Σε προ δυο εβδομάδων άρθρο μου (27 Φεβρουαρίου 2022) επεσήμανα πως η συνάντηση του Έλληνα Πρωθυπουργού με την Αμερικανίδα Αντιπρόεδρο ήταν μια εξόχως υποτελής εξέλιξη!
Πιο συγκεκριμένα έγραφα:
Σήμερα προέκυψαν με πρόσχημα την κρίση στην Ουκρανία, που η Δύση θεωρεί πως βρίσκεται εκτός ελέγχου, τα διαδοχικά ραντεβού της Αντιπροέδρου των ΗΠΑ Κάμαλα Χάρις με την Ούρσουλα Φον Ντερ Λάιεν, τον Όλαφ Σολτς, αλλά και τον Κυριάκο Μητσοτάκη στο περιθώριο της Διάσκεψης του Μονάχου!
Βέβαια η “πληροφόρηση” που είχε ο Ελληνικός λαός από τα Συστημικά ΜΜΕ της Πατρίδος μας, ήταν πως σε αυτές τις συναντήσεις μονοπωλήθηκε η διαχείριση της κρίσης στην Ουκρανία και το πακέτο των οικονομικών κυρώσεων που θα επιβληθούν στην Ρωσία!
Αλλά πληροφορούμαστε, πως ο Έλληνας Πρωθυπουργός συζήτησε με την Αντιπρόεδρο των ΗΠΑ και Ελληνοτουρκικά ζητήματα!
Υποσχόμενος και δεσμευόμενος, πως σε σύντομο χρονικό διάστημα θα φέρει στη Βουλή των Ελλήνων για κύρωση την αναβαθμισμένη Συμφωνία Αμυντικής Συνεργασίας (MDCA)! Συμφωνία, που αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο συμφερόντων των ΗΠΑ στην Ν.Α. Μεσόγειο!
Όπως το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης και η γύρω περιοχή του Έβρου που έχει καταστεί Αμερικανική Βάση των ΗΠΑ, ιδιαίτερης στρατηγικής σημασίας γι΄ αυτούς που δεν σταματούν μόνο στην Αλεξανδρούπολη, αλλά θα βάλουν στο χέρι κι άλλες περιοχές της Ελληνικής Επικράτειας!
Ζητήματα που πρέπει να έχουν υλοποιηθεί από την Ελληνική κυβέρνηση μέχρι της μετάβασης του Κυριάκου Μητσοτάκη στην Ουάσιγκτον στα τέλη Απριλίου με αρχές Μαΐου, όπου στην Αμερικανική Πρωτεύουσα θα συναντηθεί με τον Αμερικανό Πρόεδρο Τζο Μπάιντεν!
Έτσι ο Πρωθυπουργός εμφανίστηκε περιχαρής προς τους Έλληνες δημοσιογράφους, τονίζοντας ιδιαιτέρως, πως:
«Συμφωνήσαμε, ότι οι Ελληνοαμερικανικές σχέσεις βρίσκονται στο καλύτερο επίπεδο στην ιστορία τους»!
Ζούμε τα ίδια 100 χρόνια μετά;
Αλλά γιατί εμείς ανησυχήσαμε ιδιαίτερα μετά από αυτήν τη δήλωση του Κυριάκου Μητσοτάκη;
Φέρνοντας στο μυαλό μας, πως φέτος συμπληρώνονται 100 χρόνια από την Μικρασιατική καταστροφή, που υπαγορεύτηκε από την άτακτη υποχώρηση του Ελληνικού στρατού μετά την κατάρρευση του μετώπου και τη γενικευμένη εκδίωξη και εξόντωση μεγάλου μέρους του Ελληνοχριστιανικού πληθυσμού της Μικράς Ασίας! Όταν συνολικά το φθινόπωρο του 1922 έφθασαν στην Ελλάδα περίπου 900 χιλιάδες Μικρασιάτες πρόσφυγες!
