Η εξαπάτηση των εκλογέων και η ποινικοποίηση του φρονήματος

Είναι πρόδηλον, ότι η Ελλάς βαίνει εις κρημνόν και φέρεται ενίοτε, ότε η εκάστοτε εξουσία βούλεται, να εργαλειoποιεί αποψιλώνοντας, εν μέρει την λειτουργική ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, ίνα εξυπηρετήσει αμιγώς πολιτικά συμφέροντα, θυσιάζοντας την Δημοκρατική Νομιμότητα, χάριν ορισμένου εσμού συμφερόντων.

Η διενέργεια προκαταρκτικής εξετάσεως, εξ αφορμής της ανερμάτιστης δηλώσεως του Προέδρου των Σπαρτιατών,  ενώπιον ενός θεσμικά αναρμόδιου οργάνου, όπως η ολομέλεια της Βουλής, προκειμένου δήθεν να καταγγείλει ενδοκοματικές έριδες,  υπό της Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, αποτελεί την θρυαλλίδα, δια να συλλεχθεί προανακριτικά το ζητούμενο υλικό, ούτως ώστε να αξιοποιηθεί, ενόψει των εκδικάσεων των ενστάσεων κατά του ΑΕΔ δια εξιχνιάσει τυχόν σύνδεση του κόμματος Σπαρτιάτες με τον υποκρυπτόμενο αρχηγό τον Ηλία Κασιδιάρη.

Μετά ταύτα, εάν και εφόσον, αποδεχθεί σύνδεση των Σπαρτιατών, με τον πρωτοδίκως καταδικασθέντα Ηλία Κασιδιάρη, όπου κατ’ εμέ ουδόλως στοιχειοθετείται και στενά νομικά,  αλλά και εκ των πραγμάτων τούτο καθίσταται ιδιαζόντως δυσχερέως, καθότι το Εκλογοδικείο, εξ ορισμού, δεν δύναται να παρέμβει αναδρομικά, να κηρύξει έκπτωτο ένα κόμμα, το οποίο ήδη από την 8^η-06-2023, έχει εγκριθεί εκ του Αρείου Πάγου και διώκεται απηνώς, δια αλλότριους σκοπούς πλην τους εμφαινόμενους εν τέλει.

Το ΑΕΔ θα κληθεί δια πρώτην φορά, ένεκεν του πρόσφατου εκλογικού νόμου αποκλεισμού καθόδου του Ηλία Κασιδιάρη, να αποφανθεί επί ενός ιδιότυπου καθεστώτος και εν πολλοίς, καθ’ υπέρβαση της εξουσίας του, διότι ο έλεγχος ενός κόμματος και πολλώ δε μάλλον του επίδικου των Σπαρτιατών, έχει ήδη κριθεί εκ του οικείου τμήματος Α1 του Αρείου Πάγου.

Ωσαύτως, καθίσταται ηλίου φαινότερον, ότι η δαμόκλειος σπάθη της δικαιοσύνης συνιστά ανυπερθέτως έναν ασφυκτικό κλοιό, ο οποίος θα σφίγγει ή θα χαλαρώνει αναλόγως, την ελευθέρα και δυναμική άσκηση των αντιπολευτικών καθηκόντων των Σπαρτιατών καθόλη την διάρκεια της παραμονής των εν τω κοινβουλίων.

Ως εκ τούτου, η κυβέρνησις εξ αφορμής των δηλώσεων Προέδρου των Σπαρτιατών, ενήργησε κυκλοτερώς και εν ακαρεί χρόνο, ούτως ώστε να στοιχειοθετηθεί, εξωθεσμική παρέμβαση, φωτογραφίζοντας εμμέσως πλην σαφώς τον Ηλία Κασιδιάρη, αλλά και άνευ όμως τούτο να προκύπτει αιτιωδώς εξ ουδενός στοιχείου, εις τον αντίποδα, προσδόθηκε ερμηνευτική διασταλτική ερμηνεία, επί των λεγομένων καταγγελιών του κ. Στίγμα, με αποτέλεσμα να οικοδομηθεί ένα διάτρητο κατηγορητήριο.

