Στις πιο κρίσιμες στιγμές της ιστορικής μας καμπής που αφορούσαν τις σχέσεις μας με τους Τούρκους κληθήκαμε, ως Ελλάδα, να απαντήσουμε χωρίς υπεκφυγές στο διττό ερώτημα που αφορούσε τον προσανατολισμό της Εξωτερικής πολιτική μας:
”Να υπερασπιστούμε τη διατήρηση μιας άνευ όρων ειρήνης ιδιαίτερα ευάλωτης σε διεκδικήσεις που απειλούν τον ”ζωτικό χώρο” μας ή να την υπερασπιστούμε με βάση τον κανόνα της λογικής και το ένστικτο της αυτοσυντήρησης;”
Στην τελευταία περίπτωση, φυσικά – ανεξαιρέτως του χρόνου – αποκλείεται κάθε μεσοβέζικη λύση που ενυπάρχει σαν πιθανότητα στην πρώτη επιλογή. Αποκλείεται δηλαδή η μέση λύση της επί μακρόν παράτασης εκκρεμοτήτων στη σχέση μας με την Τουρκία.
Αποκλείονται οι νόθες, εκβιαστικές (μετά από παρεμβάσεις τρίτων) επιλογές, οι τεχνικές διέξοδοι και οι μόνιμες υποχωρήσεις εκ μέρους μας απέναντί της. Υποχωρήσεις που επιφέρουν ανεπαίσθητες απώλειες στην αρχή, οι οποίες ωστόσο – προϊόντος του χρόνου – μεγεθύνονται με την μόνιμα διεκδικητική πολιτική της Τουρκίας σε βάρος των εθνικών συμφερόντων μας.
Αποκλείονται οι ηττοπαθείς, μονομερείς ”συμβιβασμοί” για άρση του αδιεξόδου υπό τον φόβο του casus belli και με το πρόσχημα της μακροημέρευσης μιας φαλκιδευμένης ειρήνης, που μας υποχρεώνει να υπογράψουμε ένας αφερέγγυος αντίπαλος.
Ένας αντίπαλος που δεν ξέρει από ”έντιμο συμβιβασμό”, όπως μάς συνιστά να κάνουμε στις διερευνητικές με την Τουρκία επαφές μας ο εκτελών χρέη… ΥΠΕΞ και πρωθυπουργού, κατά πώς φαίνεται, πρόεδρος του ΕΛΙΑΜΕΠ Λουκάς Τσούκαλης παραβλέποντας σκόπιμα ότι έχουμε απέναντί μας έναν ανέντιμο συνομιλητή, σεσημασμένο δολιοφθορέα των σχέσεών μας και γενοκτόνο των προγόνων μας.
Έναν κατακτητή εισβολέα, βέβηλο, εμπρηστή, διακινητή δουλεμπόρων και κατασκόπων σε βάρος της χώρας μας. Έναν κοινό προβοκάτορα, καταπατητή ξένης γης, υπονομευτή της ειρήνης και παράνομο διεκδικητή των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας.
Των δικαιωμάτων της Ελλάδας, εν προκειμένω, στο Αιγαίο. Δικαιωμάτων προαιώνιων, που είναι προϊόν διαχρονικών θυσιών των Πατέρων μας, οι οποίοι υπερασπίστηκαν με το αίμα τους την κληρονομιά των προγόνων μας, για να ζούμε εμείς (οι απόγονοί τους) ελεύθεροι απολαμβάνοντας τους καρπούς των θυσιών τους.
Υπερασπίστηκαν την ελληνικότητα του Αιγαίου όχι γιατί ήταν… πλεονέκτες και ”μοναχοφάηδες”, όπως αποκαλεί σήμερα εμάς ο Λουκάς Τσούκαλης γιατί υπερασπιζόμαστε τα κυριαρχικά δίκαιώματά μας. Ούτε γιατί ήταν ”μαξιμαλιστές”, όπως μας κατηγορεί απροκάλυπτα ο ΥΦΕΞ του Σημίτη Χρήστος Ροζάκης.
