Η επόμενη μέρα στη Γάζα

Τα όσα φριχτά έγιναν σε βάρος των Ισραηλινών αμάχων, από πλιατσικολόγους στις 7 Οκτωβρίου, προδιέγραφαν τη νομοτελειακή εξέλιξη των πραγμάτων. Οι δυνάμεις άμυνας και ασφαλείας του Ισραήλ, όπως και όλος ο πολιτικός του κόσμος, είχαν υποστεί μια άνευ προηγουμένου ταπείνωση. Που δεν ήταν απλά συμβολική, αλλά καταγράφονταν στα όσα ανήκουστα τα θύματα υπέστησαν.

Και ωσάν να αναβίωναν καταστάσεις πειρατών και Μπαρμπαρόσα, εκατοντάδες Ισραηλινών είχαν απαχθεί, ως όμηροι. Το πολιτισμικό κεκτημένο, είχε μηδενιστεί πολλαπλά. Ο στόχος που εξαγγέλθηκε, ήταν και σαφής και εύλογος. Οι Ισραηλινοί θα εξουδετέρωναν, ότι θεωρούσαν-και δικαίως- ως διαρκή απειλή σε βάρος τους. Είχαν απωλέσει την ευκαιρία, σε ανάλογο εγχείρημά τους στο παρελθόν και έχοντας αφομοιώσει την αρχαία ελληνική γραμματεία, περί του δις εξαμαρτείν, δεν είχαν πρόβλημα να οριοθετήσουν τον στόχο τους.

Αίφνης ανεφάνησαν διάφοροι, αμυντικοί, πολιτικοί, διεθνείς και κάθε είδους επιλεγόμενοι αναλυτές. Η χώρα μας δεν μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση. Που στη λαχτάρα τους να δουν μια ήττα της Δύσης, σε ότι αυτή αντιπροσωπεύεται από το Ισραήλ, άρχισαν να επιδίδονται σε απίστευτες αμπελοφιλοσοφίες και χυδαίους συμψηφισμούς. Κάποιοι από αντιδυτικό και μόνο μένος. Κάποιο από το μίσος τους για το Ισραήλ και οτιδήποτε θεωρούν εβραϊκό.

Ιστορικά εξάλλου ο αντισημιτισμός, αποσκοπεί να κεφαλαιοποιήσει την κοινωνική δυσθυμία και να επενδύσει στην απελπισία των κάθε λογής απόκληρων της ζωής, των αμόρφωτων και όσων θεωρούν ότι υπάρχει ένα σκοτεινό σχέδιο, που εκπορεύεται από τους Εβραίους και δεν τους αφήνει να προκόψουν. Συντελεί σε αυτό και το αρχέτυπο ότι οι Εβραίοι σε κάθε κοινωνία, είναι συνυφασμένοι με το εμπόριο και τον πλούτο.

Λες και δεν υπάρχουν αναρίθμητοι Εβραίοι και στο Ισραήλ και όπου της γης, που μοιράζονται με τους συμπολίτες τους τα δεινά και την ταλαιπωρία της φτώχειας. Και για να μην ξεχνιόμαστε στο Ισραήλ αυτή τη στιγμή ένα ευάριθμο ποσοστό των εδράνων της Κνεσέτ, της Βουλής, περί το 16% κατέχεται από Άραβες πολίτες, ενώ ένα εξίσου ευάριθμο ποσοστό των ενόπλων δυνάμεων του, αποτελείται από Χριστιανούς, τέκνα μικτών γάμων κατά κανόνα, με προέλευση από τη Ρωσία.

Οι τυχοδιώκτες βέβαια του αντισημιτισμού, κάποιοι από τους οποίους έκαναν και πολιτική καριέρα στη χώρα μας, ουδόλως ενδιαφέρονται για αυτά τα στοιχεία. Θα έχαναν έτσι την πολιτική τους πραμάτεια και το ακροατήριο των αφελών και των δολίων.

Παρά λοιπόν τις αναλύσεις αραμπά, των κάθε λογής αστείων και τις μύχιες επιθυμίες τους, οι Ισραηλινές δυνάμεις, με μεθοδικότητα εκπληρώνουν τους στρατιωτικούς τους στόχους. Έχουν μιλήσει για μήνες σε μια προφανή προσπάθεια να εξοικειώσουν με την προοπτική αυτή τη διεθνή κοινή γνώμη και να αποκτήσουν βάθος ανοχής.

Η ολοκλήρωση των στρατιωτικών τους επιχειρήσεων, φαίνεται να είναι θέμα εβδομάδων. Ανακύπτει το θέμα της επόμενης μέρας. Οι σκέψεις για παρουσία πολυεθνικής δύναμης, είτε των Αραβικών κρατών, όπου θα έχουν την πλειοψηφία, είτε του ΟΗΕ, έχουν αρχίσει να κυκλοφορούν. Χρειάζονται επεξεργασία.

Ακούγονται επίσης σκέψεις για μετακίνηση του Αραβικού πληθυσμού, διαρκή Ισραηλινή παρουσία και έλεγχο και συστηματικό εποικισμό. Θα είναι λάθος γιατί θα διαιωνίσει μια διαρκή πηγή έντασης και εκτροφής της διεθνούς τρομοκρατίας. Από την άλλη είναι απόλυτα εύλογο το συμφέρον του Ισραήλ να έχει τη δυνατότητα άμεσης επέμβασης και αποφασιστικής δράσης για εξάλειψη εν τω γενέσθαι κάθε τρομοκρατικού σχεδιασμού και δράσης. Θα ήταν αφελές να ζητά κανείς οτιδήποτε λιγότερο.

Το διαρκές ζητούμενο ωστόσο, είναι να εξαλειφθούν οι συνθήκες, που δημιουργούν ευήκοα ώτα για τους θηρευτές του φανατισμού και της τρομοκρατίας.

Η συντονισμένη οικονομική ανάπτυξη της περιοχής θα θωρακίσει τους κατοίκους της απέναντι στα κηρύγματα του μίσους. Και θα δώσει λύση βιώσιμη και διαρκείας. Αυτή πρέπει να είναι η επόμενη μέρα.