Τότε συντελέστηκε ένας Ελληνικός ξεριζωμός! Οι αρπαγές και οι λεηλασίες σπιτιών και περιουσιών, οι γεωργικές και κτηνοτροφικές καταστροφές, το γκρέμισμα σχολείων, ναών και άλλων ευαγών ιδρυμάτων, η καταστροφή βιοτεχνικών και βιομηχανικών επιχειρήσεων, με τον παράλληλο ευτελισμό κάθε ανθρώπινης αξιοπρέπειας στον οποίο περιλαμβάνονταν βασανισμοί αιχμαλώτων, ακρωτηριασμοί, θανάτωση βρεφών, βιασμοί, η ηθική οδύνη υπό το κλίμα του τρόμου και της απειλής του θανάτου, αλλά και ατέλειωτες πορείες στα περιώνυμα “τάγματα εργασίας” με άγνωστο αριθμό ανθρώπων που χάθηκαν σ’ αυτά, οι απαγχονισμοί, τα δημόσια λιντσαρίσματα, καθώς και οι εκτελέσεις με αποφάσεις των τουρκικών “Δικαστηρίων της Ανεξαρτησίας”, δεν έχουν μέχρι σήμερα ερευνηθεί πλήρως! Γιατί άραγε; Γιατί ενοχλεί την Τουρκία;
Αλήθεια, πού ήταν τότε η Δύση; Που ήταν η Γαλλία, η Ιταλία, το Ηνωμένο Βασίλειο; Πού ήταν οι ΗΠΑ;
Θα άρει το casus belli η Τουρκία κύριε Μητσοτάκη;
Αλήθεια, βρίσκονται οι Ελληνοαμερικανικές σχέσεις στο καλύτερο επίπεδο στην ιστορία τους, όπως αναγνωρίζει ο Έλληνας Πρωθυπουργός;
Πώς όμως είναι δυνατόν, όταν ο Πρόεδρος της Τουρκίας Ρ. Τ. Ερντογάν επικαλείται πολύ συχνά στις αξιώσεις του το casus belli (αφορμή πολέμου) για τα νησιά του Αιγαίου μας, που αφορά την μη οριοθέτηση της ΑΟΖ από εμάς και την μη επέκταση των θαλασσίων συνόρων μας από τα 6 στα 12 ναυτικά μίλια, όταν όμως τούτο επιβάλλεται (η αύξηση) από τη Διεθνή Συνθήκη των Θαλασσών;
Η οποία οροθετήθηκε σε ενιαίο και συνεκτικό νομικό πλαίσιο στην διάσκεψη για το Δίκαιο της Θάλασσας (υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών – UNCLOS 1982) στο Montego Bay;
Όπου θέτονται κανόνες στην χρήση των θαλασσών και ωκεανών και όπου καθορίζονται θέματα για τον θαλάσσιο πλούτο, το περιβάλλον, αλλά και την διαχείρισή τους;
Όταν επικρέμεται μέχρι σήμερα επί της Ελλάδος αυτή η τουρκική απειλή αφορμής πολέμου από το 1995, χρονιά που το Ελληνικό Κοινοβούλιο επικύρωσε τη Συνθήκη και έτσι η Τουρκία ανάγγειλε το casus belli!
Βέβαια η Τουρκία είναι μεταξύ των 5 χωρών που δεν υπέγραψαν την Συνθήκη των Θαλασσών, αλλά δείτε τι αναφέρεται ως παρατήρηση στην εν λόγω Συνθήκη, για χώρες που δεν την υπέγραψαν (όπως άλλωστε είναι αναρτημένη στο σάιτ του Γενικού Επιτελείου Στρατού):
«Σύμφωνα µε ειδικούς επί του Διεθνούς Δικαίου, ένας μεγάλος αριθμός των κανόνων ναυσιπλοΐας και άλλων ρυθμίσεων της Σύμβασης αυτής απλώς κωδικοποιεί τον υπάρχοντα και ισχύοντα μέχρι τώρα διεθνή νόμο και κατ’ αυτό τον τρόπο, δημιουργούνται, µε τη Σύμβαση, δικαιώματα και υποχρεώσεις τόσο γι’ αυτούς που την υπογράφουν, όσο και γι’ αυτούς που δεν την υπογράφουν.»!
Αλλά τον Απρίλιο του 1998 και η Ευρωπαϊκή Ένωση επικύρωσε το ΔΔΘ και το κατέστησε de jure acquis communautaire, το οποίο επηρεάζει όλα τα υποψήφια προς ένταξη στην ΕΕ κράτη-μέλη, της Τουρκίας μη εξαιρουμένης!
Εσχάτη Προδοσία η αποστρατικοποίηση των νησιών μας…
Δωρεάν μάθημα πολιτικής και ιστορίας στον Πρωθυπουργό…
Αλήθεια, βρίσκονται οι Ελληνοαμερικανικές σχέσεις στο καλύτερο επίπεδο στην ιστορία τους, όπως αναγνωρίζει ο Έλληνας Πρωθυπουργός, όταν η Τουρκία απαιτεί την άμεση αποστρατικοποίηση των νησιών μας στο Αιγαίο Πέλαγος;
Που όπως διαβάζουμε στο σάιτ του Υπουργείου Εξωτερικών, ότι η Τουρκία είναι η μόνη χώρα, που επικαλείται και απαιτεί την αποστρατικοποίηση των νήσων μας του Ανατολικού Αιγαίου! Όσον δε αφορά τη στρατικοποίηση, το καθεστώς των ελληνικών νησιών διέπεται από Διεθνείς Συνθήκες!
Ειδικότερα, το καθεστώς των νήσων της Λήμνου και της Σαμοθράκης διέπεται από τη Σύμβαση της Λωζάννης για τα Στενά του 1923, η οποία αντικαταστάθηκε με τη Σύμβαση του Montreux του 1936! Το καθεστώς των νήσων Μυτιλήνης, Χίου και Ικαρίας διέπεται από τη Συνθήκη Ειρήνης της Λωζάννης του 1923 και το καθεστώς των Δωδεκανήσων διέπεται από τη Συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων του 1947, κτλ. κτλ…
Βέβαια η στρατικοποίηση των νησιών μας αυξήθηκε από το 1995 αφού η Τουρκία μας απηύθυνε την πολεμική κραυγή casus belli και αυτή η στρατικοποίηση υποστηρίχτηκε από όλες τις ελληνικές κυβερνήσεις μέχρι σήμερα!
Κατά ποια λογική λοιπόν ο Έλληνας Πρωθυπουργός προ ολίγων ημερών έστειλε στην Ουκρανία πολεμικό υλικό, τόσο πολύ χρήσιμο, αναγκαίο για την φύλαξη των νησιών μας;
Ο οποίος θα όφειλε να δώσει απάντηση στην επιστολή που του έστειλε ο Στρατηγός ε.α. και Επίτιμος Α/ΓΕΣ Κωνσταντίνος Ζιαζιάς!
Παρακάτω τα όσα του επισημαίνει ο κ. Κωνσταντίνος Ζιαζιάς:
Με έκπληξη και με ανησυχία ακούσαμε τον πρωθυπουργό της Χώρας μας, να δηλώνει σε τηλεοπτικό σταθμό για τα ρωσικά οπλικά συστήματα, που διαθέτει η χώρα μας και τις απαιτήσεις αυτών σε ανταλλακτικά στο προσεχές μέλλον, ότι “αποτελούν επιλογές άλλων δεκαετιών, περασμένων δεκαετιών” και “δεν είναι αμυντικά συστήματα τα οποία είναι κρίσιμα για την Εθνική Άμυνα”!.
Με όλο τον σεβασμό, που πρέπει όλοι οι Έλληνες να έχουμε προς τους θεσμούς της Χώρας μας, οι δηλώσεις αυτές δημόσια δεν αντιπροσωπεύουν την πραγματικότητα και είναι επικίνδυνες για την εθνική άμυνα, αλλά και το ηθικό του στρατεύματος!
Τα οπλικά συστήματα τα οποία δεν χρειάζεται σήμερα να ονοματίσουμε, για ευνόητους λόγους, πράγματι είναι περασμένων δεκαετιών, αλλά σας διαβεβαιώνω κύριε πρωθυπουργέ, όπως σίγουρα σας διαβεβαιώνει και η άξια στρατιωτική μας ηγεσία, ότι είναι υπερκρίσιμα, είναι απαραίτητα για την άμυνα της Χώρας, έστω και αν είναι περασμένων δεκαετιών, μέχρι να τα αντικαταστήσουμε με πιο σύγχρονα!
Από αυτά τα ρωσικά οπλικά συστήματα, που είναι δεδομένο ότι είναι κρίσιμα για την εθνική άμυνα, ορισμένα χορηγήθηκαν δωρεάν στην Χώρα μας μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, με τα προβλεπόμενα πυρομαχικά και με μεγάλο αριθμό ανταλλακτικών, και ορισμένα αγόρασε, προμηθεύτηκε η πατρίδα από το υστέρημα του λαού, που όμως και αυτό το υστέρημα και εδώ το πολιτικό σύστημα δε σεβάστηκε, όπως γνωρίζετε πολύ καλά!