Αλλά γιατί οι Πατέρες του έθνους μας ήθελαν να διατηρήσουν ακέραια τα ιμάτια της πατρίδας και να μην τα μοιραστούν με τον Τούρκο απέναντι, ο οποίος τα διεκδικεί τώρα από μας με όπλο το casus belli και δέλεαρ την ειρήνη. Μια ειρήνη ψευδεπίγραφη που κρύβει την καθυπόταξή μας στα σχέδιά του. Μια ειρήνη εκβιαστική, ταπεινωτική και επονείδιστη την οποία επιβάλλει, ως είθισται, ο νικητής στον ηττημένο…
Γιατί, εν προκειμένω, αυτός που θέλει να μας επιβάλλει τη θέση του ως γεγονός τετελεσμένο είναι ο Ταγίπ Ερντογάν, ο Πρόεδρος της Τουρκίας, ο οποίος όχι μόνο δεν ξέρει από ”συμβιβασμό”, αλλά συνεχίζει να παραβιάζει κατάφωρα την κυριαρχία Ελλάδας και Κύπρου, για την οποία, σημειωτέον, ζητά νέα διαδικασία διαπραγματεύσεων επί τη βάσει όχι μεταξύ των δύο Κοινοτήτων (Ε/Κ & Τ/Κ), αλλά μεταξύ ”δύο κρατών” (βλ. διχοτόμηση).
Όσον αφορά τώρα την παραβίαση της κυριαρχίας μας, αυτήν την κάνει πότε ”γκριζάροντας” τα (152) νησιά μας τα οποία εποφθαλμιά, πότε παραβιάζοντας τον εναέριο χώρο και τα χωρικά ύδατά μας (ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα) και πότε με την αυθαίρετη και παράνομη ένταξη της… ”τουρκικής δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου” (όπως αποκαλεί την υπό τουρκική κατοχή Βόρεια Κύπρο ο αυτοαποκαλούμενος ”ηγέτης του 21ου αιώνα”) στους 82 νομούς της χώρας του..
Με συνομιλητή αυτόν – τον Νεοοθωμανό ”σουλτάνο του 21ου αιώνα” – μας καλεί να κάνουμε ”συμβιβασμό” ο πρόεδρος του χρηματοδοτούμενου απ’ το ελληνικό κράτος, αλλά αμφιλεγόμενου ως προς τον ρόλο του ΕΛΙΑΜΕΠ (”Ελληνικού Ινστιτούτου Άμυνας και Εξωτερικών”), που έχει στο πλευρό του τους ”πρόθυμους” (πρώην ”Ανανιστές”) της αθηναϊκής ελίτ της Ελλάδας, μαζί με ένα συνονθύλευμα διπλωματών, πανεπιστημιακών και δημοσιογράφων οι οποίοι εκκολάφθηκαν… ”κατευναστικά” στην περίοδο διακυβέρνησης του Κώστα Σημίτη.
Όλοι αυτοί οι επιρρεπείς σε υποτέλεια συμπατριώτες μας προτρέπουν την κυβέρνηση (δια στόματος Λουκά Τσούκαλη) να ενδώσει στις έξωθεν πιέσεις και να συμβιβαστεί (από θέση ηττημένου) με τον Ταγίπ Ερντογάν απαρνούμενη τα ιερά και τα όσια της ελληνικότητάς του.
Την ωθούν να ενδώσει, ουσιαστικά, στη ”συνεκμετάλλευση” και να αποδεχτεί ως συνιδιοκτήτες τους Τούρκους στα κεκτημένα της πατρίδας μας. Ως συνιδιοκτήτες στη γη, τον αέρα και τη θάλασσά της, ή – άλλως πώς – στα νησιά, τις νησίδες, τις βραχονησίδες και τον υποθαλάσσιο πλούτο της, όταν όλα αυτά έχουν κατοχυρωθεί απ’ τον περασμένο αιώνα.
Έχουν κατοχυρωθεί με τη βούλα Διεθνών Συνθηκών (Λωζάνης, 1923 – Λονδίνου, 1947) και Συμβάσεων (Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας, 1982). Και αυτό, πέραν των παρακαταθηκών της προαιώνιας ελληνικότητάς τους, που είναι καταγεγραμμένες στις δέλτους της ελληνικής Ιστορίας.
Ως εκ τούτου ΔΕΝ γίνεται λόγος για ”έντιμο συμβιβασμό”, όταν ο συνομιλητής μας μάς υποχρεώνει να καθίσουμε απέναντί του στο Τραπέζι διαπραγματεύσεων για να του δώσουμε – ως φόρο αίματος – τον υπέργειο και υποθαλάσσιο πλούτο των νησιών μας.
Όταν υψώνει την δαμόκλειο σπάθη του casus belli, για να μας εμποδίσει να επεκτείνουμε δικαιωματικά τα χωρικά μας ύδατα υπό τον φόβο μήπως και αποκαλυφθεί ότι πάνω από το 70% του Αιγαίου είναι ελληνική θάλασσα.
Μια θάλασσα ισχύος και ναυτοσύνης που θα κάνει τους Έλληνες πρωταγωνιστές της Ανατολικής Μεσογείου και την Ελλάδα γεωπολιτικό πυλώνα ισχύος, όπως ήταν πάντοτε: Από την… ”παρά θίν αλός” Ομηρική εποχή και την αθηναϊκή κυριαρχία στο ελληνικό Αρχιπέλαγος ως τα Νεότερα χρόνια, πριν να χαθεί η ισορροπία δυνάμεων με τους Τούρκους στο Αιγαίο.
Ενδιάμεσο βέβαια των ορίων αυτών ήταν η ένδοξη παράδοση του 1821. Τότε που οι Μιαούληδες, οι Μπουμπουλίνες και οι Κανάρηδες ανατίναζαν με μπουρλότα τα πλοία των Τούρκων κατακτητών, για να τους μιμηθούν αργότερα οι ήρωες των Βαλκανικών και Παγκοσμίων Πολέμων.
Ωστόσο όλα αυτά είναι απευκταία για το ΕΛΙΑΜΕΠ και τους διακομματικούς ομοϊδεάτες του, οι οποίοι έχουν μετατραπεί σε πολιτικοοικονομικό βρόγχο θανάτου για την Ελλάδα και την εμποδίζουν να ανασάνει παρεμβαίνοντας στο έργο της αποδυναμωμένης εθνικά εκτελεστικής εξουσίας.
Της κυβέρνησης, δηλαδή, που – όπως και η προηγούμενη – δεν αντιστέκεται στην ”κατευναστική” πολιτική που μας επέβαλε η γερμανική ηγεμονία. Αντίθετα, πάει να ”τιθασεύσει” το εναπομείναν εθνικό φρόνημα του λαού με ”δούρειο ίππο” τους ηττοπαθείς ”ρεαλιστές” συμβούλους της στο ΥΠΕΞ και το Μαξίμου.
”Ρεαλιστές” του ιδίου φυράματος με τους κοτζαμπάσηδες του ιστορικού παρελθόντος, που ”προχθές” θεωρούσαν τρέλα την Ελληνική Επανάσταση και γι’ αυτό υπονόμευαν και φυλάκιζαν τους αγωνιστές του ’21, ”χθες” υπέγραφαν ως Πρεσπομάχοι τη ”συμφωνία” ντροπής του ’18 και σήμερα προωθούν εμμονικά το ”σύνδρομο της ελληνοτουρκικής προσέγγισης” (συνέχεια εκείνου της ”ελληνοτουρκικής φιλίας”), για να καταστήσουν τον Τούρκο συνιδιοκτήτη στο σπίτι μας, το Αιγαίο.
Επειδή όμως υπάρχουν ακόμα φύλακες που φυλάνε Θερμοπύλες στον τόπο αυτό, ας έχουν υπόψη τους οι ”γενναιόδωροι” κυβερνητικοί και οι ”προοδευτικοί” συμβουλάτορες και φίλοι τους πως δεν είμαστε διατεθειμένοι — ως ελληνικός λαός — να υποστούμε εδαφικό ακρωτηριασμό μας στη Χάγη, όπου (καθ’ υπόδειξη τρίτων) επιθυμούν να μας σύρουν.
Δεν είμαστε διατεθειμένοι να αποδεχθούμε ως πιθανό ενδεχόμενο την δυσοίωνη πρόβλεψη που εκφράστηκε στην αρχή του ’20 δια στόματος Ντόρας Μπακογιάννη: ”Ενδέχεται να χάσουμε την ΑΟΖ του Καστελόριζου και άλλων μικρών νησιών νησίδων και βραχονησίδων μας, αλλά θα σώσουμε τα μεγάλα” (ενν. Ρόδο και Κάρπαθο)…
Με το πρόδηλα ενδοτικό αυτό σκεπτικό οι ως άνω υπεύθυνοι και ανεύθυνοι, επίσημοι και ανεπίσημοι, σκιώδεις ή μη κυβερνητικοί, σύμβουλοι και Αξιωματούχοι της εκτελεστικής εξουσίας που κρατούν τις τύχες της χώρας μας στα χέρια τους, αποφάσισαν να απεμπολήσουν την δικαιωματική επέκταση των χωρικών μας υδάτων από 6 στα 12 νμ.
Και αυτό με δαμόκλειο σπάθη το casus belli και πρόσχημα το moto περί ”έντιμου συμβιβασμού” με την Τουρκία. Κάτι που επικαλέστηκε πρόσφατα ο… ”θεωρητικός” της ”κατευναστικής” πολιτικής — πρόεδρος του ΕΛΙΑΜΕΠ, συμβουλευτικού οργάνου του ΥΠΕΞ και του Μαξίμου — Λουκάς Τσούκαλης λέγοντας ότι ”Δεν μπορούμε να μετατρέψουμε το Αιγαίο σε θάλασσα ελληνική” .
