Οι τουρκικές προβοκάτσιες και η προστατευτική «ασπίδα» των Ευρωπαίων συμμάχων

Είναι κάποιες φορές που δεν αντέχεται η κουτοπονηριά και η ευρω-υποκρισία των Τούρκων, όπως εκφράστηκε πρόσφατα δια στόματος του Προέδρου τους. Είναι κάποιες φορές που δεν αντέχεται η εμμονή διεκδίκησης των δικαιωμάτων τους ως… ”μέρους της Ευρώπης από ιστορική, γεωγραφική και ανθρώπινη σκοπιά”, όπως υποστήριξε ανερυθρίαστα σε ομιλία του ο Ταγίπ Ερντογάν.

Είναι κάποιες φορές που σε πνίγει το δίκιο σου μπροστά στο άδικο του άλλου (του Τούρκου, εν προκειμένω), ο οποίος – μένοντας ατιμώρητος για 47 χρόνια μετά την εισβολή του ΑΤΤΙΛΑ στην Μεγαλόνησο (1974) – έμαθε να μην λογοδοτεί ποτέ για τα εγκλήματα που διέπραξε σε βάρος του Ελληνισμού, σε βάρος της Κύπρου.

Και επειδή είναι άδικο για την ίδια την Ιστορία να αποσιωπούνται τα σύγχρονου τύπου ”εγκλήματα” των Τούρκων – με εκτελεστικά όργανα τους ”αγγελιοφόρους” τους στην ελληνική Θράκη, λ.χ, και στόχο τα δικαιώματα των ελληνόφρονων μειονοτικών (Αθίγγανων και Πομάκων, κυρίως), θεωρώ υποχρέωσή μου να τα υπενθυμίσω φωτίζοντας σταχυολογημένα δείγματα της προκλητικότητάς τους.

Ιούλιος 2016: Κατά τη διάρκεια της κηδείας του 19χρονου Πομάκου στρατιώτη Αχμέτ Κατουνλού από τη Γλαύκη της Ξάνθης (ο οποίος πνίγηκε στη θάλασσα ενώ υπηρετούσε στο στρατιωτικό θέρετρο της ΚΑΑΥ Κεραμωτής Καβάλας), επιχειρήθηκε τουρκική προβοκάτσια με πρωταγωνιστή τον Αχμέτ Μετέ.

Τον τουρκόφρονα παράτυπο μουφτή που αυτοπαρουσιάστηκε ως ”θρησκευτικός ηγέτης”, στη θέση του νόμιμου, του διορισμένου απ’ το ελληνικό κράτος Μεχμέτ Εμίν Σινίκογλου, έχοντας στο πλευρό του τον ιμάμη Ερκάν Αζίζογλου, τον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Χουσεΐν Ζεϊμπέκ, τον δήμαρχο Μύκης Καπζά Τζεμήλ και τον αντιπρόεδρο του αυτοαποκαλούμενου ”τουρκικού” κόμματος ΚΙΕΦ (DEB) Οζάν Αχμέτογλου.

Αποτέλεσμα της βίαιης αυτής προβοκάτσιας που δε λογάριασε ούτε τη συντριβή της οικογένειας του νεκρού ούτε τον οφειλόμενο σεβασμό προς εκείνον, ήταν η… απαγωγή του σκεπασμένου με τη σημαία φερέτρου του Πομάκου στρατιώτη, προκειμένου να αφαιρεθεί το εθνικό μας σύμβολο από την ”ομάδα συμπαράστασης” των τουρκόφρονων της Γλαύκης.

Αυτών που είχε φέρει ως συνοδεία μαζί του ο ψευτομουφτής Αχμέτ Μετέ, προκειμένου να εκτελέσουν το σχέδιό του για ενταφιασμό του νεκρού στο τοπικό νεκροταφείο των μουσουλμάνων ερήμην της οικογένειάς του και του νόμιμου μουφτή Ξάνθης. Όπερ και εγένετο…

Σημειωτέον ότι ο καταγόμενος απ’ το ”Ωραίο” της Ξάνθης Πομάκος ψευτομουφτής (”που πληρώνεται για να λέει ότι είναι Τούρκος”) είχε υποχρεωθεί απ’ το Ισραήλ το 2014 να ζητήσει δημόσια συγγνώμη γιατί το είχε καταραστεί για τις επιθέσεις του κατά της Χαμάς και γιατί έκρινε ως ”σωστή” την… σαπωνοποίηση των Εβραίων από τον Χίτλερ.

Ο παράτυπος μουφτής όμως της Ξάνθης έγινε πάλι πρόσωπο της δημοσιότητας τέσσερα αργότερα (27 Νοεμβρίου του 2020). Τότε που αναστάτωσε πολύ κόσμο στην Ελλάδα και την Τουρκία, γιατί – όπως είχε καταγγείλει – βρήκε γραμμένο με κόκκινο μαρκαδόρο στο ασανσέρ της πολυκατοικίας όπου διέμενε το σύνθημα ”Καλός Τούρκος είναι ο νεκρός Τούρκος”.

Ένα σύνθημα που προκάλεσε – όπως ήταν αναμενόμενο – πολλά ερωτηματικά γι’ αυτόν που το έγραψε και ορυμαγδό ανακοινώσεων εκ μέρους μερίδας τουρκόφρονων μειονοτικών και Τούρκων Αξιωματούχων (όπως αυτές του ”κόμματος της Άγκυρας” στη Θράκη [ΚΙΕΦ ή DEB], του εκπροσώπου του τουρκικού ΥΠΕΞ Χαμί Αξόι, του Προέδρου της τουρκικής Βουλής Μουσταφά Σεντόπ, του υπουργού θρησκευτικών υποθέσεων της Τουρκίας Αλί Ερμπάς και άλλων), με στόχο να πειστεί η διεθνής κοινή γνώμη ότι υπάρχει ”κατάφωρη παραβίαση των δικαιωμάτων της μουσουλμανικής μειονότητας Θράκης στην Ελλάδα.

Τα ”Ερντογανικά”, κατά βάση, Μέσα της γείτονος, με πρώτες και καλύτερες την τουρκική εφημερίδα Yeni Şafak και την ηλεκτρονική Αydinlik, εγκάλεσαν τότε την Ελλάδα για τη δράση ”εξτρεμιστικών ομάδων” σε βάρος της μουσουλμανικής μειονότητας Θράκης υποννοώντας την Χρύσα Ούτση (εκπρόσωπο της νεοσυσταθείσας Διακομματικής Επιτροπής για τη Θράκη και τομεάρχη Θράκης των ΑΝΕΛ), η οποία έμελλε να είναι – ένα χρόνο μετά – η μόνη μάρτυρας κατηγορίας στη δίκη του Αχμέτ Μετέ για τα προβοκατόρικα γεγονότα στη Γλαύκη.

Γιατί το ’17 ο ψευτομουφτής Ξάνθης δικάστηκε και καταδικάστηκε απ’ το Δ’ Μονομελές Πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης σε 8/μηνη φυλάκιση λόγω της υπόθεσης απαγωγής του νεκρού στρατιώτη Αχμέτ Κατουνλού, με σκοπό την ταφή του χωρίς την ελληνική σημαία πάνω στο φέρετρό του.

Ο Αχμέτ Μετέ, έμπειρος από προβοκάτσιες και υπερασπιστικές γραμμές στο όνομα της ”Μητέρας Πατρίδας”, είχε δηλώσει βέβαια στο δικαστήριο ότι ”αφορμή για την πράξη του ίδιου και των ομοϊδεατών του ήταν ο σταυρός στη σημαία και όχι η ίδια σαν εθνικό σύμβολο”.

Ωστόσο η πραγματικότητα τον διέψευσε, καθώς ”η μουσουλμανική θρησκεία δεν απαγορεύει να ταφεί Έλληνας μουσουλμάνος στρατιώτης με την ελληνική σημαία, γιατί ο σταυρός που είναι αποτυπωμένος επάνω της εκλαμβάνεται ως σύμβολο του Έθνους και όχι της θρησκείας”.

Στον χρόνο που έτρεξε έκτοτε, πλήθαιναν οι τουρκικές προβοκάτσιες στη Θράκη και οι αντιποιήσεις αρχής των ψευτομουφτήδων με την ανοχή των υπεύθυνων που συσσώρευαν λάθη στην Εξωτερική μας πολιτική υπό την μορφή παροχής προνομίων στην μουσουλμανική μειονότητα.

Θέμα ανοχής του ελληνικού κράτους στις τουρκικές προβοκάτσιες είχε τεθεί ήδη απ’ την δεκαετία του ’90 και εντεύθεν. Από τότε που το αθηνοκεντρικό κράτος και οι κυβερνήσεις του απέστρεψαν το πρόσωπό τους απ’ τα τεκταινόμενα στην μουσουλμανική κοινότητα Θράκης δίνοντας την ευκαιρία στο Τουρκικό Προξενείο Κομοτηνής να τοποθετήσει ψευτομουφτήδες στους νομούς Ξάνθης και Ροδόπης, ενώ υπήρχε θέμα αντιποίησης αρχής, εφόσον είχαν ισχύ – κατά τα νόμιμα – μόνο οι διορισμένοι μουφτήδες.

Αυτή η παρανομία, δυστυχώς, όχι μόνο ”χωνεύτηκε” γρήγορα απ’ τους μετέπειτα πρωθυπουργούς , αλλά πάνω σ’ αυτήν προστέθηκαν και ρουσφέτια πολιτικών υπέρ των μουσουλμάνων της Θράκης, τα οποία αποθράσυναν τους τουρκόφρονες εξ αυτών.

Ένα χαρακτηριστικό ήταν αυτό του 2012 – λίγο πριν τη λήξη της κυβέρνησης του Λουκά Παπαδήμου (25 Απριλίου) -, όταν ο Αναπληρωτής υπουργός Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής Νίκος Σηφουνάκης (με υπουργό τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου) έφερε προς ψήφιση στη Βουλή την προκλητική μείωση του προστίμου κατά 80 τοις εκατό στα αυθαίρετα των μουσουλμάνων της Θράκης.

Μ’ αυτά και μ’ αυτά οι τουρκόφρονες, πατώντας στην ψηφοθηρία των πολιτικών και την ύποπτη ανοχή των δημοσίων υπηρεσιών στις παρανομίες τους, άρχισαν να λειτουργούν ως κράτος εν κράτει στη Θράκη ανανεώνοντας τις προβοκάτσιες σε τακτά διαστήματα.

Έτσι, δυο μήνες από την ”νίκη” των ΕΔ μας στον Έβρο (Μάρτιο του 2020) και τον υβριδικό πόλεμο που μας κήρυξε η Τουρκία με τον μεταναστευτικό της στρατό, 35 άτομα της τουρκικής στρατοφυλακής και των ειδικών δυνάμεων της αστυνομίας επιχείρησαν να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις για την ήττα της χώρας τους ”γκριζάροντας” το Μελισσοκομείο Φερών, όπου στρατοπέδευσαν για εβδομάδες και ανάρτησαν τουρκική σημαία σε ελληνικό έδαφος.

Ένα χρόνο μετά, πριν λίγες μέρες (7 Μαΐου ’21), οι Τούρκοι μάς προκάλεσαν πάλι επιχειρώντας να κάνουν το ίδιο στην περιοχή του χωριού Αμόριο Σουφλίου ενώ βρισκόταν σε εξέλιξη η ιδιωτική επίσκεψη του υφυπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας Γιαβούζ Σελίμ Κιράν στη Θράκη.

Έχοντας σταχυολογήσει ενδεικτικές απ’ τις πολλές προβοκατόρικες πράξεις των Τούρκων και της τουρκικής ”πέμπτης φάλαγγας” στην περιοχή (”Γκρίζοι Λύκοι” της μουσουλμανικής μειονότητας), οδηγούμαι αβίαστα στο συμπέρασμα ότι οι πολιτικοί μας έχουν το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης για τα φίδια που εκκολάφθηκαν στον κόρφο της.

Και έχουν την μεγαλύτερη, γιατί – για λόγους κομματικού συμφέροντος (που αντίκειται στο εθνικό) – προώθησαν την τουρκική αναθεωρητική ατζέντα η οποία είχε και έχει σαν στόχο της την ”κοσοβοποίηση” της Θράκης.

Ενδεικτικό είναι, άλλωστε το γεγονός ότι κάποιοι εξ αυτών (βλ. Χουσεΐν Ζεϊμπέκ κλπ) – με την ανοχή των εκάστοτε υπουργών Εξωτερικών και πρωθυπουργών μας – συγχρωτίζονται εδώ και μια δεκαετία δημόσια με τουρκόφρονες μειονοτικούς.

Συγχρωτίζονται και συνεργάζονται με πιστούς υπηρέτες εκτουρκισμού της Θράκης, όπως οι ψευτομουφτήδες Ξάνθης-Κομοτηνής, οι επιχειρηματίες (Φερούχ Οζκάν, Λεβέντ Σαδίκ κλπ) και οι δημοσιογράφοι που συνεργάζονται με το αυτοαποκαλούμενο ”τουρκικό” κόμμα DEB και είναι μέλη του αλυτρωτικού ”Συλλόγου Αλληλεγγύης Τούρκων Δυτικής Θράκης” (BTTDD), οργάνωση που ιδρύθηκε το 1946 και ”έχει 16 παραρτήματα σε διάφορες τουρκικές πόλεις, 15 χιλιάδες μέλη, δύο ιδρύματα και δύο αθλητικά σωματεία”.

Για όλες αυτές τις προπαγανδιστικές υπέρ της Τουρκίας δραστηριότητές τους, εννοείται, είχαν… γενναιόδωρους χορηγούς: τους τουρκόφρονες επιχειρηματίες της μειονότητας, τις τουρκικές υπηρεσίες (ΜΙΤ), το ”Ουράνιο Τόξο” του φιλοσκοπιανού Παύλου Βοσκόπουλου της Φλώρινας και την Τράπεζα Ziraat (θυγατρική της Αγροτικής της Τουρκίας Ziraat Bankasi, με δυο παραρτήματα στη Θράκη, που δάνειζε αφειδώς μεγάλα ποσά σε χριστιανούς επιχειρηματίες [από Κομοτηνή έως και Καβάλα], για να τους πάρει μετά τις περιουσίες τους, επειδή αδυνατούσαν να ξεχρεώσουν τα δάνειά τους…

Σημειωτέον ότι οι… ”ευγενείς χορηγοί” των κρυφών και φανερών ”Γκρίζων Λύκων” της μουσουλμανικής μειονότητας Θράκης κάλυπταν και καλύπτουν με την παρουσία τους τις επιχειρούμενες περιοδικά προβοκάτσιες και προπαγανδιστικές μεθοδεύσεις τους, οι οποίες είχαν ανέκαθεν στόχο την τουρκοποίηση των Θρακιωτών Πομάκων και των Ρομά/Αθιγγάνων που ζουν εκεί.

Αν τώρα προσθέσουμε σε όλες αυτές και τις εθνικές μας ασθένειες, όπως:

• Την… αδιατάρακτα ”κατευναστική” Εξωτερική πολιτική μας (η οποία εγκλείει μεγάλους κινδύνους λόγω της μόνιμης υποχωρητικότητας, παθητικότητας και αναποφασιστικότητάς μας για λήψη πρωτοβουλιών ανάσχεσης της τουρκικής επιθετικότητας) • Την βραδύτητα των εθνικών μας αντανακλαστικών ενώ τρέχουν τα γεγονότα (μηδενική αφύπνιση στην διάρκεια της τρίμηνης παραμονής του τουρκικού ερευνητικού Oruc Reis στην υφαλοκρηπίδα μας τον περασμένο χρόνο, ετεροχρονισμένη στην περίπτωση του τουρκολιβυκού μνημονίου και κώφευση στις προειδοποιήσεις του Ερντογάν για ισλαμοποίηση της Αγίας Σοφίας) και, επιπλέον,

• Την απώλεια ευκαιριών για ισχυροποίηση των συμμαχιών μας (υπογραφή αμυντικής, στρατιωτικής συμμαχίας με την Γαλλία [πρόταση Μακρόν], οριοθέτηση της ΑΟΖ με την Κύπρο από πέρυσι κλπ, ώστε να ακυρώσουμε εν τοις πράγμασι τις αναθεωρητικές βλέψεις της Τουρκίας στα κεκτημένα μας), τότε εύλογα καταλήγουμε σε μια θλιβερή διαπίστωση.

