Το ότι χωρίς φωτιά καπνός δεν βγαίνει είναι γεγονός, πέρα από παροιμιώδης έκφραση. Όπως και το ότι βλέπουμε πρώτα τον καπνό και τη φωτιά αργότερα. Στην περίπτωση των σχέσεων Μητσοτάκη-Δένδια ο καπνός έγινε αισθητός από τον Ιούλιο ακόμα του 2020.
Τότε που ο Τούρκος ΥΠΕΞ Μεβλούτ Τσαβούσογλου — κατά τη διάρκεια δηλώσεών του μετά τη συνάντηση στην Άγκυρα με τον Μαλτέζο ομόλογό του Εβαρίστ Μπαρτόλο — αποκάλυψε την μυστική τριμερή συνάντηση Ελλάδας – Τουρκίας – Γερμανίας στο Βερολίνο (την οποία αγνοούσε ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών), όπου τη χώρα μας εκπροσώπησε η Ελένη Σουρανή, διευθύντρια του διπλωματικού γραφείου του πρωθυπουργού.
Ο καπνός των… φημών και των ερωτηματικών επανήλθε πυκνότερος τον Δεκέμβριο του ’21 με αφορμή τη συνέντευξη του Νίκου Δένδια στο Politico, ένα άξιο λόγου ευρωπαϊκό ιστολόγιο.
Συνέντευξη που έδωσε στον υπουργό Εξωτερικών την ευκαιρία να αποστασιοποιηθεί απ’ την εύκολη… προσαρμοστικότητα των εθνικών επιλογών μας στα συμφέροντα των Μεγάλων και, προπάντων, της Γερμανίας της οποίας η επιρροή στην Εξωτερική μας πολιτική εκπορεύεται από το Μαξίμου…
Ένα χρόνο αργότερα, τον Φεβρουάριο του τρέχοντος έτους, αναζωπυρώθηκαν οι φήμες για διαφοροποίηση θέσεων μεταξύ του ΥΠΕΞ και του πρωθυπουργού με αφορμή το ταξίδι-αστραπή στη Μόσχα του Νίκου Δένδια για συνομιλίες με τον Σεργκέι Λαβρόφ (συνέχεια των προσπαθειών του ’19 για αναθέρμανση των σχέσεών μας με τη Ρωσία), σε περίοδο κλιμακούμενης έντασης των σχέσεων της τελευταίας με τη Δύση.
Ήδη τα ρωσικά τανκς κατευθύνονταν προς τα ουκρανικά σύνορα, όταν — κατά την κοινή συνέντευξη Τύπου με τον Ρώσο ομόλογό του — ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών, αναφερόμενος στην ρωσο-ουκρανική κρίση είπε μεταξύ άλλων ότι ”Μια σύγκρουση στην Ουκρανία δεν θα έχει κανέναν νικητή, θα είμαστε όλοι χαμένοι” και ότι ”η Ελλάδα ακούει με προσοχή τις ανησυχίες της Ρωσίας”.
Κι αυτό το επιβεβαίωσε αργότερα γράφοντας στο Twitter:
”Είχαμε μια παραγωγική συζήτηση για την προώθηση της διμερούς συνεργασίας στη βάση των ιστορικών δεσμών της Ελλάδας με τη Ρωσία, για την ασφάλεια στην Ευρώπη και για την κατάσταση στην Ανατολική Ευρώπη και την Ανατολική Μεσόγειο…”.
Ας σημειωθεί ότι δημοσιογραφικές πληροφορίες της περιόδου εκείνης έλεγαν ότι στην κοινή συνέντευξη Τύπου Δένδια-Λαβρόφ στη Μόσχα, ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών ζήτησε τη διαμεσολάβηση της Ρωσίας με την Τουρκία χωρίς προσυνεννόηση με τον πρωθυπουργό.
