Η επιστροφή της Κριμαίας στην Ρωσία δείχνει τον δρόμο για την απελευθέρωση Β.Ηπείρου και κατεχομένων Κύπρου

Ένα θέμα που αφορά την Κριμαία, έχει γίνει επίκαιρο αυτή την περίοδο (συνδυαστικά) λόγω (1) της επετείου από τη Νίκη κατά του Ναζισμού αλλά με το Ναζισμό να κυριαρχεί στην Ουκρανία, (2) της παραλίγο στρατιωτικής σύγκρουσης στην Ουκρανία, (3) της επετείου των 50 ετών διπλωματικών σχέσεων … με το αλβανικό καθεστώς, (4) την ένταση της τουρκικής υστερίας στην Κύπρο, Θράκη και Αιγαίο και (5) την εορταστική περίοδο της απελευθέρωσης της Αλεξανδρούπολης στις 14 Μαΐου, η οποία όμως τώρα είναι υπό αμερικανική κατοχή.

Στην Αλεξανδρούπολη μάλιστα (συμπτωματικά;) έχει συσσωρευθεί περίεργη παρουσία πολλών παρασκηνιακών «πρωταγωνιστών» από το ΠΡΑΤΤΩ του Κοτζιά, συνεργάτες του ΥΠΕΞ Βενιζέλου κλπ, όλοι γύρω από τον Δήμο ή την Περιφέρεια ΑΜΘ.

Ειδικότερα, το εν λόγω θέμα αφορά την λήξη της 60ετούς ουκρανικής κατοχής το 2014 με το δημοψήφισμα στην Κριμαία και πώς αυτό το γεγονός θα μπορούσε και μπορεί να αξιοποιηθεί ως προηγούμενο για την απελευθέρωση της Βορείου Ηπείρου και των κατεχομένων εδαφών της Κύπρου.

Τα κυκλώματα στο Υπουργείο Εξωτερικών του Βενιζέλου και του Κοτζιά (με τη συνενοχή συγκεκριμένων, σταθερά ανθελληνικών, μιντιακών κύκλων όπως του ομίλου της Καθημερινής και στρατευμένων ιστοσελίδων όπως το σεσημασμένο evros-news και εν μέρει το viadiplomacy κλπ) έχουν κάνει «το άσπρο μαύρο» και έχουν επιβάλει για αρκετά έτη το πάγωμα του εξαιρετικού εργαλείου εξωτερικής πολιτικής που αποτέλεσε η επιστροφή της Κριμαίας στη Ρωσία μετά από 60 χρόνια πραξικοπηματικής απόσχισής της από τη Ρωσία, που επέβαλε το καθεστώς του Χρουτσώφ και κατοχής της από την Ουκρανία.

Τηρουμένων των αναλογιών, ήταν ανάλογη με την τουρκική κατοχή του βορείου τμήματος της Κύπρου και την αλβανική κατοχή της Βόρειας Ηπείρου (υπό άλλες συνθήκες «συμμαχικής προδοσίας»). Για την Κριμαία δεν έγινε πολεμική σύγκρουση, αλλά έγινε προδοσία κατά της Ρωσίας από την χουντική κυβέρνηση του Χρουτσώφ, όπως έγινε προδοσία κατά των Ελλήνων στην Ελλάδα και Κύπρο από την χουντική κυβέρνηση του Ιωαννίδη. Προδοσία υπήρξε και στην περίπτωση της Βόρειας Ηπείρου όταν οι «πολιτισμένοι» δυτικοί το 1914 πρόδωσαν και εκβίασαν την Ελλάδα ότι αν δεν αποχωρούσαν τα ελληνικά απελευθερωτικά στρατεύματα από την Βόρεια Ήπειρο, δεν θα αναγνώριζαν εκείνοι τα νησιά του Αιγαίου ως ελληνικά. Μετά από τη Νίκη κατά του Ναζισμού οι «πολιτισμένοι Σύμμαχοι» πάλι έκαναν τα ίδια και παρέδωσαν την ελληνική γη στην τυραννία του Χότζα.

Ο ίδιος ο Αρχηγός των Αλβανικών Μυστικών Υπηρεσιών αναγνώρισε από το 2014 στην Βουλή ότι «το μοντέλο της Κριμαίας» αποτελούσε κίνδυνο για το αλβανικό καθεστώς αν οι Έλληνες το αξιοποιούσαμε στην Βόρεια Ήπειρο. Αναλυτικότερα, ο Αρχηγός, Βίσο Α. Λίκα, μιλούσε ενώπιον της Επιτροπής Εθνικής Ασφάλειας παρουσιάζοντας την ετήσια έκθεση δράσης της Υπηρεσίας στα μέσα Απριλίου 2014, λίγο καιρό μετά από την επιστροφή της Κριμαίας στην Ρωσία ως αποτέλεσμα του Δημοψηφίσματος.

Είπε τα ακόλουθα: «Εάν η νέα διοικητική διαίρεση της Αλβανίας καθορίσει τη Χιμάρα ως μια ξεχωριστή διοικητική περιφέρεια από την Αυλώνα, τότε υπάρχει πιθανότητα οι κάτοικοι αυτής της περιοχής, υπό την επιρροή των εξτρεμιστικών ομάδων και ελληνικών πολιτικών κύκλων, να ζητήσουν ανεξαρτησία σύμφωνα με το μοντέλο της Κριμαίας στην Ουκρανία».

Το απόσπασμα είναι από άρθρο της «Καθημερινής» στις 23 Απριλίου 2014 που σημαίνει ότι η «ναυαρχίδα» διαπλοκής και επίθεσης κατά των ελληνορωσικών σχέσεων για λογαριασμό των παρακρατικών ΜΚΟ της εγγλέζικης Integrity Initiative (II) και της αμερικανικής Open Society (OSIFE), γνώριζε αμέσως μετά από το δημοψήφισμα που απελευθέρωσε την Κριμαία, ότι το παράδειγμα της Κριμαίας αντικειμενικά ήταν ΕΥΝΟΪΚΟ για τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα.

Από την τούρκικη πλευρά επίσης υπήρξε ακόμη μεγαλύτερη εχθρότητα εναντίον της απελευθέρωσης της Κριμαίας και της επιστροφής στη Ρωσία, δεδομένου ότι το τουρκικό καθεστώς και το ουκρανικό καθεστώς μετά το πραξικόπημα έχουν πλήρη συνεργασία, μέχρι και κοινές στρατιωτικές ασκήσεις. Αυτό μπορεί εύκολα να γίνει κατανοητό διότι όπως και η Κριμαία ήταν κατεχόμενη από την Ουκρανία με παράνομο τρόπο επί Σοβιετικής Ένωσης και στη συνέχεια απελευθερώθηκε, ομοίως με την Αλβανία, η Τουρκία διατρέχει κίνδυνο να χάσει τον έλεγχο των κατεχομένων εδαφών της Κύπρου διότι η τουρκική κατοχή είναι ασύγκριτα χειρότερη και περισσότερο παράνομη σε σχέση με την κατοχή που είχε η Ουκρανία στην Κριμαία. Αυτό όμως ακριβώς είναι το Εξαιρετικό εργαλείο και ιστορικό-πολιτικό προηγούμενο στα χέρια της Ελλάδας.

Ειδικά για το τουρκικό καθεστώς, η πλήρης αντίθεσή του με τη νέα κατάσταση στην Κριμαία είναι γνωστή (έχοντας ως όχημα τους Τατάρους από την εποχή της Τουρκοκρατίας εκεί) διότι η εξουδετέρωση της απόσχισης από την Ρωσία και η επιστροφή της στη Ρωσία είναι πρότυπο και για απελευθέρωση των κατεχομένων τουρκοκρατούμενων εδαφών της Κύπρου και επιστροφή τους στη νόμιμη Κυπριακή Δημοκρατία. Αφού τα καθεστώτα σε Τουρκία και Αλβανία θεωρούν ευνοϊκή για την Ελλάδα την εξέλιξη στην Κριμαία, οι ελληνόφωνοι τί λένε;

Βασικά ιστορικά γεγονότα

Από τις αρχές του 2014 όταν έγινε ναζιστικό πραξικόπημα στην Ουκρανία κατά της εκλεγμένης κυβέρνησης, προέκυψε το θέμα της απελευθέρωσης της Κριμαίας από τον έλεγχο και εξουσία της εμφανώς και ανοιχτά ναζιστικής «νέας εξουσίας» που προέκυψε υπό τον πρόεδρο Ποροσένκο. Ο λαός της Κριμαίας, στον οποίο για 27 αιώνες υπάρχει έντονο ελληνικό στοιχείο από την αρχαιότητα, αποφάσισε με δημοψήφισμα την διακοπή της σχέσης του με την ναζιστική πια εξουσία του Κιέβου και επανενώθηκε με την Ρωσία.

Ο σοβιετικός ηγέτης Νικήτα Χρουστσόφ, χρησιμοποιώντας την σοβιετική εξουσία «με το έτσι θέλω» απέσχισε την Κριμαία από την Ρωσία, στην οποία ανήκε για αιώνες, ακολουθώντας την πρακτική του Στάλιν και του Λένιν οι οποίοι «έκοβαν» τμήματα της Ρωσίας και της Πολωνίας και τα «κολλούσαν» στην Ουκρανία. Παρέλαβαν την Ουκρανία από την Ρωσική Αυτοκρατορία και μεταξύ 1922 και 1954 διπλασίασαν την έκτασή της με απόσχιση κυρίως ρωσικών εδαφών (και πολωνικών) που τα προσάρτησαν στην Ουκρανία.

