Η μείζονος σπουδαιότητας ημέρα του Έπους του 40, η οποία σηματοδοτεί την σύσσωμη αντίσταση του έθνους κατά του επίβουλου εχθρού, αμαυρώθηκε από την ιδεοληψία του ανθελληνικού κράτους και των τελούντων εν διατεταγμένη υπηρεσία εμμίσθων ξενόδουλων φερεφώνων του, τα οποία αποπειράθηκαν να διαστρεβλώσουν την αντικειμενική αλήθεια περί του μεγάλου Ηγέτου Ιωάννη Μεταξά, ο οποίος παρέκαμψε τις φίλιες συμμαχίες κατά την περίοδο του μεσοπολέμου και τάχθηκε αναφανδόν και εκθύμως υπέρ του υπέρτατου εθνικού συμφέροντος.
Τα εξωνημένα μέσα μαζικής προπαγάνδας, παρασιώπησαν το όνομα του εμπνευστού του μεγαλειώδους «Όχι», υποτιμώντας και καταφρονώντας τον ιδρυτή της αμυντικής θωράκισης της Πατρίδος κατά του επίβουλου εχθρού, (η νεολαία ΕΟΝ, η αμυντική θωράκιση με τα οχυρά Ρούπελ), όπως επίσης και το ανυπέρβλητο κοινωνικό έργο με την θέσπιση του Ι.Κ.Α του 8αώρου, έργα τα οποία θεμελίωσαν, άχρι σήμερον την λειτουργία του Κράτους.
Η παράλειψη εκτεταμένης μνείας ως προς τον Ιωάννη Μεταξά, συνοδεύται, με την εσκεμμένη απάλειψη ουσιαστικών όρων όπως το «έθνος», καθότι, ουδείς τηλεοπτικός δίαυλος ή εγκάθετος δημοσιογράφος ανέφερε την άμυνα της πατρίδας μας, με ελατήριο της προάσπιση των εθνικών ιδεωδών και αξιών του Γένους, επί τω τέλει να φανούμε αντάξιοι των προγόνων μας.
Αντί να επιδαψιλεύσουν εις τα συνειδησιακά κίνητρα της περιφρούρησης των ιερών και οσίων του Γένους, την προάσπιση των βωμών, των εστιών και της πολιτισμικής μας ταυτότητας επιδόθηκαν εις ακατάληπτες αοριστίες, ότι οι Έλληνες απλώς πολέμησαν, περί της δήθεν απροσδιόριστης και ανεδαφικής ελευθερίας, ποιάς όμως άραγε ελευθερίας; ασφαλώς της εθνικής, της Πατρίδας, υπέρ της καθόλου εθνικής μας κυριαρχίας μας.
Εκ παραλλήλου, πέραν των ως άνω εσκεμμένων παραλείψεων, οι μηχανισμοί των τηλεοπτικών απατηλών μέσων, μετήλθαν άστοχες φράσεις της Νέας Τάξης Πραγμάτων, αποπειρώντας να κατασυκοφαντήσουν τον ηρωισμό των Ελλήνων, δια της δόλιας και εκμαυλιστικής ιδεολογικοποιήσεως του εθνικού φρονήματος των Ελλήνων.
Ομιλούσαν δήθεν ότι το 1940 ο Ελληνισμός πολέμησε κατά του δήθεν «Φασισμού ή Ναζισμού», ιδεολογικοποιώντας τον ανιδιοτελή, ακομμάτιστο και άνευ ιδεολογικού προσήμου πόλεμο, ο οποίος έλαβε χώρα αποκλειστικά και μόνον δια τον Ελληνισμό κατά οιουδήποτε εχθρού, εισέτι κα εάν τότε επιτίθοντο οι κομμουνιστές ή σοσιαλιστές, διότι άπαντες συλλήβδην και ανεξαιρέτως, οι οποίοι αμφισβητούν ευθέως και ιταμώς την εθνικής μας κυριαρχίας λογίζονται, άνευ ετέρου τινός, ως εχθροί του έθνους, εν γένει, αλλά και ειδικότερον τούτο διαλαμβάνει και το Διεθνές Δίκαιο.
Απορίας άξιον, είναι ότι άπας ο νυν «πολύφερνος» κοινοβουλευτικός εσμός, απέφυγε τεχνηέντως να ποιήσει μνεία περί του έθνους και της Πατρίδας, καίτοι οι έννοιες αυτές συνιστούν τον ακρογωνιαίο και ακροτελεύτιο λίθο του Συνταγματικού πατριωτισμού και της Συνταγματικής εννόμου τάξεως, προφανώς επειδή κείνται εις τον αντίποδα της εγκαθιδρυθησομένης παγκοσμιοποιήσεως και εξαντλήθηκαν σε συνθήματα και αόριστες φληναφηματολογίες, αποκρύπτοντας ούτως την αντικειμενική αλήθεια.
Η εθνική αποδόμηση δια της παραχάραξης της ιστορίας και παραποιήσεως των γεγονότων αποβλέπει εις την καλλιέργεια λήθης του παρελθόντος, την απίσχνανση της εθνκής συνειδήσεως και την αντιμετώπιση του έπους του 40, ως μία διηγούμενη ιστορία του παρελθόντος, όπου ο Ελληνικός «λαός», στράφηκε κατά μίας ιδεολογίας διότι είναι δήθεν βαθιά δημοκράτης, αφήνοντας δηλαδή να εννοηθεί ότι ο αγών δεν ήτο δια το Γένος και τα Ιερά της Φυλής, δια να μην δήθεν χαρακτηριστεί το ένδοξο παρελθόν υπό των νεωστί και οψιγενώς επαναστατών άνευ αιτίας, ως ρατσιστής.
Το μέγεθος της υπερεκχειλιζούσης συγχύσεως αφορά ιδίως της νέες γενιές ένθα οι μηχανισμοί του συστήματος επιδιώκουν την εξάλειψη οιουδήποτε αληθούς ιστορικού γεγονότος καθώς και την παντελή απόκρυψη της αντικειμενικής αλήθειας, ούτως ώστε οι νέες γενιές, να μην εμπεδώσουν ορθώς το αντιστασιακό φρόνημα κατά οιουδήποτε, ανεξαρτήτως ιδεολογίας, πλήττει ή αμφισβητεί την εθνική κυριαρχία η οποία έχει αποκτηθεί, εκ των προγόνων μας, δια θυσιαστικής αυταπαρνήσεως, σωρείας Ελληνικών ψυχών.
Εν κατακλείδι, ημείς φυλάττουμε θερμοπύλες εξυμνώντας τον Ιωάννη Μεταξά, και διαμηνύοντας προς πάσα κατεύθυνση την ύπαρξη του πολιτικού τρίτου δρόμου, ιδίως επίκαιρου λόγω της καλπαζούσης επικαιρότητας.
*Ο Χαράλαμπος Β Κατσιβαρδάς είναι Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω
