Όταν θέλει η Ευρωπαϊκή Ένωση δείχνει πως διαθέτει γρήγορα αντανακλαστικά. Όταν θέλει, λαμβάνει αστραπιαία αποφάσεις, επιβάλλει κυρώσεις. Η περίπτωση της Λευκορωσίας επιβεβαιώνει τούτου. Καλώς υιοθετήθηκαν κυρώσεις και επιβλήθηκαν αμέσως, καθώς το καθεστώς Λουκασένκο προέβη σε μια άκρως επικίνδυνη ενέργεια, που είναι απαράδεκτη και παραβιάζει κανόνες λειτουργίας του διεθνούς δικαίου.
Είναι πρόδηλο πως η Ε.Ε. υιοθετεί την λογική των δυο μέτρων και δυο σταθμών. Έχει αποδειχθεί στην πράξη πως δεν αντιμετωπίζει όλες τις παράνομες ενέργειες, παραβίασης διεθνούς δικαίου με τον ίδιο τρόπο. Δεν τυγχάνουν όλες την ίδια προσέγγιση.
Και τρανό παράδειγμα είναι η περίπτωση της κατοχικής Τουρκίας. Για τη Λευκορωσία, για παράδειγμα, είχαν υιοθετηθεί από το 2020 κυρώσεις για την καταστολή διαδηλώσεων. Για τα δικαιώματα των διαδηλωτών. Ωστόσο, για την κατοχική Τουρκία υπάρχει διστακτικότητα από κάποια κράτη- μέλη, με τάση συγκάλυψης από άλλα. Ως αποτέλεσμα τούτου, η Τουρκία περνά αλώβητη από την Ε.Ε., την στιγμή, κατά την οποία εφαρμόζει επεκτατική πολιτική σε βάρος της Κύπρου και της Ελλάδος. Εναντίον δυο κρατών-μελών.
Είναι πρόδηλο πως ισχυρά κράτη-μέλη, έχουν σημαντικά οικονομικά συμφέροντα με την Τουρκία. Αυτό τους καθιστά «αιχμάλωτους» της τουρκικής συμπεριφοράς. Προτιμούν να βάζουν κάτω από το χαλί, να σφυρίζουν αδιάφορα, τα όσα παράνομα και παράλογα πράττει:
Η Τουρκία εξακολουθεί να κατέχει μεγάλο τμήμα του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας. Βρίσκεται σε επιθετική διάταξη έναντι της Ελλάδος και της Κύπρου και προβαίνει σε κινήσεις επιβολής νέων τετελεσμένων. Κι όμως, όπως έχουμε ήδη αναφέρει, η κατοχική δύναμη περνά αλώβητη από τις συζητήσεις στην Ε.Ε. Δεν έχει κόστος. Οι όποιες «αυστηρές» προειδοποιήσεις αφήνουν παγερά αδιάφορη την Άγκυρα.
Υπενθυμίζεται συναφώς ότι τον περασμένο Δεκέμβριο, στη διάρκεια του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, το γερμανικό λόμπι πέτυχε να περάσει τη γραμμή του, υιοθετώντας απλά μια πιο ενισχυμένη ρητορική για τη συμπεριφορά της κατοχικής Τουρκίας. Επί της ουσίας, όμως, μετέθεσε το θέμα των κυρώσεων για τον Μάρτιο! Σημειώνεται πως την υστάτη είχε παρέμβει και το ΝΑΤΟ μέσω της Πολωνίας, για να πέσει στα μαλακά η όποια απόφαση αφορούσε την Τουρκία και τούτο προφανώς και μέτρησε.
Από τον Μάρτιο το θέμα παραπέμφθηκε για τον ερχόμενο Ιούνιο και πάει λέγοντας.
Είναι σαφές πως η απόφαση-συγκάλυψη των τουρκικών επεκτατικών κινήσεων της κατοχικής δύναμης, αφαίρεσε από τη διπλωματική εξίσωση το «μαστίγιο» και άφησε μόνο το «καρότο». Όσοι, βέβαια, επενδύουν στον Ιούνιο θα διαψευστούν. Μπορεί η κατοχική δύναμη να μην πάρει αυτά που προκλητικά αξιώνει από την Ευρωπαϊκή Ένωση, πλην όμως δεν αναμένεται πως θα έχει κόστος για τη συμπεριφορά της.
Είναι σαφές πως η Κύπρος, η Ελλάδα, δεν μπορούν να αναμένουν από την Ε.Ε. αποφάσεις, που θα αποτρέπουν την τουρκική επεκτατική πολιτική. Μπορούν, όμως, να επενδύουν στην Ένωση οι αντιπολιτευόμενοι στη Λευκορωσία. Γιατί εκεί τα αντανακλαστικά της δοκιμάσθηκαν και είναι, όντως, πολύ γρήγορα.
