Από την αρχή της πανδημίας έχω επισημάνει ότι τάσσομαι κατά του εξαναγκαστικού εμβολιασμού- παρότι ως επιστήμονας που είμαι, πιστεύω ακράδαντα στην θετική δράση του εμβολίου- και πως θα προτιμούσα να μην εμβολιαζόταν κανείς, παρά να εμβολιαζόταν εξαναγκαστικά έστω και ένας.
Βέβαια το προηγούμενο αποτελεί ψευτοδίλημμα, και ως θέμα ενεργεί εκφοβιστικά με παραπλανητικό τρόπο σε συνανθρώπους μας που έχουν αποφασίσει για τους δικούς τους λόγους να μην προχωρήσουν με το εμβόλιο.
Ποτέ δεν υπήρξε θέμα στην Δύση για εξαναγκαστικό ή υποχρεωτικό εμβολιασμό. Όμως το ζήτημα που θα βιώσουμε όλο και πιο έντονα στις ζωές μας καθώς εμβολιάζονται παραγωγικές ηλικίες πλέον στην Ελλάδα (ήδη ξεκίνησαν οι τριαντάρηδες, και θα προχωρήσει σε λίγο καιρό η διαδικασία σε κάθε ενήλικα) είναι ένα είδους κοινωνικής πίεσης (peer pressure) και αποκλεισμού που θα βιώσουν οι αντιεμβολιαστές.
Την συγκεκριμένη διάσταση του θέματος την κατάλαβα όταν με ενθουσιασμό είπα σε φίλο μου ότι θα έχουμε εμβολιαστεί μέχρι τέλος του Ιουνίου, οπότε θα οργανώσω -όπως κάθε χρόνο- ένα δείπνο για τους φίλους μου στην ονομαστική μου εορτή. Ο φίλος μου, έθεσε το θέμα για τους αντιεμβολιαστές της παρέας. «Τι θα κάνεις με εκείνους Απόστολε; Δεν είναι ασφαλές να τους καλέσεις, παρόλο που είναι φίλοι μας χρόνια» μου είπε.
Με έβαλε σε σκέψεις. Δεν έχω αποφασίσει βέβαια τι θα κάνω μετά από δύο μήνες, έχουμε χρόνο μπροστά μας. Αλλά με προβλημάτισε το διχαστικό αλλά υπαρκτό δίλημμα που πολύ γρήγορα μου έθεσε: πως θα αντιμετωπίσουμε όσους δεν εμβολιάζονται;
Στην δική μου περίπτωση σχετίζεται με διαπροσωπικές σχέσεις, αλλά τι θα γίνει όταν αυτό αφορά επαγγελματικές υποθέσεις, ταξίδια, συνέδρια, και οποιαδήποτε άλλη ανθρώπινη δραστηριότητα που άπτεται της κοινωνικής επανόδου μας στην κανονικότητα; Έχει δικαίωμα μια επιχείρηση να ζητήσει πιστοποιητικό εμβολιασμού από υπάλληλό της ώστε να λειτουργήσει ομαλά και με σαφώς μικρότερο ρίσκο;
Δεν γνωρίζω σε βάθος νομικά θέματα. Είμαι όμως υπέρ της ελεύθερης οικονομίας και της επιχειρηματικότητας. Προφανώς και έχει δικαίωμα ο επιχειρηματίας να διασφαλίσει το οικοδόμημά του. Δεν μπορεί μια επιχείρηση να αναλάβει τεράστιο ρίσκο για την λειτουργία και την φήμη της, αν αρνηθεί έστω και ένας υπάλληλός της να προσκομίσει το πιστοποιητικό εμβολιασμού.
Εικάζω ότι τους επόμενους μήνες το συγκεκριμένο ζήτημα θα γίνει ιδιαίτερα έντονο. Οι αντιεμβολιαστές πρέπει να καταλάβουν ότι θα δεχτούν πίεση, και έγκειται σε εκείνους να αποφασίσουν πως θα διαχειριστούν το βάρος που θα έχει η επιλογή τους.
