Ευστοχίες και αστοχίες κατά την επίσκεψη Μητσοτάκη στις ΗΠΑ

Ο χρόνος τρέχοντας πλήρης γεγονότων στο πεδίο πολέμου της Ουκρανίας ξετυλίγει — παράλληλα με τον τακτικό — και τον υβριδικό πόλεμο μεταξύ των αντιπάλων, οι οποίοι κατόρθωσαν να πετύχουν το ακατόρθωτο.

   Να αποψύξουν, δηλαδή, παγιωμένες καταστάσεις αδράνειας στον μετακομμουνιστικό κόσμο, με αποτέλεσμα την αφύπνιση ρωσικών πληθυσμών που ζητούν την επάνοδό τους στην ”Μητέρα Ρωσία” για πρώτη φορά μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ (1991), αν κρίνουμε απ’ τις κινητοποιήσεις στην Υπερδνειστερία (Μολδαβία) και την Νέα Οσετία (Γεωργία).

   Στα καθ’ ημάς, εντωμεταξύ, συνεχίζονται με αμείωτη ένταση οι προκλήσεις της γείτονος οι οποίες επιβεβαιώνουν ότι η Τουρκία δεν έχει εμπεδώσει ιστορικά την έννοια του σεβασμού στις Διεθνείς Συνθήκες, τις συμμαχίες και το Διεθνές Δίκαιο, με αποτέλεσμα να κλιμακώνονται τα κρούσματα επιθετικότητας εκ μέρους της, σε εύρος χρόνου εξαετίας απ’ την απόπειρα πραξικοπήματος κατά του Ταγίπ Ερντογάν (15 Ιουλίου 2016).

   Μέσα στην εξαετία αυτή κυρίαρχος στόχος της ήταν και παραμένει ο αναθεωρητισμός, ο οποίος (τροφοδοτούμενος απ’ τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία)  φιλοδοξεί να πετύχει μια ώρα αρχύτερα αλλαγή των ελληνοτουρκικών συνόρων σε βάρος μας.

   Στα δεδομένα αυτά προστίθενται καθημερινά νέα ερεθίσματα που εξάπτουν το θυμικό μας, όπως οι ολοένα και πιο μαζικές τουρκικές παραβιάσεις του εναέριου χώρου μας, τα Fake News και οι προκλητικές δηλώσεις Τούρκων Αξιωματούχων, με τελευταία αυτή του εκπροσώπου του AKP Ομέρ Τσελίκ για τις επαναλαμβανόμενες πράξεις βεβήλωσης της Αγίας Σοφίας (”η Αγία Σοφία βρίσκεται στην τουρκική επικράτεια και η Ελλάδα δεν θα έπρεπε να ασχολείται με το ζήτημα”).

   Με αυτά τα βάρη των τουρκικών προκλήσεων στις αποσκευές του αναχώρησε την περασμένη Κυριακή (15/5/’22) για τις ΗΠΑ ο πρωθυπουργός.   Η επίσκεψή του ήταν κομβικής σημασίας για Ελλάδα και Κύπρο, αναμφίβολα, και απέκτησε νόημα κυρίως από την ομιλία του στο Κογκρέσο .

   Μια ομιλία έξυπνα δομημένη, με εισαγωγή για τον ρόλο των γυναικών στον αρχαίο ελληνικό κόσμο και τον σημερινό στα πλαίσια της αθηναϊκής δημοκρατίας, την οποία αποθέωσε, χωρίς  όμως να παραλείψει να αναφερθεί και σε δυο μειονεκτήματά της που τα διόρθωσε η σύγχρονη έκφανσή της: την κατάργηση της δουλείας και την ισότητα όλων των πολιτών ανεξαίρετα.

   Έξυπνο δομικό τέχνασμα ήταν και η χρήση ως ”γέφυρας” της λέξης ”αναθεωρητισμός” που είναι αρνητικά φορτισμένη ιστορικά και παραπέμπει σε εχθροπραξίες με ζητούμενο την αλλαγή συνόρων μετά από πολεμικές επιχειρήσεις τις οποίες ξεκινά μια ισχυρή χώρας σε βάρος μιας ανίσχυρης.

    Έτσι, χρησιμοποιώντας ως ”κλειδί” τον εν λόγω όρο με αφορμή την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία (επαγωγικός συλλογισμός: απ’ το Ειδικό στο Γενικό), ο πρωθυπουργός έκανε μια μετάβαση με αφοριστικές αιχμές στον αναθεωρητισμό ως φαινόμενο της εποχής μας και εμμέσως στην αναθεωρητική πολιτική χωρών οι οποίες, δια των εισβολών, θέλουν να επιβάλλουν την επικυριαρχία τους σε αδύναμες ανεξάρτητες χώρες (βλ.Ρωσία-Τουρκία).

     Πολύς λόγος γίνεται για το γεγονός ότι δεν ανέφερε ούτε μία φορά τις λέξεις ”Τουρκία” και ”Ταγίπ Ερντογάν” (σ.σ Τα τουρκικά Μέσα, ήδη, το ερμηνεύουν ως απαξία του Έλληνα πρωθυπουργού για τη χώρα τους).

