Ελλάδα και Κύπρος στο κάδρο της γεωπολιτικής αυταπάτης χωρίς ανταλλάγματα…

Έτσι είμαστε εμείς οι Έλληνες. Ανοίγουμε και κλείνουμε τα φτερά του ενθουσιασμού μας εν ριπή οφθαλμού. Μ’ ένα ανοιγοκλείσιμο των βλεφάρων, ”ασκαρδαμυκτί”, όπως έλεγαν οι πρόγονοί μας.

   ”Χθες” πανηγυρίζαμε με ενθουσιασμό την αγορά των Rafale  και των Belharra, σίγουροι ότι θα πετύχουμε το λιγότερο ισορροπία δυνάμεων στο Αιγαίο, έτσι που να απλώσουμε ομπρέλα προστασίας στα νησιά μας από αέρα και θάλασσα.

   Για τον χερσαίο χώρο (ελληνοτουρκική μεθόριος Έβρου) δεν υπήρχε και δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας, αφού η ελληνική Άμυνα είναι ικανοποιητική, αν και ο Στρατός Ξηράς δεν εφοδιάστηκε ακόμα με το οπλικό σύστημα ισχύος  πολλαπλών εκτοξευτών ρουκετών MLRS (Multiple Launch Rocket System).

   Ο χρόνος ωστόσο τρέχοντας αυγάτισε τις τουρκικές απειλές. Το ”χθες” έμεινε στο χθες και το ”σήμερα” έφερε κάτι καινούργιο. Μια νέα απειλή που υπερίπταται ήδη πάνω απ’ το ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό.

   Και το ”υπερίπταται” δεν είναι μεταφορικό, γιατί έχει να κάνει με τον πύραυλο MAM-C που εκτοξεύθηκε για πρώτη φορά απ’ το εθνικό, μη επανδρωμένο αεροσκάφος UAV AKSUNGUR στο πλαίσιο Άσκησης των Τούρκων με την επωνυμία ”Γαλάζια Πατρίδα 2022” (βλ. defencenet.gr & el-aziz.com/haber).

   Το νεότευκτο drone που ενισχύει το Τουρκικό Πολεμικό Ναυτικό είναι της οικογένειας TAI Anka Drones με σύστημα TUAV, απ’ τα πιο προηγμένα εναέρια σχήματα (εξοπλισμένα με δορυφορική επικοινωνία) τα οποία διαθέτει η Τουρκική Πολεμική Αεροπορία.

 Αν είχαμε την παραμικρή αμφιβολία για τη σιωπή της κυβέρνησης απέναντι στην θρασύτητα, προκλητικότητα και επιθετικότητα της Άγκυρας, γνωρίζουμε τώρα την αιτία. Το δυσάρεστο είναι μάλιστα ότι σε αυτήν προστέθηκαν ήδη και δυο επιπλέον.

   Η πρώτη έχει να κάνει με την μετάλλαξη της Τουρκίας από χώρα-τρις εισβολέα (Κύπρος-Συρία-Ιράκ) σε ειρηνοποιό-διαμεσολαβητή στο Ουκρανικό και η δεύτερη με την αλλαγή στάσης των ”Μεγάλων” (Αμερικανών-Ευρωπαίων) υπέρ της, στην προσπάθειά τους να εξασφαλίσουν με όποιο τίμημα (γεγονός δυσοίωνο για τα συμφέροντα Ελλάδας-Κύπρου) την πρόσδεσή της στο άρμα του ΝΑΤΟ.

   Έτσι εξηγείται γιατί ακούσαμε πρόσφατα τον ΥΠΕΘΑ Νίκο Παναγιωτόπουλο να λέει με αφοπλιστική ειλικρίνεια:

 – Δεν είναι η καλύτερη εποχή να λες πράγματα εναντίον της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ. Διότι, αυτή την εποχή, οι σύμμαχοι, είτε μας αρέσει είτε όχι, θέλουν να εξασφαλίσουν ότι η Τουρκία παραμένει προσδεδεμένη στο άρμα του ΝΑΤΟ. γιατί θέλουν οι σύμμαχοι να εξασφαλίσουν ότι η Τουρκία παραμένει προσδεμένη στο ΝΑΤΟ.