Στη διαπίστωση ότι είναι μεγάλες οι πιθανότητες να σκύψουμε το κεφάλι και στα χειρότερα τα οποία διαφαίνονται στον ορίζοντα για τα εθνικά μας ζητήματα και φέρουν την υπογραφή της ποδηγέτου μας Γερμανίας, η οποία απέδειξε ήδη ότι ενεργεί με γνώμονα τα οικονομικά και γεωπολιτικά της συμφέροντα που την θέλουν στο πλευρό της Τουρκίας (Σεπτέμβριος ’20: ”Η Γερμανία πρότεινε στην Ελλάδα αποχώρηση του στρατού από ελληνικά νησιά με αντίστοιχη κατάργηση εκ μέρους της Τουρκίας της στρατιάς του Αιγαίου…”, τουρκική εφημερίδα ”Σοζτζού”).

Εν όψει των κινδύνων αυτών, η Ελλάδα ΔΕΝ δικαιούται να παίζει τον ρόλο του θύματος αρκούμενη στην αμφιλεγόμενη ”προστατευτική θωπεία” των Ευρωπαίων συμμάχων της, ούτε – πολύ περισσότερο – να ενδώσει στην προτροπή τους για αφοπλισμό των νησιών και… φιλειρηνικό εφησυχασμό της μέσω της εξαπάτησης των ΜΟΕ (Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης) ή των διερευνητικών επαφών της με την Τουρκία.

Αντίθετα, οφείλει να πάψει να απαντά στις τουρκικές προκλήσεις και προβοκάτσιες με όπλο τις ασκήσεις… νηφαλιότητας και ”ψυχραιμίας” και να είναι – ανά πάσα στιγμή – έτοιμη επιχειρησιακά να υπερασπιστεί τα επαπειλούμενα κυριαρχικά της δικαιώματα σε όλη την Επικράτειά της.

Τα δικαιώματά της στη Θράκη, το Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, η οποία – όπως έλεγε τον περασμένο αιώνα ο διαπρεπής πολιτικός, φιλόσοφος και ακαδημαϊκός Παναγιώτης Κανελλόπουλος – ”Είναι, κατά κύριο λόγο, ελληνική, κι ας εμφανίζεται στα μάτια του κόσμου ως αντικείμενο που ενδιαφέρει μόνο την Τουρκία και την Αγγλία”…

Η ιστορία επαναλαμβάνεται και μας διδάσκει απ’ το παρελθόν. Η Τουρκία εξακολουθεί να παρουσιάζεται ως παράγοντας αποσταθεροποίησης στη Μεσόγειο με βλέψεις κατάκτησης και του ελεύθερου τμήματος της Κύπρου. Τη θέση της Αγγλίας όμως την έχει πάρει η αφυπνισμένη απ’ τις ηγεμονικές βλέψεις της Τουρκίας Γαλλία…

Το σύνθημα ”Ελλάς-Γαλλία Συμμαχία”, που δημιουργήθηκε για να περιγράψει την πολιτικο-διπλωματική στήριξη της Γαλλίας στη χώρα μας με την επάνοδο της Δημοκρατίας το ’74, έχει απλώσει τις ρίζες του τόσο βαθιά ώστε η γαλλική υποστήριξη να είναι σήμερα η μόνη φερέγγυα ”προστατευτική ασπίδα” των Ευρωπαίων συμμάχων στην Ελλάδα…

Κρινιώ Καλογερίδου (Βούλα Ηλιάδου, συγγραφέας)