    Η δική μου εντύπωση είναι ότι δεν ήθελε να παρουσιάσει την Ελλάδα στους Αμερικανούς στις πραγματικές της διαστάσεις: μια χώρα, δηλαδή, με διαχρονικές εξαρτήσεις από τους ξένους και κατευναστική Εξωτερική πολιτική που την κάνει να φαίνεται ”αιχμάλωτη” και φοβική έναντι της Τουρκίας.

   Έτσι της έπλεξε το εγκώμιο παρουσιάζοντάς την σαν αγέρωχη παρουσία στον χωροχρόνο, πιστή σε αρχές και αξίες οι οποίες βρίσκονται στον αντίποδα της επιθετικότητας και του  αναθεωρητισμού πνεύματος το οποίο διαπνέει τον γείτονά της.

   Με τον τρόπο αυτό ξεκαθάρισε ουσιαστικά ο πρωθυπουργός, με έμμεσο αλλά σαφή τρόπο, την… μελλοντική στρατηγική της Ελλάδας. Μια στρατηγική που τη θέλει να αντιμετωπίζει ψύχραιμα και αποφασιστικά, χωρίς κραυγές και εκκλήσεις βοήθειας, τον ιστορικό αναθεωρητισμό, τον οποίο καταδίκασε απερίφραστα αναφερόμενος στην Ουκρανία και την κάθε είδους βοήθεια που της προσφέραμε και συνεχίζουμε να της προσφέρουμε.

   Με γέφυρα το Ουκρανικό, ο  Κυριάκος Μητσοτάκης πέρασε στο Αιγαίο και από εκεί ”τηλεγραφικά’ στην Κύπρο και το Κυπριακό. Προειδοποίησε αυτούς που μας προκαλούν (βλ. Τουρκία) ότι η Ελλάδα δεν θα ανεχθεί παραβιάσεις των κυριαρχικών δικαιωμάτων της (ενώ μέχρι τώρα δέχεται μοιρολατρικά τις παραβιάσεις στα ΕΧΥ και δίνει το δικαίωμα στην Τουρκία να κάνει κόσκινο με τα μαχητικά και τα drones της  τα εναέρια σύνορά μας).

   Στη συνέχεια ο πρωθυπουργός μίλησε για τις τουρκικές παραβιάσεις στο Αιγαίο και τα σχέδια διχοτόμησης των Τούρκων στην Κύπρο. Απέκλεισε κάθε πρόταση για διχοτόμηση του νησιού και κάθε συζήτηση για τα κυριαρχικά δικαιώματα Ελλάδας και Κύπρου.

   Για την αποτελεσματική μάλιστα υπεράσπιση αυτών, κάλεσε το Κογκρέσο να τα λάβει υπόψη του πριν εγκρίνει την αποστολή εξοπλιστικών σε χώρες που δημιουργούν προβλήματα αστάθειας στην ΝΑ πτέρυγα του ΝΑΤΟ (υπονοώντας έμμεσα πλην σαφώς την  πώληση 40 F16 Block 70 από την Lockheed Martin στην Τουρκία και την αναβάθμιση άλλων 80 αεροσκαφών της).

   Τα εύσημα για τον ρόλο των ΗΠΑ στον κόσμο τα έδωσε ο Κυριάκος Μητσοτάκης με τον καλύτερο τρόπο  μιλώντας για τον ρόλο τους στον ”πολύπλοκο κόσμο” ο οποίος απαιτεί από αυτές ”ανάληψη ευθυνών και πρωτοβουλίες για αντιμετώπιση προκλήσεων, όπως οι σχετικές με τα απολυταρχικά καθεστώτα και η κλιματική αλλαγή.

 Πολύ καλά λόγια εξέφρασε και για τους Ελληνοαμερικανούς πολίτες, που — όπως είπε με περηφάνια — ξεχωρίζουν με τη δημιουργικότητα και τις διακρίσεις τους σε όλα τα επίπεδα του αμερικανικού βίου.

   Πέρα απ’ τα θετικά και τα εύστοχα όμως, που ήταν και τα περισσότερα στην συνολική εικόνα της παρουσίας του πρωθυπουργού στις ΗΠΑ, σημειώθηκαν και λάθη, αστοχίες από τον ίδιο κατά την παραμονή του στην Ουάσινγκτον.

   Έτσι, για παράδειγμα, ήταν λάθος το ”στρογγύλεμα” που έκανε (σε συνέντευξή του στον δημοσιογράφο της εφημερίδας Washington Post, Ντέιβιντ Ιγκνάσιους), όταν παρουσίασε τις αγωνιώδεις καταστάσεις που βιώνουμε καθημερινά στην Ελλάδα εξαιτίας της εκρηκτικής επιθετικότητας της Τουρκίας ως ”διαφωνίες” μεταξύ των δύο χωρών!..

