Έφη Αχτσιόγλου: Η σύγχρονη Ιέρεια της Κεντροαριστεράς

Η απλή ματιά ενός πολίτη, όπως εγώ, ορώντας τις εξελίξεις, εις το κόμμα της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως, έχων, ομολογώ κιόλας, πλήρη άγνοια περί των παρασκηνιακών γιγνομένων, φρονώ, ότι η βάσις βαίνει εις κινούμμενην εις εύθρυπτην άμμο, αλλά και το ιδεολογικό περίγραμμα του κόμματος, κλυδωνίζεται εκ βάθρων.

Όμως, με πάσα επιφύλαξη και σεβασμό ως προς τις διάφορες συνιστώσες, του Σύριζα και διατηρών ίσες φρονώ αποστάσεις, εγώ ως τρίτος, (επαναλαμβάνω παντελώς ταπεινά και ελεύθερα άνευ κατοχής οποιασδήποτε πληροφορίας ή άμεση ή έμμεσης σχέσεως με τα τεκταινόμενα), θεωρώ ότι η κ. Αχτσιόγλου, αντικειμενικά κατέχει όλα τα εχέγγυα εκείνα, τα οποία θα την καθιστούσαν ηγέτη, μίας νέας κεντροαριστερής πηδαλιουχήσεως του εν θέματι κόμματος.

Φρονώ, ότι η εν λόγω Κυρία, (την οποία ουδέποτε έχω χαιρετήσει ή ανταλλάξει ουδεπόποτε ουδεμία φράσιν), εξ αντικειμένου, σε ελκύει πολιτικά δια τους κάτωθι λόγους:

Πρώτον συνιστά μία ευγενική παρουσία, είναι μία μοναδικά απαστράπτουσα κυρία, είναι Δικηγόρος, σύζυγος, μητέρα, αλλά και πολιτικός, με περγαμηνές , με διαπιστευτήρια και μέλλον.

Το ως άνω αρκούντος, στιβαρό και εν ταυτώ, εκρηκτικό μείγμα φρονώ, ότι θεμελιώνει και συγκροτεί ανυπερθέτως, την μοναδικότητα της και το απαράμιλλο ήθος της ίνα ηγηθεί, μίας προσπάθειας, ανασύστασης της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως και προαγωγής κρίσιμων κοιννωνικών και πολιτικών ζητημάτων.

Είναι πρόδηλον, ότι σήμερον, η πατρίς στερείται ηγετικών φυσιογνωμιών, διαμετρήματος αναλόγου και ισοτίμου του παρελθόντος, καθότι, μήτε μία μερίδα των αρτιφανών πολιτικών, πρόκειται δια τέκνα του κατά, το προσφυώς λεγόμενον, κομματικού σωλήνος, ή πρόκειται περί πολιτικώς ανερμάτιστων προσώπων άνευ κοινωνικής εμπειρίας και πολιτικών προσόντων.

Εν προκειμένω, συμβαίνει κάτι μαγικό η εν λόγω Κυρία, έχει σαγηνεύσει τα πλήθη δια τον μοναδικό συνδυασμό των πολλαπλών και ετερόκλητων ικανότητων και φρονώ, (ταπεινά άνευ ουδεμίας παρεξηγήσεως έναντι παντός), ότι πείθει ούτως ώστε να σε αντιπροσωπεύσει ως προς το Ελληνικό Κοινοβούλιο, διότι η αύρα της, ο τρόπος εκφοράς του λόγου της και τα πανθομολογούμενα τεκμήρια επάρκειά της, (δηλονότι το συμπίλημα των κεκτημένων στοιχείων της), την καθιστούν ως μία υπερβατική ιέρεια επί της γης, εμπνέοντας σε, πέραν από ευφρόσυνα συναισθήματα, αλλά και την εγγύηση της αποτελεσματικής και σύμμετρης ισορροπίας μίας δίκαιης γυναίκας.

Ως μαχόμενος Δικηγόρος και νέος Βουλευτής, παρά τις όποιες συκοφαντίες εδέχθην από τους «συντρόφους μου» εις τους κόλπους του «κόμματος» των Σπαρτιατών, οι ιδέες δεν περιχαρακώνονται εις σχήματα, ή αγκυλώνονται στείρα, εις δόγματα τα οποία αποθεώνουν το «διαίρειν και βασίλευε», ως εκ τούτου, δεν θα ξεχάσω (και τους ευχαριστώ έστω και δια του βήματος τούτου, τον κ. Παππά, ή τον κ. Τσακαλώτο,  οι οποίοι, κάθησαν μετά τεταμένης προσοχής, εις τα μπροστινά έδρανα της πτέρυγας του Σύριζα και με ήκουσαν με τεταμένη προσοχή την 6^η-07-2023, όταν είχα πρωτομιλήσει,  δια τον Δημοκρατικό Συνταγματικό Πατριωτισμό και ήσαν οι πρώτοι οι οποίοι με χαιρέτησαν απροκατάληπτα), γεγονότα καταγεγραμμένα και ανεπίδεκτα αμφισβητήσεως.

Η αλήθεια εις τον θνησιγενή βίο μας είναι ιδιαίτατα δυσεύρετη και παρασιωπάται εξ αντιδιαστολής με την υποδαύλιση ταπεινών ελατηρίων, αρνητικών συναισθημάτων, τα αναφέρω όλα αυτά, ως μία απόδειξη δια το θεσμικό παράδοξον της ιδίας της ζωής αλλά και της κοινοβουλευτικής πραγματικότητας.

Επανέρχομαι λοιπόν, λέγων ότι ο τόπος, καθίστατι ώριμος ούτως ώστε να υποδεχθεί μία γυναίκα με τόσα πολλαπλά χαρίσματα δια να προσφέρει προς αντίστοιχες κατευθύνσεις, τόσο ως επαγγελματίας, ως πολιτικός, ως γυναίκα και ως μητέρα, διότι η αντίληψη της κοινωνίας θα ήτο διαφορετική.

Τούτο συμπυκνώνεται και εις το έκπαγλο ποίημα του τρισμέγιστου Ελύτη, το οποίο αφιερώνεται εις την Ιερή οντότητα της γυναίκας:

«Με την πρώτη σταγόνα της βροχής»
Του Οδυσσέα Ελύτη

Με την πρώτη σταγόνα της βροχής σκοτώθηκε το καλοκαίρι
Μουσκέψανε τα λόγια που είχανε γεννήσει αστροφεγγιές
Όλα τα λόγια που είχανε μοναδικό τους προορισμόν Εσένα!
Πριν απ’ τα μάτια μου ήσουν φως
Πριν απ’ τον Έρωτα έρωτας
Κι όταν σε πήρε το φιλί
Γυναίκα
Κατά πού θ’ απλώσουμε τα χέρια μας
τώρα που δε μας λογαριάζει πια ο καιρός
Κατά πού θ’ αφήσουμε τα μάτια μας
τώρα που οι μακρυνές γραμμές ναυάγησαν στα σύννεφα
Κι είμαστε μόνοι ολομόναχοι
τριγυρισμένοι απ’ τις νεκρές εικόνες σου.
Πριν απ’ τα μάτια μου ήσουν φως
Πριν απ’ τον Έρωτα έρωτας
Κι όταν σε πήρε το φιλί
Γυναίκα