Η Δημοκρατία στον (Άρειο) πάγο

Μπορεί κάποτε να λέγαμε ότι η Δημοκρατία μπήκε στον γύψο, αλλά σήμερα όλοι θα μπορούν να πουν ότι μπήκε και στον πάγο.

Μετά την απόφαση του Α1 τμήματος του Αρείου Πάγου στις 2 Μαΐου, με την οποία απαγορεύτηκε η κάθοδος του Εθνικού Κόμματος Έλληνες, η πολιτική ζωή της Ελλάδας μπήκε σε μια τροχιά απαγορεύσεων.

Η λογική της κυβέρνησης της ΝΔ, να μην αφήσει να εκφραστούν πολιτικά εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες, πέρα από το αντισυνταγματικό χαρακτήρα που έχει, δείχνει και κάτι άλλο: το φόβο των κομμάτων εξουσίας απέναντι σε μια φωνή που θα λέει αλήθειες και θα καταγγέλλει τις υποχωρήσεις στα εθνικά θέματα, τη φτώχεια, την υποδούλωση στις πολυεθνικές, την αντικατάσταση πληθυσμού.

Δείχνει επίσης το αδιέξοδο του πολιτικού συστήματος, το οποίο παρόλο τον ποταμό λάσπης και την κινδυνολογία που εξαπέλυσε ,δεν μπόρεσε να αντιστρέψει τη μεγάλη ροή προς την πατριωτική ψήφο. Αντίθετα τη γιγάντωσε, καθώς οι πολίτες είδαν ποιος είναι ο μόνος που βρίσκεται απέναντι σε όλους.

Τα χαρακτηριστικά δε αυτής της ψήφου δεν ήταν η οργή όπως λένε, αλλά μια συνειδητή επιλογή αντίδρασης σε συγκεκριμένες πολιτικές της δεξιάς και της αριστεράς.

Το ερώτημα λοιπόν που προκύπτει είναι το που θα στραφούν αυτές οι χιλιάδες Έλληνες στις κάλπες της 21ης Μαΐου. Η απάντηση σε αυτό είναι ρητορική, καθώς το μόνο σίγουρο είναι ότι θα τιμωρήσουν τους “απαγορευτές” τους.

Μαζί με αυτούς θα τιμωρήσουν και όσους τους λοιδόρησαν λέγοντας τους ” ναζί “, “ούγκανους” και “λούμπεν “.

Θα τιμωρήσουν επίσης όσους νόμιζαν ότι είδαν φως και θέλησαν να μπουν , προσπαθώντας να βγουν οι ίδιοι από την αφάνεια τους και με παροπλισμένους πολιτικάντιδες να κάνουν παιγνίδι στην πλάτη τους.

Χάθηκε αυτή η μάχη,θα πουν κάποιοι, όμως όσοι την δώσαμε φεύγουμε με το κεφάλι ψηλά γιατί σταθήκαμε απέναντι σε 3 τροπολογίες, δεν φοβήθήκαμε στις ύβρεις των ΜΜΕ, ούτε βάλαμε μπροστά την με κάθε τρόπο κάθοδο μας σε ένα ψηφοδέλτιο.

Όμως αυτή η μάχη δεν είναι χαμένη γιατί πολύ απλά αυτές οι ίδιες οι εκλογές είναι χαμένες.

Το παραδέχονται τα ίδια τα κόμματα εξουσίας ότι δεν τους βγαίνουν τα “κουκιά “, ούτε καν για κυβέρνηση συνεργασίας. Το μαρτυρούν και οι δημοσκοπήσεις, που δείχνουν την απέχθεια του κόσμου για όσους κυβέρνησαν και όσους θέλουν να ξανακυβερνήσουν.

Σε αυτές τις κάλπες τιμωρούμε αυτούς που θέλουν να απαγορεύσουν την λαϊκή έκφραση και τα όποια κόμματα- αναχώματα έχουν στήσει.

Ραντεβού λοιπόν στις 2 Ιουλίου.