Κύριε πρωθυπουργέ, επί δεκαετίες τώρα, το προσωπικό του Στρατού μας δίνει αγώνα για να διατηρήσει αυτά τα οπλικά συστήματα επιχειρησιακά! Δίνει αγώνα η Στρατιωτική Ηγεσία για προμήθεια ανταλλακτικών, κυρίως από την Ρωσία, όσο και από άλλες χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, που διαθέτουν ακόμη και αυτές σε ενέργεια αυτά τα οπλικά συστήματα.
Δίνει αγώνα το τεχνικό προσωπικό των εργοστασίων και των μονάδων μας, ακόμη και με “πατέντες”, για να διατηρήσει αυτά τα οπλικά συστήματα επιχειρησιακά. Η απαίτηση προμήθειας ανταλλακτικών είναι πρωταρχική και άμεση!
Κύριε πρωθυπουργέ, αυτά τα οπλικά συστήματα, η διαθεσιμότητα των οποίων είναι σε υψηλά επίπεδα, συμμετέχουν ενεργά και σημαντικά στην αμυντική θωράκιση της χώρας.
Είναι αυτά που μας παρέχουν αντιαεροπορική προστασία στα μαχόμενα τμήματα, είναι αυτά που μας παρέχουν αντιαποβατική προστασία στα νησιά μας, είναι αυτά που μας συμπληρώνουν την αντιαρματική άμυνα των τοποθεσιών μας και γενικά είναι αυτά που συμβάλουν σε μεγάλο βαθμό στην δημιουργία κλίματος αποτροπής.
Είναι αυτά, που παρά “τα χρόνια τους” δημιουργούν φόβο και αβεβαιότητα στον γείτονα. Είναι αυτά που ζητούν, που πιέζουν οι Τούρκοι, μαζί με τους συμμάχους μας, να αποσυρθούν από τα νησιά μας και να εφαρμόσουν την αναθεωρητική πολιτική τους, χωρίς “ζόρια”!
Κύριε πρωθυπουργέ, σκεφθήκατε τι ένιωσαν όλα αυτά τα στελέχη, που υπηρετούν, που έχουν γίνει “ένα”, όλα αυτά τα χρόνια, με αυτά τα οπλικά συστήματα, όταν άκουσαν ότι ο κυβερνήτης τους θεωρεί ότι αυτά τα οπλικά συστήματα δεν είναι κρίσιμα για την εθνική άμυνα, ενώ οι Διοικήσεις τους όλων των επιπέδων, ο Ανθυπολοχαγός τους, ο Λοχαγός τους, ο Αντισυνταγματάρχης τους, ο Διοικητής τους, ο Διοικητής Σχηματισμού, τους υπενθυμίζουν και τους τονίζουν καθημερινά την αναγκαιότητα διαθεσιμότητας και την τεράστια αξία που έχουν αυτά τα οπλικά συστήματα για την άμυνα του νησιού μας;
Σίγουρα ένιωσε απογοήτευση αλλά και θυμό! Θυμήθηκε το προσωπικό μας τι εργατοώρες εξάντλησε για να διατηρεί αυτά τα οπλικά συστήματα αξιόπιστα και επιχειρησιακά έτοιμα για εκτέλεση της αποστολής τους και εσείς τα απαξιώνετε και επομένως απαξιώνετε και το προσωπικό που τα υπηρετεί με τεράστιες δυσκολίες, αλλά μη φειδόμενο χρόνου και κόπου, ευτυχώς για τον στρατό μας τα διατηρούν σε επιχειρησιακή ετοιμότητα!
Ναι κύριε πρωθυπουργέ είναι περασμένων δεκαετιών και έπρεπε από δυο δεκαετίες τώρα να έχουν αντικατασταθεί με σύγχρονα αντίστοιχα οπλικά συστήματα, δυτικού βέβαια τύπου, αφού οφείλουμε να τηρούμε και τις υποχρεώσεις μας έναντι των συμμάχων μας. Όμως η κατάσταση της οικονομίας και οι δανειστές που εποπτεύουν την χώρα μας δεν το επέτρεψαν να εξοπλίσουμε έγκαιρα και αναλογικά τις Ένοπλες Δυνάμεις, όπως διαχρονικά το πολιτικό σύστημα έλεγε στις στρατιωτικές ηγεσίες.
