Η φωνή της ελληνικής Θράκης που αντιστέκεται στον εκτουρκισμό της

Ένα απ’ τα πιο σφριγηλά κλαδιά του ”δέντρου” της μουσουλμανικής μειονότητας Θράκης, που εξισορροπεί την ”αχίλλειο πτέρνα” της Ελλάδας εκεί υψώνοντας στεντόρεια φωνή αντίδρασης απέναντι στην ανθελληνική κάστα των τουρκόφρονων, είναι αυτό των Πομάκων της ακριτικής βορειοανατολικής Περιφέρειας.

Είναι ο κύριος λόγος, άλλωστε, που στη Θράκη (όπου συμβιώνουν ειρηνικά επί έναν αιώνα περίπου χριστιανοί και μουσουλμάνοι) αναπτύσσουν όλο και πιο συχνά δράση οι τουρκικές μυστικές υπηρεσίες, σε συνεργασία με πληρωμένους ”γενίτσαρους”.

Σκοπός τους ήταν ανέκαθεν να επιβάλλουν τον εκτουρκισμό στους Πομάκους δια των απειλών και των εκβιασμών, αφού στάθηκε αδύνατο μέχρι τώρα να τους εξαγοράσουν. Να εξαγοράσουν την εθνική τους συνείδηση και την αγάπη τους για την Ελλάδα.

Αν αναρωτιέστε πώς συνέβαιναν αυτά (και εξακολουθούν, εν πολλοίς, να συμβαίνουν και τώρα) κάτω απ’ την μύτη του ελληνικού κράτους, θα σας έλεγα πως η απάντηση κρύβεται στην αδρανοποίηση της ΕΥΠ, πολιτικός προϊστάμενος της οποίας είναι ο εκάστοτε υπουργός Εξωτερικών μας.

Το ΥΠΕΞ επέτρεψε και επιτρέπει – κατά την τελευταία πενταετία κυρίως – την υπολειτουργία του σχετικού κλιμακίου της για να ικανοποιηθεί η επιθυμία του Ερντογάν να ”καθαρίσει” η ΜΙΤ τη Θράκη απ’ τους Γκιουλενιστές αντιπάλους του και να τους στείλει ”πακέτο” στις φυλακές της Τουρκίας, στο πλαίσιο των διώξεων εναντίον τους οι οποίες είχαν αρχίσει ήδη απ’ το 2016 με αφορμή την απόπειρα στρατιωτικού πραξικοπήματος.

Με το πρόσχημα αυτό οι Τούρκοι πράκτορες – εκμεταλλευόμενοι τις νέες τεχνολογίες και τα κοινωνικά δίκτυα – δρουν ανεξέλεγκτα στρατολογώντας ακόμα και Ευρωπαίους συνταξιούχους για κατασκόπους στη Θράκη και τα νησιά του Αιγαίου (συνήθεια που ανάγεται στο 1987, περίοδο έντονης ελληνοτουρκικής κρίσης λόγω της έλευσης του ”Σισμίκ” για έρευνες στην Ελλάδα και της αντίδρασης αποτροπής εισόδου του στο Αιγαίο από τον τότε πρωθυπουργό Ανδρέα Παπανδρέου…)

Την αποστομωτική απάντηση όμως στην ύπουλη προσπάθεια της Τουρκίας να κάμψει το ελληνικό φρόνημα των ελληνόφρονων μειονοτικών και να τους οικειοποιηθεί εθνικά για να τους χρησιμοποιήσει (μαζί με τους τουρκόφρονες ”Γκρίζους Λύκους”) στα σχέδιά της για μελλοντική διεκδίκηση της αυτονομίας και ανεξαρτησίας της Θράκης, την έδωσαν δύο γυναίκες:

”Χθες” η ελληνόφρων Ρομά Σαμπιχά Σουλεϊμάν (Πρόεδρος του Πολιτιστικού Μορφωτικού Συλλόγου Γυναικών Ξάνθης ”Η Ελπίδα”, για την οποία είχα γράψει στο άρθρο μου: Σαμπιχά Σουλεϊμάν: Στάχυ ολόχρυσο στην ”γκρίζα” ήρα της Θράκης) και ”σήμερα” η Ξανθιώτισσα Πομάκα Αϊσέ , που απέδειξε με τη στάση της ενώπιον του ΥΦΕΞ της Τουρκίας Σελίμ Κιράν την ελληνικότητά της.

