Μάχαιρα έδωσες, μάχαιρα θα λάβεις

Η οντολογική διάσταση της κοινωνικής πραγματικότητας καθώς και η κοινωνιολογική ανατομία των ανθρώπινων σχέσεων, ενέχουν, αξεδιάλυτα, ένα στοιχείο, ηθικής δικαιοσύνης, η οποία αποδίδεται, σιωπηρά, εις την καθημερινότητα και καταχυρούται ωσαύτως εν τω πλασίω των συμβατικών σχέσεων.

Πλειστάκις η ηθική διάσταση των ανθρωπίνων σχέσεων, συμπηγνύονται εις τις φράσεις , «καλή τη πίστη, χρηστά συναλλακτικά ήθη, δημόσια αιδώς, καταχρηστική συμπεριφορά», δηλαδή σε  έννοιες με έντονο ηθικο-αξιολογικό περιεχόμενο, οι οποίες συνιστούν αόριστες αξιολογικές έννοιες, οι οποίες εξειδικεύονται λίαν ευχερώς κατά περίπτωση, συνιστώντας όμως αυτοτελώς, μία κατευθυντήρια γραμμή για την συνάρθρωση των ανθρωπίνων σχέσεων, οι οποίες εξ ορισμού, εμπεριέχουν την έννοια της ηθικής διάστασης, εξού και πολλές προβληματικές έχουν τεθεί επί τάπητος περί της έννοιας της ηθικής εις την πολιτική ή την Συνταγματική έννομη τάξη και ούτω καθ’ εξής.

Η υπέρβαση των «θεμιτών» τρόπον τινά ορίων αγάγει το δρώντα υποκείμενο, προς την καταχρηστική συμπεριφορά, δηλαδή προς την, υπέρβαση του αναγκαίου όριου και μέτρου, το οποίο επιβάλλει ο σκοπός δια την οποίο ασκείς το δικαίωμα ή εγείρεις την αξίωση, υποκείμενη πάντοτε, ως εξάλλου προτάσσει το Κράτους δικαίου, εις την περίπυστη αρχή, της αναλογικότητας με της επιμέρους εξιδεικεύσεις σε περίπτωση ένθα αναφύεται ζήτημα, σταθμίσεως ατνικροούμενων συμφερόντων.

Τηρουμένων των αναλογιών, πέραν της ως άνω ευσύνοπτης, αναφοράς περί της εννοίας  της δικαιοσύνης επί των νομικών θεμάτων, υφίσταται κατ’ αντιστοιχία η έννοια της ηθικής τάξεως των πραγμάτων εξάλλου, εις την προσφιλή ρήση απάντων, ισχύει η «Ύβρις, Άτις, Νέμεσεις και Τήσις», γεγονός το οποίο υποδηλώνει την σοβούσα διαχρονικά εις τον Ελληνοχριστιανικό Πολιτισμό,  η βάση και η δομή της ανταπαδοτικής Δικαιοσύνης.

Ως εκ τούτου,  είθισται εις την καθημερινότητα, πολλοί συμπολίτες μας, να δρουν υποχθονίως, όντες σκοτεινές προσωπικότητες, επιδιώκοντας δια διασποράς ψευδών ειδήσεων, καθώς και δια, της, κατά συρροή και κατ’ εξακολούθηση συκοφαντικές δυσφημίσεις, να δολοφονούν χαρακτήρες, δια της ακατάσχετης αυτής ψευδολογίας, διοχετεύοντας τες, εις τα μέσα μαζικής ενημερώσεως, τα οποία, την δεδομένη χρονική συγκυρία, συνιστούν θεραπαινίδες την μηχανιστικής αυτής προβοκάτσιας.

Ο έντυπος και ηλεκτρονικός αυτός τύπος λειτουργεί ως κύμβαλο αλαλάζον καθότι επιχειρεί στοχοπροσηλωμένα, να διαβάλλει, ο ενδείκτης των προθέσεων των ιταμών συκοφαντών και των βέβηλων και ανίερων ψευδολόγων είναι η δολιότητα, η ενεργοποίηση των πιο ταπεινών ενστίκτων τα οποία καταμαρτυρούν την ψυχοδομή του δράστη, ο οποίος πλειστάκις χρησιμοποιείται ως εξιλαστήριο θύμα, φέροντας και στοιχεία ευήθους ανθρώπου, δηλαδή ανθρώπου κοινωνικά ανυπόληπτου, επαγγελαμτικά αποτυχημένου, με χαμηλή αυτοεκτίμηση, λόγω ελλείψεως ουσιαστικής εμβέλειας, ως προς την προσωπικότητά μου.

Τα χαρακτηριστικά αυτά γνωρίσματα, καθίστουν ευπερίφορο το άτομο, το οποίο, νομοτελειακά, συγκεντρώνει τα χαρακτηριστικά της κοινωνιολογικής ανατομίας του βλακός, δηλαδή ενός ατόμου, το οποίο ένεκεν αδυναμίας του πνεύματος, στερείται πάσης δυνάμεως να συλλαμβάνει έννοιες, εξού και η βλακεία προσδιορίζεται από την απουσία των ιδεών, την ηλιθιότητα και είναι συχνότερα εκ γενετής.

Η ψυχοδυναμική της εγκληματικής δράσεως των συγκεκριμένων προσώπων, αφενός καθίστανται ανδρείκελα και αθύραματα του εκάστοτε δήθεν ισχυρού ηθικού αυτουργού, ο οποίος τον παρακινεί να διαπράξει απερίσκεπτα,πονικά κολάσιμες πράξεις, εις βάρος τρίτων και εξ ετέρου, ένεκεν και συνέπεια της υπερεκχειλιζούσης ευήθειας που τους κατατρύχουν, αδυνατούν να αντιληφθούν την αδικαιπρακτική και αξιόποινη συμπεριφορά προς τρίτους.

Εν κατακλείδι, η συκοφαντική δυσφήμιση, η διασπορά ψευδών ειδήσεων, η ψευδής καταμήνυση και η ψευδής κατάθεση ενώπιον, αρχών, συνιστούν ιδιαζόντως ειδεχθή αδικήματα και τιμωρούνται απηνώς από την Ελληνική Δικαιοσύνη, κατά συνέπεια, όποιος υπερκερνά τα αναγκαία όρια, υπόκειται τας εαχθείς συνέπειες της αναπεπταμένης ρομφαίας της δικαιοσύνης.