Στην κατεχόμενη Κύπρο συμβαίνει κάτι ακόμη χειρότερο: Η Τουρκία σχεδόν πέτυχε να ξεχαστεί το πρόβλημα της ξένης κατοχής και, με την αλλοίωση του δημογραφικού χαρακτήρα των ελεύθερων περιοχών, δημιουργεί τις προϋποθέσεις για κατάληψη και τουρκοποίηση ολόκληρης της Κύπρου. Τα τελευταία χρόνια, μέσω της ελληνοτουρκικής προσέγγισης, έφθασε να μην κρύβει αυτόν τον στόχο!
Κάποιος πρέπει να πει στον Κυριάκο Μητσοτάκη ότι με την πολιτική του κατευνασμού που ακολουθεί, αβαντάρει τα σχέδια του ψευτοσουλτάνου Ερντογάν.
Είναι ώρα να διδαχθεί από τις νουθεσίες του αείμνηστου πρώτου Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου κυρού Μακαρίου, ο οποίος έλεγε: «Ο απελευθερωτικός αγώνας δεν διεξάγεται με συνεχείς υποχωρήσεις ούτε και με θωπείες προς τον κατακτητή.»
Συμπληρώνονται 50 χρόνια από την τουρκική εισβολή και τη συνεχιζόμενη κατοχή του 37% του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας και ο ελεύθερος κόσμος έχει αποστρέψει το πρόσωπό του, ενώ για την κατοχή εδαφών εκ μέρους της Ρωσίας διαθέτει αμέριστη και παντοειδή υποστήριξη στην Ουκρανία.
Η Τουρκία και η Ρωσία από κοινού συνεχίζουν να παραβιάζουν το Διεθνές Δίκαιο, και όμως το ΝΑΤΟ και η ΕΕ αποφεύγουν να καταγγείλουν το έγκλημα και τον τουρκικό εποικισμό της μεγαλονήσου Κύπρου.
Η Τουρκία και το ψευδοκράτος, έκτοτε και καθ’ όλη τη διάρκεια των 50 χρόνων κατοχής, αλλοιώνουν διαρκώς τον δημογραφικό χαρακτήρα των κατεχόμενων περιοχών και επιχειρούν με διάφορα τεχνάσματα να πετύχουν την αναγνώριση του παράνομου μορφώματός τους, εμποδίζοντας με κάθε δυνατό τρόπο την οποιαδήποτε προσπάθεια επίλυσης.
Κάθε χρόνος που περνά γίνεται ολοένα και μεγαλύτερος ο κίνδυνος μιας ανισοβαρούς λύσης εις βάρος της ανεξάρτητης Κυπριακής Δημοκρατίας και των Ελληνοκυπρίων. Κύριε Μητσοτάκη, με την ακολουθούμενη πολιτική του κατευνασμού, απαλλάσσετε την Τουρκία στα μάτια της διεθνούς κοινής γνώμης από την ευθύνη της κατοχής, το έγκλημα του εποικισμού, τους φόνους τόσων πολιτών και την ομηρία της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Κύριε Μητσοτάκη, όσο συμπεριφέρεστε ως φιλικός προς τους ξένους και ως πρόθυμος και υπάκουος στους συμμάχους, μην περιμένετε να έρθουν από μόνοι τους να μας βοηθήσουν. Είναι αδιανόητο αυτό που έχετε αποδεχθεί, είναι εθνικά επιζήμιο να το συζητάτε και είναι πράξη εθνικής μειοδοσίας να το μοιράζεστε με φίλους και εχθρούς κάθε φορά που δίνεται η ευκαιρία, όπως συνέβη με το σχέδιο Ανάν.
Φτάνει στα όρια της εθνικής προδοσίας να αποδεχθούμε μια μειονότητα του 18% να γίνει ισότιμη προς το 82% και, ως επακόλουθο τούτου, την ομοσπονδία ως λύση αντί του ενιαίου κράτους.
Στην εκδήλωση “50 χρόνια από το Πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974 – Ημέρα Μνήμης και Τιμής”, κεντρικός ομιλητής ήταν ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου κ.κ. Γεώργιος, ο οποίος μεταξύ άλλων τόνισε: “Δεν υπάρχουν χρονικά περιθώρια καθυστερήσεων. Χρειάζεται επανατοποθέτηση της βάσης του προβλήματός μας.