Η προμήθεια ανταλλακτικών και η τοποθέτηση αυτών στην κλίμακα ανεφοδιασμού του Στρατού μας, για τα επόμενα τουλάχιστον πέντε χρόνια, είναι απολύτως απαραίτητα, για την ομαλή περιοδική συντήρηση, για την επισκευή τυχόν βλαβών και για την διαθεσιμότητα αυτών των οπλικών συστημάτων, που αποτελούν την σπονδυλική στήλη της εθνικής μας άμυνας, σε ορισμένες ευαίσθητες περιοχές της Χώρας μας!
Πώς όμως θα γίνει η προμήθεια αυτών των ανταλλακτικών όταν η χώρα μας έκλεισε και την τελευταία χαραμάδα επικοινωνίας με την προμηθεύτρια χώρα, στο όνομα της συμμαχικής αλληλεγγύης και όχι στο όνομα του εθνικού συμφέροντος και στο όνομα της εθνικής άμυνας;
Είναι πασιφανές ότι εξωτερική πολιτική ασκεί η εκάστοτε εκλεγμένη κυβέρνηση, που γνωρίζει όλα τα δεδομένα της διεθνούς σκηνής, όμως υπεράνω όλων είναι το εθνικό συμφέρον και εδώ εκτιμώ ότι οφείλαμε για εθνικούς λόγους να μην γίνουμε “βασιλικότεροι των βασιλέων”, ναι, να καταδικάσουμε την ρωσική εισβολή, ναι, να επιβάλουμε τις κυρώσεις που πρότειναν οι συμμαχικοί οργανισμοί που συμμετέχουμε, όμως τα εθνικά μας συμφέροντα επέβαλαν να κρατήσουμε χαμηλούς τόνους αντιπαράθεσης με την Ρωσία, όπως έκανε η Κύπρος, όπως έπραξαν οι περισσότερες Χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και να δίνεται η δυνατότητα στην Χώρα μας να συνδιαλέγεται και με την Ρωσία σε θέματα που αφορούν την προμήθεια ανταλλακτικών για τα κυρία οπλικά μας συστήματα.
Γενική πεποίθηση υπάρχει ότι η αντίδραση μας έναντι της Ρωσίας, ήταν υπερβολική και δεν σταθμίστηκαν, δεν εκτιμήθηκαν βασικοί παράγοντες για να διαμορφωθεί η αντίδραση της Χώρας μας.
Η λήψη απόφασης από τον “έναν”, χωρίς την εκτίμηση και τις προτάσεις των ειδικών, ενέχει, πέραν του σχετικού ρίσκου, κίνδυνο να οδηγηθούμε σε λάθη, σε παραλείψεις με σοβαρότατες συνέπειες για την ασφάλεια της Χώρας.
Μπορεί να είμαστε από την σωστή πλευρά της ιστορίας, και πράγματι είμαστε, αλλά οι ηγέτες μας είναι φανερό ότι δεν έχουν μελετήσει την ιστορία μας! Με την σωστή πλευρά του κόσμου και της ιστορίας είμασταν το 1919, με την συμμετοχή μας στην ουκρανική εκστρατεία, αλλά αμέσως μετά βρεθήκαμε σε λάθος κόσμο… σε λάθος πλευρά, δεν “διαβάσαμε” σωστά τους παγκόσμιους συσχετισμούς και βρεθήκαμε στη “λάθος” πλευρά, χωρίς να έχουμε εκτιμήσει τις συνέπειες αυτής της εκστρατείας!
Τώρα λοιπόν, που διαμορφώνονται ξανά οι μεγάλες αντιθέσεις και αντιπαραθέσεις στην περιοχή μας και στον πλανήτη, έχει τεράστια σημασία να “διαβάσουμε” σωστά τις επερχόμενες εξελίξεις και να τοποθετηθούμε στη νικηφόρα και στη δημοκρατική πλευρά της Ιστορίας.
Αυτά που επιλέγουμε σήμερα θα μας ωφελήσουν ή θα θέσουν τροχοπέδη στις εθνικές μας επιδιώξεις μια δεκαετία αργότερα, στον καινούργιο κόσμο που θα προκύψει. Έχει τεράστια σημασία οι ταγοί μας να “διαβάζουν” σωστά τις επερχόμενες εξελίξεις.
