Στρώνουν κόκκινο χαλί στον Ερντογάν

Η Τουρκία έχει επιτύχει να καταστεί «Μήλον της Έριδος» μεταξύ Δύσης και Ανατολής. Η Δύση επιθυμεί να τη διατηρήσει στη γεωπολιτική αρχιτεκτονική της και η Ρωσία, μέσω αυτής, να διεμβολίσει και να αποσταθεροποιήσει το ΝΑΤΟ. Όλοι είναι διατεθειμένοι να της προσφέρουν κίνητρα – ανταλλάγματα για να τη δελεάσουν αν και δεν επιθυμούν τη γεωστρατηγική γιγάντωσή της, γιατί τότε η Τουρκία θα καταστεί απειλή και για τα δικά τους συμφέροντα. Το τελευταίο ισχύει και για τους άλλους σημαντικούς δρώντες στην ευρύτερη περιοχή (Ισραήλ, Αίγυπτος και Σαουδική Αραβία).

Η επιτυχία της Τουρκίας οφείλεται στη διαχρονικά υψηλή εθνική στρατηγική της. Επιδιώκει, εκμεταλλευόμενη τη γεωγραφική θέση της, το μεγάλο πληθυσμό της, τον έλεγχο των Στενών και τους στρατιωτικούς υπερεξοπλισμούς της, να καταστεί ηγεμονική περιφερειακή δύναμη. Για το σκοπό αυτό εμφανίζεται ως προστάτης – εγγυητής του σουνιτικού Ισλάμ και των τουρκογενών λαών της Κεντρικής Ασίας.

Πρόκειται για συνδυασμό πανισλαμισμού και παντουρκισμού με στόχο την ανασύσταση μιας νέας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας που θα ενεργεί μελλοντικά ως παγκόσμια δύναμη και θα συνομιλεί, μέσα στο σημερινό πολυπολικό κόσμο, ως ίσος προς ίσον με τις άλλες Μεγάλες Δυνάμεις. Το σχέδιο υλοποιείται ήδη. Ο τουρκικός στρατός βρίσκεται στην Κύπρο, στη Συρία, το Ιράκ, τη Λιβύη, το Αζερμπαϊτζάν και διαθέτει βάσεις στο Κατάρ, τη Σομαλία και την Αλβανία, ενώ προθυμοποιήθηκε να αναλάβει τον έλεγχο του αεροδρομίου της Καμπούλ στο Αφγανιστάν, μετά την αποχώρηση των Αμερικανών και των συμμάχων τους. Τέλος πρόσφατα δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα της κυβερνήσεως της Τουρκίας η «Συμφωνία Αμυντικής Συνεργασίας» με την Παλαιστινιακή Αρχή.

Η αγορά των ρωσικών S-400 από την Τουρκία είναι κάτι πολύ περισσότερο από την απόκτηση ενός ισχυρού οπλικού συστήματος, είναι το σύμβολο ενός ανεξάρτητου νέου πόλου που επιχειρεί να αναδειχθεί στην ευρύτερη περιοχή από τα Βαλκάνια και την Ανατολική Μεσόγειο μέχρι τα σύνορα της Κίνας. Ενός πόλου που έχει τα δικά του στρατηγικά συμφέροντα που άλλοτε μπορεί να είναι αλληλοσυγκρουόμενα και άλλοτε αλληλοσυμπληρούμενα με αυτά των μεγάλων παικτών. Στρατηγικά συμφέροντα όμως, που οι τελευταίοι οφείλουν να σέβονται και να συνεκτιμούν πριν από οποιαδήποτε απόφασή τους.

Στην πρόσφατη Σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ (14-6-21) ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν συναντήθηκε, μεταξύ άλλων, με τους Τζο Μπάϊντεν, Μπόρις Τζόνσον, Εμμανουέλ Μακρόν, τη «φίλη του» Άνγκελα Μέρκελ, τον Ούγγρο Βίκτορ Όρμπαν και τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Αντίθετα ο έλληνας πρωθυπουργός συναντήθηκε με τους Μπόρις Τζόνσον, Ερντογάν και τον Αλβανό Έντι Ράμα. Είναι φανερό και μόνο από τις επαφές αυτές, ποιόν θεωρούν, όλοι οι υπόλοιποι, ως το μεγάλο παίκτη της περιοχής και ποιόν ως μικρό και κυρίως ως δεδομένο.

Η Ελλάδα είναι προσώρας το ισχυρότερο κράτος στα τουρκικά σύνορα και σε συνάρτηση με την Κυπριακή Δημοκρατία, το σημαντικότερο εμπόδιο στην υλοποίηση του σχεδίου της νέας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Η απειλή για τον Ελληνισμό είναι ολοκληρωτική, απόλυτη και απέραντη από τη Θράκη μέχρι την Κύπρο. Η Τουρκία δε θέλει να επιλύσει και μάλιστα με δίκαιο τρόπο τις διαφορές που προβάλλει με την Ελλάδα, θέλει να μετατρέψει την Ελλάδα σε δορυφόρο της. Τότε όλες οι διαφορές θα επιλυθούν οριστικά.

Το πρόβλημα και ταυτόχρονα η απειλή για την εθνική ασφάλεια δεν είναι τι επιδιώκει η Τουρκία αλλά τι δε θέλουν να καταλάβουν οι πολιτικές ηγεσίες στην Αθήνα και Λευκωσία.

Μετά τη συνομιλία Μητσοτάκη – Ερντογάν, ελληνικές πηγές διαβεβαίωναν ότι «έσπασε ο πάγος» και θα υπάρξει ένα «ήρεμο καλοκαίρι» αφήνοντας πίσω τις εντάσεις του 2020, παρά τις πολύ σημαντικές διαφωνίες που υπάρχουν. Η ικανοποίηση και τα χαμόγελα περίσσεψαν στην Αθήνα απ’ όλο το φάσμα των οπαδών (σχολή Σημίτη) της κατευναστικής – ενδοτικής πολιτικής απέναντι στην Τουρκία. Βέβαια από τη συμφωνία για «ήρεμο καλοκαίρι» απουσιάζει η Κύπρος ως να μην αποτελεί τμήμα της εθνικής ασφάλειας του Ελληνισμού.

Παρ’ όλη την, τουλάχιστον αφελή, εκτίμηση, της ελληνικής πλευράς, περί ομαλοποίησης των σχέσεων και «κτισίματος εμπιστοσύνης», το στρατηγικό υπόστρωμα της ελληνο-τουρκικής αντιπαράθεσης παραμένει αναλλοίωτο: Η επιδίωξη συγκυριαρχίας στη Δ. Θράκη με την εργαλειοποίηση της μουσουλμανικής μειονότητας, τα χωρικά ύδατα και το casus belli, ο εναέριος χώρος, η αμφισβήτηση της κυριαρχίας και η αποστρατικοποίηση των νησιών του Α. Αιγαίου, η ΑΟΖ στην Α. Μεσόγειο και το τουρκο-λιβυκό μνημόνιο, η υβριδική επιχείρηση της λαθρομετανάστευσης, το αίτημα για αναγνώριση της κατεχόμενης περιοχής της Κύπρου ως κυρίαρχου κράτους και μέσω αυτού ο έλεγχος όλης της Μεγαλονήσου συνθέτουν, μαζί και με πολλά άλλα, τη διαχρονική τουρκική στρατηγική απέναντι στον Ελληνισμό.

Το τελευταίο διάστημα η Άγκυρα εφαρμόζει μια «τακτική αναδίπλωση» προκειμένου να διασφαλίσει τα κέρδη των τελευταίων ετών από την υπερεπέκτασή της και να ρυθμίσει επωφελώς τις σχέσεις της με τις ΗΠΑ και την ΕΕ. Ο Ερντογάν άλλαξε προσωπείο και έξαφνα εμφανίζεται ως «περιστερά» που επιθυμεί διάλογο και καλές σχέσεις. Μια «θετική ατζέντα» θέλουν ΕΕ, ΝΑΤΟ και ΗΠΑ, «θετική ατζέντα» επιδιώκουμε και εμείς απενοχοποιώντας και διευκολύνοντας διπλωματικά την Άγκυρα. Μοναδική μέριμνά μας ένα «ήρεμο καλοκαίρι» για χάρη ενός αμφίβολου τουρισμού. Μετά, η Τουρκία, με σημαντικά ισχυρότερα ερείσματα, θα επανέλθει δριμύτερη.

Στο προσχέδιο του Κειμένου Συμπερασμάτων του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου (24/25-6-21) χαιρετίζεται η αποκλιμάκωση στην Α. Μεσόγειο. Εκφράζεται η ετοιμότητα της ΕΕ να συνεργαστεί με την Τουρκία με σταδιακό, αναλογικό και αναστρέψιμο τρόπο. Επίσης καταγράφεται η έναρξη των εργασιών, σε τεχνικό επίπεδο, για τον εκσυγχρονισμό της τελωνειακής ένωσης ΕΕ-Τουρκίας. Ο Κ. Μητσοτάκης, προσερχόμενος στη Σύνοδο, εξέφρασε την ικανοποίησή του γιατί το κείμενο προβλέπει μια θετική εμπλοκή με την Τουρκία η οποία θα είναι αναλογική και αναστρέψιμη ! Μόνο που ό,τι επιτυγχάνεται από την Τουρκία δεν είναι αναστρέψιμο όπως έχει δείξει και το Κυπριακό. Τα υπόλοιπα είναι καλλιέργεια ψευδαισθήσεων για εσωτερική κατανάλωση.

Όταν ο έλληνας πρωθυπουργός συναντιέται με τον Ερντογάν, όταν έχουν γίνει δύο συναντήσεις των υπουργών Εξωτερικών και δύο γύροι διερευνητικών επαφών, όταν συμμετέχουμε στην πενταμερή διάσκεψη για το Κυπριακό, ποιο μήνυμα στέλνουμε στην αναθεωρητική Τουρκία αλλά και σ’ όλους τους εν δυνάμει συμμάχους του Ελληνισμού; Οι πάντες αντιλαμβάνονται ότι η μοναδική ελληνική στρατηγική είναι ο κατευνασμός και η «εξημέρωση του θηρίου». Μια στρατηγική που εφαρμόζεται εδώ και δεκαετίες αλλά έχει αποτύχει οικτρά.

Με την Τουρκία δεν έχουμε κάποιες μικροδιαφορές που, αν επιδείξει καλή θέληση, θα τις λύσουμε με διάλογο. Απαιτείταιεπειγόντως ριζική αναθεώρηση στρατηγικής. Απαιτείται αξιόπιστη άρνηση κάθε τουρκικού στόχου επί του πεδίου και αυτό πρέπει να διακηρυχθεί προς όλες τις κατευθύνσεις. Απαιτείται διαρκές veto, από Ελλάδα και Κύπρο, σε κάθε απόφαση της ΕΕ που δεν προβλέπει κυρώσεις στην Τουρκία. Απαιτείται επείγουσα ενίσχυση της αποτρεπτικής ικανότητας των ενόπλων δυνάμεων. Πρωταρχικά όμως απαιτείται απαλλαγή από τα δεσμά της εξάρτησης από το Βερολίνο που έχουν δημιουργηθεί από το συναλλαγματικό ευρω-χρέος.

Υ.Γ. 1. Έχουν περάσει δύο χρόνια από την ανάληψη της εξουσίας από τη Ν.Δ. και δέκα μήνες από τη σχετική εξαγγελία και ακόμη η κυβέρνηση δεν μπορεί να αποφασίσει για τις τέσσερεις νέες φρεγάτες και την ενδιάμεση λύση. Ελπίζουμε να μην επαναληφθεί ό,τι έγινε το 2011 όταν η Γερμανία επενέβη και ακύρωσε την αγορά των τεσσάρων γαλλικών φρεγατών Fremm με την αιτιολογία ότι προέχει η αποπληρωμή του δημόσιου χρέους.

Υ.Γ. 2. Η προσωπική γνώμη του γράφοντος είναι ότι πρέπει να επιλεγούν οι γαλλικές φρεγάτες Belharra. Όχι επειδή είναι καλύτερες ή φθηνότερες (δε θα μπορούσαμε να έχουμε τα σχετικά στοιχεία) αλλά γιατί μπορεί να διασφαλιστεί ότι τα οπλικά συστήματα που διαθέτουν δε θα αποκτηθούν στη συνέχεια από την Τουρκία. Για να μη γίνει ό,τι έγινε με τα γερμανικά υποβρύχια Type214 που, αφού αγόρασε τέσσερα η Ελλάδα, η Τουρκία παρήγγειλλε έξι.

Υ.Γ. 3. Ελπίζουμε ότι δεν αληθεύει αυτό που είπε σε πρόσφατη τηλεοπτική συνέντευξή του ο πρώην υφυπουργός Εξωτερικών της κυβέρνησης Καραμανλή Γιάννης Βαληνάκης ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει δεσμευθεί στη Γερμανία να μην επεκτείνει τα χωρικά ύδατα στα 12 ν.μ. στο Αιγαίο.

«Η Τουρκία δεν είναι τυχαία χώρα» είπε πρόσφατα ο Ερντογάν. Δυστυχώς το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα με τις επιλογές του έχει κάνει την Ελλάδα αναλώσιμη χώρα.