Καταρχάς, είναι πρόδηλον ότι το αδίκημα του άρθρου 161 του Π.Κ, προυποθέτει υπερεκχειλίζοντα δόλια προαίρεση του δράστη, να προβεί σε διασπορά ψευδών ειδήσεων, συκοφαντίες ή να παραστήσει ψευδή ως αληθή στοιχεία, αποκρύπτοντας  ή παρασιωπώντας αθέμιτα την αλήθεια με αποτέλεσμα δηλαδή , ένεκεν και συνεπεία των ως άνω γεγονότων ο  εκλογεύς να παραπλανηθεί και να μεταβληθεί το εκλογικό του φρόνημα, δηλαδή να περιέλθει εις πλάνη περί της ταυτότητας του κόμματος.

Τούτο βεβαίως δέον όπως αποδεικνύεται και να αποτυπώνεται επί τη πράξει, δηλαδή, να ενεργεί ο ψηφοφόρος απατηλώς ως προς την βούληση επιλογής ενός κόμματος, πράγμα το οποίο εν προκειμένω, ουδαμώς ευσταθεί καθότι, την 8^η Ιουνίου η Δικηγόρος του Ηλία Κασιδιάρη, μετέφερε αυτούσια την βούληση στηρίξως του κόμματος Σπαρτιάτες και κατ’ ακολουθίαν, ο νόμιμος εξουσιοδοτημένος Δικηγόρος και εκπρόσωπος τύπου του κόμματος Σπαρτιατών, να υποδεχθεί την εν λόγω δήλωση ευθαρσώς και απεριφράστως.

Ως εκ τούτου, σύμπασα η κοινωνία και ο λαός, γνώριζε εκ των προτέρων, ότι θα υποστηρίξει εκλογικά ένα κόμμα, το οποίο ευθέως στηρίζεται άνευ ετέρου τινός, υπό τον Ηλία Κασιδιάρη.

Εις επίρρωσιν τούτο, είναι το έντυπο υλικό το οποίο ετυπώθη με το πρόσωπο του Ηλία Κασιδιάρη αλλά και την προεκλογική ψηφιακή πραγματικότητα, ως εκ τούτου λοιπόν, φρονώ ότι επουδενί στοιχειοθετείται το εν λόγω αδίκημα, ποινικά.

Ωσαύτως, θεσμικό παράδοξον, είναι ένας Πρόεδρος κόμματος, να καταγγέλλει δήθεν τους Βουλευτές του, να τους διαβάλλει, να τους συκοφαντεί και ιδίως με αοριστίες και αναλήθειες να επιδιώκει να ορισμένους εξ αυτών να εξουδετερώσει, δίκην ταπεινών ελατηρίων, όπως τον Χαράλαμπο Κατσιβαρδά, όπου εξ ουδενός στοιχείου, αποδεικνύεται ότι υπήρχε προπαρασκευασμένο σχέδιο, αντικατάστασης του, άμα τη εκλογή του.

Εν κατακλείδι καθίσταται πρόδηλον, ότι η πολιτική εν γένει βαίνει εις εύθρυπτον κινούμμενη άμμο και η γενεσιουργός αιτία των φιλονικειών ορισμένες φορές ανάγονται σε εξωθεσμικούς σκοτεινούς κύκλους οι οποίοι ανατροφοδοτούν την αόριστη έννοια της ασύμμετρης απειλής, η οποία δρα αδυσώπητα, προκειμένου να δολοφονήσει χαρακτήρες και να στοχοποίησει συγκεκριμένα πρόσωπα.

Απορίας άξιον είναι ότι, η μεροληπτική δικαιοσύνη παρεμβαίνει προκειμένου να εξουδετερώσει πολιτικούς αντιπάλους, κατασκευάζοντας εκ του μη όντως, κατηγορητήρια, μετερχόμενη ποικίλους τρόπους, ενώ δια έτερα δέοντα ζητήματα, όπως τα μνημόνια, η μετατροπή του όχι σε ναι εις το δημοψήφισμα του 2015, επί Τσίπρα, όπου τότε προδήλως νοθεύθηκε η λαϊκή βούληση, η Εισαγγελία καθηύδε τον νήδυμον ύπνο, ως εκ τούτο το γε νυν έχον, διαχρονικά, ψηλαφούμε την ύπαρξη επιλεκτικών αντανακλαστικών εκ μέρους της Εισαγγελίας.