Η εν λόγω είδηση — σε συνδυασμό με το γεγονός ότι την ημέρα της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία ο Έλληνας ΥΠΕΞ βρισκόταν στην Σενεγάλη και με το γεγονός της καθυστέρησης εκ μέρους του απαντητικής επιστολής στον ΟΗΕ (έξι μήνες μετά την τουρκική επιστολή η οποία αμφισβητούσε κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας στο Αιγαίο και ζητούσε των αποστρατιωτικοποίηση των νησιών μας) — ενέτεινε τη δυσφορία του Μαξίμου…
Λίγες μέρες αργότερα (1/3/’22) τα περί ιστορικών δεσμών μας με τη Ρωσία τινάχτηκαν στον αέρα μετά τη σφοδρή επίθεση Μητσοτάκη σε Ρωσία και Πούτιν. Επίθεση της οποίας προηγήθηκαν οι δηλώσεις του πρωθυπουργού προ της Συνόδου Κορυφής του Φεβρουαρίου για ανάγκη λήψης σκληρών κυρώσεων κατά της Ρωσίας λόγω της εισβολής της στην Ουκρανία και οι σχετικές με το θέμα δηλώσεις του κατά τη συνάντηση στο Μέγαρο Μαξίμου με τον Πρόεδρο του Ισραήλ Isaac Herzog.
Η απάντηση στο κλίμα διαφοροποίησης που πήγε να διαμορφωθεί μεταξύ του πρωθυπουργού και του ΥΠΕΞ (κλίμα που επιβαρύνθηκε με την απουσία του κ. Δένδια από τη σύσκεψη για αποστολή στρατιωτικής βοήθειας στην Ουκρανία* και την μη παρουσία του στο πλευρό του πρωθυπουργού κατά τη συνάντηση της 13ης Μαρτίου με τον Τ. Ερντογάν) ήρθε δια στόματος του ίδιου του υπουργού Εξωτερικών.
Του υπουργού των Εξωτερικών ο οποίος απέδωσε τα πάντα στους πολιτικούς αντιπάλους της κυβέρνησης και στα μικροπολιτικά παιχνίδια που παίζονται από αυτούς σε βάρος του ίδιου και του πρωθυπουργού.
Κι αυτό έχει μια δόση αλήθειας, μεγάλη ή μικρή εσείς θα κρίνετε με βάση τα δεδομένα. Τα δεδομένα πάντως λένε ότι το περιοδικό ”σιωπητήριο” του Νίκου Δένδια στα εθνικά θέματα μπορεί να οφείλεται είτε στην προσπάθειά του να διαφυλάξει την προσωπική του εικόνα αποφεύγοντας τις ”καυτές πατάτες” της Εξωτερικής πολιτικής είτε στο καπέλωμά του απ’ τον πρωθυπουργό ο οποίος έχει επιλέξει την μυστικοπάθεια στο εν λόγω πεδίο διακυβέρνησής του.
Όσο για τα περί ”φιλορώσου” Δένδια που ακούγονται, αυτά σίγουρα είναι μύθος, γιατί δεν υπήρξε ποτέ φιλορώσος ο υπουργός Εξωτερικών και δεν έγινε φυσικά τώρα με αφορμή το Ουκρανικό. Αρκεί να θυμηθούμε τις επικριτικές αναφορές του σε βάρος της Ρωσίας (βλ. δηλώσεις και ομιλίες του στην ιστοσελίδα του ΥΠΕΞ και του ΑΠΕ-ΜΠΕ ή σε προσωπικές αναρτήσεις του στα ΜΚΔ).
Για τις… επιδόσεις του μάλιστα αυτές εισέπραξε επαίνους από τον πρώην Αμερικανό πρέσβη στην Αθήνα Τζέφρι Πάιατ).
Σας ακούω, ήδη, να λέτε ότι η αλήθεια είναι κάπου στη μέση κι ότι ”η εξουσία είναι συνδετικός κρίκος που δε σπάει” κι εγώ θα συμφωνήσω μαζί σας σε αμφότερα. Μόνο που τα περί… συνδετικών κρίκων συμβαίνουν στις καλές μέρες των κυβερνήσεων, γιατί όταν τα γεγονότα πιέζουν και λαμβάνονται αναγκαστικά μη δημοφιλείς αποφάσεις, αυτοί χαλαρώνουν .
