Ο Διονύσιος Σολωμός δεν έζησε στην Ηπειρωτική Ελλάδα, δεν πολέμησε, δεν ξαναπαντρεύτηκε μετά την χηρεία του, δεν πάτησε ποτέ την ελεύθερη Ελλάδα. Ο Διονύσιος Σολωμός όμως αγάπησε όσο κανείς την Ελλάδα.
Ο πρώτος στίχος του Ύμνου προς την Ελευθερία «Σε γνωρίζω από την Κόψη του Σπαθιού την Τρομερή…» είναι ένα συμπαντικό σύμβολο. Εξηγεί όλους τους νόμους της φύσης η αρχή η κορύφωση και το τέλος, η μία πλευρά, η κρίσιμη ισορροπία και η άλλη πλευρά. Η Ελευθερία η ζωή και ο θάνατος. Σε ένα σύμπαν που γεννάει αστέρες, ζει και μετατρέπει γαλαξίες σε σκοτεινά φαινόμενα, σε έναν βίαιο κόσμο που κάθε μέρα η ζωή και ο θάνατος κυριαρχεί απ’ άκρη σ’ άκρη. Σε μια ανθρώπινη φύση, κομμάτι του σύμπαντος κι εμείς με την κορύφωση της ερωτικής πράξης δημιουργούμε ζωή και φθαρμένοι καταλήγουμε στο χώμα και στα «μαρμαρένια αλώνια» του ουρανού.
Ο αγράμματος Θεόδωρος Κολοκοτρώνης ο Άγιος «Γέροντας» που έμαθε να διαβάζει από το «οχτώηχι» και το «ψαλτήρι» κατάλαβε πολύ καλά το τον στίχο του Σολωμού.
Έζησε από μικρός την ελευθερία και τον θάνατο, έζησε από μικρός την κόψη του σπαθιού την τρομερή, το απλοϊκό φιλοσοφημένο μυαλό του μπορούσε να συλλάβει το έσχατο νόημα της φιλοσοφίας ενός άλλου Έλληνα τιτάνα της ανθρώπινης σκέψης του Πλάτωνα που έλεγε ότι «φιλοσοφία εστί μελέτη θανάτου».
Αυτή τη μεταφυσική ενσάρκωση που ξεπερνάει τον χώρο και τον χρόνο και με τρελή ορμή ελευθερίας δεν λογαριάζει πως θα περάσει την κόψη, δια πυρός και σιδήρου, ναι, με φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους, ναι, ενάντια στον ντόπιο και τον ξένο εχθρό ναι αλλά χωρίς να φοβάται το θάνατο και με δίψα για ελευθερία.
Επί ξυρού ακμής ζει αυτός ο τόπος από τότε που γεννήθηκε, με κατακλυσμούς, με θαύματα με παντοκρατορίες και με σκλαβιά, ξένη και ντόπια αλλά «αυτό το μιλιέτι δεν φτιάχνεται αλλά ούτε και χαλιέται» θα πει ο Άγιος «Γέροντας» Θεόδωρος Κολοκοτρώνης και θα παρακαλέσει την Παναγιά μας, να εμφυσήσει τους Έλληνες με το πνεύμα της ελευθερίας, να σπάσουν τα δεσμά του μυαλό τους και να μην φοβούνται τον θάνατο. Προτίμησε να χάσει τη δική του ελευθερία για να ζήσει το Έθνος και τα κατάφερε, και μας έσωσε μας κράτησε ενωμένους μόνο δεκαπέντε μήνες όσους χρειαζόταν όμως για να ανάψει το φυτίλι της λευτεριάς.
Μεθύστε με το αθάνατο κρασί του ’21 που ρέει από την πένα του Διονύσιου Σολωμού την ψυχή του Κολοκοτρώνη και τα αγιασμένα κορμιά εκατομμυρίων Ελλήνων που δεν φοβήθηκαν τον θάνατο κοιτάζοντας στα μάτια τον προαιώνιο εχθρό, μην φοβάστε το θάνατο, σε διακόσια χρόνια θα θυμόμαστε μονο Κολοκοτρώνηδες.
Άντρας κι η μοίρα ό,τι κι α θέλει ας γράφει (Διονύσιος Σολωμός)
Ζήτω το Έθνος
Χρόνια καλά και πολλά στην πατρίδα του Ελληνισμού την Ελλάδα μας
*Ο Ανδρέας Ι. Ζαπουνίδης είναι Πρόεδρος της American Hellenic Educational Progressive Association–AHEPA HJ41 ΚΑΛΑΜΑΡΙΑΣ «Κωνσταντίνος Παλαιολόγος»