Απέδειξε ότι οι ελληνόφρονες μουσουλμάνοι Πομάκοι αποτελούν κυματοθραύστη ισχύος στα βορειοανατολικά σύνορά μας. Κυματοθραύστη ισχύος στα υποχθόνια σχέδια των Τούρκων να αλώσουν τους μη τουρκόφρονες μουσουλμάνους (Ρομά και Πομάκους, στην πλειοψηφία τους), οι οποίοι ανθίστανται με όλα τα όπλα τους στο επαπειλούμενο σύγχρονο ”παιδομάζωμα” σε βάρος τους, το δεύτερο μετά από εκείνο το ιστορικό της Τουρκοκρατίας.

Η αντίσταση των Πομάκων, ας σημειωθεί, είχε συνοδευτεί το 2019 απ’ την καταγγελία του προέδρου του Πανελληνίου Συλλόγου τους Αχμέτ Ιμάμ για αδράνεια των υπηρεσιών του ”αθηναϊκού κράτους ” μπροστά στη διαβρωτική προσπάθεια της Άγκυρας (δια του Προξενείου Κομοτηνής) να εφαρμόσει στη Θράκη σχέδιο πολιτισμικής γενοκτονίας (εκτουρκισμό σε καιρό ειρήνης) σε βάρος των Ελλήνων Πομάκων με επίκεντρο τη Ροδόπη και την πρωτεύουσά της Κομοτηνή.

Σημειωτέον ότι στην αποθράσυνση του εν λόγω Προξενείου (το οποίο λειτουργεί σαν έδρα των στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεων της ΜΙΤ στην περιοχή) συνέβαλε η ικανοποίηση μιας σειράς αιτημάτων της Άγκυρας επί ΣΥΡΙΖΑ, όπως η ίδρυση δίγλωσσων νηπιαγωγείων και η αλλαγή στον τρόπο ανάδειξης των μουφτήδων, που σχετίζεται άμεσα με την τοποθέτηση των ιμάμηδων.

Όλα αυτά, δυστυχώς που φανέρωναν τότε την ανυπαρξία κράτους (τακτική υποχώρηση της ελληνικής Πολιτείας, αδρανοποίηση της ΕΥΠ του Ρουμπάτη, κρίση ανικανότητας, φοβικότητας και κομματικού ωφελιμισμού στο πλαίσιο του εθνομηδενισμού) συνεχίζονται, εν πολλοίς, και σήμερα επί ΝΔ – έστω κι αν δεν υπάρχει ως κυβερνητικό ιδεολόγημα εθνομηδενισμός – με τον διάδοχο του Αλέξη Τσίπρα Κυριάκο Μητσοτάκη.

Τον πρωθυπουργό που, ενώ υποσχέθηκε την επαναφορά της κανονικότητας στη Θράκη (δια της… ”Διακομματικής Κοινοβουλευτικής Επιτροπής για τη Θράκη”, μάλλον, η οποία είναι απούσα για τους ελληνόφρονες μειονοτικούς λόγω ανυπαρξίας εθνικού σχεδίου και έλλειψης κοινωνικών δομών…), την αφήνει ακόμα εκτεθειμένη στις τουρκικές προβοκάτσιες.

Τις προβοκάτσιες που στήνουν οι ”αγγελιοφόροι” του Ερντογάν – υπό την… υψηλή εποπτεία του Προξενείου Κομοτηνής και με την συνδρομή του τουρκόφρονος κόμματος DEB (ΚΙΕΦ: Κόμμα Ισότητας, Ειρήνης και Φιλίας της μειονότητας) – σε βάρος των ελληνόφρονων μουσουλμάνων (Ρομά, Πομάκων, Αλεβιτών) της Θράκης.

Με τα δεδομένα αυτά, που προοιωνίζονται δυσάρεστες εξελίξεις για την τελευταία στο μέλλον, εύλογο είναι να αναρωτιέται κανείς:

– Τι άλλο περιμένει η Ελληνική Πολιτεία για να κλείσει το ”φίδι στον κόρφο της Θράκης” (το τουρκικό Προξενείο Κομοτηνής), ή – έστω – να το θέσει υπό συνεχή παρακολούθηση και έλεγχο για συμμετοχή υπαλλήλων του σε υποθέσεις προβοκάτσιας και κατασκοπείας σε βάρος της Ελλάδας;

– Γιατί αφήνει να ”χορεύουν” ακόμα – όπως στα χρόνια του ΣΥΡΙΖΑ – οι ”Γκρίζοι Λύκοι” του τουρκικού εθνικισμού στους ρυθμούς του Τουρκικού Προξενείου, που είναι ο εκτελεστικός βραχίονας του Ταγίπ Ερντογάν στη Θράκη;

– Πόσο ήσυχη έχουν, άραγε, την εθνική τους συνείδηση οι υπεύθυνοι του υπουργείου Εξωτερικών – επί πρότερης και νυν κατάστασης – όταν άφηναν και αφήνουν στο έλεος των τουρκικών επιδιώξεων τους ελληνόφρονες μουσουλμάνους της εκεί μειονότητας, που βουρκώνουν στη θέα της ελληνικής σημαίας και στέκονται προσοχή την ώρα που άγημα του Δ’ Σώματος Στρατού προβαίνει στην έπαρση και την υποστολή της;

– Πώς να πείσουν τους πολίτες ότι υπερασπίζονται την ελληνικότητα της Θράκης, όταν την ακυρώνουν στην πράξη με την άρνησή τους να υπερασπιστούν τα δίκαια των ελληνόφρονων μειονοτικών που αγαπούν την Ελλάδα και πεθαίνουν γι’ αυτήν, αν και αυτή τους ”πεθαίνει” με την αδιαφορία της ;

– Πώς γίνεται να μη συγκινούνται απ’ την πομάκικη φωνή που διαλαλεί από χρόνια το ”Είμαστε Έλληνες στη ζωή και τον θάνατο;” (Ενδεικτικά αναφέρω ότι σκεπασμένο με την ελληνική σημαία ήταν το φέρετρο του άτυχου Πομάκου στρατιώτη Αχμέτ Κατουνλού από την Γλαύκη της Ξάνθης το 2016, ενώ οι Πομάκοι – παρά τη στοχοποίησή τους από την Άγκυρα διαχρονικά – εξακολουθούν να τηρούν ευλαβικά το έθιμό τους να ξεπροβοδούν τα παιδιά τους στον στρατό με την Ελληνική σημαία στα χέρια);

– Πώς γίνεται να μη συγκινήθηκαν ”χθες” (7/5/’21) απ’ την περήφανη και θαρραλέα στάση της Πομάκας Αϊσέ, που – με αφορμή την επίσκεψη του Σελίμ Κιράν σε Θεσσαλονίκη και Θράκη – βγήκε μπροστά στον Τούρκο υφυπουργό Εξωτερικών και βροντοφώναξε:

”Έξω οι Τούρκοι από τη Θράκη… Εδώ είναι Ελλάδα ΤΕΡΜΑ!!!”

– Πώς γίνεται να αφήνουν στο έλεος της τουρκικής προπαγάνδας αυτούς τους ξεχωριστούς ΕΛΛΗΝΕΣ, που είναι απόγονοι των αρχαίων Θρακοελλήνων Αγραίων ή Αγριάνων κατοίκων της οροσειράς της Ροδόπης, ανθρώπων οι οποίοι αποτελούν ένα επιπλέον δείγμα εθνογραφικού παράδειγματος της συνέχειας του Ελληνισμού στην ακριτική ΒΑ Ελλάδα;

– Πώς γίνεται, τέλος, να μην έχουν καταλάβει ακόμα οι υπεύθυνοι για τις μειονότητες στο ελληνικό ΥΠΕΞ ότι η φωνή της Πομάκας Αϊσέ είναι η φωνή της ελληνικής Θράκης που αντιστέκεται στον εκτουρκισμό της;

Κρινιώ Καλογερίδου (Βούλα Ηλιάδου, συγγραφέας)