Ο δρόμος που ακολουθούμε φάνηκε ξεκάθαρα πως δεν οδηγεί σε λύση. Οδηγεί σε αφανισμό” και υπογράμμισε: “Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, χρειαζόμαστε αγωνιστικό σύμβολο, εθνικό καθοδηγητή. Κι είναι ανάγκη, παραγνωρίζοντας τις διαφορές μας, να αφουγκραστούμε τη φωνή του Μακαρίου αλλά και τη φωνή όλων των προγόνων μας.”
Το επεισόδιο των Ιμίων είναι ενδεικτικό. Οι ξένες δυνάμεις πάντα ακολουθούν την ίδια συνταγή, γιατί έχουν προετοιμάσει και εγκαταστήσει στη συνέχεια ηγεσίες στην πατρίδα μας βολικές. Εκμεταλλεύονται τις αυταπάτες και την περιορισμένη πολιτική αντίληψη των εκάστοτε αξιωματούχων, ώστε να επιβάλουν το ευρύτερο συμμαχικό συμφέρον, τη “σωστή πλευρά της Ιστορίας”, προλαμβάνοντας τους συνοικιακούς καυγάδες Αθήνας και Άγκυρας!
Υπάρχει αρχηγός στην Ελλάδα και στην Κύπρο να βροντοφωνάξει όπως κάνει με αίμα και θυσίες το Ισραήλ, το οποίο μάλιστα επαινεί ο κύριος Μητσοτάκης και ο Κύπριος κύριος Χριστοδουλίδης “για λόγους αρχής”, ότι είμαστε αποφασισμένοι να μετέλθουμε του δικαιώματος που μας δίδει ο Χάρτης των Ηνωμένων Εθνών; Δηλαδή, να αντιτάξουμε ένοπλη βία στην ένοπλη βία της εισβολής.
Η εξάλειψη της τουρκικής κατοχής πρέπει να είναι στόχος εφικτός και απόλυτα ρεαλιστικός. Ασφαλώς όλοι καταλαβαίνουμε ότι για να ανατραπεί και να παλέψει να υφίσταται η στρατιωτική κατοχή της μαρτυρικής Μεγαλονήσου χρειάζεται ένοπλος απελευθερωτικός αγώνας.
Μπορούν να αναλάβουν τέτοιον αγώνα πολιτικοί που ανερυθρίαστα φανερά και κρυφά προωθούν τη δημιουργία νέου Κυπριακού κράτους ως συνεταιρική συγκόλληση δύο κυρίαρχων πλέον κρατών (και όχι πια εθνικών κοινοτήτων).
Η Ελλάδα και η Κύπρος είναι μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ, ως εκ τούτου πρέπει να απαιτούμε την ίδια συμπαράσταση που προσφέρουν στην Ουκρανία για την αποκατάσταση του ελέγχου της νόμιμης Κυπριακής Κυβέρνησης σε όλη την έκταση του νησιού.
Ο Ίωνας Δραγούμης έλεγε στο διεφθαρμένο πολιτικό κατεστημένο της Αθήνας “πάμε να σώσουμε τη Μακεδονία και η Μακεδονία θα σώσει την Ελλάδα”. Μας το θύμισε λίγο πριν φύγει από τον κόσμο ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος της καρδιάς μας, Χριστόδουλος. Αυτό το ίδιο ισχύει για την ελληνικότατη Κύπρο μας!
Η Κύπρος είναι ελληνικότατο νησί από αρχαιοτάτων χρόνων, με μέγιστη γεωπολιτική σημασία στον Μεσανατολικό χώρο. Αβύθιστο αεροπλανοφόρο θεωρείται και για την περίοπτη θέση της πληρώνει βαρύ φόρο.
Το «Δεν ξεχνώ» οφείλει να γίνει το λάβαρο κάθε Έλληνα…
Η Τουρκία αντιμετωπίζει Ελλάδα και Κύπρο ως ένα, γι’ αυτό και επιβάλλεται Ελλάδα και Κύπρος να αντιμετωπίζουν την Τουρκία από κοινού. Μόνο με ισχυρή άμυνα μπορούμε να διαπραγματευόμαστε και να διεκδικούμε, τότε η επαναφορά του ενιαίου αμυντικού δόγματος θα πρέπει να είναι μέσα στους στόχους μας. Γιατί μόνο με ισχυρή αμυντική θωράκιση μπορούμε να αποτρέψουμε τα όποια επεκτατικά σχέδια της Τουρκίας.
Για να μην βιώσουμε ένα ακόμη ‘74 στη Θράκη και το Αιγαίο …
Πρέπει να σώσουμε την Κύπρο και η Κύπρος θα μας σώσει!