Ένα moto που παραπέμπει στη ρήση του πανεπιστημιακού και πρώην ΥΦΕΞ του Κώστα Σημίτη Χρήστου Ροζάκη ”Να δώσουμε κάτι και στην Τουρκία” […] ”Να μην είμαστε μοναχοφάηδες” και στην αναφορά για ”συνεκμετάλλευση” – διχοτόμηση του Αιγαίου, την οποία είχε κάνει πρώτος το ’20 (σε πλήρη συμπόρευση με το τουρκικό ΥΠΕΞ) ο ”Σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη” Θάνος Ντόκος.
Ο άνθρωπος που – σύμφωνα με τα WikiLeaks -τον Απρίλιο του 2010, όταν ήταν Γενικός Διευθυντής του ΕΛΙΑΜΕΠ (2006-2019), έστελνε εκθέσεις με συμβουλές του καθηγητή του πανεπιστημίου Μπιλκέντ της Άγκυρας Ιωάννη Γρηγοριάδη στην τουρκική αντιπροσωπεία της ΕΕ και την τουρκική πρεσβεία στην Αθήνα, με τελικό προορισμό τον Ταγίπ Ερντογάν).
Με δεδομένα αυτά, στα οποία πρέπει να προσθέσουμε την τελευταία αθλιότητα του ΕΛΙΑΜΕΠ δια του προέδρου του Λουκά Τσούκαλη (ενός εκ των ομιλητών του οικονομικού Forum των Δελφών), ο οποίος προσπάθησε να παγιδέψει τους ιθύνοντες του υπουργείου Εξωτερικών μέσω δημοσκοπικής έρευνας του Φεβρουαρίου του ’21 (”διαΝΕΟσις”) της εταιρείας MRB παρουσιάζοντας ως… αναγκαίο κακό, περίπου, την υποχώρησή μας στο Αιγαίο.
Κάτι που αποκτά ιδιαίτερη σημασία εν όψει της επικείμενης επίσκεψης στην Ελλάδα του ΥΠΕΞ της Τουρκίας Μεβλούτ Τσαβούσογλου. Και, επιπλέον, στρέφει με δυσπιστία τα μάτια όλων στον αμφιλεγόμενο ρόλο του ΕΛΙΑΜΕΠ γύρω απ’ την εθνική στρατηγική μας.
Κι αυτό γιατί οι περισσότερες παρεμβάσεις του (ακόμα κι αυτή του Απριλίου του τρέχοντος έτους, όπου απέδειξε την ενόχληση κάποιων μελών του με αφορμή την κατηγορία των ΗΠΑ για στέρηση θρησκευτικών ελευθεριών στην Τουρκία) είναι ύποπτες, σε βαθμό… κατασκοπείας υπέρ των τουρκικών συμφερόντων.
Και επειδή έχουν γνώση οι φύλακες της ρήσης του Κωνσταντίνου Καραμανλή ότι ”Στην πολιτική υπάρχουν πράγματα που λέγονται αλλά δεν γίνονται και πράγματα που γίνονται αλλά δεν λέγονται”, συνιστούμε στα μέλη της Κοινοβουλευτικής ομάδας της ΝΔ (που διατηρούν ακόμα το θάρρος της γνώμης και σε ικανά επίπεδα την εθνική τους αυτοσυνειδησία) να ασκήσουν πίεση στην κυβέρνηση και δη στον πρωθυπουργό και τον κ. Δένδια για απομάκρυνση από τις θέσεις ευθύνης των μελών του Ιδρύματος.
Απομάκρυνση και αντικατάστασή τους από άξια, μη σημιτογενή διπλωματικά στελέχη και εν ανάγκη μη πολιτικά, που θα δώσουν τον χαμένο πατριωτικό τόνο στην κυβέρνηση και θα την κάνουν να αντισταθεί σθεναρά στα θέματα Άμυνας και στρατηγικής της χώρας.
Γιατί – όσο η κυβέρνηση παραμένει υπό τον… καθοδηγητικό κλοιό του ΕΛΙΑΜΕΠ – οι σταθερές μας (”κόκκινες γραμμές Άμυνας”) θα υποχωρούν και οι ισορροπίες θα επαναπροσδιορίζονται προς όφελος της Τουρκίας.
Κάτι που θα αποβεί μοιραίο για μας στο ενδεχόμενο να μπει η Τουρκία – μετά από αίτημά της (κάτι το οποίο απέρριψαν ήδη Γαλλία-Αυστρία) – απ’ την πίσω πόρτα στην ”ευρω-Άμυνα”. Να μετάσχει, δηλαδή, στην κοινή αμυντική πρωτοβουλία της Ευρώπης – έστω κι αν δεν είναι μέλος της ΕΕ – με τις πλάτες της Γερμανίας…
Κρινιώ Καλογερίδου (Βούλα Ηλιάδου, συγγραφέας)