Χαλαρώνουν οι συνδετικοί κρίκοι της εξουσίας και αναζητούνται αποδιοπομπαίοι τράγοι για να επωμιστούν τις ευθύνες των λαθών της. Έτσι, μαζί με τα στόματα που ανοίγουν, αναπτύσσονται φυγόκεντρα ρεύματα και αναβαπτίζονται οι επίδοξοι δελφίνοι στον βιότοπο του κόμματος που βρίσκεται στην εξουσία.
Σ’ αυτήν τη φάση βρίσκεται η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, καθώς η θηλιά στον λαιμό των πολιτών σφίγγει κάθε μέρα και περισσότερο λόγω της ανεργίας (31,4% τον Ιανουάριο του 2022 στους νέους) και της φτώχειας (3,5 εκατομμύρια πολίτες βρίσκονται στη ζώνη, 1 στους 5 εργαζόμενους παίρνει κάτω από 500 ευρώ και 1,1 εκατ. πολίτες είναι άνεργοι με χρονικά περιορισμένη επιδότηση [στοιχεία Ο.Α.Ε.Δ]).
Λόγω και άλλων αιτιών, ασφαλώς, όπως οι συντάξεις των 658 ευρώ για έναν στους δύο συνταξιούχους, η εκτόξευση του πληθωρισμού στο 7,2%, η άνοδος των τιμών των τροφίμων και ειδών πρώτης ανάγκης και η άνοδος των τιμών της ενέργειας (φυσικό αέριο κατά 78,5%, ηλεκτρικό ρεύμα κατά 71%, πετρέλαιο θέρμανσης κατά 64%, βενζίνη κατά 31% και πετρέλαιο κίνησης κατά 44%).
Αν σε όλα τα παραπάνω τώρα προσθέσουμε το άγχος και την ανασφάλεια των Ελλήνων οι οποίοι καλούνται να αντιμετωπίσουν (μετά την επέλαση του Covid-19 και τις επιπτώσεις του στην εθνική Οικονομία και τη ζωή τους) τις επιπτώσεις του πολέμου στην Ουκρανία στο θέμα εκτίναξης της ακρίβειας στα τρόφιμα και την ενέργεια, τότε θα καταλάβουμε γιατί το καζάνι της κυβερνητικής δυσαρέσκειας βράζει.
Πολύ περισσότερο όταν αποδείχθηκαν έπεα πτερόεντα οι υποσχέσεις του πρωθυπουργού για ραγδαία ανάπτυξη, βροχή επενδύσεων και πολλές και καλές δουλειές που θα ομαλοποιήσουν την κατάσταση στις αγορές μετά τον τυφώνα της πανδημίας, ώστε να επέλθει η κανονικότητα.
Φευ!.. Η κανονικότητα δεν επήλθε προσέτι, αλλά – αντ’ αυτής – επελαύνει η αισχροκέρδεια, εν μέσω ενεργειακής κρίσης, προς όφελος των κερδοσκόπων μεγάλων παρόχων ενέργειας. Κι αυτό μεγαλώνει τον πονοκέφαλο της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού, ο οποίος — σαν έτοιμος από καιρό — ρίχνει όλα τα αίτια της κρίσης στην εισβολέα ”Ρωσία” έναντι της οποίας ”χλώμιασε” στη συνείδησή του και αυτή ακόμα η τουρκική εισβολή στην Κύπρο το ’74!!!..
Παραπομπή
* Αποστολή στρατιωτικής βοήθειας στην Ουκρανία: Σύμφωνα με πληροφορίες από στρατιωτικές πηγές, αυτά που έστειλε η Ελλάδα στην Ουκρανία είναι: 1. Τυφέκια τύπου καλάσνικοφ, που προέρχονται από κατασχέσεις. 2. Αντιαρματικά και συγκεκριμένα όπλα τύπου RPG-18, τα οποία η χώρα μας είχε προμηθευτεί μετά την κατάρρευση της Ανατολικής Γερμανίας και 3. Πυρομαχικά, όπως ρουκέτες 122 χιλιοστών G-2000.
Ας σημειωθεί ότι η κύρια βοήθεια προς την Ουκρανία είναι αμυντικό υλικό, που μεταφέρθηκε ήδη με τα δύο C-130, καθένα από τα οποία χωράει συνολικό βάρος 40 τόνων.
Κρινιώ Καλογερίδου (Βούλα Ηλιάδου, συγγραφέας)
