Ο Ερντογάν, η ΕΜΑΚ και το casus belli της Τουρκίας

Αν στη συνείδηση των ανθρώπων αποτελούν παγκόσμια συμπαντική νομοτέλεια η αρχαιοελληνικές έννοιες ”Ύβρις–Άτις–Νέμεσις–Τίσις (αλαζονεία–απερισκεψία–εκδίκηση–τιμωρία), στη συνείδηση των Τούρκων πολιτικών αποτελεί κανόνα… αμνησίας το μεγαλείο ψυχής των Ελλήνων σε δύσκολες καταστάσεις της γείτονος, γιατί κυριαρχεί ο λόγος του Βρετανού πρωθυπουργού Λόρδου Palmerston, στη Βουλή των Λόρδων ”Τα έθνη δεν έχουν σταθερούς φίλους ή εχθρούς. Έχουν μόνο σταθερά συμφέροντα”…

Κι αυτό το τελευταίο πρέπει να περιμένουμε ως μήνυμα από την Τουρκία μόλις αρχίσει να επουλώνεται το βαθύ τραύμα που της προκάλεσε ο σεισμός, παρά την υποδειγματική συμπεριφορά — σε ανθρωπιστικό επίπεδο — που επέδειξε ως καλή Σαμαρείτις η Ελλάδα.

Η αλληλέγγυα δια βίου Ελλάδα, ”η τείνουσα πρώτη χείρα βοηθείας” τη στιγμή που άνοιξε η γη και κατάπιε το 15 % της συνολικής τουρκικής επικράτειας. Κι αυτό μόνο υπερβολικό δεν είναι, αφού τα 7,8 ρίχτερ του μεγασεισμού (ο οποίος άφησε πίσω του πάνω 42.000 νεκρούς, προς ώρας, ενώ οι διασωθέντες είναι πάνω από 8.000) άνοιξαν τη γη της ΝΑ Τουρκίας σε πολλά σημεία της.

Έτσι, για παράδειγμα — στην επαρχία Χατάι (Αλεξανδρέττα) — ο Εγκέλαδος της 6ης Φεβρουαρίου δημιούργησε ένα χάσμα πετρώδες 300 μέτρων (”φαράγγι” το αποκαλούν οι ειδικοί) που ”απορρόφησε” τον υπάρχοντα εκεί ελαιώνα, η ρηγμάτωση του οποίου φτάνει σε βάθος τα 40 μέτρα.

Μπροστά στις ισοπεδωμένες ”χάρτινες” πολυκατοικίες που γιγαντώνουν την οργή των κατοίκων των νοτιοανατολικών επαρχιών γιατί έπεσαν θύματα της πολεοδομικής διαφθοράς και της κυβερνητικής αμνηστίας των εργολάβων, ο Ταγίπ Ερντογάν παραδέχτηκε μεν την έλλειψη ελέγχων στα κτίρια, αλλά απέδωσε το γενικότερο πλέγμα καταστροφής στην εκδικητική μανία της φύσης και τη μοίρα.

”Είναι μέρος του σχεδίου του πεπρωμένου”, είπε στους απλοϊκούς, φτωχούς κατοίκους των επαρχιών που επλήγησαν υποσχόμενος ότι θα ξεκινήσει άμεσα την οικοδόμηση 30.000 (προκατασκευασμένων) σπιτιών σε δέκα πόλεις που καταστράφηκαν.

Υπόσχεση ψηφοθηρική, αφού είναι ηλίου φαεινότερο ότι κάνει απέλπιδες προσπάθειες για να ανασυντάξει το κόμμα του εκλογικά με υποσχεσιολογίες του τύπου ”ο πνιγμένος απ’ τα μαλλιά του πιάνεται”, συνήθεια που  παραπέμπει ιστορικά στον γνωστό Νέρωνα.

Τον Ρωμαίο αυτοκράτορα Νέρωνα (37-68 μΧ), ο οποίος έχυνε κροκοδείλια δάκρυα σε δοχείο δακρύων βλέποντας τα αποκαῒδια της Ρώμης, κάτι που επαναλάμβανε μετά από κάθε συμφορά την οποία ο ίδιος προκαλούσε…

Σε κάθε περίπτωση, όπως αποδεικνύεται στην περίπτωση Ερντογάν, αποτελεί προτεραιότητα για τον ίδιο η στεγαστική αποκατάσταση των σεισμοπλήκτων σε συνθήκες πολικού ψύχους. Γι’ αυτό και πάνω από 175.000 σκηνές και 5.400 κοντέινερ έχουν στηθεί ήδη στις σεισμογενείς περιοχές για την προσωρινή εγκατάσταση των επιζώντων.

Βιάζεται, προφανώς, ο Τούρκος Πρόεδρος να επουλώσει τις πληγές του λαού του και να κλείσει το στόμα του αρχηγού της Αξιωματικής αντιπολίτευσης (CHP) Κεμάλ Κιλιντσάρογλου, ο οποίος τον αποκάλεσε ”δολοφόνο” και ”καταστροφή του αιώνα για την Τουρκία” (σε απάντηση του πομπώδους προεκλογικού μηνύματος Ερντογάν ότι το 2023 — συμπλήρωση εκατονταετηρίδας από την ίδρυση του τουρκικού κράτους από τον Κεμάλ — θα είναι ”ο αιώνας της Τουρκίας”), ενώ του διαμήνυσε μέσω των στελεχών του ότι δεν θα επιτρέψει ούτε μια μέρα παράταση των εκλογών στην Τουρκία.
Ασφαλώς, ο ”σουλτάνος” εξ Ανατολών βρίσκεται αυτήν τη στιγμή στο μάτι του κυκλώνα. Ό,τι και να σχεδιάζει να κάνει από ‘δω και πέρα, είναι πολύ δύσκολο να γίνει ασμένως αποδεκτό κι από τους πιο φανατικούς υποστηρικτές του.

Έχει χαθεί γι’ αυτούς η ”εύφημος μνεία” φερεγγυότητας, καθώς ο καταστροφικός σεισμός έφερε στο φως τη διαφθορά του καθεστώτος του Προέδρου τους, εκπρόσωποι του οποίου ήταν στον κατασκευαστικό κλάδο οι (υπερ)εργολάβοι και οι υπάλληλοι των πολεοδομιών  που ”λαδώνονταν”.

Αυτή η στάμπα της ”δολοφονικής διαφθοράς” θα ακολουθεί τον Ταγίπ Ερντογάν στον υπόλοιπο (πολιτικό) βίο του και — κατά το ”Le Point” — θα μετρήσει στην προεκλογική εκστρατεία.

”[…] Στην Τουρκία, κάθε κτίριο που κατέρρευσε — και υπάρχουν χιλιάδες από αυτά — μαρτυρεί την έλλειψη σεβασμού των αντισεισμικών προτύπων, καθώς οι μεγάλοι κατασκευαστές ένιωσαν προστατευμένοι από τους μαφιόζικους δεσμούς τους με την εξουσία…”, λέει μεταξύ άλλων το γαλλικό περιοδικό και ισχυρίζεται ότι ο Τούρκος Πρόεδρος έχει μετατρέψει σε ”αποδιοπομπαίους τράγους” τους εργολάβους που παρείχαν εξυπηρετήσεις στο κόμμα του (AKP), τον ίδιο και την οικογένειά του…

Μεγάλες οι ”αμαρτίες” του, μ’ άλλα λόγια, και όχι μόνο σε ηθικό επίπεδο (διαφθορά, αλαζονεία, μη σεβασμός της ανθρώπινης αξιοπρέπειας με απονομή δικαιοσύνης στους ημετέρους), αλλά και σε θρησκευτικό (μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί), πολιτικό (φυλάκιση πολιτικών αντιπάλων του) και εθνικό (στρατηγική εισβολής σε ξένες χώρες (σε συνέχεια εκείνης, επί Ετσεβίτ, στην Κύπρο που παραμένει για 49 χρόνια  ατιμώρητη), αντικουρδικοί διωγμοί, αναθεωρητική και διεκδικητική πολιτική σε βάρος των εκπροσώπων του Ελληνισμού στην Αν.Μεσόγειο (Ελλάδας και Κύπρου).

Ο Ταγίπ Ερντογάν είναι ο απόλυτος άρχων επί 20 χρόνια στην Τουρκία, αναμφίβολα, και γι’ αυτό κάθε ενέργειά του στην εσωτερική και εξωτερική πολιτική εξέπεμπε (κατά την αρχαιοελληνική φιλοσοφική αντίληψη) ύβρη, αλαζονεία.

