Δυσοίωνο πλαίσιο για το Κυπριακό

Η εξαγγελία της πενταμερούς, της κατά συνθήκη άτυπης, για το Κυπριακό, φαίνεται να είναι ο προάγγελος αλλά και το επισφράγισμα δυσμενών εξελίξεων. Εξελίξεων που ”ζυμώνονται” μέσα στην ψυχολογία της ”τελευταίας ευκαιρίας”.

Και τείνουν να καταστήσουν ως λυτρωτική, μια οποιαδήποτε λύση, για να αποφευχθούν τα χειρότερα. Μια οποιαδήποτε όμως ”λύση” είναι μια κακή λύση. Και με βεβαιότητα οδηγεί στα χειρότερα.

Η σύνθεση ευθύς εξ αρχής της λεγόμενης πενταμερούς, είναι μια ήττα και αδικαιολόγητη παραχώρηση από πλευράς Ελληνισμού. Χωρίς μάλιστα να υπάρχει οιοδήποτε αντίδωρο, πολύ περισσότερο μάλιστα ισοδύναμο.

Είναι μια απεμπόληση στην πράξη, αυτού του ίδιου του αυτονόητου. Του να μην καταστήσεις συνομιλητή σου, ως εν τοις πράγμασι κρατική οντότητα, την Τουρκοκυπριακή κοινότητα. Τη στιγμή μάλιστα που το έτερο ”τουρκικό” μέρος της ”πενταμερούς”, η Τουρκία, αρνείται ετσιθελικά και ”γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων της” να αναγνωρίσει, αυτό που ο ΟΗΕ και σύμπασα η διεθνής κοινότητα αποδέχεται: Την Κυπριακή Δημοκρατία και την ιδιότητά της ως της μόνης νόμιμης εκπροσώπου της μαρτυρικής μεγαλονήσου.

Θα χρειαστεί περισσή φαντασία και δημιουργική έμπνευση από τους ‘γητευτές των διπλωματικών χειρισμών΄ από πλευράς μας, να εξηγηθεί, με ποια και πόση πειστικότητα θα αποτρέψουμε, ένα ενδεχόμενο ντόμινο αναγνωρίσεων, της λεγόμενης Τουρκικής Δημοκρατίας της Βορείου Κύπρου, εάν η ”πενταμερής” οδηγηθεί σε ναυάγιο.

Όταν ήδη με την παρουσία και τη συμμετοχή μας θα έχουμε αποδεχθεί τη ”σχετικότητα” των ψηφισμάτων του ΟΗΕ για το Κυπριακό και την πειρατική συμπεριφορά των γειτόνων. Κι ας μη βιαστούν κάποιοι να ισχυριστούν, ότι ούτως ή άλλως ουδέν μέχρι σήμερα συνεισέφεραν τα ψηφίσματα αυτά. Στις Διεθνείς σχέσεις και τη διπλωματία, δεν εκχωρείς τίποτα χωρίς αντάλλαγμα. Εάν σου το πάρουν, θα σου χρωστούν. Εάν παραιτηθείς, ουδείς σου οφείλει τίποτα, ειμή μόνο οικτίρεις την ολιγωρία σου και την ανεπάρκεια των εκπροσώπων σου.

Το σπιράλ της κρίσης μάλιστα προαναγγέλλεται. Ο φερόμενος νεοεκλεγείς εκπρόσωπος των Τουρκοκυπρίων, διαμηνύει ότι δεν πρόκειται να δεχθεί τίποτα λιγότερο, από την ύπαρξη δύο κυρίαρχων κρατών, σε χαλαρή μεταξύ τους Ομοσπονδία. Κάτι όπως είπε, ουσιαστικά με σαρκασμό, σαν την Ευρωπαϊκή Ένωση. Στην οποία μάλιστα με θρασύτητα αρνήθηκε κάθε ρόλο στη διαδικασία επίλυσης του Κυπριακού, γιατί όπως είπε είναι μονομερής και αναγνωρίζει μόνο την Κυπριακή Δημοκρατία! Απείλησε μάλιστα ότι εάν δε βρεθεί λύση θα ξεκινήσει εκστρατεία για τη διεθνή αναγνώριση της λεγόμενης Τουρκικής Δημοκρατίας της Βορείου Κύπρου.

Ωμός εκβιασμός, που μέσα από την προβολή νεοφυών απαιτήσεων, επιχειρεί να παρουσιάσει ως συμβιβασμό, την υιοθέτηση των πιο ακραίων τουρκικών αξιώσεων.

Απέναντι στη συστηματική αυτή τουρκική προκλητικότητα, η αντίδραση κατ’ αρχήν της Κυπριακής Δημοκρατίας, δείχνει να χαρακτηρίζεται από απόλυτο λήθαργο. Δεδομένου μάλιστα ότι οι απειλές και η αμετροέπεια του Τουρκοκύπριου ηγέτη, φιλοξενούνται στο Politico. Στο πλέον δηλαδή επιδραστικό μέσο ενημέρωσης των Βρυξελλών. Εκεί που η Κύπρος και παρουσία έχει και κατ’ όνομα τουλάχιστον θεσμικό ρόλο και λόγο. Που κατά τα φαινόμενα, ”πνίγηκε” προσώρας στο φιάσκο των εμβολίων και της τραγικής διαχείρισης από πλευράς των εκπροσώπων της. Οι εξελίξεις ωστόσο τρέχουν.

Και οι Τούρκοι δε διστάζουν με περισσή θρασύτητα να τις επηρεάζουν. Χωρίς να ενδιαφέρονται για αρχές και συνέπεια. Είναι για αυτούς έννοιες με την ίδια σημασία και αξία, όπως και αυτή του διαλόγου. Για τον οποίο ακριβώς ο Ερντογάν, ζήτησε από τους Ευρωπαίους εταίρους μας να μας ενθαρρύνουν για να διεξάγουμε!

Έτσι, για να μην έχουμε αυταπάτες για την ‘πενταμερή’ και την προοπτική της.

*Ο Πολύκαρπος Αδαμίδης είναι νομικός, αν. Καθηγητής Κοινοτικού Δικαίου και Διεθνών Σχέσεων στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων