Εξωμότες και δοσίλογοι Τσάμηδες ζητούν αποκατάσταση ως… «θύματα γενοκτονίας»

Το ότι οι Αλβανοί ήταν ανέκαθεν πιστοί ακόλουθοι του σουλτάνου και πολύτιμη βακτηρία του για την καταστολή της εξέγερσης των Ελλήνων χριστιανών στα χρόνια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, το γνωρίζουμε ιστορικά από τα χρόνια της Τουρκοκρατίας.

   Όπως γνωρίζουμε, επίσης, τον κατασκοπευτικό ρόλο που έπαιξαν πολλοί απ’ αυτούς μεταναστεύοντας στην Ήπειρο και την Μακεδονία κατ’ εντολή της Υψηλής Πύλης, για να ανταμειφθούν στη συνέχεια με σπουδαίες θέσεις επειδή ανταποκρίθηκαν θαυμάσια ως πολιτικοί και στρατιωτικοί Αξιωματούχοι ή υψηλόβαθμοι υπάλληλοι σε κρατικές υπηρεσίες ή στην Αυλή του εκάστοτε σουλτάνου ως σύμβουλοι.

  Ανταποκρίνονταν θαυμάσια απ’ τον 15ο αιώνα ακόμα (πτώση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και ανάδειξη Οθωμανικής) πολεμώντας στο πλευρό των Τούρκων κατακτητών με έμβλημα την τουρκική σημαία και με το όνομα ”Σπαχήδες” (τιμαριούχοι ιππείς του ολέθρου, σφαγείς των υποδουλωμένων Ελλήνων που πήγαιναν να σηκώσουν κεφάλι στον κατακτητή στην περιοχή της Ηπείρου).

Προϊόντος του χρόνου, εντωμεταξύ, οι μη μουσουλμάνοι  Σπαχήδες εξισλαμίστηκαν (κατά τον 17ο-18ο, κυρίως, αιώνα), για να μη χάσουν τα φέουδά τους από τους Αλβανούς μπέηδες και καταντήσουν ραγιάδες.

Απόγονοι εκείνων είναι οι ”Αλβανοτσάμηδες Θεσπρωτίας” που έστρεψαν τα όπλα τους κατά των Ελλήνων μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους και στη διάρκεια του ελληνοϊταλικού πολέμου και της Κατοχής.

Σαράντα τρεις απ’ αυτούς συνελήφθησαν απ’ τις Εθνικές Ομάδες Ελλήνων Ανταρτών (Ε.Ο.Ε.Α. ) και τους άνδρες του Εθνικού Δημοκρατικού Ελληνικού Συνδέσμου (ΕΔΕΣ),  για να καταδικαστούν μετά την απελευθέρωση της Παραμυθιάς και της Πάργας (27η και 29η Ιουνίου 1944) απ’ το στρατοδικείο με την κατηγορία των εμπρησμών, βιασμών και σφαγών Ελλήνων γυναικοπαίδων.

Αυτούς τους σφαγείς του Ελληνισμού της Θεσπρωτίας — οι οποίοι συνεργάστηκαν με τους Γερμανούς κατακτητές μηχανοκίνητων και έφιππων Μονάδων Ηπείρου, που σχεδίαζαν ανακατάληψη της περιοχής μετά την απελευθέρωσή της απ’ το 16ο Σύνταγμα Πεζικού  — καλούμαστε σήμερα ως Ελλάδα απ’ την Αλβανία να αποκαταστήσουμε ηθικά, υλικά και εδαφικά!!!

Ήδη προ ολίγων ημερών (20/6/’22) το Αλβανικό Κοινοβούλιο προέβη σε μια απίστευτη πρόκληση κατά της Ελλάδας πραγματοποιώντας εκδήλωση αφιερωμένη στη μνήμη των ”θυμάτων γενοκτονίας” από τους Έλληνες με ορόσημο την 27η Ιουνίου του 1944.

”Γενοκτονίας” των… Αλβανοτσάμηδων της Τσαμουριάς (περιοχή ανατολικά της Αλβανίας, που ορίζεται μεταξύ των ορεινών όγκων Μακρύκαμπου — Τσαμαντά (Μουργκάνας) — Κασιδιάρη — Κουρέντων — του όρους Τόμαρου (Ολύτσικα) και των οροσειρών του Σουλίου, της Παραμυθιάς και των Θεσπρωτικών (Ζάλογγος: Κασωπαία όρη Ηπείρου).

Σημειωτέον ότι η εκδήλωση της 20ης Ιουνίου έγινε με πρωτοβουλία του ανθελληνικού αλβανικού κόμματος PDIU (το οποίο εκπροσωπεί επίσημα τους Αλβανοτσάμηδες και λειτουργεί συστηματικά ως όργανο της Τουρκίας) με συνδιοργανωτές το ίδρυμα ”Çamëria “Hasan Tahsini”” και τον αλυτρωτικό σύλλογο ”Çamëria”.

Στο πλαίσιο αυτής της αναγνώρισης της… ”γενοκτονίας” των Τσάμηδων απ’ τους Έλληνες, πραγματοποιήθηκε η προαναφερθείσα εκδήλωση παρουσία Τσάμηδων πατριωτών, ακτιβιστών και λοιπών υπό την ανοχή του πρωθυπουργού Ράμα και του Προέδρου της αλβανικής Βουλής, οι οποίοι — όπως αποδείχθηκε — άγονται και φέρονται απ’ το ανθελληνικό εθνικιστικό αλβανικό κόμμα.

Έτσι 78 χρόνια μετά τη σύλληψη των φονιάδων του ηπειρωτικού Ελληνισμού τον Ιούνιο του ’44 (σύλληψη την οποία ακολούθησε τον επόμενο μήνα (από 4 μέχρι 11 Αυγούστου) και τη μάχη του Γενικού Αρχηγείου των Ε.Ο.Ε.Α. (με τη συγκατάθεση και της συμμαχικής αποστολής) για πλήρη εκκαθάριση της περιοχής Νοτίως του Καλαμά, καλούμαστε να τους αποζημιώσουμε κι από πάνω.

Να τους αποζημιώσουμε για την εκτέλεση των 43 σφαγέων κατά Ελλήνων αμάχων στη Θεσπρωτία (Ιούνιος 1944) και  για την εξόντωση ή αιχμαλωσία (180 Αλβανοτσάμηδων στη δεύτερη περίπτωση) κατά τη μάχη της Μενίνας (17η Αυγούστου 1944), όπου οι ελληνικές δυνάμεις διέλυσαν τη γερμανική φρουρά.

Τη φρουρά που συγκροτείτο κυρίως από Αλβανοτσάμηδες μουσουλμάνους ενταγμένους στον γερμανικό στρατό, οι οποίοι είχαν προλάβει να καταστρέψουν ολοσχερώς τα ελληνικά χωριά Καστρί, Παραπόταμος, Μαυρούδι και Άγιος Βλάσιος Θεσπρωτίας.

Είχε προλάβει και η  τότε ηγεσία τους [Μαζάρ Ντίνο,  επικεφαλής του Συμβουλίου Αλβανικής ∆ιοίκησης (KSILA)] να προβεί σε εκτελέσεις σημαντικών προσώπων της τοπικής κοινωνίας κυρίως στην Παραμυθιά, αλλά και σε άλλες περιοχές της Θεσπρωτίας.

Έτσι, σύμφωνα με έκθεση υπηρεσίας του ελληνικού υπουργείου Εσωτερικών τον Ιανουάριο του 1948,  ο αριθμός των εκτελεσθέντων Ελλήνων από τους Τσάμηδες της περιοχής (κατά την περίοδο 1941-1944) έφτασε τους 516, ενώ οι απαχθέντες ήταν εννιά και οι περιπτώσεις ληστειών, αρπαγών και καταστροφών κινητής και ακίνητης περιουσίας αναρίθμητες.

Με δεδομένα αυτά, είναι προφανές γιατί το Ειδικό Δικαστήριο Δοσιλόγων των Ιωαννίνων εξέδωσε πάνω από 1700 καταδικαστικές αποφάσεις για τα εγκλήματά τους, ενώ στους καταδικασθέντες αφαιρέθηκε η ιθαγένεια και δημεύτηκε η περιουσία, κάτι που δεν άλλαξε έκτοτε αφού η απόφαση του ελληνικού δικαστηρίου είναι σύννομη με την ευρωπαϊκή και και ελληνική νομολογία ως προς το θέμα των δοσιλόγων του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

– Θα είχαμε απαλλαγεί απ’ αυτούς έγκαιρα, αν προνοούσε η Συνθήκη της Λωζάνης μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή …, σας ακούω να λέτε υπαινικτικά.

Αλλά εγώ δε θα συμφωνήσω μαζί σας, γιατί οι ευθύνες για το γεγονός ότι  οι Αλβανοτσάμηδες της Ηπείρου είχαν εξαιρεθεί απ’ την αναγκαστική ανταλλαγή με την Τουρκία επιρρίπτονται αποκλειστικά στον δικτάτορα Πάγκαλο (1926) κι όχι στη Συνθήκη που χάραξε τα ελληνοτουρκικά σύνορα.

Επιρρίπτονται σε εκείνον γιατί τους υποτίμησε εξαιρώντας τους απ’ την ανταλλαγή πληθυσμών, με αποτέλεσμα να παραμείνουν στη Θεσπρωτία και να αρχίσουν δέκα χρόνια μετά τα πάρε δώσε με τους Γερμανούς τα οποία κατέληξαν σε στενή συνεργασία με τις δυνάμεις του Άξονα κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Συνεργασία που δεν ήταν μόνο στρατηγική, αλλά και ιδεολογική, αφού οι Αλβανοτσάμηδες αντιμετώπιζαν τους Ιταλούς και Γερμανούς κατακτητές ως… απελευθερωτές και γι’ αυτό συνεργάστηκαν πρόθυμα μαζί τους σχηματίζοντας ένοπλα τμήματα τα οποία είχαν σαν στόχο την εξόντωση των ντόπιων Ελλήνων.

Μ’ αυτά και μ’ αυτά φτάσαμε από το ”χθες” στο σήμερα το οποίο εκκολάπτει εν κρυπτώ ένα δυσοίωνο μέλλον λόγω του μεγαλοϊδεατισμού της Αλβανίας και της ποδηγέτησής της απ’ την Τουρκία (φανερά) και τη Γερμανία (υπόγεια). Κι αυτό το τελευταίο με αναστατώνει, ομολογώ, περισσότερο από το πρώτο.

Με αναστατώνει γιατί το συνδέω με τον ύπουλο και μυστικοπαθή ρόλο της Γερμανίας στο Σκοπιανό. Σκέφτομαι δηλαδή ότι η αδίστακτη Γερμανία, αφού βόλεψε τους Σκοπιανούς με κλεμμένα συστατικά εθνογένεσης της ελληνικής Μακεδονίας για να μπορούν να συγκροτήσουν απ’ το τίποτα έθνος, δεν το’ χει σε τίποτα — με παρακαταθήκη την ιστορική συνεργασία της με τους Αλβανοτσάμηδες το ’43 — να εντάξει στα δικά της συμφέροντα και τα τσαμικά αιτήματα που εξυπηρετούν το όνειρο των Αλβανών για Μεγάλη Αλβανία σε βάρος των εδαφών μας.

Κι αυτό καλά θα κάνει να το έχει υπόψη της η ανυποψίαστη συχνά ελληνική Πολιτεία, ώστε να έχει στο στόχαστρό της δύο ”υπόπτους” και όχι μόνο την… ”σεσημασμένη” Τουρκία που μας δείχνει φανερά τα δόντια της και την καθολική επιρροή της στην αλβανική ηγεσία…