   Έτσι εξηγείται γιατί, απ’ την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία (24/2/’22) και εντεύθεν όχι μόνο δεν έχουν χαμηλώσει οι τόνοι της Άγκυρας στο θέμα της ”Γαλάζιας Πατρίδας” και των παράλογων αφηγημάτων που την ακολουθούν, αλλά αντίθετα υψώθηκαν  με διάθεση περικύκλωσης του Αιγαίου και επιδρομικών ενεργειών στα ΕΧΥ.

   Απόδειξη αυτού είναι η έκδοση απ’ τον υδρογραφικό σταθμό Σμύρνης νέας παράνομης Navtex για την άσκηση ΤΑΜΣ-EFES 2022 σε τέσσερα στάδια — από 6-7 μέχρι 12-13 Μαΐου και από 31Μαΐου μέχρι 8 Ιουνίου — για τις περιοχές μεταξύ Σκύρου-Αγίων Αποστόλων (νησίδας Λήμνου) &Λέσβου, Λέσβου-Χίου και τη θαλάσσια περιοχή νότια της Λέσβου, με σενάριο άσκησης την κατάληψη ελληνικού νησιού, μικρονήσων και βραχονησίδων.

   Σημειωτέον ότι είναι η πρώτη φορά που σε τουρκική άσκηση στο Αιγαίο θα συμμετάσχουν και Αζέροι υπό τις διαταγές του Προέδρου του Αζερμπαϊτζάν και Ανώτατου Διοικητή των ΕΔ Ιλχάμ Αλίεφ, όπως μετέδωσε το αζέρικο υπουργείο Άμυνας στο Μέσο en.trend.az. Κι αυτό έχει τη σημασία του, αν λάβουμε υπόψη και τις από κοινού με Πακιστανούς επανειλημμένες ασκήσεις των Τούρκων στο Αιγαίο (Νοέμβριος 2019-Μάρτιος 2022).

   Σημειωτέον, επίσης, ότι η εν λόγω μεγάλης κλίμακας αποβατική άσκηση — που εξυπηρετεί τη στρατηγική της ”Γαλάζιας Πατρίδας” — αποτελεί την τελική φάση της προηγηθείσας τουρκικής αεροναυτικής άσκησης στο Αιγαίο και την ΝΑ Μεσόγειο, κατά την οποία χρησιμοποιούνται όπλα τουρκικής κατασκευής από τα νεότερα επιτεύγματα της αμυντικής βιομηχανίας της Τουρκίας.

   Όλα αυτά, προφανώς, είναι… εκφοβιστικά για την ελληνική κυβέρνηση και εξηγούν τον λόγο που συνεχίζει στον δρόμο της πολιτικής του κατευνασμού (η οποία ταυτίζεται με αυτήν της μοιρολατρίας), έστω και αν έχει πίσω της ”επιτεύγματα” τις αμυντικές συμφωνίες με Αμερική και Γαλλία.

   Είναι ηλίου φαεινότερο, πλέον, ότι συνεχίζει να κατατρύχεται απ’ το φοβικό σύνδρομο έναντι της Τουρκίας που μας καθηλώνει, μας ακινητοποιεί, μας καθιστά αδρανείς, κρεμασμένους απ’ την ελπίδα της κατάρρευσής της…

   Οποία κυβερνητική αυταπάτη, που οδηγεί στην εξαπάτηση του ελληνικού λαού!.. Του λαού ο οποίος έμαθε διαχρονικά να ζει με τη ψευδαίσθηση ότι, σε περίπτωση δικής μας κατάρρευσης, θα βάλουν πλάτη οι σύμμαχοι (Άγγλοι, Γάλλοι, Αμερικανοί και ΕΕ), χωρίς να αποκλείουν και χείρα βοήθειας από το ”ξανθό γένος”, για να σωθούμε.

   Φευ!.. Τι βολικό σενάριο για τους αφελείς και τους αδαείς που παρακολουθούν έντρομοι τώρα να συμβαίνει το αντίθετο από εκείνο που ονειρεύονταν. Παρακολουθούν την κατοχική, προκλητική και αναθεωρητική Τουρκία όχι μόνο να μην είναι έτοιμη να καταρρεύσει οικονομικά και να μη βρίσκεται στο περιθώριο με τη στάμπα του τρις εισβολέα (Κύπρος, Συρία, Ιράκ) και αδικαιολόγητα ατιμώρητου, αλλά να ανακάμπτει θεαματικά, να αναβαθμίζεται και να ενισχύεται εξοπλιστικά και από αυτούς ακόμα που την είχαν στον… πάγο (βλ.Αμερική-Αγγλία).