   Κι αυτό γιατί δεν είναι εκδήλωση διαφωνιών οι παράνομες πράξεις αμφισβήτησης της ελληνικής κυριαρχίας απ’ τη μεριά της Τουρκίας ούτε η παραβίαση των κυριαρχικών δικαιωμάτων μας που υλοποιοιείται σε καθημερινή βάση με τις εκατοντάδες εικονικές υπερπτήσεις τουρκικών μαχητικών και drones πάνω από τα νησιά μας (κάτι που έθιξε μεν στο Κογκρέσο ο πρωθυπουργός, αλλά τηλεγραφικά).

   Δεν είναι ”διαφωνίες” οι καταδρομικού τύπου επιχειρήσεις των ερευνητικών πλοίων της Άγκυρας στα ΕΧΥ (βλ. παρουσία του Oruç Reis ”χθες” και του τουρκικού γεωτρύπανου Cobalt Explorer σήμερα νότια της Κρήτης και εντός της ελληνικής ΑΟΖ)  ούτε οι ασκήσεις του ΤΠΝ ή του Λιμενικού της σε διεθνή ύδατα, μια ανάσα από τα δικά μας (βλ. πρόσφατες ασκήσεις τουρκικού λιμενικού μεταξύ Χίου και Λέσβου).

   Έπειτα είναι και το άλλο. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης πήγε στις ΗΠΑ ως εκπρόσωπος του Ελληνισμού και όχι αποκλειστικά της Ελλάδας. Γι’ αυτό δεν θα έπρεπε να σταθεί επιδερμικά στο Κυπριακό, αλλά να προβληματίσει τους Αμερικανούς βουλευτές (Ρεπουμπλικάνους και Δημοκρατικούς) υπενθυμίζοντάς τους ότι πίσω απ’ την ψευδεπίγραφη μάσκα της ”ειρηνοποιού” και διαμεσολαβήτριας στο Ουκρανικό Τουρκίας κρύβεται ο Αττίλας του ’74  ο οποίος κρατάει υπό κατοχή επί 48 χρόνια το 40 % του εδάφους της Κύπρου, το βόρειο τμήμα της.

   Κρύβεται ο νεο-εποικιστής των Βαρωσίων/Αμμοχώστου και ο κύριος εκφραστής του δικαίου της πυγμής στην νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ, ο οποίος ΔΕΝ υπακούει σε Διεθνείς Οργανισμούς, Συμβάσεις και Συνθήκες και ΔΕΝ φοβάται τα τιμωρητικά μέτρα που απειλούν ότι θα του βάλουν ΗΠΑ και ΕΕ, γιατί ξέρει πως δεν τολμούν να του τα επιβάλλουν.

   Έτσι συνεχίζει να παραβαίνει καθ’ έξιν τη διεθνή έννομη τάξη (παραβιάσεις κυπριακής ΑΟΖ/υφαλοκρηπίδας — προώθηση σχεδίων για διαμόρφωση τετελεσμένων με σκοπό τη διχοτόμηση της Κύπρου) μένοντας μονίμως στο απυρόβλητο.

    Ως λάθη του πρωθυπουργού λογαριάζω, επίσης, τόσο την παρουσίαση της ανίερης κλοπής των μαρμάρων του Παρθενώνα απ’ τον Λόρδο ‘Ελγιν ως πράξη εκδήλωσης χόμπι του Άγγλου κλέφτη, όσο και την εκ νέου δηκτική στοχοποίηση του Ρώσου Βλαντιμίρ Πούτιν (με αφορμή τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία), τη στιγμή που δεν αναφέρθηκε ούτε μία φορά ο πρωθυπουργός στον εκπρόσωπο της ”δασκάλας” των εισβολών Τουρκίας.

    Τέλος, ο πρωθυπουργός διέπραξε ιστορικό λάθος όταν — κατά την αναφορά του στην Ουκρανία — επέλεξε έναν άστοχο συγκριτισμό παραλληλίζοντας την αντίσταση των κατοίκων της Μαριούπολης (σε επίπεδο συνθηκών επιβίωσης των αμυνομένων – αντίστασης και αυταπάρνησης απέναντι στον κατακτητή – υπεράσπισης αξιακών παρακαταθηκών – ηθικού μεγαλείου και ιστορικών δεδομένων) με την… αντίσταση των Ελλήνων της Ιερής Πόλης του Μεσολογγίου.

   Με την αντίσταση, δηλαδή, των ”Ελεύθερων Πολιορκημένων” της Ελληνικής Επανάστασης), που τους έβαλε στο ίδιο ”τσουβάλι” με τους Νεοναζί Αζοφίτες στους οποίους στηρίχθηκε κυρίως η υπεράσπιση της Μαριούπολης, μέχρι να πέσει στα χέρια των Ρώσων.

   Όπως προείπα, ωστόσο, η όλη παρουσία του Κυριάκου Μητσοτάκη στις ΗΠΑ έχει θετικό πρόσημο και γι’ αυτό τα όποια κέρδη αποκομίσαμε πρέπει να τα διαφυλάξουμε και να τα επαυξήσουμε με στόχο την βελτίωση της θέσης της χώρας μας σε ελληνικό, ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο.