Η κυβέρνηση συνεργεία των υπόλοιπων κοινοβουλευτικών κομμάτων, παρά την ισχνή δήθεν αντίθεσή τους, συνομολογούν προς την ευθεία παρέμβαση της νομοθετικής εξουσίας προς την δικαστική, δια της ψηφίσεως ενός νομικού ανοσιουργήματος, εν τη κυριολεξία, προ του κλεισίματος της Βουλής, ένεκεν και συνεπεία της προκηρύξεως των εκλογών της 21η -05-2023, με απώτερο σκοπό να ελέγξουν κατ’ ουσίαν την ετυμηγορία της απόφασης του οργάνου του Α1, αναφορικώς προς τον άνωθεν επιβεβλημένο αποκλεισμό του κόμματος Έλληνες υπό την αρχηγία του τέως Αντισαγγελέως του Αρείου Πάγου κ Κανελλοπούλου.
Το έλλειμμα της Δημοκρατίας επικεντρώνεται εύγλωττα εις την κατάλυση του άρθρου 26 του Συντάγματος δια της εισπηδήσεως της νομοθετικής εξουσίας προς την δικαστική, δηλονότι της απόπειρας εν άλλοις λόγοις, καθυπόταξης της δικαστικής εξουσίας, δια θεσπίσεως της διευρύνσεως των μελών περί της αποφάσεως ανακηρύξεων των κομματικών συνδυασμών την 5η Μαίου, όπου αίφνης και εφεξής θα αποφασίζει η ολομέλεια του Α1 Τμήματος, και όχι αμιγώς το Α1 Τμήμα (πέντε μέλη), γεγονός το οποίο ήγειρε την εύλογη αντίδραση και μήνη του παραιτηθέντος προέδρου του ανωτέρω τμήματος, λόγω της πραξικοπηματικής παρέμβασης προς την λειτουργική ανεξαρτησία της δικαιοσύνης, η οποία δια της «άρον άρον» αποφάσεως αυτής, επιδιώκεται να εργαλειοποιηθεί τεχνηέντως η καθημαγμένη δικαιοσύνη, με κράτιστο γνώμονα την κατά κατά το δοκούν προσαρμογή της, προς τις επιταγές της εκάστοτε εκτελεστικής εξουσίας.
Εν προκειμένω, πρόκειται δια έναν φωτογραφικό και παντάπασι αντισυνταγματικό νόμο, τον οποίο, κατ’ άνωθεν εντολή των διευθυντηρίων, επιβάλλουν προκειμένου, να τεθεί το νεοπαγές, νόμιμα συνεστημένο δημοκρατικό κόμμα, «ΕΛΛΗΝΕΣ», υπό την ηγεσία, του κ. Κανελλοπούλου, εκ ποδών, ενόψει των εκλογών, διότι κατέχει θέσεις ενάντια του ερριζωμένο κατεστημένο το οποίο προάγει, μεταξύ άλλων, (νέα μνημόνια και λίαν επαχθή οικονομικά μέτρα εις τον απόηχο των πλειστηριασμών), την ψήφιση μίας αρτιφανούς, ενδοτικής, εις βάρος της εθνικής μας κυριαρχίας συμφωνίας συνεκμεταλλεύσεως του Αιγαίου, κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση της επονειδίστου συμφωνίας των Πρεσπών.
Απορίας άξιον καθίσταται ότι το ΕΣΡ, ουδόλως παρενέβη, δια την εγκατάσταση των τηλεδικίων από θεσμικά αναρμόδιους δημοσιογράφους, οι οποίοι ωσεί δικαστών, εξέδιδαν αμετάκλητες αποφάσεις κατά πάντων, πέριξ του κόμματος «ΕΛΛΗΕΝΕΣ», εξαπέλυαν δριμύ κατηγορώ προς αυτούς, τιτρώσκοντας τον πυρήνα της προσωπικότητας τους, βλάπτοντας την τιμή και την υπόληψή τους και καταστρατηγώντας ανενδοίαστα, την αστική και ποινική νομοθεσία κατά κατάφωρη υπέρβαση του δικαιώματος πληροφόρησης της κοινής γνώμης, αγνοώντας θεμελιώδη ζητήματα δημοκρατικού ήθους, ευπρέπειας και Συνταγματικής νομιμότηατς.
Εν κατακλείδι, η απόπειρα χειραγωγήσεως της βουλήσεως της κοινής γνώμης, κατά παράβαση του άρθρου 52 του Συντάγματος καθίσταται πασίδηλη εκ των τελευταίων, με αποτέλεσμα να αναφύεται επίκαιρη όσο ποτέ η ιστορική ρήση του Κωνσταντίνου Καραμανλή εν έτει 1963, κατά την δολοφονία του Γρηγορίου Λαμπράκη στην Θεσσαλονίκη, «μα επιτέλους ποιος κυβερνάει αυτόν τον τόπο;»
Eπί μάλλον και μάλλον καθίσταται άγαν πρόδηλο ότι η σκανδαλολογία ένθεν κακείθεν ενόψει των εκλογών υπό των πολιτικών αντιπάλων συνιστά ένα πρόσθετο αήθες ασφαλώς εργαλείο ηθικής εξοντώσεως των πολιτικών αντιπάλων αλλήλοις, προκειμένου να δημιουργηθούν εντυπώσεις ως προς την μάζα.
Φυσικός αυτουργός με ηθικό αυτουργό την εκάστοτε εξουσία, καθίστανται ανυπερθέτως τα μέσα μαζικής εξαπατήσεως, τα οποία δρουν ως εξωνημένες θεραπαινίδες του πολιτικού συστήματος, εκμεταλλευόμενες το χαμηλότατο επίπεδο της πνευματικής ευνουχισμένης μάζας.
Αυτό συνέβη, με την κατάργηση παντός ψήγματος νομιμότητας και την κατάφωρη και ιταμή κατάλυση του Δημοκρατικού μας πολιτεύματος με την καθολική υποταγή της τρίτης, κατά το άρθρο 26 του Συντάγματος λειτουργικής ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, όπου καίτοι η κατά το άρθρο 90 παράγραφος 5 του Συντάγματος προβλέπει την παρέμβαση της εκτελεστικής εξουσίας ως προς την προαγωγή των προέδρων και αντιπροέδρων των ανώτατων δικαστηρίων ανά την Επικράτεια, και εν ταυτώ την επέμβαση της νομοθετικής εξουσίας δυνάμει του Ν. 3841/2010 άρθρο 1, ότι πριν από την εισήγηση του αρμοδίου Υπουργού και την απόφαση του υπουργικού συμβουλίου και προτού εκδοθεί προεδρικό διάταγμα, απαιτείται η διατύπωση γνώμης από τη Διάσκεψη των Προέδρων της Βουλής, ως εκ τούτου δηλαδή, υφίσταται σιωπηρά η επέμβαση των δύο έτερων επικυρίαραχων εξουσιών, επί της Δικαιοσύνης.
Εν προκειμένω, δεν ομιλούμε απλώς δια κατάλυση της ζώσας και ελευθέρας δικαιοσύνης αλλά δια μία χυδαία, κυνική, ωμή παρέμβαση ως προς την ανεξάρτητη δικαιοσύνη η οποία εξικνούται των άκρων ορίων της εισπήδησης των εξουσιών, διότι στοιχειοθετείται προδήλως, εν προκειμένω, αντισυνταγματικώς και αντιδημοκρατικώς σφετερισμός της λαϊκής κυριαρχίας, υπό την κυβερνήσεως, δια της απεριφράστου ποδοπατήσεως, της λειτουργικής ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης, επί σκοπώ, απολύτως «φωτογραφικό» ίνα αποκλειστεί ένα αντισυστημικό κόμμα, ήτο το Εθνικό κόμμα «ΕΛΛΗΝΕΣ», το οποίο εναντιώνεται ευθέως προς τα αντεθνικά συμφέροντα του κοινοβουλευτικού κατεστημένου συλλήβδην, το οποίο λογοδοτεί και ομνύει πίστη προς τα υμέτερα διευθυντήρια
Το έγκλημα καθοσιώσεως της νυν Κυβερνήσεως συνίσταται, εις την κατακρήμνιση της θεσμικής ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης, επί τω τέλει να εγκαταστήσει μία κερκόπορτα ένδον του Α1 του Αρείου Πάγου, προκειμένου να εξευρεθούν ενδοτικοί και πρόθυμοι δικαστές, να ασκήσουν μη αμερόληπτα τα συμφέροντά τους, αντί τριάκοντα αργυρίων, και ουχί όπως ο κ Τζανερίκος, ο παραιτηθείς Πρόεδρος του Α1 του Αρείου Πάγου, ο οποίος φύλαξε ευσυνειδήτως, Θερμοπύλες δια το ήθος και την ακεραιότητά του και θα γραφεί εφεξής, εις την ιστορία με χρυσά γράμματα όπως ο προκάτοχοί του δικαστές Τερσέτης και ο Πολυζωίδης, οι οποίοι υπάκουσαν την φωνή της συνειδήσεως τους ως αδούλωτοι και ελεύθεροι μύστες του Δικαίου οι οποίοι, εν τέλει, ουδόλως υπέκυψαν εις τις αισχρές πιέσεις της καθεστηκυίας τάξεως, ως αυθεντικοί διάκονοι της ζώσας και ελεύθερης Δικαιοσύνης.