   Η οικονομική κρίση που περίμεναν όλοι ότι θα τη ρίξει στα Τάρταρα δεν την έριξε τελικά και γι’ αυτό ο Ταγίπ Ερντογάν συνεχίζει τους γεωπολιτικούς, ηγεμονικούς σχεδιασμούς του αδιαφορώντας για την κατάρρευση του βιοτικού επιπέδου των Τούρκων πολιτών.

   Ο ρόλος του ειρηνοποιού-διαμεσολαβητή στο Ουκρανικό ήταν μεγάλο επίτευγμα για τον ίδιο και την Τουρκία, σε βαθμό που άλλαξε τα δεδομένα των συμμάχων της. Ο Τούρκος Πρόεδρος, άλλωστε, είναι τεχνίτης των διπλωματικών ελιγμών, πράγμα που επιβεβαιώθηκε με τον προσεταιρισμό των ΗΑΕ και την προσέγγιση Ισραήλ και Αιγύπτου, καθοριστική τριάδα συμμάχων στον αντιτουρκικό συνασπισμό που συγκροτήσαμε, όπου συμπεριλαμβάνονται επίσης η Σαουδική Αραβία και η Κύπρος.

   Όλα τα παραπάνω, ασφαλώς, γίνονται αφορμή για να εντείνεται η δυσφορία μας, καθώς πολλαπλασιάζονται τα ερωτηματικά μας για την βραδυπορούσα, παθητική, μη διορατική και κάθε άλλο παρά πολυδιάστατη Εξωτερική πολιτική μας.

   Μια πολιτική που δέχεται παρεμβάσεις έξωθεν και επιτρέπει στην Τουρκία να έχει αυτή το προβάδισμα και να κάνει κινήσεις αιφνιδιασμού. Να προτάσσει τα δικά της συμφέροντα έναντι των ένθεν κακείθεν συμμάχων της.

   Να διαμορφώνει συνθήκες για δημιουργία τετελεσμένων σε βάρος μας και σε βάρος της Κύπρου. Να βρίσκεται μόνιμα στο προσκήνιο και να δίνει κυριολεκτικά ρέστα στο παιχνίδι ανακατανομής ισχύος.

   Αντίθετα με αυτήν, Ελλάδα και Κύπρος έχουν μπει προ πολλού στο κάδρο της γεωπολιτικής αυταπάτης. Σαν συνέπεια αυτού, επενδύουν στις κατευθυντήριες γραμμές των ισχυρών της ΝΑΤΟϊκής συμμαχίας (Ευρωπαίων και Αμερικανών),  χωρίς να ζητούν ανταλλάγματα.

   Μένουν κολλημένες σε ανούσιους γύρους διαπραγματεύσεων με την Τουρκία και διαιωνίζουν τα ΜΟΕ, ενώ δε διστάζουν να μπουν για χατίρι των Αμερικανών στο κάδρο των πρωταγωνιστών της ουκρανικής κρίσης κάνοντας εχθρά τη Ρωσία.

   Κι αυτό την ίδια στιγμή που η πλάστιγγα προτίμησης των Αμερικανών γέρνει προς αυτήν, χάριν της οποίας ζητούν τον αφοπλισμό των νησιών μας και συνεκμετάλλευση με αυτήν των υποθαλάσσιων κεκτημένων μας στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο.

   Την ίδια στιγμή που οι ”ειρηνοποιοί”-διαμεσολαβητές στο Ουκρανικό περιπολούν με 2-3 UAV BAYRAKTAR τον Έβρο και προωθούν μικρές ή μεγάλες ομάδες απ’ τον μεταναστευτικό τους στρατό στα ελληνοτουρκικά σύνορα και τις νησίδες του ποταμού στην προσπάθειά τους να αμφισβητήσουν αναθεωρητικά τα όρια  που χάραξε για Ελλάδα-Τουρκία η Συνθήκη της Λωζάνης (1923).

  Την ίδια στιγμή που οι Τούρκοι μας καλούν διεθνώς να αποστρατιωτικοποιήσουμε τα νησιά μας (για να διευκολύνουμε τα επιθετικά σχέδιά τους) και, ερμηνεύοντας ”ala turka” το Διεθνές Δίκαιο και το Δίκαιο της Θάλασσας, προχωρούν όλο και συχνότερα σε αποβατικές ασκήσεις με σκοπό την κατάληψη ελληνικών νησιών του Αιγαίου…