Σημαντικά κέντρα του Ελληνισμού που ήταν στην Ρωσία επί Τσάρου, σταδιακά δόθηκαν στην Ουκρανία. Δηλαδή το σοβιετικό καθεστώς μεταξύ 1922 και 1954 έκανε στη Ρωσία αυτό που θα έκαναν στην Ελλάδα αν η Ελλάδα ήταν υπό σοβιετικό έλεγχο. Δηλαδή η Θράκη θα δινόταν στον Ζίφκοβ της Βουλγαρίας, η Μακεδονία στα Σκόπια και η Ήπειρος στον Χότζα της Αλβανίας. Και μετά εμείς θα κάναμε πολέμους να τα πάρουμε πίσω όταν έπεφτε η ΕΣΣΔ. Η Ελλάδα τα γλύτωσε αυτά, αλλά η Ρωσία δεν τα γλύτωσε. Η Κριμαία είναι η πρώτη (;) περιοχή που επιστρέφει στη Ρωσία και εξουδετερώνει την εξουσία του μπολσεβίκου Χρουστσόφ, ο οποίος ήταν ουκρανοποιημένος Ρώσος (όπως ο Γιωργάκης Παπανδρέου είναι αμερικανοποιημένος «Έλληνας», ο Σημίτης και οι Μητσοτάκηδες είναι γερμανοποιημένοι «Έλληνες» κλπ).

Μετά την πτώση της ΕΣΣΔ, εξαπολύθηκε εχθρότητα, πρώτα-πρώτα κατά των Ελλήνων, από τα αμετανόητα ναζιστικά κατάλοιπα της Ουκρανίας, εξωτερικά στοχοποιώντας την ελληνική γλώσσα αλλά με καθαρό στόχο την ύπαρξη του Ελληνισμού. Οι Ρώσοι δεν φαίνεται να το «έπιασαν» στην αρχή τί συνέβαινε και μόνο με το πραξικόπημα του 2014 ίσως κατάλαβαν (αργά) ότι Έλληνες και Ρώσοι ήμασταν ναζιστικοί στόχοι: πρώτα εμείς και μετά εκείνοι.

Μάλιστα, όλη η εκστρατεία κατά της Ρωσίας που το ΟSIFE και το II σχεδίασαν και εξαπέλυσαν μετά το 2015 (και στην Ελλάδα κορυφώθηκε τον Ιούλιο του 2018) ήταν αναλογική προσαρμογή με την ανθελληνική εκστρατεία για επιβολή των Μνημονίων, με τα γνωστά περί τεμπελιάς των Ελλήνων, ότι ζούσαμε παρασιτικά πάνω στην πλάτη των Ευρωπαίων που χρηματοδοτούσαν με κονδύλια «τη μεγάλη ζωή των Ελλήνων», ότι οι αμοιβές των εργαζομένων ήταν απαράδεκτα … υψηλές, ότι οι συντάξεις δίνονταν πολύ νωρίς και όλα τα άλλα που χρησιμοποιήθηκαν ως θεμέλιο για να καταστρέψουν την κοινωνία, την οικονομία και κυρίως το σύστημα υγείας, ώστε σήμερα για να καλύψουν τις εγκληματικές ευθύνες τους, να ρίχνουν το φταίξιμο στους πολίτες.

Όλα τα πολιτικά, μιντιακά και επιχειρηματικά κυκλώματα που χρησιμοποιήθηκαν εναντίον των Ελλήνων για να δικαιολογήσουν τα Μνημόνια, χρησιμοποιήθηκαν και εναντίον της συνεργασίας της Ρωσίας με την Ελλάδα και με άλλες ευρωπαϊκές χώρες, για να δικαιολογήσουν αυτά που είχαν σχεδιάσει οι υπόνομοι της εγγλέζικης παρακρατικής ΜΚΟ Integrity Initiative και της αμερικανικής Open Society.