Αλαζονεία και άκρατη φιλοδοξία, τάση για αυθαιρεσία και παραβατικότητα σε βάρος του αδύναμου και, ως εκ τούτου, εκμεταλλεύσιμου από το αναθεωρητικό πνεύμα του και το δόγμα της ”Γαλάζιας Πατρίδας” που προωθούσε. Που προωθεί και τώρα μετά τον σεισμό για να είμαστε ειλικρινείς, αφού οι παραβιάσεις του FIR Αθηνών απ’ τα τουρκικά αεροπλάνα δεν έχουν σταματήσει, παρά τις ελπίδες μας περί του αντιθέτου…

Τώρα θα μου πείτε, με το δίκιο σας, πως η Τουρκία ήταν ανέκαθεν αναθεωρητική δύναμη με επεκτατικές διαθέσεις. Ωστόσο στα χέρια του Ταγίπ Ερντογάν, θα πρέπει να παραδεχτείτε, έγινε άκρως επιθετική, με μεγαλοϊδεατική στρατηγική και αέρα… πειρατή της Ανατολικής Μεσογείου.

Πειρατή ο οποίος μπορεί να παραβιάζει κατά το δοκούν Συμβάσεις, Συνθήκες και ξένα κυριαρχικά δικαιώματα. Να διαμορφώνει τετελεσμένα και, με βάση το ισλαμιστικό του υπόβαθρο, να προσαρμόζει τους διεθνείς κανόνες δικαίου στα συμφέροντα της Τουρκίας.

Με δεδομένα αυτά, σύμφωνα με την αρχαιοελληνική κοσμοθεωρία,  ήταν επόμενο να ξεσπάσει κάποια στιγμή η νέμεσις, η οποία έφερε τελικά την τιμωρία, την ”τίση” του ”υβριστή” Ερντογάν. Μόνο που αυτή συνοδεύτηκε από ανθρώπινη τραγωδία.

Την ανθρώπινη τραγωδία του σεισμού της 6ης Φεβρουαρίου, για την απάλυνση της οποίας έβαλε απ’ τους πρώτους η Ελλάδα το λιθαράκι της δια της τόλμης και της αυταπάρνησης των διασωστών της ΕΜΑΚ που πέρασαν το μήνυμα της αλληλεγγύης των Ελλήνων προς τον λαό της Τουρκίας, αν και ο Πρόεδρός του απέφυγε να ευχαριστήσει την Ελλάδα προσωπικά…

Σε κάθε περίπτωση εμείς συνεχίζουμε (και καλώς) την προσφορά βοήθειας προς την Τουρκία. Κι αυτή μας η πράξη αποτελεί επιβεβαιωτικό δείγμα σεβασμού της Ελλάδας και των Ελλήνων στην ανθρώπινη ύπαρξη και τις αξίες που μας κληροδότησαν  οι πρόγονοί μας.

Αξίες οι οποίες αναδεικνύουν τη σημασία της αλληλεγγύης.  Μιας αλληλεγγύης που δεν κινητροδοτείται από υστεροβουλία, παρά μόνο από διάθεση προσφοράς. Γι’ αυτό τα όσα ακούγονται περί ”διπλωματίας των σεισμών” αδικούν, νομίζω, τους ηρωικούς ΕΜΑΚίτες η αποστολή των οποίων δεν είχε διπλωματική, αλλά ανθρωπιστική χροιά.

Ανθρωπιστική χροιά εξ ονόματος της Ελλάδας, ο λαός της οποίας συμπάσχει με τους σεισμόπληκτους λαούς της Τουρκίας και της Συρίας, έστω κι αν τη συμπόνοια αυτή την έδειξε έμπρακτα (χωρίς δική του υπαιτιότητα) μόνο στον λαό της πρώτης.

Έπειτα είναι αφελές να πιστεύουν μερικοί (πολύ περισσότερο πολιτικοί μας εκπρόσωποι ή δημοσιογράφοι) ότι θα μας… ”αγαπήσει” ξαφνικά ο Ερντογάν μετά τη βοήθεια που προσφέραμε στην Τουρκία. Όχι, κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να συμβεί, γιατί ο στρατηγικός προσανατολισμός της αναθεωρητικής Τουρκίας θα σημαδεύει πάντα τα συμφέροντα του Ελληνισμού σε Ελλάδα και Κύπρο υπό οποιεσδήποτε συνθήκες και με οποιονδήποτε ηγέτη στο τιμόνι της.

Επιβεβαιωτικό τεκμήριο αυτού δεν είναι μόνο οι παραβιάσεις του εναέριου χώρου μας από τα τουρκικά μαχητικά και των ΕΟΧ (ελληνικών χωρικών υδάτων) από αλιευτικά ή ερευνητικά πλοία, αλλά — προπάντων– η διατήρηση της τουρκικής απειλής πολέμου κυρίαρχα (casus belli), για την ενίσχυση της οποίας προστέθηκαν ως ”Πάρθια βέλη” απ’ τον Ερντογάν τα τουρκολιβυκά μνημόνια…