τρομοκράτη Κουφοντίνα, είτε έξω από τα δικαστήρια, είτε αλλού κάνοντας bullying σε ηλικιωμένους συμπολίτες μας βεβηλώνοντας τις εικόνες της Παναγίας και ουρλιάζοντας «στο διάολο η οικογένεια, στο διάολο η πατρίς, η Ελλάδα να πεθάνει, να ζήσουμε εμείς».
Φαίνεται ότι εκεί δεν μεταδίδεται ο ιός και δεν τελούνται έκνομες ενέργειες. Αντιθέτως, η αστυνομία είναι ενεργώς παρούσα σε μη οργανωμένες συγκεντρώσεις σε πλατείες όπου οι πολίτες προσπαθούν να αποβάλουν την πίεση του ενός έτους συναπτού εγκλεισμού. Έχουν περισσότερα δικαιώματα άραγε οι οργανωμένες μειοψηφίες έναντι των επί μέρους πολιτών;
Είναι ο δικαιωματισμός πλέον επίσημη πολιτική μίας κεντροδεξιάς κυβέρνησης; Αν ναι, να το γνωρίζουν οι πολίτες για να μην διαθέτουν ψευδαισθήσεις την ώρα της κάλπης. Η τελευταία πάντως που φταίει είναι η αστυνομία. Η αστυνομία είναι όργανο της πολιτείας και προέκταση του μονοπωλίου της βίας.
Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι κάτω από την στολή δεν υπάρχουν άνθρωποι. Είναι αηδιαστική τουλάχιστον η μαζική επίθεση ενάντια σε αστυνομικό της ομάδας Δράσης. Η εικόνα του να κείτεται αιμόφυρτος στον δρόμο είναι σοκαριστική γνωρίζοντας ότι πολλοί εκ των δραστών επέχαιραν.
Το δυστύχημα είναι ότι έχουμε μία πέρα για πέρα ανεύθυνη αντιπολίτευση η οποία έστω και εμμέσως προσπαθεί να αποκομίσει κέρδη από αυτήν την κρίση. Αλλά και από την άλλη έχουμε μία κυβέρνηση που δεν έχει καταλάβει ότι υπάρχουν πολίτες στα όριά τους εξαιτίας του συνεχούς εγκλεισμού ακούγοντας τα συστημικά κανάλια, τα περισσότερα εκ των οποίων χαϊδεύουν τον Πρωθυπουργό, να τρομοκρατούν τον κόσμο ολημερίς και ολονυκτίς.
Βλέποντας οι πολίτες ακροαριστερές ομάδες να σουλατσάρουν ανενόχλητες εκνευρίζονται ακόμα περισσότερο. Όχι μόνον με τις συμμορίες. Αλλά και με την κυβέρνηση η οποία έχει ένα υπουργό με αριστερό στίγμα και κάπως μυστήριες και αντιφατικές απόψεις για το πώς πρέπει να εφαρμόζεται ο νόμος και για το ποια πρέπει να είναι η κατεύθυνση της αστυνομίας.
Είτε ο νόμος θα εφαρμόζεται απαρέγκλιτα για όλους ή καλύτερα να διορίσει η ΝΔ νέο υπουργό δημοσίας τάξεως δείχνοντας εν τοις πράγμασι την αλλαγή πλεύσης της. Σε κάθε περίπτωση η αλλαγή της ατζέντας από τα φλέγοντα ελληνοτουρκικά και την επικείμενη κατάρρευση της οικονομίας εξυπηρετεί και τα δύο κόμματα στο να συσπειρώσουν τα ακροατήριά τους. Και η συσπείρωση των ακροατηρίων μυρίζει εκλογές.
*Ο Ραφαήλ Α. Καλυβιώτης είναι Πρόεδρος Δικτύου Ελλήνων Συντηρητικών