Τίποτα δεν στηρίχθηκε σε γεγονότα. Όλα ήταν προαποφασισμένα από το 2015 (όπως ήδη δημοσιοποίησε το ΑΚΚΕΛ με τα μεταφρασμένα έγγραφα) και σε κάθε χώρα βρέθηκαν διάφοροι πρόθυμοι (που έχουν ποινικές ευθύνες για συνεργασία με ξένη δύναμη κλπ) μέχρι και του σημείου στην Ελλάδα να εξουδετερώσουν μέχρι σήμερα την πολιτική και διπλωματική δυνατότητα και εργαλείο για την Ελλάδα να αξιοποιήσει το προηγούμενο της Κριμαίας. Σήμερα ίσως να είχαμε αν όχι απελευθέρωση, τουλάχιστον καθοριστική μείωση της αλβανικής εξουσίας στη Βόρεια Ήπειρο και της τουρκικής στα κατεχόμενα της Κύπρου. Μοιραία κάποιος θα σκεφθεί ότι όλοι αυτοί που επιτέθηκαν σε πρόσωπα στην Αλεξανδρούπολη (αλλά και παλαιότερα στην Κόρινθο) διότι επισκέφτηκαν την Κριμαία με επίσημες αποστολές, έχουν ευθύνη, μεταξύ πολλών άλλων, για τη δολοφονία του Κωνσταντίνου Κατσίφα από το αλβανικό καθεστώς, διότι επέτρεψαν (μέσω εκφοβισμού στην Ελλάδα) να διατηρηθεί η αλβανική εξουσία στη Βόρεια Ήπειρο σε βαθμό που στις 28 Οκτωβρίου 2018 υλοποίησε την δολοφονία του Κατσίφα.

Όλα τα μωρά Κοτζιά και Βενιζέλου στην πίστα της Αλεξανδρούπολης

Ίσως είναι σύμπτωση αλλά το πιθανότερο είναι ότι δεν είναι σύμπτωση, όταν βλέπουμε ότι στην Αλεξανδρούπολη (όπου συγκεντρώθηκαν τα περισσότερα πυρά κατά προσώπων που προώθησαν τη συνεργασία με τη Ρωσία και επισκέφτηκαν την Κριμαία), δύο πρώην στελέχη του ΥΠΕΞ επί Βενιζέλου και επί Κοτζιά, τα οποία συμμετείχαν στις επιθέσεις κατά ηγετικών προσώπων στην Αλεξανδρούπολη, σήμερα βρίσκονται κερδισμένοι και βολεμένοι, θα έλεγε κάποιος.

Ο ένας είναι ο διαχειριστής της περιβόητης πια ιστοσελίδας evros-news, η οποία δημιουργήθηκε λίγους μήνες μετά από την εγκατάσταση του Τζέφρυ Πάιατ ως πρέσβη των ΗΠΑ στην Ελλάδα. Μετά από … φιλότιμες προσπάθειές του να αποκατασταθεί στο χώρο της τοπικής αυτοδιοίκησης στον επικοινωνιακό τομέα, ανεπίσημα και επίσημα έχει καλό μαξιλάρι τόσο στον Δήμο όσο και στην Περιφέρεια. Επειδή έχω αναφερθεί εκτενέστατα στην μπουμπουκοειδή κατάσταση γύρω από αυτό το πρόσωπο, μπορείτε να δείτε τις παραγράφους «Ιός» της Ελευθεροτυπίας ~ evros-news.gr-Τζέφρυ Πάιατ» στον σύνδεσμο εδώ.

Η δεύτερη είναι η πρόεδρος στην Αλεξανδρούπολη της Κίνησης ΠΡΑΤΤΩ του πρώην ΥΠΕΞ Κοτζιά, σερβιτόρου της περιβόητης Συμφωνίας των Πρεσπών υπέρ του σκοπιανού καθεστώτος. Αρχικά η Κίνηση στις δημοτικές εκλογές έχει στηρίξει δημόσια τον σημερινό Δήμαρχο, σε σύγκρουση με τον προηγούμενο ο οποίος είχε υποστηρίξει την ελληνορωσική συνεργασία. Στη συνέχεια συγγενικό της πρόσωπο προσελήφθη ως σύμβουλος του δημάρχου (χωρίς ξεκάθαρη δικαιολόγηση τί το διαφορετικό και μοναδικό είχε για να προσληφθεί), ενώ στον επαγγελματικό κόσμο του lockdown συζητήθηκε σκωπτικά φερόμενη επιχειρηματική συνεργασία άλλου προσώπου από τον κύκλο της σε υπηρεσίες καθαρισμού που σχετίζονται με την ΕΥΠ (Ουπς, άνοιξε θέμα και με τους New York Times – Εθνικό Κήρυκα!).

Αυτά είναι θέματα που χρειάζονται διευκρίνιση και εκ του φυσικού δημιουργούν ερωτηματικά. Κυρίως όταν Έλληνες της Κριμαίας δεν μπορούν να έρθουν στην Ελλάδα διότι οι κυβερνήσεις (και κάποιοι σαν τους προηγούμενους) τούς τιμωρούν που δεν υπέκυψαν στο ναζιστικό πραξικόπημα του Κιέβου.

*Ο Αντώνης Μποσνακούδης είναι εκπρόσωπος Τύπου του κόμματος ΑΚΚΕΛ