Εδώ θα ήθελα να τονίσω ότι οι ηγέτες πρέπει πρώτα από όλα να αντιλαμβάνονται την γεωγραφική θέση της χώρας τους στον παγκόσμιο χάρτη, να αντιλαμβάνονται τον συσχετισμό ισχύος και την θέση της χώρας τους σε αυτόν και τα εθνικά τους συμφέροντα.
Η γεωγραφία οδηγεί εν πολλοίς και στην διαμόρφωση των εθνικών συμφερόντων καθώς και στην χάραξη τόσο της εξωτερικής, όσο και της εσωτερικής πολιτικής. Η πυξίδα της εξωτερικής πολιτικής, είναι η εξυπηρέτηση του εθνικού συμφέροντος και μόνο και όχι να γίνουμε αρεστοί σε φίλους και συμμάχους!
Στις διεθνείς σχέσεις δεν υπάρχει δικαιοσύνη ούτε έλεος για τον αδύνατο. Μας τα έχει πει ο Θουκυδίδης και αυτό οφείλουν οι ταγοί τις χώρας να έχουν μελετήσει και να γνωρίζουν. Το Διεθνές Δίκαιο πλέον είναι το διεθνές δίκαιο συν στρατός, συν αεροπορία, συν ναυτικό!
Παράλογη, ηλίθια, ή εξόχως ύποπτη η συνάντηση Μητσοτάκη – Ερντογάν;
Με ποια λογική λοιπόν ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης σύρεται κατ΄ εντολή των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ σε συνάντηση με τον Πρόεδρο της Τουρκίας Ρ. Τ. Ερντογάν στην Κωνσταντινούπολη;
Βρίσκοντας ως δικαιολογία την ημέρα εορτασμού της Κυριακής της Ορθοδοξίας (αυτή που ο ίδιος και η κυβέρνησή του πολέμησε μέχρις εσχάτων);
Την στιγμή, που είναι ακόμη νωπές οι πολεμικές κραυγές κατά της Ελλάδος από τον εκπρόσωπο του ΑΚP Ομέρ Τσελίκ περί της αποστρατικοποίησης των νησιών μας;
Την στιγμή που ο Τούρκος Σουλτάνος, έχει αυτήν την στιγμή το πάνω χέρι στην σύρραξη Δύσεως – Ρωσίας;
Αφού για ακόμη μια φορά η Τουρκία παίζει πολύ καλά το παιχνίδι του ουδέτερου και η Ελλάδα έχει στοχοποιηθεί από τη Ρωσία ως εχθρική χώρα;
Την ίδια στιγμή που ο Κυριάκος Μητσοτάκης παραχωρεί πολεμικό υλικό στην Ουκρανία κατά της Ρωσίας, η Τουρκία κλείνει τα Στενά, προς όφελος της Ρωσίας και δεν στηρίζει τις δυτικές οικονομικές κυρώσεις κατά της Ρωσίας!
Ως πότε τελικά θα είμαστε οι “χρήσιμοι ηλίθιοι” της Δύσεως, πού ήταν απούσα στην Μικρασιατική καταστροφή, πού ήταν απούσα στην εισβολή του Αττίλα στην Κύπρο, πού ήταν απούσα στα γεγονότα του Έβρου και του Αιγαίου (πλην Γαλλίας) το 2020!
Έτσι η συνάντηση αυτήν την χρονική στιγμή Μητσοτάκη – Ερντογάν στην έδρα του αντιπάλου μας, είναι μια παράλογη πράξη, είναι μια ηλίθια πράξη, ή είναι μια εξόχως ύποπτη στάση;
Να μια πολύ χρήσιμη δημοσκόπηση, για να βλέπαμε την άποψη του ελληνικού λαού! Από τη στιγμή που τον αγνοεί τελείως ο Πρωθυπουργός! Όπως άλλωστε αγνοεί και τα κοινοβουλευτικά κόμματα, αφού χαρακτηρίζει άνευ ουσίας το Συμβούλιο πολιτικών αρχηγών!
Συμβούλιο, που όλοι οι προκάτοχοι του Κυριάκου Μητσοτάκη το θεωρούσαν πολύ χρήσιμο!
