Σε πλήρη ευθυγράμμιση με την ΕΕ στο θέμα των κυρώσεων κατά της Λευκορωσίας, βρίσκεται η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Έτσι, ένα θέμα, όπως αυτό της χρήσης του ελληνικού αεροδρομίου από πολίτες – πράκτορες ξένης χώρας, αντί να αποτελεί ζήτημα διμερούς επίλυσης, διεθνοποιείται. Η δε Ελλάδα, για μία ακόμη φορά, και ξέφραγο αμπέλι αποδεικνύεται αλλά και έρμαιο συμφερόντων που δεν εμπλέκονται άμεσα με τα πραγματικά, εθνικά της συμφέροντα.
Δηλαδή, η χώρα μας, ελέω Βρυξελλών, σύρεται στην αντιπαράθεση Ρωσίας-ΗΠΑ, χωρίς να έχει να κερδίσει κάτι απτό από αυτή την συστράτευση. Να κερδίσει, ούτε σε οικονομικό επίπεδο, χαλώντας τις σχέσεις της με την Μόσχα, ούτε όμως και σε γεωπολιτικό επίπεδο. Καθώς τόσο η ΕΕ, όσο και οι ΗΠΑ, ζητούν την ηρεμία στις σχέσεις μας με την Τουρκία, ενώ από την άλλη, η ταύτισή μας μαζί τους, σίγουρα δεν σταματά την λυκοφιλία Πούτιν και Ερντογάν.
Το πιο οξύμωρο όμως, βρίσκεται στην στάση της ΝΔ απέναντι στην Τουρκία. Η οποία ενώ συνεχίζει τις προκλήσεις της σε Αιγαίο, Κύπρο, Θράκη και μεταναστευτικό, αντιμετωπίζεται από τα “χάδια” της ελλαδικής πλευράς. Η επίμονη άρνηση Μητσοτάκη να ενεργοποιήσει τις κυρώσεις κατά των Τούρκων, ενεργοποιώντας τις γελοίες διερευνητικές, δείχνει την θέληση των φιλελεύθερων κυβερνώντων.
Ή μάλλον καλύτερα, δείχνουν την υποταγή τους στα οικονομικά συμφέροντα της Μέρκελ και των άλλων “εταίρων” μας στην Ευρώπη. Έτσι λοιπόν το Μίνσκ και η Λευκορωσία είναι κοντά, μας απειλούν άμεσα, γι’ αυτό πρέπει να προχωρήσουμε σε κυρώσεις κατά του Λουκασένκο.
Αντίθετα, η Τουρκία είναι μακριά, γι’ αυτό και πρέπει να υποδεχτούμε τον τζουτζέ του Ερντογάν, Τσαβούσογλου, την Δευτέρα 31 Μαΐου, χωρίς ατζέντα προτάσεων, χωρίς απειλές κυρώσεων, και 2 ημέρες μετά την επέτειο της Άλωσης θα πρέπει να ανεχόμαστε την προκλητικότητά του. Φαίνεται πως το “κείται μακράν”, είναι στο DNA της ΝΔ.
