Τέτοιες μέρες ακριβώς πριν ένα χρόνο γινόταν πολύς θόρυβος στα ΜΜΕ της Τουρκίας για τον προβλεπόμενο ανασχηματισμό του Ταγίπ Ερντογάν με αφορμή τον θόρυβο που ξεσήκωσε στην αντιπολίτευση, αλλά και μέσα στο ίδιο του το κόμμα – το AKP (Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης) – η ραγδαία επιδείνωση της Οικονομίας της Τουρκίας λόγω αστοχιών του γαμπρού του Μπεράτ Αλ Μπαϊράκ, τότε επικεφαλής του αρμόδιου υπουργείου.
Το τουρκικό κρατικό κανάλι Τ24, ειδικά, είχε στρέψει τα φώτα του ενδιαφέροντος στην πιθανή, όπως έλεγε, αντικατάσταση του υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας Μεβλούτ Τσαβούσογλου απ’ τον παραιτηθέντα υπουργό Οικονομικών της Τουρκίας.
Ωστόσο όλα αυτά αποδείχθηκαν δημοσιογραφικές εικασίες, αφού ο Τούρκος ΥΠΕΞ παρέμεινε αμετακίνητος στη θέση του. Ο Πρόεδρος Ερντογάν ανανέωσε την εμπιστοσύνη στο πρόσωπό του επιβραβεύοντάς τον όχι μόνο για τις ικανότητές του ως επικεφαλής της τουρκικής διπλωματίας, αλλά και για την υποστηρικτική στάση του στον ίδιο – ως πρωθυπουργού -το 2013, όταν οι πολιτικοί του αντίπαλοι και όχι μόνο διακινούσαν σενάρια περί εμπλοκής του σε θέματα διαφθοράς.
Έκτοτε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι των ελληνοτουρκικών σχέσεων, που πέρασαν από διάφορες διακυμάνσεις με ολοένα κλιμακούμενο το ψυχροπολεμικό κλίμα μεταξύ Ελλάδας-Τουρκίας λόγω των προκλήσεων και των διεκδικητικών διαθέσεων της τελευταίας σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων μας.
Μεγάλο μερίδιο στην παγιοποίηση του κλίματος αυτού έπαιξε αναμφισβήτητα ο ”αναθεωρητής” Ταγίπ Ερντογάν ο οποίος εκπέμπει μονίμως την εμπάθεια και το μένος του εναντίον μας είτε δια της ακραία λεκτικής επιθετικότητάς του είτε δια των υστερόβουλων και υποχθόνιων διπλωματικών του κινήσεων που έχουν σαν στόχο τη διάρρηξη των σχέσεών μας με τους στρατηγικούς μας συμμάχους.
Στην ίδια γραμμή πλεύσης είναι και ο αταλάντευτα υπεροπτικός, επιθετικός και προκλητικός στις δηλώσεις του απέναντί μας υπουργός Εξωτερικών του, Μεβλούτ Τσαβούσογλου, ο οποίος έφτασε το Σάββατο (29/05/’21) προσκεκλημένος του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Δένδια) αρχίζοντας την επίσκεψή του απ’ το Προξενείο Κομοτηνής, όπου συναντήθηκε με τον ψευδομουφτή Ξάνθης Αχμέ Μετέ και τον ψευδομουφτή Κομοτηνής Ιμπραήμ Σερήφ.
Της επίσκεψης του, σημειωτέον, στην Ελλάδα είχε προηγηθεί προ ημερών εκείνη του Τούρκου ΥΦΕΞ Σεντάτ Ονάλ, με στόχο τον καθορισμό της ατζέντας (απ’ την πλευρά της Τουρκίας) των διμερών συνομιλιών μεταξύ των δύο χωρών.
Συνομιλιών που θα αφορούν προφανώς στις σχέσεις τους και τις περιφερειακές διεθνείς εξελίξεις, ενώ θα προετοιμάσουν παράλληλα το έδαφος για τη συνάντηση Ερντογάν-Μητσοτάκη στην Σύνοδο του ΝΑΤΟ στις 14 Ιουνίου στις Βρυξέλλες.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η συνάντηση του Έλληνα υπουργού Εξωτερικών με τον Τούρκο ομόλογό του γίνεται παράλληλα με τον νέο κύκλο διερευνητικών επαφών που άνοιξε μεταξύ Ελλάδας-Τουρκίας στις 26-27 Μαΐου) και ενώ ”τρέχει” η διακλαδική τουρκική άσκηση ”Θαλασσόλυκος 2021” στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο (με ημερομηνία λήξης την 6η Ιουνίου του ’21), επίκειται η έξοδος του τουρκικού ερευνητικού ”tubitak marmara” για έρευνες (31 Μαΐου-10 Ιουνίου) και η Τουρκία έχει δεσμεύσει την θαλάσσια περιοχή μεταξύ Χίου, Σάμου και Ικαρίας για ασκήσεις…
Αξίζει να σημειωθεί, επίσης, ότι το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών – αν και κρατά χαμηλούς τόνους γι’ αυτήν την επίσκεψη – είναι σε επιφυλακή για κάθε απρόοπτο που μπορεί να συμβεί με τυχόν λεκτική πρόκληση από πλευράς Τσαβούσογλου, του οποίου η επίσκεψη άρχισε από το Σάββατο (μετά τη συνάντησή του με τους ψευτομουφτήδες) με μετάβασή του στο μειονοτικό σχολείο Τζελάλ Μπαγιάρ της Κομοτηνής, απ’ το οποίο είχε περάσει και ο Ταγίπ Ερντογάν, κατά την επίσκεψή του στην Ελλάδα το 2017…
Το μεσημέρι της ίδιας μέρας ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου παρακάθησε σε γεύμα με τα μέλη της ”Συμβουλευτικής Επιτροπής Μειονότητας” και αργά το απόγευμα έκλεισε την επίσκεψή του στη Θράκη με επίσκεψη στον τάφο του εθνικιστή βουλευτή Αχμέτ Σαδίκ, πριν αναχωρήσει για την Αθήνα όπου παρακάθησε σε δείπνο το βράδυ της Κυριακής με τον ομόλογό του Νίκο Δένδια, για να ακολουθήσει σήμερα το πρωί (Δευτέρα, 31 Μαΐου του ’21) η συνάντησή του με τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Ήδη, λίγο πριν αναχωρήσει από την Τουρκία στην Ελλάδα, ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας – σε μια προσπάθεια να καθησυχάσει τυχόν ανησυχίες της ελληνικής κυβέρνησης για το κλίμα που θα διαμορφωθεί κατά την επίσκεψή του στην Ελλάδα – δήλωσε πως έρχεται στη χώρα μας με θετική ατζέντα, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό.
Σε κάθε περίπτωση πάντως, το περιεχόμενο των συνομιλιών του ΥΠΕΞ της Τουρκίας είναι σε γενικές γραμμές γνωστό, αφού έχει να κάνει με τα μόνιμα θέματα διαφωνίας των δύο πλευρών για τα οποία κονταροχτυπιούνται Έλληνες και Τούρκοι από χρόνια:
1. Το πρώτο θέμα διαφωνίας τους έχει να κάνει με την αμφισβήτηση εκ μέρους της Τουρκίας της οριογραμμής των ανατολικών θαλάσσιων συνόρων μας στο Αιγαίο, την οποία αμφισβητεί με χάρτες τους οποίους κυκλοφόρησε τον Αύγουστο του ’17 (”γκριζοποίηση” ελληνικών νησιών, νησίδων και βραχονησίδων από τη Ζουράφα [ανατολικά της Σαμοθράκης] έως τη Γαύδο), παράλληλα με το αίτημα που προωθεί για αποστρατιωτικοποίηση 18 εξ αυτών.
Ας σημειωθεί ότι στο θέμα οριοθέτησης των ελληνοτουρκικών συνόρων η βασική διαφορά ημών και της Τουρκίας έγκειται στο πρόσχημα της πρώτης ότι – επειδή έχει την μεγαλύτερη ηπειρωτική ακτογραμμή της Ανατολικής Μεσογείου – δικαιούται τις πλησιέστερες σε αυτήν νησιωτικές περιοχές του Αιγαίου βάσει της θεωρίας της ”Περί εγγυτέρων νήσων”.
Στο επιχείρημα αυτό της Τουρκίας απαντάμε εμείς ότι ό,τι κατέχουμε σε ξηρά, θάλασσα και αέρα μάς ανήκει δικαιωματικά, γιατί – πέρα από τις ελληνικές καταβολές των κεκτημένων μας – αυτά έχουν κατοχυρωθεί υπέρ μας με Διεθνείς Συνθήκες (Λωζάνης, 1923-Λονδίνου, 1947) και Συμβάσεις (Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας, 1982). Ως εκ τούτου, δεν δικαιούται να αμφισβητεί η Τουρκία την κυριότητά τους και να τα διεκδικεί.
2. Το δεύτερο θέμα διαφωνίας Ελλάδας-Τουρκίας αφορά το ζήτημα αναγνώρισης ”τουρκικής” μειονότητας στην Ελλάδα, κάτι που ζητάει επίμονα η Τουρκία εδώ και καιρό. Προσπαθεί μάλιστα να διεθνοποιήσει το θέμα είτε με καταγγελίες τουρκόφρονων μειονοτικών σε βάρος μας για δήθεν παραβίαση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της μουσουλμανικής μειονότητας είτε με προβοκατόρικες πράξεις των ”ανταποκριτών” της στη Θράκη, για να μεταστρέψουν υπέρ τους τη διεθνή κοινή γνώμη.
Είτε με ενεργοποίηση του κατασκοπευτικού δικτύου εκεί και στα Δωδεκάνησα (με όργανα τουρκόφρονες μειονοτικούς ή πληρωμένους απ’ την Τουρκία Γερμανούς συνταξιούχους που παριστάνουν τους τουρίστες και κινούνται κατασκοπευτικά) είτε με κινητοποίηση των ”Γκρίζων Λύκων” της Δυτικής Θράκης, οι οποίοι προπαγανδίζουν απ’ τα κοινωνικά δίκτυα την ιδέα για αυτονόμηση και ανεξαρτησία της, με απώτερο στόχο την ένωσή της με την Ανατολική υπό την τουρκική κυριαρχία..
3. Το τρίτο θέμα διαφωνίας που θα αγγίξουν οι ΥΠΕΞ των δύο χωρών, Τσαβούσογλου-Δένδιας , είναι το μέλλον της πολύπαθης Κύπρου την οποία οι Τούρκοι εκβιάζουν να δεχθεί είτε Διζωνική Λύση δύο ίσων οντοτήτων (Ελληνοκυπριακής-Τουρκοκυπριακής) με δύο χρόνια Τ/Κ και δύο Ε/Κ Προεδρία, με δυνατότητα τουρκοκυπριακού βέτο στις αποφάσεις των Ελληνοκυπρίων, είτε να αποδεχθεί τη διχοτόμηση, δηλαδή την ύπαρξη δύο κρατών της, με μοιρασιά εξ ημισείας των εσόδων των υδρογονανθράκων της κυπριακής ΑΟΖ.
Η Ελλάδα, εξ ονόματος και της Κύπρου, δεν αποδέχεται τίποτα απ’ όλα αυτά, πολύ περισσότερο όταν εκπέμπονται ως τελεσίγραφο από έναν ατιμώρητο εισβολέα που έχει διαπράξει εγκλήματα καθοσιώσεως σε βάρος του Ελληνισμού (Γενοκτονία Ποντίων, Σεπτεμβριανά 1955, Κύπρος 1974, για να μην ανατρέξουμε στα δεινά που προκάλεσε διαχρονικά η Μικρασιατική Καταστροφή).
Κοινή πρόταση των αδελφών χωρών σ’ αυτήν την περίπτωση πρέπει να είναι η επιστροφή στην εφαρμογή του ψηφίσματος 3212 του ’74 (που το είχε ψηφίσει και η Τουρκία), το οποίο ζητά – μεταξύ άλλων – την άμεση αποχώρηση του στρατού εισβολής από την Κύπρο.
Ο,τιδήποτε διαφορετικό (πρόταση της φιλότουρκης Βρετανίας) που είναι καθ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση του αλήστου μνήμης Σχεδίου Ανάν, πρέπει να απορριφθεί απ’ την Κύπρο και την Ελλάδα.
Επιλογικά θα ήθελα, αφού εκφράσω τη δυσφορία μου για την απαγόρευση (μόνο) στους Έλληνες δημοσιογράφους να καλύψουν την επίσκεψη Τσαβούσογλου στη Θράκη, να στρέψω την προσοχή και την ανησυχία μου στην συχνότητα των επισκέψεων των Τούρκων Αξιωματούχων τα τελευταία χρόνια εκεί.
Συχνότητα που προβλέπω ότι θα αυξηθεί με τον αέρα που τους δίνουμε, με αποτέλεσμα να διαιωνίζονται οι προσπάθειές τους να διαλαλούν σε κάθε επίσκεψή τους εκεί την… ”καταπίεση” που υφίσταται η μουσουλμανική μειονότητα (βλ. Σελίμ Κιράν).
Ο μόνος τρόπος για να κοπούν όλα αυτά είναι να αρχίσουμε και εμείς (σε κυβερνητικό επίπεδο) ”ιδιωτικές” επισκέψεις στα μέρη της τουρκικής Επικράτειας – όπως, για παράδειγμα, κάνει ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών στη δική μας – όπου υπάρχουν ελληνικές μειονότητες (από Ίμβρο και Τένεδο μέχρι την Τραπεζούντα και τη Σαμψούντα).
Στα μέρη, προπάντων, όπου ζει ”κρυπτόμενος” ο Ελληνισμός των ”Χαμένων Πατρίδων” μας, για να μπορέσουν να αναθαρρήσουν και οι κρυπτοέλληνες/κρυπροχριστιανοί της Ανατολίας, που κουβαλούν σαν πολύτιμο φυλακτό μέσα τους την Ελλάδα της Μικράς Ασίας…
Κρινιώ Καλογερίδου, συγγραφέας)
